บทที่ 2 ความลำเอียง

"ช่างเถอะ ช่างเถอะ แม่จนปัญญาจะทำอะไรกับลูกได้แล้ว"

จางไฉ่เหอถอนหายใจยาว พลางลูบหัวกวนเหล่ย และกล่าวอย่างจำยอมว่า "เดี๋ยวแม่เอาเงินให้ ลูกออกไปเดินเล่นที่ตลาด ดูว่ามีอะไรที่ชอบก็ซื้อมาได้เลย

"ลูกผู้หญิงทั้งชีวิตได้แต่งงานแค่ครั้งเดียว อย่าประหยัดเลยนะ พ่อกับแม่จะไปหาน้าของลูกก่อน ให้ท่านช่วยพูดคุยกับสองครอบครัวนั้นแต่เนิ่นๆ"

"ขอบคุณค่ะแม่ ฉันจะกตัญญูต่อแม่ให้ดีที่สุดในอนาคต"

เดินไปได้ไม่กี่ก้าว จางไฉ่เหอก็หันกลับมาพูดกับกวนโย่วซวงว่า

"ช่วยไปกวาดลานบ้านด้วยนะ แล้วก็จัดระเบียบฟืนที่ตัดมาเมื่อคืน เอาไปเก็บไว้ในโรงเก็บของหลังบ้านด้วย อ้อ แล้วก็ช่วยดูน้องชายหน่อย อย่าให้เขาถูกเด็กคนอื่นรังแก"

หลังจากคนในครอบครัวออกไปกันหมดแล้ว กวนโย่วซวงจึงนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความวิตกกังวล และจ้องมองปฏิทินตั้งโต๊ะเก่า ๆ ที่มีข้อความว่า "6 พฤษภาคม 1990"

เมื่อครู่ที่เธอพูดออกไปเหมือนจะคิดแทนน้องสาว ที่จริงแล้วคือเพื่อตัวเธอเอง!

ตามเนื้อเรื่องในนิยายต้นฉบับ จ้าวหยางคนนี้ถึงแม้จะมีเงินอยู่บ้าง แต่ก็มีนิสัยที่รุนแรงและชอบรักษาหน้า รักษาเกียรติ จนต้องทนทุกข์

ภายนอกดูใจกว้างและฟุ่มเฟือย ทำตัวเหมือนคนไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน

งานแต่งงานก็ต้องจัดแบบหรูหราที่สุด เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างก็ต้องซื้อที่แพงที่สุด และซื้อเสื้อผ้าที่ทันสมัยที่สุดให้กับร่างเดิม

แต่ความจริงแล้วเขามีหนี้สินจำนวนมาก และต้องหลบหนีเจ้าหนี้ทุกช่วงเทศกาล

จ้าวหยางยังเป็นพวกชายเป็นใหญ่ มีนิสัยที่เผด็จการมาก ร่างเดิมไม่มีความคิดของตัวเองเลย ต้องทำตามที่เขาสั่งเท่านั้น

ส่วนพ่อแม่ของจ้าวหยางยิ่งไปกันใหญ่ พอร่างเดิมแต่งงานเข้าไปก็บังคับให้ดื่ม "น้ำซุปบำรุงครรภ์" เพื่อให้มีลูกดก

พอกวนโย่วซวงตั้งครรภ์ พวกเขาก็บังคับให้ไปตรวจเพศทารก ถ้าพบว่าเป็นลูกสาวก็จะบังคับให้ทำแท้ง

จนกระทั่งปีที่สาม ร่างเดิมก็สมหวังได้คลอดลูกแฝดคู่หนึ่ง แต่สุขภาพของเธอก็ย่ำแย่ลงมาก

แค่คิดก็ทำให้รู้สึกขนลุก

สำหรับกู้เอ่อหรง ถึงแม้จะไม่พูดถึงเรื่องอื่น แค่ข้อเดียวที่ว่างานยุ่ง ไม่ค่อยอยู่บ้าน และเย็นชา

นี่ไม่ตรงกับความต้องการของเธอหรือไง? ไม่ต้องมีลูกนี่มันยอดเยี่ยมมากเลย!

