ถิงถิงอกตัญญู

หลังทำงานข้างหลังเสร็จ เธอเก็บผักกาดขาวหนึ่งหัวเข้าบ้านสั่งงานสะใภ้ต่อ “สะใภ้รองเดี๋ยวล้างแล้วซอยผักกาดนี้ให้แม่สักครึ่งหัวนะ ส่วนเนื้อไก่นั้นก็ฉีกเป็นเส้นๆนะ เดียวแม่ขอไปล้างตัวก่อน”

“ค่ะแม่” สะใภ้รองตอบแม่เสร็จก็ลงมือทำงานที่แม่สามีสั่ง

ถิงถิงเข้าห้องมาก็เข้ามิติอีกรอบ เธอจะเข้าไปอาบน้ำข้างใน อาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวแล้วไปหยิบกระบอกใส่ซุปและกระบอกน้ำสามอันออกมาไว้ใส่อาหาร ในกระบอกน้ำเธอใส่น้ำผสมน้ำในมิติเจือจางไว้แล้ว เตรียมของครบ เธอก็ออกไปทำแผ่นแป้งใส่ไก่ เธอแบ่งแป้งตามจำนวนคน ผู้ใหญ่คนละ 2 ชิ้น ส่วนเด็กคนละชิ้นเธอจะทำอันใหญ่ๆ เธอจะทำแผ่นแป้งยัดไส้ เอาผักกาดขาวซอย เนื้อไก่ฉีกเน้นๆ เธอปรุงเครื่องด้วย เครื่องปรุงรส น้ำตาล พอสะใภ้เผลอเธอใส่ ซอส กับน้ำมันหอย คลุกเคล้าให้เข้ากัน เธอก็แบ่งออกเล็กน้อยไว้ให้เด็กๆ ส่วนผู้ใหญ่เธอจะใส่พริกเข้าไปเพิ่มคลุกเสร็จเธอก็ยกหน้าที่ห่อให้ลูกสะใภ้ เธอหันไปตั้งกระทะ เธอเอาน้ำมันทากระทะเล็กน้อยแล้วนำแผ่นแป้งยัดไส้มาจี่ให้สุกด้วยไฟอ่อน ระหว่างรอเธอก็จัดของใส่ปิ่นโตเก็บความร้อน จัดถ้วยซุปช้อนลงตะกร้ารอ แป้งยัดไส้ของเธอสุกก็จัดใส่ปิ่นโตอีกชั้น เธอก็จะไปกินอาหารที่นั่นด้วย

“สะใภ้รองเธอก็พาเด็กๆ กินข้าวเที่ยงเลยนะแม่จะไปที่แปลงนากับคนอื่น ๆ กินข้าวเสร็จก็เอาลูกอมนี้แจกเด็กคนละสองเม็ด เธอก็อย่าลืมกินด้วยละ ถุงนี้เธอก็เก็บไว้เลยนะเอาไว้แจกเด็กด้วย อ้อ อย่าลืมสอนหนังสือเจียวเจียกับลี่ซือด้วยล่ะเธอไม่ต้องทำงานแล้วไปพักเถอะ” “ค่ะแม่” หลังจากสั่งสะใภ้เสร็จเธอก็เร่งรีบเดินออกไปแปลงนา

“เข้าเมืองครั้งนี้แม่จะเอาจักรยานออกมาด้วยเลยคอยดู” แปลงนากับบ้านอยู่ห่างออกไปเล็กน้อยเธอก็เดินไปบ่นไปสักก็ถึงแปลงนา เธอนั่งรอทุกคนใต้ต้นไม้ ไม่นานเสียงแตรพักเที่ยงก็ดัง

“ถิงถิงทำไมไม่ให้ลูกสะใภ้เอามาแทน เดินมาทำไมอากาศมันร้อนเดี๋ยวก็ไข้กลับหรอก” ลี่ถังบ่นภรรยาทันทีที่ถึงด้วยความเป็นห่วง

“แม่ทำไมไม่ให้น้องสะใภ้หรือหลานๆ มาแทนละแม่เดินไกลขนาดนี้เหนื่อยแย่เลย” ลี่หมิงบ่นแม่อีกคน

“โอ๊ยสำออยเหลือเกินทีเมื่อก่อนละถึกอย่างกับวัว” เมื่อสะใภ้ใหญ่บ้านแม่เฒ่าเหอได้ยินก็แซะถิงถิง ด้วยความอิจฉาเพราะทั้งลูกทั้งผัวบ้านเธอไม่ได้เรื่องสักคน ตั้งแต่บ้านสามแยกบ้านออกไปงานบ้านทุกอย่างก็มาตกอยู่บนหัวเธอแทน

บ้านสามเหอได้แต่มองหน้ากัน “ปล่อยหล่อนไปเถอะ มาๆ รีบกินข้าวจะได้มีเวลาพักผ่อน” หลังจากทุกคนล้อมวง ถิงถิงก็แจกถ้วยชามให้ เทซุปแจกเริ่มจาก ลี่ถัง กลุ่มผู้ชายจะได้ส่วนน่องรวมถึงสะใภ้ใหญ่ เพราะมีเพียง 4 น่อง เธอและสะใภ้สามได้ส่วนปีก ที่ให้สะใภ้ใหญ่ได้น่องเพราะว่าผอมมากทั้งยังทำงานหนักมาตลอด สะใภ้สามเห็นพี่สะใภ้ได้เยอะกว่าก็ไม่ยอม “คุณแม่ค่ะ ทำไมคุณแม่ลำเอียงให้พี่สะใภ้ใหญ่ได้น่องไก่ส่วนฉันได้แค่ปีกนี้ละคะ” สะใภ้สามแย้ง

