2 เทมเมอร์

[สกิลอัญเชิญสัตว์อสูร]

[สกิลปลดปล่อยสัตว์อสูร]

[สามารถเรียนรู้ได้]

หลังอีลเกล่าถูกเก็บเข้าคลังสัตว์อสูร ข้อความสีเทาได้เปลี่ยนเป็นเรืองแสงพร้อมกะพริบเป็นระยะ

อย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ ด้วย ฉันจะสามารถเรียนรู้สกิลพวกนี้ได้ ก็ต่อเมื่อมีสัตว์อสูรเป็นของตัวเอง และด้วยความสงสัยใคร่รู้ ฉันจึงตัดสินใจจิ้มกล่องข้อความอันแรก

[สกิลอัญเชิญสัตว์อสูร]

[คุณสามารถอัญเชิญสัตว์อสูรในคลังออกมาภายนอกได้ โดยกล่าวคำว่า ‘อัญเชิญ’ พร้อมกับเอ่ยชื่อสัตว์อสูรต่อท้าย]

[วิธีเรียกเก็บสัตว์อสูร กล่าวคำว่า ‘กลับมา’ ตามด้วยชื่อสัตว์อสูรที่ท่านต้องการเก็บ]

[ทุกครั้งที่สัตว์อสูรอยู่ในคลัง จะได้รับการฟื้นฟูพลังชีวิต 10% / 1 ชั่วโมง]

นานจัง... สิบเปอร์เซ็นต์ต่อหนึ่งชั่วโมง ทำไมตอนยังไม่ได้ทำพันธสัญญา พลังชีวิตอีลเกล่าพุ่งเอาๆ แทบไม่มีเวลาให้ได้หายใจเลย ทีงี้ละมีกำหนด

รู้สึกขัดใจเล็กน้อยที่ระบบดูมีข้อจำกัด แต่ใช่ว่าจะยอมรับกันไม่ได้

ก็พอเข้าใจอยู่ เมื่อสัตว์อสูรมีเจ้าของ ความสามารถต่างๆ น่าจะถูกบังคับให้ลดลง เห็นได้ชัดเลยก็เรื่องการฟื้นฟูพลังชีวิต อย่างอื่นคงต้องศึกษาเพิ่มเติมว่ามีอะไรอีกบ้าง

[ข้อควรระวังในการเรียกใช้สัตว์อสูร]

มีกล่องข้อความน้อยๆ ปรากฏขึ้นบนหน้าต่างอีกครั้ง หลังฉันเรียนรู้สกิลอัญเชิญสัตว์อสูรเสร็จ

[กรุณาอย่าปล่อยให้สัตว์อสูรของท่านพลังชีวิตเหลือศูนย์ หากเมื่อใดที่สัตว์อสูรพลังชีวิตหมด จะถูกเรียกกลับเข้าคลังในทันที และไม่สามารถเรียกออกมาใช้งานได้อีกเป็นระยะเวลา 7 วัน]

“โห! อาทิตย์นึงเลยเหรอ?”

นี่ถ้าฉันทำเหยี่ยวตัวนี้พลังชีวิตหมด คงต้องกลับไปตัวลำพังคนเดียว เจ็ดวันเต็มๆ อย่างนั้นสินะ จะเรียกออกมาใช้แต่ละทีคงต้องระวังกันหน่อย แต่ยังดีที่น้องไม่สลายหายไปเลย ไม่งั้นเสียดายแย่

ฉันลองจิ้มหัวข้ออื่นๆ เพื่อศึกษาดูต่อ การปลดปล่อยสัตว์อสูรก็ไม่ได้ดูยากอะไร เพียงแค่ขานชื่อพร้อมกล่าวคำว่า ‘เจ้าเป็นอิสระ’ ต่อท้าย ก็ถือว่าเป็นการปล่อยน้องกลับคืนสู่ธรรมชาติตามเดิม