ในฐานะที่เป็นคนยุคหลังปี 2000 คติประจำใจของเธอคือใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง!

เธอนึกถึงชาติที่แล้วของเธอ

เดิมทีเธอเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่จากมหาวิทยาลัยครูที่มีชื่อเสียงแห่งเมืองถงเฉิง วิชาเอกคณิตศาสตร์ และวิชาเลือกโปรแกรมมิ่ง

เนื่องจากเล็งเห็นว่าผู้ปกครองในปัจจุบันไม่มีเวลาหรือไม่สามารถช่วยลูก ๆ ในการเรียนได้

เธอจึงร่วมมือกับเพื่อนในภาควิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์พัฒนาระบบถ่ายทอดสด “สนุกคิดสตรีมมิ่ง” ที่เน้นการสอนพิเศษให้กับนักเรียนโดยเฉพาะ

เมื่อระบบนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ก็สร้างความฮือฮาในวงการ แม้แต่สถาบันกวดวิชาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองถงเฉิงยังต้องการซื้อระบบนี้ในราคาสูงลิ่ว

แต่เธอปฏิเสธ

เธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและแรงบันดาลใจ ทุกวันนอกจากการเขียนวิทยานิพนธ์แล้ว เธอก็ทุ่มเทให้กับระบบนี้มานานกว่าครึ่งปี และได้สะสมแฟนคลับผู้ติดตามจำนวนมาก

เมื่อวันก่อนในช่วงวันหยุดยาว 1 พฤษภาคม ยอดผู้ติดตามทะลุล้านคนพอดี

ด้วยความตื่นเต้น เธอจึงตัดสินใจพัฒนาฟังก์ชันฟอรั่มแฟนคลับ เธอทำงานทั้งวันทั้งคืน แต่กลับโชคร้าย เสียชีวิตกะทันหัน

เธออายุเพียง 23 ปี!

เมื่อนึกถึงพ่อแม่ ญาติพี่น้องและเพื่อน ๆ เธอก็รู้สึกโศกเศร้าอย่างห้ามไม่ได้

หลังจากเศร้าอยู่พักใหญ่ เธอก็บังคับตัวเองให้ยอมรับความจริง ขณะเดียวกันก็ปลูกฝังความคิดให้ตัวเองว่า

ในโลกอันกว้างใหญ่นี้ แม้แต่เรื่องที่เหลือเชื่ออย่างการทะลุมิติมาเข้าร่างในนิยายยังเกิดขึ้นได้ ใครจะไปรู้ว่าการทะลุมิติกลับไปอีกครั้งจะไม่เกิดขึ้น?

เธอนึกถึงระบบอันเป็นที่รักของเธอ!

ยังมีเด็ก ๆ ที่น่ารักมากมายรอให้เธอช่วยสอนการบ้านอยู่เลย

เธอถอนหายใจแล้วมองดูนาฬิกาแขวนแบบเก่าเหนือโต๊ะ 9:48 น.

ตามแผนเดิม วันนี้เธอมีไลฟ์สอนตอนสิบโมง

ถ้ารู้แบบนี้ เธอควรบอกรหัสผ่านให้เพื่อนร่วมห้องไปแล้ว จะได้ไม่ทำให้การเรียนของเด็ก ๆ ต้องล่าช้า

เธอล้วงกระเป๋าตามความเคยชิน มันว่างเปล่า

ใช่สิ ตอนนี้จะไปมีโทรศัพท์มือถือได้ยังไง

เธอยังคงต้องปรับตัวให้เข้ากับบทบาทของร่างเดิมโดยเร็วที่สุด

เธอลุกขึ้นยืน เตรียมจะออกไปดูกวนรุ่ยเจี๋ย น้องชายของร่างเดิมที่อยู่หน้าบ้าน

[เหลือเวลาอีก 10 นาที การสอนวิชาคณิตศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 กำลังจะเริ่มขึ้น กรุณาเตรียมตัวให้พร้อม]

เสียงจักรกลที่ไม่คุ้นเคยแต่ชัดเจนดังขึ้นในสมอง กวนโย่วซวงตกตะลึง

นี่ไม่ใช่เสียงแจ้งเตือนไลฟ์ที่เธอตั้งค่าไว้เองหรอกเหรอ?

