ตอนที่ 6 อาบน้ำ

ตอนที่ 6 อาบน้ำ

หลังจากนั้นนางก็รีบก่อไฟในเตาก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน แล้วเติมน้ำใส่หม้อ รอให้น้ำเดือดพล่านก่อนจะฉีกซองบะหมี่ใส่ลงไป กลิ่นหอมของเครื่องปรุงลอยฟุ้งไปทั่วบริเวณ ทำให้เซียวจินหานที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักสูดจมูกฟุดฟิดด้วยความสนใจ

“เหยาเหยา ทำอะไร? หอมจัง!” เขาเอียงคอถาม ดวงตาเต็มไปด้วยความอยากรู้

“ต้มบะหมี่ไง เจ้ารออีกหน่อยนะ เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว” หลินซูเหยาตอบพร้อมกับยิ้มบางๆ นางหยิบซาลาเปาออกมาอุ่นบนฝาหม้อ ระหว่างรอ นางก็หยิบช้อนกับตะเกียบที่เตรียมไว้มาเช็ดให้สะอาด

ไม่นานนัก บะหมี่ร้อนๆ ก็พร้อมซด นางแบ่งใส่ชามสองใบ

“ลองกินดูสิ ว่าเจ้าจะชอบไหม” นางส่งชามบะหมี่ให้เขา เพราะที่เขากินเมื่อคืนมันเป็นบะหมี่รสหมูสับธรรมดา

เซียวจินหานรับชามมาด้วยแววตาเป็นประกาย เขาค่อยๆ ใช้ตะเกียบคีบเส้นบะหมี่ขึ้นมาชิม ก่อนจะตาโตด้วยความประหลาดใจ

“อร่อย! เหยาเหยาอันนี้อร่อยมาก! ข้าชอบๆ” เขาพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง นางหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของเขา ทั้งสองกินอาหารเย็นด้วยกันอย่างมีความสุข

หลังจากกินเสร็จ หลินซูเหยาล้างชามและจัดการเก็บของให้เรียบร้อย นางเดินไปเก็บเสื้อผ้าและผ้าห่มที่ตากไว้เข้ามาในบ้าน ก่อนจะพับอย่างเรียบร้อยและจัดที่นอนสำหรับคืนนี้ นางเหลือบมองเซียวจินหานที่ยังคงนั่งอยู่ใกล้ๆ เตาไฟ สภาพของเขามอมแมมจากการช่วยงานทั้งวัน เช่นเดียวกับตัวนางเอง นางจึงตัดสินใจเปิดระบบอีกครั้ง

“มีไฟฉายขายไหมนะ...” นางพึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางเลื่อนดูรายการสินค้าในระบบ ไม่นานนัก นางก็พบไฟฉายแบบพกพาพร้อมถ่านในราคา 50 แต้ม

“ยืนยันการแลก” นางกดตกลง ไฟฉายปรากฏขึ้นในชั้นวางสินค้า นางหยิบมันออกมาและเดินไปหาเซียวจินหาน

“จินหาน ไปอาบน้ำกันเถอะ” นางบอกพร้อมกับยิ้มให้เขา

“อาบน้ำ?” เขาทำหน้าสงสัยเพราะเขาไม่เคยอาบน้ำกับนาง แต่ก็ยอมลุกขึ้นตามนางไปอย่างว่าง่าย

เมื่อมาถึงลำธาร หลินซูเหยาก็สอนเซียวจินหานใช้แปรงสีฟันและยาสีฟันสมุนไพรอย่างใจเย็น นางยังช่วยเขาถูสบู่กลิ่นส้มจนสะอาดเอี่ยม

“เสร็จแล้ว เจ้ารอข้าตรงนี้ก่อนนะ หันหลังไป” นางบอกเขา

เซียวจินหานทำตามอย่างว่าง่าย แต่ในขณะที่หลินซูเหยาลงไปล้างตัวในลำธาร เขาก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมาแอบมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดวงตาของเขาเป็นประกายเมื่อเห็นแผ่นหลังขาวเนียนของนางที่สะท้อนแสงจันทร์

“จินหาน! หันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!” นางหันมาเห็นเขาแอบมองจึงรีบตะโกนสุดเสียง

เซียวจินหานสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะรีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว “ข้าไม่ได้มอง!” เขาพูดเสียงดัง แต่ใบหน้าของเขาแดงก่ำ หลินซูเหยาจึงรีบถูสบู่ให้เร็วขึ้น ก่อนจะล้างตัวให้สะอาด

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ทั้งสองก็กลับมาที่บ้าน หลินซูเหยาจัดที่นอนให้เรียบร้อย ก่อนจะนอนลงข้างๆ เซียวจินหานที่ยังคงมีรอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้า

