บทที่13 ซื้อที่นาปล่อยให้เช่า

รุ่งเช้าเอ้อหลางจูงมือเสี่ยวจวงมาหาหลินฮวาเคาะประตูเรียกแค่ครั้งเดียวสืออู่ที่กำลังผ่าฟืนอยู่ที่ลานบ้านก็เดินมาเปิดประตู

สืออู่เชิญเอ้อหลางให้เข้ามารอตรงลานบ้านแล้วจึงเข้าไปรายงานนายหญิง

หลินฮวา “ไปเชิญเข้ามาเจ้ากับสืออีรีบไปกินอาหารเช้าเดี๋ยวต้องเข้าเมืองไปกับข้า ”

สืออู่ดีใจยิ่งนักครั้งนี้นายหญิงพาเขาเข้าเมืองด้วย เขารีบไปเชิญเอ้อหลาง,เสี่ยวจวงเข้าไปในห้องโถง

จากนั้นจึงไปเรียกสืออีที่กำลังกวาดลานบ้านให้ไปกินอาหารเช้า

หลินฮวา “ เชิญนั่งก่อนเจ้าค่ะต้ายาไปตักข้าวต้มมาอีกสองชาม ”

เมื่อต้ายายกข้าวต้มมาวางตรงหน้าเอ้อหลาง,เสี่ยวจวงหลินฮวาจึงโบกมือไล่ต้ายาให้ไปกินข้าวพร้อมบ่าวคนอื่นๆ

หลินฮวา “ กินข้าวต้มก่อนให้หมดก่อนแล้วค่อยคุยรายละเอียดกัน ”

ข้าวต้มก็ตักมาวางตรงหน้าแล้วถ้าปฏิเสธจะเป็นการไม่ให้เกียรติเจ้าของบ้าน เอ้อหลางจึงตักข้าวต้มกินด้วยกิริยาที่เรียบร้อย เสี่ยวจวงมองข้าวต้มหมูสับตรงหน้า

ข้าวขาวเต็มชามน้ำซุบหอมๆเนื้อหมูสับเป็นก้อนๆเสี่ยวจวงนับไม่ถูกแต่รู้ว่ามันเยอะจนเต็มชาม

จางซูเม่ยมองดูเสี่ยวจวงด้วยความเอ็นดูอาจเพราะกำลังตั้งครรภ์จึงมีความเป็นแม่ นางพูดกับเสี่ยวจวงด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

“ เสี่ยวจวงกินสิถ้าเย็นแล้วมันจะไม่อร่อย ”

เสี่ยวจวงพยักหน้าแล้วตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต้มตรงหน้าด้วยความสุข นางคิดในใจว่ามันอร่อยมากเลยถ้าเมาเมาได้กินต้องชอบมากแน่ๆน่าเสียดายเมาเมาไม่ได้มาด้วย

จางซูเม่ยเหมือนรู้ความคิดของเสี่ยวจวงนางเอ่ยเสียงหวาน

“ บ้านเจ้ายังมีน้องชายใช่ไหมขากลับ ข้าฝากข้าวต้มหมูสับไปให้น้องชายเจ้าชิมด้วยสักชาม ฮวาฮวาพึ่งสอนแม่ครัวทำมันอร่อยมากเลยนะน้องชายเจ้าต้องชอบแน่ๆ ”

เสี่ยวจวงพยักหน้ายิ้มโชว์ฟันหลอด้านหน้าสองซี่แล้วเอ่ย

“ ขอบคุณเจ้าค่ะพี่ซูเม่ย “

เอ้อหลางรีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดปากแล้วเอ่ยบอกจางซูเม่ยด้วยความเกรงใจ

“ ไม่รบกวนแม่นางดีกว่าขอบคุณท่านมาก ”

จางซูเม่ยมองดูบรุษตรงหน้าแล้วคิดในใจไม่น่าเชื่อว่าในชนบทแห่งนี้ยังมีเพชรเม็ดงาม

บรุษคนนี้รูปงามเสียยิ่งกว่าอดีตสามีของตนเองเสียอีก แต่แววตาและท่าทางเย็นชาไปสักหน่อย นางก้มหน้าลูบท้องที่ตอนนี้อายุครรภ์หกเดือนของตนเองแล้วพูดว่า

”ข้ากำลังจะเป็นแม่คนข้าแค่อยากให้น้องชายของเสี่ยวจวงได้ลองกินข้าวต้มอร่อยๆคุณชายอย่าได้เกรงใจ”

เอ้อหลางเห็นท้องที่นูนออกมาของนางทีแรกเขาไม่สังเกตุเห็นเพราะนางนั่งอยู่อาจเป็นเพราะเป็นครรภ์แรกท้องจึงไม่ใหญ่มากนักถ้าไม่ดูดีๆก็ไม่รู้ว่านางกำลังตั้งครรภ์