เมื่อก่อนมันจะส่งข้อความแจ้งเตือนทางโทรศัพท์มือถือโดยตรง

หรือว่าตอนที่เธอทะลุมิติมาเข้าร่างนี้ เธอได้นำระบบไลฟ์สตรีมมิ่งนี้มาด้วย?

แต่...

กวนโย่วซวงมองไปรอบ ๆ นอกจากเฟอร์นิเจอร์ไม้ที่เรียบง่ายไม่กี่ชิ้นแล้ว ที่นี่ไม่มีแม้แต่โทรทัศน์ จะทำไลฟ์สตรีมมิ่งได้ยังไง?

เธอเดินออกไปที่ลานบ้าน

[เหลือเวลาอีก 5 นาที การสอนวิชาคณิตศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 กำลังจะเริ่มขึ้น กรุณาเตรียมตัวให้พร้อม]

เป็นไปได้จริง ๆ เหรอ?

ไม่ว่ายังไง ควรรออีกห้านาทีเพื่อดูสถานการณ์ก่อน

เธอกลับเข้าไปในห้อง แล้วนั่งลงบนเก้าอี้

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็รู้สึกว่าสายตาพร่ามัวไปชั่วขณะ และทันใดนั้น เธอก็ประหลาดใจที่พบว่า เธอกลับมาอยู่ในห้องไลฟ์สตรีมมิ่งที่เธอคุ้นเคยมากที่สุด

เพื่อที่จะซื้อห้องสตูดิโอเล็ก ๆ ขนาด 20 ตารางเมตรแห่งนี้ และตกแต่งมันให้เป็นแบบที่เธอต้องการ เธอต้องทำงานไลฟ์สตรีมมิ่งหาเงินทั้งวันทั้งคืน

ช่วยไม่ได้ ราคาบ้านในเมืองถงเฉิงนั้นสูงเกินไป

กวนโย่วซวงนั่งอยู่ข้างโต๊ะไลฟ์สตรีมมิ่ง มองดูกล้องไลฟ์ความละเอียดสูงที่หมุนได้ 360 องศา ไมโครโฟนและหูฟังระดับมืออาชีพ รวมถึงคอมพิวเตอร์หน้าจอขนาดใหญ่ที่เปิดอยู่

เธอก็รู้สึกตื้นตันใจอย่างยิ่ง

เธอไม่แน่ใจว่าเธอกลับมาจริงๆ หรือแค่กลับมาได้ชั่วคราว

เนื่องจากเวลาจำกัด เธอจึงไม่สนใจที่จะตามหาโทรศัพท์มือถือ แต่รีบเปิดระบบไลฟ์สด “สนุกคิดสตรีมมิ่ง”

บัญชีของเธอลงชื่อเข้าใช้อยู่แล้ว เมื่อเธอเข้าไปในห้องไลฟ์สตรีมมิ่ง เธอก็เห็นนักเรียนหลายคนเข้ามาแล้วและทักทายเธออย่างกระตือรือร้น

เพื่อรับรองคุณภาพการสอน เมื่อผู้ปกครองลงทะเบียนให้บุตรหลาน เธอจะจัดเด็ก ๆ ที่มีหนังสือเรียนและตารางสอนตรงกันตามโรงเรียนและชั้นเรียนให้อยู่ในกลุ่มเดียวกัน