แต่ที่น่าเศร้าคือ ฉันไม่สามารถจับสัตว์อสูรตัวนั้น กลับมาเป็นของตัวเองได้อีกครั้ง ปล่อยแล้วปล่อยเลย ดีตรงที่น้องจะไม่วนกลับมาทำร้ายเจ้าของเก่า

[คลังสัตว์อสูร]

[อีลเกล่า]

[Level. 80 พลังชีวิต 800/800]

[สกิลโจมตี : พายุโหม ใช้ปีกขนาดใหญ่ปล่อยกระแสลมใส่ศัตรู]

[สกิลโจมตี : จิกทะลวง ใช้จะงอยปากอันแหลมคมจิกศัตรู]

[สกิลติดตัว : ตาเหยี่ยว สามารถมองเห็นทุกสรรพสิ่งได้อย่างชัดเจน สกิลนี้เทมเมอร์สามารถใช้งานร่วมได้ เมื่ออัญเชิญสัตว์อสูรออกมาภายนอก]

“วู้ว~ อย่างเจ๋ง”

[คุณสามารถตั้งชื่อให้สัตว์อสูรใหม่ได้]

[กรณีใช้ชื่อเดิม เมื่อมีสัตว์อสูรประเภทเดียวกันในคลังมากกว่า 1 ตัว ระบบจะรันชื่อให้อัตโนมัติ โดยใช้เป็นหมายเลขต่อท้าย]

ตั้งชื่องั้นเหรอ? อีลเกล่าชื่อมันก็ดูออกจะยาวไปหน่อย งั้นเปลี่ยนให้ใหม่ดีกว่า ไหนๆ ก็มาเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันแล้ว เอาเป็นชื่อ...

“กระจิบ! กระจิบละกัน น่ารักดี”

[คุณกำลังตั้งชื่อใหม่ให้อีลเกล่าเป็น ‘กระจิบ’?]

[กรุณายืนยัน]

ตื้ด!

หลังกดปุ่มยืนยัน ชื่อของอีลเกล่าได้เปลี่ยนเป็นกระจิบตามที่ฉันตั้งให้

ด้วยความที่เมื่อครู่มัวแต่ตื่นตระหนกตกใจ จึงไม่มีเวลาได้พินิจพิจารณารูปร่างหน้าตาของน้องมาก ฉันจึงตัดสินใจจะอัญเชิญกระจิบออกมาอีกครั้ง

“อัญเชิญกระจิบ”

พรึ่บ!

เหยี่ยวตัวยักษ์ที่จ้องจะกินฉันในตอนแรก บัดนี้มันกำลังยืนจุ้มปุ๊ก ทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ตรงหน้า จิตสังหารที่รับรู้ได้ในคราแรกเลือนหายไปหมดแล้ว น้องดูบ้องแบ๊วไม่มีพิษมีภัย ดวงตาวิบวับน่ารักสดใส ประหนึ่งสัตว์เลี้ยงแสนเชื่องที่อยู่ในโอวาท

“โอ๊ย~ น่ารักอ่ะ”

ฉันเกิดอาการมันเขี้ยวขั้นสุด อยากขยำน้องแต่ยังไม่มีความกล้ามากพอ จึงทำท่าทำทางกำมือพร้อมเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไปด้วย

และจู่ๆ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อกระจิบเอนหัวมาหามือฉัน แถมยังไถหัวไปมาคล้ายออดอ้อน

“นี่มันนกหรือแมววะเนี่ย? น่ารักเว่อร์!!”

