2.เก่งและสวยคือเธอ

******** ทักทายเช้าอันสดใสนะคะ ตอนนี้ นางเอกของเราบินเดี่ยวซะแล้ว ไปลุ้นและให้กำลังกันเล้ยคร้า****

เช้าวันแรกของวันทำงานประจำสัปดาห์เต็มไปด้วยความเร่งรีบ บางคนต้องตื่นแต่เช้าเพื่อนั่งรถเมล์ไปทำงาน ชิดสมัยก็เป็นอีกคนที่ต้องตื่นแข่งกับการจราจรในกรุงเทพฯ ร่างทะมัดทะแมงสวมกางเกงยีนเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสั้นพอดีตัว เก็บชายไว้ในขอบกางเกงยีนตัวเก่ง กว่าจะฝ่าการจราจรที่แออัดมาได้ก็ทำเอาหญิงสาวแทบหมดแรง

ชิดสมัยเดินมาหยุดที่หน้าตึกสูงห้าชั้น ก่อนจะยิ้มออกมา แล้วเดินผ่านประตูเข้าไปยิ้มทักทายยามที่ยืนอยู่หน้าประตู และทักทายประชาสัมพันธ์สาวเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงาน

“หวัดดีค่ะน้องแอ๋ว”

“หวัดดีค่ะพี่ไหม กลับจากชายแดนเมื่อไหร่คะ คิดว่าอยู่ช่วยทหารรบที่ชายแดนซะแล้ว” ประชาสัมพันธ์สาวส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้

“ก็ว่าจะอยู่ช่วยเหมือนกันล่ะจ้ะ บังเอิญว่าเตรียมเสื้อผ้าไปไม่พอ ก็เลยต้องรีบเผ่นก่อน” เธอบอกติดตลก ทำเอาสาวแอ๋วคนสวยถึงกับปล่อยคิกออกมา

“ไหมหายไปนานเลยนะ” นรากรสาวสวยประจำฮอตไลน์เอ่ยทักทายหญิงสาว

“พี่นราสวยขึ้นหรือเปล่าคะ”

“ของมันแน่อยู่แล้วน้องรัก” นรากรบอกยิ้มๆ

เฮ้อ! ไม่ค่อยถ่อมตัวเลยจริงๆ ชิดสมัยส่ายหน้าไปมาพลางยิ้มให้นรากร

“แล้วมีคนมาจีบหรือยังคะ” เธอถามยิ้มๆ เพราะรู้ว่านรากรยังไม่มีแฟน

“ฉันจะอยู่ให้ผู้ชายน้ำลายหกแบบนี้แหละ” เธอสะบัดหน้าล้อเลียนประโยคที่ชอบพูดเล่นบ่อยๆ

“ถ้าจะหกคงเป็นบก. สุดหล่อของเราแน่ๆ จริงไหมคะพี่นรา” สิ้นเสียงหญิงสาว เสียงเฮก็ดังขึ้นทั่วห้องทำงาน ทำเอานรากรหน้าแดงก่ำอย่างเขินอาย ทุกคนรู้ว่าคำรณพยายามขายขนมจีบให้เธอมาหลายปี แต่เธอก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ ยังคบกันไปเรื่อยๆ ก่อน

“ไหม บก. เรียกประชุมด่วนเร็วเข้า” เสียงเรียกของไตรภพดังแว่วมา ทำให้การสนทนาต้องหยุดลง

“ได้เลย” มือบางคว้าสมุดบันทึกติดมือเข้าไปในห้องประชุมเล็กที่มีคนนั่งรอเธออยู่

“นั่งสิไหม” คำรณ บก. ประจำหนังสือพิมพ์เอ่ยทักทายทุกคน ก่อนที่จะพูดถึงรายละเอียดของบ่อนคาสิโนที่เธอและเพื่อนอีกสองคนกำลังจะไปทำ

“คาสิโนถูกเปลี่ยนมือจากเดิมเป็นของคนมาเลย์ แต่ตอนนี้ได้ข่าวว่ามาโรน่ากรุ๊ปซื้อกิจการไปทั้งหมด ข่าวนี้กำลังได้รับความสนใจ ผมอยากให้พวกคุณรีบทำข่าวให้เร็วที่สุด ถ้าได้สัมภาษณ์พอล มาโรน่าด้วยก็ยิ่งดี เพราะเขาเป็นนักธุรกิจที่โด่งดังมากที่สุดในตอนนี้” คำรณอธิบายงานให้ลูกน้องฟังจนจบแล้วจึงส่งเอกสารที่อยู่ในมือให้กับชิดสมัย

“บ่อนนี้ถูกกฎหมายแน่เหรอคะบก.” ชิดสมัยถามอย่างแปลกใจ

“นั่นคือสิ่งที่เราต้องหาคำตอบมาตีแผ่ให้ได้ ขอให้ทุกคนระวังตัวด้วย อีกหนึ่งอาทิตย์เจอกัน ขอให้โชคดีทุกคน”

คำรณบอกอย่างหนักแน่น หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปเตรียมงาน...

