ทะลุมิติไปเลี้ยงดูสามีสติไม่ดี พร้อมระบบซูเปอร์มาร์เก็ต

บท

ตั้งค่า

ตอนที่ 5 คงเป็นบ้าทั้งผัวทั้งเมีย

เมื่อเดินมาถึงชายหมู่บ้าน หลินซูเหยาเห็นบ้านเรือนไม้เรียงรายอย่างเรียบง่าย มีชาวบ้านเดินไปมาตามวิถีชีวิตปกติ บางคนกำลังนำพืชผลทางการเกษตรออกมาตากแดด บางคนก็กำลังสานตะกร้าอยู่หน้าบ้าน บรรยากาศเงียบสงบและเรียบง่าย

ติ้ง!

[แจ้งเตือน: พบโอกาสในการช่วยเหลือ! หญิงชราต้องการความช่วยเหลือในการเก็บฟืน - คะแนนแต้มสะสม: 20 แต้ม]

หลินซูเหยาได้ยินเสียงแจ้งเตือนในหัวทันทีที่เห็นหญิงชราคนหนึ่งกำลังพยายามเก็บกิ่งไม้แห้งที่กองอยู่หน้าบ้าน ดูเหมือนนางจะมีปัญหากับหลังที่โค้งงอตามอายุ ทำให้การก้มๆ เงยๆ เป็นเรื่องลำบาก

หลินซูเหยารีบเดินตรงไปหาหญิงชรา เซียวจินหานก้าวตามนางมาอย่างไม่ลังเล ดวงตาของเขาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของนางราวกับว่านางคือสิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวในชีวิตเขา

“ท่านยายให้ข้าช่วยนะ” หลินซูเหยาทักหญิงชราด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

หญิงชราเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าเหี่ยวย่นเป็นร่องลึกคล้ายเปลือกไม้เก่า นางยิ้มจนตาหยี

“อ้อ ซูเหยา! เจ้านี่เอง...” นางมองผ่านไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่เยื้องหลังหลินซูเหยาเล็กน้อย ก่อนส่ายหน้าเบาๆ ด้วยความเวทนา “พาสามีออกมาด้วยหรือ”

“เจ้าค่ะ” หลินซูเหยาตอบก่อนจะหันไปบอกเซียวจินหาน “จินหาน เรามาช่วยท่านยายเจี่ยเก็บฟืนกันนะ”

“ช่วยยาย!” เซียวจินหานพูดเสียงดังอย่างตื่นเต้น ก่อนจะรีบก้มลงหยิบท่อนไม้ขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น

ยายเจี่ยมองภาพตรงหน้าด้วยความเวทนาปนสงสาร “น่าสงสารเหลือเกิน ทั้งผัวทั้งเมีย...” นางพึมพำเบาๆ

ไม่นานนักทั้งสองก็ช่วยกันเก็บฟืนเข้าไปกองในบ้านให้หญิงชราจนเรียบร้อย

“ขอบใจมากนะซูเหยา” ยายเจี่ยพูดพลางยิ้ม “เจ้าเป็นเมียที่ดีนัก รู้จักเอาใจใส่สามีสติไม่ดี”

คำพูดของยายเจี่ยทำให้หลินซูเหยารู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย แต่นางก็ยังรักษารอยยิ้มไว้ได้

ติ้ง!

[งานสำเร็จ! ได้รับ 20 แต้ม คะแนนปัจจุบัน: 20 แต้ม]

ทั้งวันหลินซูเหยาพาเซียวจินหานวิ่งวุ่นไปทั่วหมู่บ้านเพื่อช่วยเหลือผู้คน ทั้งสองช่วยเด็กหนุ่มหาแพะที่หายไป ช่วยลุงหวังตากถั่วเหลือง และอีกมากมาย

แต่ละครั้งที่พวกเขาช่วยเหลือผู้อื่น เซียวจินหานดูตื่นเต้นและมีความสุขมาก เขาเลียนแบบการกระทำของหลินซูเหยาอย่างตั้งใจ ทำให้ชาวบ้านบางคนเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ

“ดูสิพวกเขากำลังทำอะไรน่ะ?” หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกระซิบกับเพื่อน

“ข้าว่านางน่าจะเพี้ยนเหมือนสามีนางแล้ว วิ่งไปทั่ว คอยช่วยงานคนโน้นคนนี้โดยไม่รับอะไรตอบแทน แล้วดูสิ บางทีนางยังพูดคนเดียวด้วย ราวกับมีคนคุยด้วย”

“ข้าว่าคงเป็นบ้าทั้งผัวทั้งเมียแล้วล่ะ” อีกคนว่า ก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะกันลั่น

หลินซูเหยาได้ยินเสียงนินทา แต่นางไม่สนใจ นางยังคงทำงานต่อไป ยิ้มให้กับเซียวจินหานที่วิ่งวุ่นตามนางไปทุกที่ด้วยความกระตือรือร้น

ระหว่างทางเดิน พวกเขาพบกับชาวบ้านหลายคน บางคนส่งยิ้มให้อย่างเห็นใจ บางคนกระซิบกระซาบกันเบาๆ เมื่อเห็นทั้งคู่เดินผ่าน

“ซูเหยาช่างโชคร้าย ต้องมาอยู่กับคนบ้า...”

“ใช่! ไม่น่าเลยทั้งที่นางก็ไม่ได้หน้าตาอัปลักษณ์อะไร ออกจะงดงามด้วยซ้ำ”

เซียวจินหานดูเหมือนไม่ได้ยินหรือไม่เข้าใจคำพูดเหล่านั้น เขายังคงเดินตามภรรยาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เมื่อมาถึงทุ่งนาของลุงเฉิน พวกเขาเห็นชายวัยกลางคนกำลังเกี่ยวข้าวอยู่ท่ามกลางแดดร้อน เหงื่อไหลโซมใบหน้า

ติ้ง!