จากที่เกร็งๆ เพราะกลัวน้องจิก ตอนนี้ฉันถลาเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างสนิทชิดเชื้อ ประหนึ่งว่าเราเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ขนกระจิบนุ่มนิ่มมากแถมยังหนาด้วย ตัวฉันแทบจะจมหายลงไปในขนพองๆ นั่นเลย

บนหน้าผากน้องมีตราสัญลักษณ์แปลกๆ เรืองแสงอยู่ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เหมือนมันจะไม่มีมาก่อน คงเป็นตราพันธสัญญาที่ฉันร่ายใส่กระจิบสินะ

หลังทำความรู้จักกันได้สักพัก ฉันจึงลองใช้สกิลตาเหยี่ยวของกระจิบดู มันเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมาก ฉันสามารถมองเห็นทุกอย่างผ่านมุมมองของกระจิบ ได้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้งระดับ 4K เลยแหละ

ศึกษาฟังก์ชันของสกิลครบหมดแล้ว ทีนี้ก็เหลือสเตตัส จัดรูปแบบทีมออกรบ คลังสัตว์อสูร แล้วก็ช่องเก็บของทั่วไป ฉันจึงลองกดเข้าไปดูหน้าสเตตัสเป็นลำดับถัดมา

[ชื่อ : แป้งฝุ่น]

ยังคงเป็นชื่อเดิมตอนที่ฉันมีชีวิตอยู่ อยากเปลี่ยนใหม่จัง ไม่อยากใช้ชื่อนี้ มันคงเป็นชื่อที่อาภัพสุดๆ ยืนยันได้จากการใช้ชีวิตที่ผ่านมา ไหนๆ ก็ได้โอกาสใช้ชีวิตใหม่แล้ว เปลี่ยนชื่อใหม่ไม่ได้เหรอ

[อาชีพ : เทมเมอร์]

[เลเวล : 10/100]

[สกิลพิเศษ : ร่างหิน (จำนวนครั้งที่สามารถใช้ได้ต่อวัน 1/2)]

“ร่างหิน? มันคือสกิลอะไร แล้วทำไมจำนวนมันถึงหายไป 1 ครั้ง ฉันไปเผลอใช้ตอนไหนกัน?”

[รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับสกิลพิเศษร่างหิน]

[คุณจะไม่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีทุกรูปแบบ ค่าความเสียหายเท่ากับศูนย์ต่อ 1 ครั้งที่เปิดใช้งาน]

[1 วันสามารถใช้งานได้เพียง 2 ครั้ง]

[สกิลจะถูกรีเซ็ทจำนวนครั้งหลัง 00:00 น.]

[สกิลนี้จะเปิดใช้งานอัตโนมัติ เมื่อระบบตรวจพบอันตรายที่คุณไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ และสามารถเปิดการใช้งานได้เองตามต้องการ เพียงกล่าวคำว่า ‘ใช้งานสกิลร่างหิน’]

“โห~ นี่ฉันสามารถรอดจากการถูกโจมตีได้ทุกรูปแบบเลยเหรอ? น่าเสียดายที่ใช้ได้แค่วันละ 2 ครั้ง ไม่งั้นคงจะโกงกว่านี้”

ไหนๆ ก็ให้อภิสิทธิ์กันขนาดนี้แล้ว ไม่เอาให้สุดไปเลยล่ะ ครึ่งๆ กลางๆ เสียใจ~

แสดงว่าจำนวนครั้งที่หายไป น่าจะเป็นตอนที่กระจิบโจมตีฉันแน่ๆ ระบบคงจะประเมินแล้วว่าคนอ่อนแอแถมยังไร้ค่าอย่างฉัน คงไม่มีปัญญาเอาชีวิตรอดไปได้ เลยเปิดใช้งานสกิลร่างหินให้อัตโนมัติ

แต่ในหนึ่งวัน ฉันสามารถใช้งานได้แค่สองครั้งเท่านั้น ตอนนี้หายไปแล้วหนึ่งเหลืออีกหนึ่ง คงต้องระมัดระวังตัวเองให้ดี ดูจากการที่ถูกกระจิบโจมตีทันที ที่ลืมตาตื่นขึ้นมาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง โลกใบนี้คงไม่ได้มีแค่ความสงบสุขรอฉันอยู่แน่ๆ

สรุปที่นี่คือสวรรค์จริงไหม หรือเป็นเรื่องที่ฉันคิดไปเอง?