ชิดสมัยอยู่ในชุดที่พร้อมจะเดินทาง หญิงสาวยืนรอไตรภพ เพื่อนนักข่าวอีกคนหนึ่งที่จะเดินทางไปกับเธอ เสียงเรียกของนรากรดังมาจากประตูหน้าตึก ทำให้หญิงสาวหันกลับไปมอง

“มีอะไรคะพี่นรา” ชิดสมัยมองท่าทางตกใจของนรากรอย่างแปลกใจ

“ไตรรถคว่ำ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล” นรากรมองหญิงสาวพร้อมหอบหายใจแรงๆ

“ไตรรถคว่ำตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”

“เมื่อกี้นี้เองจ้ะ ทางโรงพยาบาลเพิ่งโทรมาแจ้งบก.คำรณ”

ร่างบอบบางวิ่งเข้าไปหาคำรณเพื่อสอบถามรายละเอียดทันที พอเปิดประตูเข้าไป คำรณนั่งหน้าเครียดอยู่หลังโต๊ะทำงาน มองร่างบอบบางที่เข้ามาในห้อง และมองเลยไปยังนรากรที่เดินตามเข้ามา

“ไตรเป็นยังไงบ้างคะ” ชิดสมัยสบตายาวรีของคำรณ ชายหนุ่มเป่าลมหายใจออกมาแรงๆ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่

“ขาหักแล้วก็ไหล่ซ้ายหลุด คงอีกนานกว่าจะหาย” คำรณมองหญิงสาวอย่างชั่งใจ

“เรื่องสกู๊ปล่ะคะบก.”

“คงต้องเลื่อนออกไป รอสมภพเสร็จงานที่เมืองทองธานีก่อน”

“อีกหลายวันนี่คะกว่างานทำข่าวที่นั่นจะเสร็จ”

“ยังไงก็ต้องรอเพราะคนของเราติดงานอื่นหมดแล้ว น่าเสียดายจริงๆ ถ้าหนังสือฉบับอื่นทำข่าวเรื่องนี้ก่อน ทางเราจะเสียเปรียบทันที” คำรณทำท่าครุ่นคิด

“ถ้าไหมขอลุยคนเดียว บก. กับพี่นราจะว่ายังไงคะ”

คำรณและนรากรมองหญิงสาวนิ่ง สายตาเด็ดเดี่ยวสบตาบก. หนุ่มอย่างมาดมั่นในการตัดสินใจของตัวเอง

“มันเสี่ยงเกินไปนะไหม” นรากรเอ่ยทักท้วงอย่างเป็นห่วง

“นั่นน่ะสิ พี่ก็คิดเหมือนกับนรา ที่นั่นอาจไม่ปลอดภัยสำหรับผู้หญิงที่จะเข้าไปทำข่าว อีกอย่างที่นั่นอาจไม่ใสสะอาดเหมือนกับภาพข่าวที่ออกมาก็ได้นะ” คำรณมองลูกน้องอย่างกังวล ถึงเขาจะอยากได้ข่าวเกี่ยวกับบ่อนคาสิโนมากแค่ไหน แต่ถ้าต้องแลกกับลูกน้องฝีมือดีอย่างชิดสมัย เขาก็ไม่อยากเสี่ยงเหมือนกัน เพราะกว่าจะสร้างมาได้แต่ละคนใช้เวลานานพอสมควร

“แล้วใครบอกว่าไหมจะไปแบบนี้ล่ะคะ” ชิดสมัยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ คำรณและนรากรมองเธออย่างสงสัย

“ถ้าที่นั่นอันตรายสำหรับผู้หญิง ไหมก็จะเป็นผู้ชายเข้าไปค่ะ” เธอไขข้อข้องใจของทั้งสอง นรากรตบมือพร้อมหัวเราะเสียงใส

“ไอเดียดีมากเลยค่ะคุณน้อง” นรากรบอกอย่างถูกใจ หันไปมองคำรณที่ยืนนิ่งอย่างตัดสินใจอยู่หลังโต๊ะทำงาน ถ้าดูจากงานแต่ละชิ้นที่หญิงสาวทำ ถ้าไม่เสี่ยงตายก็หินสุดๆ อยู่แล้ว อีกอย่างฝีมือการต่อสู้ของหญิงสาวก็ไม่เป็นสองรองใคร คำรณมองใบหน้าสวยคมก่อนจะตัดสินพูดออกไป

“ดูแลตัวเองให้ดี อย่าเสี่ยงชีวิตถ้าคิดว่าไม่คุ้ม”

หญิงสาวยิ้มกว้างกับคำตอบของบก. หนุ่ม

“ขอบคุณค่ะที่อนุญาต ไหมจะรีบเอาข่าวกลับมาให้เร็วที่สุด” หญิงสาวบอกจริงจัง

นรากรทำท่าบ่อน้ำตาจะแตกออกมาให้ได้ หากเสียงคำรณก็ดังขัดขึ้นมาเสียก่อน

“ห้ามร้องนะคุณ ยังไงไหมมันก็ต้องกลับมางานแต่งงานของเราอยู่แล้ว” คำรณบอกยิ้มๆ ทำเอานรากรหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ชิดสมัยมองความน่ารักของทั้งสองและแสดงความยินดีล่วงหน้า

“ขอแสดงความยินดีล่วงหน้านะคะบก. ขอให้มีความสุขมากๆ” หญิงสาวยิ้ม พลอยยินดีไปกับคนทั้งสองด้วย

“พี่บอกแล้วไงว่าจะอยู่ให้ผู้ชายน้ำลายหก” นรากรเอ่ยเสียงกระเง้ากระงอดใบหน้างอง้ำ เดินกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องไป

“มีอะไรให้ช่วยรีบโทรมาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง” คำรณเดินอ้อมมาตบไหล่บางเบาๆ

“ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง”

“ห่วงสิ” ร่างท้วมของคำรณเดินตามหญิงสาวออกมาจากห้อง เพื่อไปส่งเธอที่รถ

******ขอบคุณที่ติดตามจ้า*********