[แจ้งเตือน: พบโอกาสในการช่วยเหลือ! ลุงเฉินต้องการความช่วยเหลือในการเกี่ยวข้าว - คะแนนแต้มสะสม: 350 แต้ม]

“ลุงเฉินเจ้าคะ” หลินซูเหยาทัก “ข้ากับสามีขอช่วยเกี่ยวข้าวได้ไหมเจ้าคะ?”

ลุงเฉินหยุดมือและเงยหน้าขึ้นมอง สีหน้าเขาแสดงความประหลาดใจ

“โอ้! ซูเหยา” เขามองไปที่เซียวจินหานด้วยความลังเล “แต่... สามีเจ้า... เขาจะช่วยได้จริงหรือ?”

“ได้เจ้าค่ะ” หลินซูเหยาตอบอย่างมั่นใจ แม้ในใจจะไม่แน่ใจเช่นกัน “เขาเรียนรู้ได้เร็วถ้ามีคนสอน”

หลินซูเหยาหันไปหาเซียวจินหาน “จินหาน เรามาช่วยลุงเฉินเกี่ยวข้าวกันนะ”

“เกี่ยวข้าว!” เซียวจินหานตอบรับอย่างกระตือรือร้น

ลุงเฉินยื่นเคียวให้ทั้งสอง โดยมองเซียวจินหานด้วยความระแวง “ระวังนะ เคียวอาจบาดมือเขาได้”

หลินซูเหยาพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มสอนสามีอย่างใจเย็น “จินหาน ดูข้านะ เกี่ยวแบบนี้” นางสาธิตการจับเคียวและเกี่ยวต้นข้าวอย่างระมัดระวัง เซียวจินหานทำตามอย่างงุ่มง่าม บางครั้งก็เกี่ยวไม่ถูกจังหวะ

หลังจากลองผิดลองถูกอยู่พักใหญ่ เซียวจินหานก็เริ่มเข้าใจวิธีการเกี่ยวข้าวแบบง่ายๆ แม้จะไม่เร็วหรือเรียบร้อยเท่าคนอื่น แต่ก็พอใช้ได้

พวกเขาช่วยกันเกี่ยวข้าวอยู่เกือบสองชั่วยาม จนกระทั่งดวงอาทิตย์คล้อยต่ำ ลุงเฉินดูประหลาดใจที่เซียวจินหานสามารถช่วยงานได้จริงๆ แม้จะทำได้ไม่ดีนัก

“ขอบใจมากนะ พวกเจ้าช่วยข้าได้มากทีเดียว ถ้าข้าวพวกนี้ตากแห้งแล้วข้าจะเอาไปให้”

หลินซูเหยายิ้มรับ "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ พวกเรามาช่วยเฉยๆไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทน"

ติ้ง!

[ภารกิจสำเร็จ! คุณได้รับ 300 แต้ม คะแนนปัจจุบัน: 320 แต้ม]

ถัดจากไร่นาของลุงเฉิน หลินซูเหยาพาเซียวจินหานไปช่วยงานชาวบ้านคนอื่นๆ อีกหลายคน ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กน้อยนางก็อาสาช่วยทุกครั้งที่ระบบแจ้งเตือน จนชาวบ้านทั้งประหลาดใจและมึนงงกับการกระทำของนาง

ทุกครั้งที่ทำงานเสร็จ บางครั้งหลินซูเหยาก็ได้รับสิ่งของตอบแทนจากชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็นผักหรือผลไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พวกเขามี

ไม่ว่าจะเป็นงานอะไร เซียวจินหานก็จะทำตามหลินซูเหยาทุกอย่างแม้เขาจะไม่เข้าใจว่าทำไปเพื่ออะไร และทำแล้วได้อะไร

ทันใดนั้นเสียงระบบก็ดังขึ้นในหัวของหลินซูเหยาอีกครั้ง

ติ้ง!

[แต้มสะสมวันนี้: 1,300 แต้ม! ยินดีด้วย คุณได้รับโบนัสพิเศษ 150 แต้ม! แต้มสะสมรวมทั้งหมด: 1,450 แต้ม]

หลินซูเหยายิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจ นางตัดสินใจเปิดระบบซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อแลกสินค้าที่นางต้องการจะใช้ ภาพใสเหมือนแก้วก็ปรากฏขึ้นตรงหน้านาง มีเพียงนางเท่านั้นที่มองเห็น

ระบบแสดงรายการสินค้ามากมาย เรียงตามหมวดหมู่อย่างเป็นระเบียบ ทั้งอาหาร เครื่องใช้ในครัวเรือน ผักผลไม้ และอื่น ๆ อีกมากมาย

“จินหาน นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ” นางบอกสามีที่มองนางอย่างงุนงง ก่อนจะกดเลือกดูรายการสินค้า

นางเริ่มเลือกของใช้จำเป็น โดยเริ่มจากหมวดของใช้

สบู่กลิ่นส้ม (30 แต้ม)

ยาสีฟันสมุนไพร (25 แต้ม)

แปรงสีฟันไม้ (15 แต้ม)

ผ้าเช็ดตัว (40 แต้ม)

จากนั้นนางเลื่อนไปที่หมวดอาหาร

น้ำมัน 1 ขวด (50 แต้ม)

ซาลาเปาไส้หมู 6 ชิ้น (60 แต้ม)

ขนมจีบไส้กุ้ง 6 ชิ้น (70 แต้ม)

บะหมี่รสต้มยำกุ้ง 2 ห่อ (80 แต้ม)