แม่เหอบ้านสามเปลี่ยนไป

“ถิงๆ ทำไมคุณถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ล่ะ มีอะไรที่ผมไม่รู้หรือเปล่า” ลี่ถังถามด้วยความสงสัยคนอื่นอาจจะแค่แปลกใจ แต่ไม่ใช่กับตนที่ใช่ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเกินครึ่งชีวิตแล้ว หลังจากเหอลี่ถัง พูดจบถิงถิงก็นิ่งไปพักหนึ่ง จริงๆ แล้วเธอเตรียมคำตอบไว้แล้ว แต่เธอจะไม่มีวัน บอกเรื่องที่เจ้าของร่างเสียชีวิตแล้วเธอเข้ามาแทนที่ เพราะเหอลี่ถังนั้นรักภรรยาของเขามาก

“จริงๆ เมื่อตอนบ่ายที่ฉันหมดสติไป ฉันฝัน มันเป็นฝันที่เหมือนจริงมาก ถึงแม้ว่าฉันจะหลับไปแค่ครึ่งวัน แต่ในฝันมันยาวนานมากๆ ฉันฝันว่าได้ไปใช้ชีวิตในอนาคตที่มีตึกสูงเสียดฟ้ามากมายเจริญกว่าที่นี้มากๆ ที่นั่นการค้าขายเป็นเรื่องที่ถูกกฎหมาย ใครอยากทำก็ทำได้ ผู้หญิงกับผู้ชายเท่าเทียมกัน แถมมหาวิทยาลัยก็เปิดมีนักศึกษามากมาย ตอนที่ฝันฉันกลัวมาก กลัวว่าจะไม่ได้กลับมาหาคุณมาหาลูกๆ ฉันเลยสัญญากับตัวเองถ้าได้กลับมาจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง จะเลิกลำเอียงกับลูกๆ หลานๆ ระหว่างนั้นฉันก็ได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ อยู่หลายปี แล้วอยู่ดีๆ เหมือนฉันก็ถูกดูดกลับมาเห็นคุณ แล้วก็รู้สึกวูบไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันเจอหญิงชราท่าทางใจดีคนหนึ่ง ท่านบอกว่าถ้าฉันยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองจะให้กลับมาหาทุกคน ฉันเลยรับปาก ถึงได้กลับมา” เธอเล่าเรื่องทั้งหมดให้สามีฟัง (เรื่องที่แต่งอะนะ) ถึงแม้ว่ายุคนี้เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องงมงายผิดกฎหมาย แต่ลึกๆ แล้วชาวบ้านก็ยังคงเชื่ออยู่ดี

“ดีแล้ว ดีแล้วที่คุณกลับยอมเปลี่ยนตัวเองแล้วกลับมา” เหอลี่ถังคว้าตัวภรรยาไปกอดปลอบลูบหัวด้วยความอ่อนโยน ขอบคุณสวรรค์ที่ให้โอกาสภรรยาเขากลับตัวกลับใจ ส่วนเมษาในร่างถิงถิงได้แต่กรี๊ดร้องในใจด้วยความเขินอายหน้าเน้อนี้แดงไปหมด

“เอาวะชาติที่แล้วมัวแต่ทำงานไม่มีเวลาหาแฟน ชาตินี้ถึงจะได้เกิดแล้วแก่เลย ก็ยังได้สามีดีขนาดนี้มา คอยดูเถอะแม่จะบำรุงสามีหมาดๆ ให้หล่อเหลาเลยล่ะ คอยดู๊" ถิงถิงตั้งเป้าหมายในใจ

“เออจริงด้วยคุณค่ะฉันยังมีความลับอีกเรื่องจะบอก” เธอบอกสามี

“เรื่องอะไรเหรอครับ” ลี่ถังถามตัวก็ยังไม่ปล่อยภรรยา

“ที่จริงฉันกลับมาฉันได้ของวิเศษมาด้วย” เธอผละออกจากอ้อมกอดมามองหน้าสามีอย่างจริงจัง เธอจะบอกเรื่องมิติกับสามมี เธอจะได้ทำอะไรสะดวก เธอการต้องหาเงินเพิ่มไว้ให้ลูกๆ หลานๆ เพราะเงินติดบ้านเหลืออยู่ไม่กี่ร้อยหยวน หลังจากสร้างบ้านแล้วก็แจกเด็กไปเมื่อตอนเย็น เพราะตอนนี้ปี 1975 แล้วอีกไม่กี่ปีก็เกิดการเปลี่ยนแปลง เธอต้องการเก็บเงินไว้ซื้อที่ดิน ซื้อบ้านไว้ปล่อยเช่า เพราะช่วงแรกๆ ราคาจะถูกมาก เธอตั้งมั่นไว้ว่าชาตินี้จะนอนเป็นปลาเค็มรอรับเงินค่าเช่าอย่างเดียว ส่วนลูกๆ ไม่จำเป็นต้องเลี้ยงดูเธอเลยตราบใดที่ยังคงทำงานได้

“หืม...อะไรเหรอ” เหอลี่ถังถามภรรยาด้วยความสงสัย “หลับตาก่อนสิคะ” ถึงจะสงสัยแค่ไหนลี่ถังก็ได้แต่หลับตาตามคำขอเมีย

หลังจากที่สามีเธอหลับตา เธอก็จับมือแล้วตั้งจิตเข้ามิติเพียงเสี้ยววินาทีทั้งสองก็เข้ามาในมิตินั่งแหมะอยู่บนพื้นหญ้า