เอ้อหลาง ”ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมาก“

เสี่ยวจวงดีใจยิ่งนักที่น้องชายจะได้กินข้าวต้มแสนอร่อย นางเก็บชามของตนเองและชามบนโต๊ะที่กินเสร็จแล้วจะนำไปล้าง

หลินฮวา “ เสี่ยวจวงไม่ต้องเก็บเดี๋ยวพี่ต้ายาจะมาเก็บไปล้างเอง ”

ต้ายาและจูเพ่ยกินข้าวต้มเสร็จแล้วเดินเข้ามาที่ห้องโถงพอดี

หลินฮวา “ จูเพ่ยประคองนายหญิงใหญ่ไปเดินย่อยอาหารรอบๆบ้าน ”

“ ต้ายาตักข้าวต้มหมูสับอีกชามตามไปส่งเสี่ยวจวงที่บ้าน ”

จูเพ่ย ,ต้ายา“ เจ้าค่ะนายหญิง ”

หลังจากที่คนอื่นๆออกไปหมดแล้วหลินฮวาจึงคุยรายละเอียดกับเอ้อหลาง

หลินฮวา” ไม่ทราบว่าปกติคุณชายเช่าที่นาราคาเท่าไหร่ “

เอ้อหลาง ” ข้าแซ่หูมีชื่อว่าห้าวซวน คนในหมู่บ้านเรียกข้าว่าเอ้อหลางบ้านเราอยู่ใกล้กัน แม่นางเรียกข้าว่าเอ้อหลางเถอะ “

” ค่าเช่าที่นาเจ้าของที่จะได้ส่วนแบ่งครึ่งนึงของผลผลิตทั้งหมดหลังจากแบ่งครึ่งแล้วทางผู้เช่าจะต้องเสียภาษีเอง “

หลินฮวา ” พี่เอ้อหลางถ้าอย่างงั้นท่านก็เรียกชื่อข้าเถอะเจ้าค่ะข้าแซ่หลินชื่อฮวาพี่สาวญาติผู้พี่ของข้าแซ่จางชื่อซูเม่ย “

” ตอนนี้ท่านติดสัญญาเช่าอยู่รึไม่ “

เอ้อหลาง ”สัญญาเช่าที่นาจะทำก่อนปลูกข้าวในฤดูใบไม้ผลิปีนี้ยังไม่ได้ต่อสัญญาข้าคิดว่าอีกสามสี่วันจะไปขอเช่าที่นา แต่เมื่อวานเสี่ยวจวงมาบอกข้าว่าเจ้าจะปล่อยเช่าที่นาข้าเลยมาคุยรายละเอียดกับเจ้า”

หลินฮวา “ ถ้างั้นเราไปบ้านหัวหน้าหมู่บ้านกันข้าต้องไปซื้อที่นาท่านไปช่วยข้าดูด้วยเพราะข้าไม่รู้เรื่องการทำนามากนัก ”

“ ค่าเช่าข้าคิดสี่ส่วนทางข้าจะเป็นผู้จ่ายภาษีเองซื้อที่นาเสร็จเราก็ทำสัญญากันเลยดีรึไม่ ”

เอ้อหลางพอได้ยินราคาค่าเช่าที่หลินฮวาเสนอให้ เขารู้สึกยินดียิ่งนักแต่ก็กลัวจะเป็นการเอาเปรียบนางจึงเอ่ยอย่างเกรงใจว่า

“ภาษีแพงยิ่งนักถ้าจ่ายภาษีแล้วเจ้าจะเหลือข้าวเพียงสองส่วนนั่นเป็นการเอาเปรียบเจ้าเกินไป ”

หลินฮวา “ไม่เอาเปรียบหรอกเจ้าค่ะข้าไม่ต้องทำอะไรยังเหลือข้าวตั้งสองส่วนไว้กินโดยที่ไม่ต้องซื้อประหยัดไปตั้งเยอะ ถ้าท่านเกรงใจข้าท่านก็ปลูกข้าวให้ได้ผลผลิตเยอะๆนะเจ้าคะ“

เอ้อหลางแย้มยิ้มแล้วตอบว่า “ ได้ข้าจะพยายาม ”

หลินฮวารู้สึกว่าบรุษชาวนาตรงหน้าเวลาแย้มยิ้มช่างหน้ามองยิ่งนักเสียดายบรุษรูปงามตรงหน้าไม่ใช่สเปคนาง

ทั้งสองเดินมาบ้านหัวหน้าหมู่บ้านเมื่อเจอหัวหน้าหมู่บ้าน หลินฮวาจึงเอ่ยจุดประสงค์ที่มาในทันที

ราคาที่นาดีหมู่ละหกตำลึงเงิน หลินฮวาซื้อสามสิบหมู่เป็นเงินหนึ่งร้อยแปดสิบตำลึงเงินให้ค่าน้ำร้อนน้ำชาหัวหน้าหมู่บ้านหนึ่งตำลึงเงิน เจ้าหน้าที่ที่อำเภอห้าร้อยอีแปะ