[อาวุธ : ยังไม่ได้รับการติดตั้ง]

[ชุดเกราะ : ยังไม่ได้รับการติดตั้ง]

[ประดับ : ยังไม่ได้รับการติดตั้ง]

อาวุธ ชุดเกราะ และประดับ ฉันต้องไปหาจากที่ไหน มันมีร้านค้าให้ซื้อไหม หรือฉันต้องไปหาตีตามดันเจี้ยนที่เคยเห็นในเกม

[พลังชีวิต : 100/100]

[มานา : 100/100]

[เกราะป้องกัน : 100/100]

พลังชีวิต มานา และเกราะป้องกันของฉันมีแค่หนึ่งร้อยเท่านั้น ทำไมมันดูต่ำเตี้ยติดดินถึงเพียงนี้ ถ้าไม่มีสกิลร่างหิน แค่กระจิบหายใจรดฉันคงได้ไปพบยมบาลอีกรอบ

หรืออาจเป็นเพราะฉันมีเลเวลแค่สิบ สเตตัสต่างๆ จึงน้อยตาม ถ้าฉันอัพค่าประสบการณ์ขึ้นเรื่อยๆ มันคงเพิ่มขึ้นตามไปด้วยสินะ

ฉันเริ่มรู้สึกเมื่อยกับการยืนศึกษาระบบ จึงตัดสินใจทรุดกายนั่งลงบนพื้นหญ้า เอนแผ่นหลังพิงกระจิบซึ่งตอนนี้นอนตัวพองอยู่ใกล้ๆ และเริ่มศึกษาหัวข้อลำดับถัดไป

ว่าแต่... ไอ้อาชีพเทมเมอร์นี่มันคืออะไร ปกติเคยได้ยินแต่ไฟต์เตอร์หรือไม่ก็เมจ ยังไม่ค่อยเข้าใจกับอาชีพที่ตัวเองได้รับมาเลย

ฉันเหลือบไปเห็นเครื่องหมายตกใจด้านหลังอาชีพ จึงกดเข้าไปดูด้วยความใคร่รู้

[อาชีพเทมเมอร์]

[นักฝึกสัตว์อสูร]

[ความพิเศษของสายอาชีพนี้คือ สามารถจับสัตว์อสูรมาฝึกและนำไปใช้งานได้ ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ ใช้แรงงาน หรือพาหนะ]

[เมื่อเทมเมอร์เลเวลอัพ จะเพิ่มจำนวนการครอบครองสัตว์อสูรได้ 10 เลเวล / 1 ตัว หากเทมเมอร์เลเวลเพิ่มสูงสุดถึงระดับ 100 จำนวนครอบครองสัตว์อสูรจะเท่ากับ 10 ตัว]

เลเวลตันแค่หนึ่งร้อยสินะ ถ้าหากฉันอัพเลเวลจนถึงขีดจำกัดแล้ว เท่ากับว่าฉันจะสามารถจับสัตว์อสูรมาเป็นของตัวเองได้สิบตัว จำนวนถือว่าน้อยมากเลยในความคิดฉัน เป็นไปได้ฉันอยากมีกองทัพสัตว์อสูรเป็นของตัวเองจัง

คงจะเท่น่าดู...

“กระจิบ แกเป็นตัวแรกที่ฉันบังเอิญจับได้ด้วยความโชคดีจาก

สกิลร่างหิน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ”

แกว๊ก~

ราวกับว่ากระจิบรับรู้ได้ว่าฉันกำลังพูดอะไรอยู่ พอฉันเอ่ยจบมันก็ส่งเสียงขานรับพร้อมกระพือปีกเบาๆ

ปฏิสัมพันธ์แรกของฉันในโลกใบนี้เกิดขึ้นกับเหยี่ยวยักษ์ หวังว่าจะมีสิ่งมีชีวิตอื่นๆ อยู่อีกนะ โดยเฉพาะเผ่าพันธุ์เดียวกันกับฉัน

มนุษย์...