จริงเรื่องเอาคนเข้ามิติเธอเสี่ยงดวงเอาเมื่อกี้เลย แต่ปรากฏกว่าพาเข้ามาได้ “ลืมตาได้แล้วค่ะ”

“นะนะนี่มัน….” เหอลี่ถังได้แต่ตกตะลึงพูดไม่ออกกับสิ่งที่เห็น เพราะภาพตรงหน้าคือพื้นที่ไกลสุดลูกหูลูกตา คอกหมูคอกไก่เรียงรายอยู่มากมาย ไหนจะรถรามากมายนี้อีก “คุณ...ของพวกนี้คืออะไร” เหอลี่ถังละล่ำละลักถามภรรยา

“ของพวกนี้คือของที่ท่านผู้นั้นยกให้ค่ะ หลังจากที่ฉันรับปากว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง โกดังข้างหลังนั้นก็มีของนะคะพวกของกินของใช้ มีทุกอย่างเต็มโกดังด้านหลังเลยค่ะ” เธอตอบสามียิ้มๆ ตอนนี้ลูกกะตาสามีแทบจะถลนออกมาด้านนอกแล้ว “นะนะนี้มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว”

ลี่ถังพูดพร้อมขาที่อ่อนแรงจะล้มลง ถิงถิงเห็นดังนั้นก็รีบไปจับตัวสามีพาไปนั่งพัก แล้ววิ่งไปนำน้ำผสมน้ำในมิติให้สามีดื่ม

“คุณคะ ดื่มน้ำเย็นๆ จะได้สดชื่น” หลังจากลี่ถังดื่มน้ำเข้าไปก็รู้สึกว่าร่างกายเบาสบาย อาการปวดขาปวดหลังที่เป็นประจำก็หายเป็นปลิดทิ้ง

“ถิงถิงหลังจากกินน้ำนั้นผมรู้สึกว่าอาการปวดหลังผมหายแล้ว” ลี่ถังทำท่าก้มๆ เงยๆ ให้ภรรยาดู ถิงถิงเห็นสามีทำให้ดูก็ยิ้ม

“น้ำที่ดื่มฉันผสมกับน้ำวิเศษตรงนั้นด้วย กินไปแล้วอาการป่วยจะดีขึ้น” เธอชี้ที่บ่อน้ำให้สามีดูพร้อมอธิบายเหตุผล “ดูสิริ้วรอยบนหน้าคุณหายไปเยอะเลยตอนนี้คุณเหมือนตอนหนุ่มๆ เลย” เธอพูดเสริมแล้วพาสามีไปส่งกระจก

“จริงด้วย แล้วคุณดื่มหรือยัง อาการป่วยของคุณจะได้หาย” ลี่ถังสองกระจกมือก็ลูบหน้าตัวเอง แล้วหันไปถามภรรยา

“ฉันดื่มบ้างแล้วค่ะ แต่แบบเจือจางมากๆ ของคุณก็เหมือนกัน เพราะถ้ามันเปลี่ยนแปลงแบบฉับพลันคนอื่นจะสงสัยเอาได้ เดี๋ยวฉันจะนำไปผสมกับน้ำข้างนอก บำรุงเหล่าลูกสะใภ้กับหลานๆ ด้วย เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปดูของที่ฉันได้มา เพราะฉันคิดว่าจะเอาไปขายในตลาดมืด” เธอพูดพลางพาสามีเดินดูของตามโกดังต่าง ๆ

ทางเหอลี่ถังหลังจากได้ยินว่าภรรยาจะไปเก็งกำไรเสี่ยงอันตรายก็ขมวดคิ้วมุ่น

“ถิงถิงในตลาดมืดมันอันตรายนะถ้าโดนทหารแดงมาจับจะทำยังไง” ลี่ถังบ่นภรรยา ตัวเขานั้นเคยนำของป่าไปขายบ้าง แต่ภรรยาเขาเป็นผู้หญิงยังไงก็อันตราย

“สามีไม่ต้องห่วงถ้าเกิดเหตุฉุกเฉิน ฉันสามารถเข้ามาหลบในมิตินี้ได้” เธอพูดอย่างอ้อนๆ

“ถ้างั้นผมจะไปด้วย ห้ามขัดไม่งั้นก็ไม่ต้องไป” เหอลี่ถังยื่นคำขาด

“ตกลงค่ะงั้นเราเข้าเมืองทุกวันหยุดของคุณก็พอดีไหมคะ”

“ดีครับ” เขาหอมแก้มภรรยาด้วยความมันเขี้ยว

“เราออกไปพักผ่อนข้างนอกกันเถอะค่ะ ฉันยังไม่ปรับเวลาข้างนอก ถ้าเราออกไปจะเป็นเวลาเดิมตอนที่เราเข้ามา ถ้าไปตลาดมืดเราต้องปรับเวลาให้เท่ากัน” เธอบอก

“ครับออกไปพักผ่อนกันเถอะ อีกสองวันผมหยุดเราค่อยเข้าเมือง”

หลังสามีเธอพูดจบทั้งสองก็ออกจากมิติมาพักผ่อนข้างนอก

หลังจากตอนที่14จะแต่งให้ยาวก็นี้นะคะรี๊ดทนไปก่อนนนน ตอนนี้ได้มุมนั่งพิงแล้วไม่ปวดหลังนั่งได้นานกว่าเดิม เพราะไรท์นั่งพิมกับโต๊ะญี่ปุ่นเลยค่อนข้างปวดหลัง