หลินฮวารู้สึกตัวเบาวันนี้นางต้องไปซื้อเกวียนวัวอีกประมาณยี่สิบตำลึงเงินจะใช้รถม้าโดยสารขนสัตว์ป่าขนข้าวของตลอดก็คงไม่ดี

นางเก็บรถม้าไว้พาอาเม่ยกับเจ้าก้อนแป้งที่กำลังจะเกิดมานั่งไปเที่ยวดีกว่าอีกอย่างวัวก็ช่วยไถนาได้ด้วย

หลินฮวา “ ข้ากำลังจะเข้าเมืองท่านหัวหน้าหมู่บ้านจะไปกับข้าไหมเจ้าคะ ”

หัวหน้าหมู่บ้าน “ ข้าไปเองดีกว่าต้องไปซื้อของมาไว้ขายให้ลูกบ้านพอดี ”

หลินฮวา” ขอบคุณนะเจ้าคะท่านลุงหัวหน้าหมู่บ้าน ข้าลาล่ะเจ้าค่ะ “

หัวหน้าหมู่บ้านยิ้มให้หลินฮวาแล้วออกเดินทางเข้าเมืองทันที

เอ้อหลางทำสัญญาเช่าที่นาสิบหมู่ของหลินฮวาเป็นเวลาห้าปี ทีแรกเขานึกว่าทำปีต่อปีหลินฮวาบอกทำไปเลยห้าปี

ถ้าในอนาคตเขามีที่ดินของตนเองก็มายกเลิกสัญญาได้นางไม่ว่าอะไร

เอ้อหลางกล่าวขอบคุณแล้วจึงกลับมาบ้านตนเองเขานำสัญญามาให้ต้าหลางพี่ชายเขาดู

ต้าหลางดีใจมากปีนี้หลังเก็บเกี่ยวบ้านหูของพวกเขาก็จะมีข้าวกินอิ่มท้อง ไม่ต้องอดยากเหมือนที่ผ่านมา

หญิงชราไม่พอใจที่บุตรชายคนรองไม่นำข้าวต้มมาฝากนาง นางเห็นเมาเมากินแล้วมันหอมมาก แต่เพราะต้ายารอให้เมาเมากินจนอิ่มนางจึงไม่กล้าแย่ง

มิหนำซ้ำข้าวต้มชามใหญ่เมาเมากินไม่หมด นังตัวขาดทุนเสี่ยวจวงก็บอกให้ลูกสะใภ้ของนางกินที่เหลือให้หมด ถ้าต้ายาไม่อยู่นางจะตีสะใภ้สักสองสามที หญิงชราโมโหพูดออกมาโดยไม่คิด

”ทำไมนางไม่ตักข้าวต้มมาให้บ้านเราเยอะๆจะให้เราเช่าที่นาแต่ไม่หยิบยื่นน้ำใจ ได้ข่าวว่าคนพี่เป็นหญิงหม้ายกำลังท้องไม่มีพ่อ”

หญิงชราพูดยังไม่ทันจบเอ้อหลางก็ตบโต๊ะดัง ปัง หญิงชรากลืนน้ำลายไม่กล้าสบตาบุตรชายคนรองเสียงเย็นชาดังขึ้นทำเอาหญิงชราขนลุกไปทั้งตัว

”ท่านแม่ถ้าท่านยังพูดจาให้ร้ายผู้อื่นอยู่แบบนี้ทั้งๆที่แม่นางหลินหยิบยื่นน้ำใจให้บ้านหูของเรา ท่านยังไม่รู้ดีชั่วไม่ตอบแทนน้ำใจก็แล้วไปเถอะนี่ยังตอบแทนด้วยความแค้นต่อไปอย่าให้ข้าได้ยินอีกเชียว “

” พี่ใหญ่พาท่านแม่กลับเข้าห้องแล้วออกมาหาข้าพี่สะใภ้ไปทำข้าวต้มใส่ไข่ให้ท่านแม่กินสักถ้วย“

ต้าหลางอุ้มหญิงชรากลับเข้าห้องเพราะหญิงชราเดินไม่ไหวนางถูกดุจนแข้งขาอ่อนแรง แม่ของเสี่ยวจวงหยิบเงินหนึ่งอีแปะที่เอ้อหลางยื่นให้ใช้เสี่ยวจวงไปซื้อไข่หนึ่งใบที่ร้านขายของชำบ้านหัวหน้าหมู่บ้าน

ส่วนตัวนางรีบไปหุงข้าวต้มให้แม่สามีเสี่ยวจวงกระโดดโลดเต้นไปซื้อไข่นางคิดในใจ ท่านอาของนางดีที่สุดในอนาคตถ้านางแต่งงานนางจะแต่งให้กับบรุษแบบท่านอา

ทางด้านหลินฮวาไม่รู้เลยว่าบ้านหูเกิดอะไรขึ้นเพราะตอนนี้นางกำลังนำfcฝาแฝดกับจ้าวหลงเข้าเมืองเพื่อขายหมูป่า