“หลับฝันดีนะ” นางพูดเบาๆ

“ฝันดี...เหยาเหยา” เขาตอบกลับพร้อมกับหลับตาลงอย่างมีความสุข

เช้าวันต่อมา หลินซูเหยาลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า นางมองไปยังร่างผอมสูงที่นอนหลับอยู่ข้างๆ อย่างสงบ ใบหน้าของเซียวจินหานในยามหลับมีความไร้เดียงสาราวกับเด็กน้อย

หลินซูเหยาลุกขึ้นอย่างเงียบๆ เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของเขา นางตัดสินใจจัดการเปิดระบบซูเปอร์มาร์เก็ตอีกครั้งเพื่อแลกซื้อซี่โครงหมูผักคะน้า และต้นหอม

หน้าต่างใสราวกับแก้วก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า แสดงรายการสินค้าพร้อมราคาแต้ม นางไล่เลื่อนรายการจนเจอสิ่งที่ต้องการ

ซี่โครงหมู 500 กรัม (100 แต้ม) ผักคะน้า 1 กำ (20 แต้ม) ต้นหอม 1 กำ (10 แต้ม)

“ยืนยันการแลก 130 แต้ม” นางกดยืนยันทันที

[การแลกสำเร็จ! คงเหลือ 765 แต้ม]

วัตถุดิบทั้งหมดปรากฏขึ้นในชั้นวางของส่วนตัวของนาง หลินซูเหยาหยิบออกมาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะออกไปหาฟืนข้างนอกเพื่อก่อไฟทำอาหารเช้า

นางเก็บกิ่งไม้แห้งรอบๆ กระท่อมมาก่อไฟ ก่อนจะยกหม้อใบเล็กตั้งบนเตาไฟ เติมน้ำลงไปเพื่อเตรียมหุงข้าว

ขณะที่นางกำลังหั่นผักกาดขาวสำหรับต้มซุป เสียงเคลื่อนไหวจากบนเตียงก็ทำให้นางหันไปมอง เซียวจินหานกำลังขยี้ตาและลุกขึ้นนั่ง ผมยาวของเขายุ่งเหยิงและใบหน้ายังดูงัวเงีย

“ตื่นแล้วเหรอจินหาน?” หลินซูเหยาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนนะ จำได้ไหมว่าเมื่อวานข้าสอนเจ้าอย่างไรบ้าง?”

เซียวจินหานพยักหน้า ดวงตาของเขาสว่างขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของนาง “จำได้! ข้าจำได้” เขาตอบเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นอย่างกระตือรือร้น แม้จะดูซุ่มซ่ามไปบ้าง เขาคว้าแปรงสีฟันไม้และยาสีฟันสมุนไพรที่วางอยู่ในกล่องเล็กๆ ข้างฝา เขาเดินออกไปยังลำธาร

ระหว่างที่เซียวจินหานไปล้างหน้าแปรงฟัน หลินซูเหยาเริ่มทำอาหารเช้าอย่างคล่องแคล่ว นางเปิดระบบอีกครั้งเพื่อหยิบซาลาเปาสี่ลูกและขนมจีบที่เหลืออยู่จากเมื่อวานออกมา นางวางลงบนฝาหม้อหุงข้าวเพื่ออุ่นให้ร้อน

พอข้าวสุกแล้ว นางก็หั่นซี่โครงหมูเป็นชิ้นพอดีคำ แล้วต้มในหม้อหูบิ่นอีกใบด้วยน้ำใส หลังจากน้ำเดือดสักพัก นางก็ใส่ผักกาดขาวและต้นหอมที่หั่นไว้ลงไป ปรุงรสด้วยผงปรุงรสกับเกลือเล็กน้อย กลิ่นหอมของซุปซี่โครงหมูเริ่มลอยฟุ้งไปทั่วกระท่อม

นางเปิดระบบอีกครั้งเพื่อหยิบเนื้อหมูสดแล่บางที่นางเก็บไว้ออกมา เพื่อผัดใส่ผักคะน้า

ต่อมาไม่นาน ในขณะที่นางกำลังหั่นผักคะน้า เซียวจินหานก็เดินกลับเข้ามาในกระท่อม ใบหน้าของเขาสดชื่นขึ้นหลังจากล้างหน้าล้างตา เขามองมาที่หลินซูเหยาด้วยรอยยิ้มกว้าง

“จินหาน แปรงฟันแล้ว!” เขารายงานอย่างภาคภูมิใจ พร้อมกับชี้ไปที่ฟันของตนเอง

หลินซูเหยายิ้มตอบ “เก่งมาก ไปนั่งรอนอกกระท่อมก่อนนะเดี๋ยวอาหารก็ใกล้จะเสร็จแล้ว”

เซียวจินหานพยักหน้าอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินออกไปนั่งที่ขอนไม้หน้ากระท่อม ดวงตาของเขามองไปรอบๆ อย่างสนใจ ก่อนที่เขาจะหัวเราะคิกคักตามประสาของเขา