ในรอบนี้ เธอสอนการจำแนกรูปทรงเรขาคณิต สำหรับหนังสือเรียนคณิตศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เทอม 2 ของฉบับมหาวิทยาลัยครูปักกิ่ง

ความรู้เหล่านี้ จริง ๆ แล้วครูคณิตศาสตร์ที่โรงเรียนก็สอนอยู่แล้ว เพียงแต่เด็ก ๆ เหล่านี้ซุกซนเกินไป และไม่ค่อยมีสมาธิ มักจะไม่ฟังในห้องเรียน

การมาเรียนไลฟ์สตรีมมิ่งก็เพราะถูกผู้ปกครองที่วิตกกังวลบังคับให้มา

ส่วนใหญ่เป็นเด็กผู้ชาย

เธอมาจากสถาบันครู ได้เรียนรู้จิตวิทยาการศึกษามามากมาย เธอจะจัดทำสื่อการสอนอย่างพิถีพิถันตามลักษณะพัฒนาการทางจิตวิทยาของเด็ก ๆ

ตัวอย่างเช่น สำหรับเด็กชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เธอจะเน้นการปลูกฝังความสนใจเป็นหลัก เพื่อให้พวกเขารู้ว่าคณิตศาสตร์คืออะไร

อย่างเช่นการเรียนรู้เรื่องรูปทรงในวันนี้ นอกจากจะเปลี่ยนธีมของระบบไลฟ์สตรีมมิ่งให้เป็นรูปทรงหลากสีแล้ว

เธอยังนำสิ่งของจริงในชีวิตประจำวันมามากมาย เพื่อช่วยให้เด็ก ๆ จดจำได้ง่ายขึ้น

เนื่องจากสมาธิของเด็กวัยนี้มีจำกัด ประกอบกับการคำนึงถึงสายตาของเด็ก ๆ คลาสไลฟ์จึงมีเพียง 30 นาทีเท่านั้น

อาจเป็นเพราะความรู้สึกที่ได้กลับมาอีกครั้ง หลังจากที่สูญเสียไป คลาสนี้เธอจึงมีความอดทนเป็นพิเศษ และตั้งใจเป็นพิเศษ

โดยรวมแล้ว บรรยากาศในห้องเรียนคึกคักมาก ผู้ปกครองที่คอยดูแลบุตรหลานน่าจะพอใจมากเช่นกัน

พวกเขาส่งของขวัญให้เธอมากมาย เช่น เมล็ดพันธุ์แห่งความสุข ต้นไม้แห่งปัญญา และบางคนก็ส่งรางวัลพิเศษ เช่น คบเพลิงแห่งความรู้ กล่องสมบัติแห่งปัญญา

ในระบบไลฟ์ “สนุกคิดสตรีมมิ่ง” เมล็ดพันธุ์แห่งความสุขและต้นไม้แห่งปัญญาเป็นของขวัญแบบเสียเงิน เมล็ดพันธุ์แห่งความสุขราคา 5 หยวน ต้นไม้แห่งปัญญาราคา 10 หยวน

ส่วนรางวัลพิเศษนั้นมีราคาแพงกว่ามาก คบเพลิงแห่งความรู้ราคา 50 หยวน และกล่องสมบัติแห่งปัญญาเป็นรางวัลสูงสุดของระบบ ราคากล่องละ 500 หยวน

หลังจากจบไลฟ์เธอก็รีบดูของขวัญเสมือนจริงและรางวัลพิเศษเหล่านั้น

ตั้งแต่ต้นปีมา เธอไม่เคยถอนเงินสดเลย เนื่องจากระบบนี้พวกเขาพัฒนาขึ้นมาเอง จึงไม่มีการแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้กับแพลตฟอร์ม

เมื่อหักค่าใช้จ่ายในการโปรโมตคงที่ในแต่ละเดือนแล้ว ของขวัญเหล่านี้เมื่อแลกเป็นเงินหยวนแล้ว มีมูลค่าประมาณกว่าหนึ่งแสนหยวน