“ไม่ใช่แค่หล่อนที่ได้ปีกฉันก็ได้เหมือนกัน เธอดูตัวสะใภ้ใหญ่ก่อนผอมแห้งจนจะเหลือแต่กระดูกอยู่แล้ว มันทำไมนักตอนฉันลำเอียงให้เธอสะใภ้คนอื่นๆ เขาเคยว่าฉันฉอดๆ แบบนี้ไหม ก็ไม่เคยทั้งๆ ที่เขาทำงานหนักกว่าเธอ วันๆ เธอทำอะไรบ้างกินๆ ได้แต่กิน ตลอดห้าปีเธอคงสบายเกินไป ถ้ายังไม่หุบปากฉันจะส่งเธอกลับบ้านเดิม” ถิงถิงตอกกลับลูกสะใภ้ด้วยความโมโห เห็นแก่ตัวจริงๆ ผู้หญิงคนนี้

หลังจากโดนแม่สามีตอกกลับสะใภ้สามได้แต่หดคอกินข้าวอย่างเงียบๆ ในขณะที่สงครามในบ้านพึ่งจะจบ กำลังจะเริ่มกินข้าว ก็มีเสียงสอดปากขึ้นมา

“แหมๆ บ้านสาม...มีเนื้อกินไม่คิดจะแบ่งมาให้พ่อแม่บ้างเหรอทั้งๆ ที่คุณพ่อก็ลงแปลงนาอยู่ไม่ไกลกัน อกตัญญูจริงๆ เลยนะ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ เล้ยย!! ใช่ไหมคะคุณพ่อ” พ่อเฒ่าเหอทำหน้าเหมือนเห็นด้วย ไม่ห้ามไม่ขัดทั้งๆ ที่หนังสือตัดขาดก็มี

ด้านถิงถิงที่อารมณ์ขึ้นจากสะใภ้สามยังไม่ลง เลยหันไปถามสะใภ้ใหญ่บ้านผู้เฒ่าเหอด้วยรอยยิ้ม

“เลี้ยงยังไงเหรอคะพี่สะใภ้ใหญ่ เลี้ยงแบบที่ให้ฉันทำงานทั้งในบ้านนอกบ้าน ทั้งบ้านมีฉันทำงานบ้านอยู่คนเดียว ข้าวก็กินของเหลือโจ๊กหรือก็มีแต่น้ำโหรงเหรงแทบนับเม็ดข้าวได้ใช่ไหมคะ อืม... หรือเลี้ยงแบบที่ให้ฉันไปหาบน้ำทั้งๆ ที่ท้องโตจนตกเลือดลูกฉันเกือบตาย แถมยังไม่ยอมให้เงินไปหาหมอทั้งๆ ที่ฉันกับสามีทำงานมากว่าทุกคนในบ้าน ลูกชายก็ต้องทำงานตั้งแต่สองขวบ เลี้ยงแบบนี้หรือเปล่าคะคุณพ่อสามี”

ถิงถิงตอกกลับบ้านใหญ่เสียงดังเธอตั้งใจให้ชาวบ้านได้ยิน เพราะบางอย่างที่บ้านใหญ่ทำกับเธอคนอื่นแทบจะไม่รู้ กลับกลายว่าเป็นบ้านเธอที่อกตัญญู

ผู้เฒ่าเหอได้แต่หน้าม่านกับคำพูดของลูกสะใภ้ เพราะที่สะใภ้พูดมาเป็นความจริงทุกอย่าง ถึงแม้ตนจะไม่ได้ทำร้ายบ้านลูกชายสาม แต่ก็ไม่เคยห้ามไม่เคยช่วยเหลือ

“เอ้า!!...ไหนแม่เฒ่าเหอบอกว่าสะใภ้สามลื่นล้มตกเลือดเองละ” (ชาวบ้าน1)

“สมแล้วล่ะที่ลูกชายตัดขาดไม่เผาผีถ้าเป็นฉันฉันก็ไม่อยากอยู่หรอก” (ชาวบ้าน2)

“สะใภ้ใหญ่บ้านเหอหน้าด้านจริงๆ” (ชาวบ้าน3)

“สะใภ้ใหญ่หุบปาก” ผู้เฒ่าเหอปรามลูกสะใภ้ด้วยความอับอาย

เหอะ!!! ถิงถิงเบะปากแล้วหันมายื่นน้ำให้ลูกๆ และสามี “อะนี้น้ำถ้าทำงานเหนื่อยก็จิบเรื่อย ๆ นะอากาศมันร้อน”

“แม่เอากระบอกน้ำมาจากไหน ผมจำได้ว่าพี่รองเอามาแค่อันเดียวเองนะ” ลี่เฉียวถามแม่ด้วยความสงสัย

“แม่ซื้อมานานแล้วแต่ไม่เคยเอามาใช้ นี่แม่จะเลิกขี้งกแล้วไม่ดีหรือไง รีบกินจะได้มีเวลางีบนานหน่อย” ถิงถิงแกล้งดุลูกชายกลบเกลื่อน หลังจากทุกคนกินอิ่มกันแล้วก็หามุมงีบ เธอก็นั่งให้สามีนอนตักงีบ พอทุกคนทำงานเธอก็เดินกลับบ้าน