ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย 2

นี่จึงทำให้คนเป็นแม่พยักหน้ารับกับคำพูดของลูกสาว

“แม่เห็นด้วย อย่างไรต้องบอกย่าของแกในเรื่องนี้ ต่อให้มันผีเข้าก็ไม่ควรกำแหงกับฉัน” ฟางอี้เหนียงโกรธจัดและคิดว่าเรื่องนี้ต้องคาบข่าวไปบอกแม่สามีมาให้จัดการหลานสาวจากบ้านรอง

“แล้วถ้ามันผีเข้าจริง ๆ จะทำอย่างไรล่ะแม่ มันไม่แค้นเรื่องในอดีตที่เราเคยทำกับมันหรือคะ”

“ต่อให้มันผีเข้า แต่มันจะทำอะไรเราได้ มันกลัวย่าของแกจะตาย บ้านรองกล้ามีเรื่องหรือ”

สองแม่ลูกต่างก็พูดกันไปมา ไม่นานก็เดินกลับไปยังบ้านใหหญ่ ทว่าเสียงของทั้งสองคนนั้นกลัลเล็ดลอดเข้ามาในห้องที่

เฉินโม่หรานอยู่ หญิงสาวจึงแสยะยิ้มออกมา

“นี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ต่อไปนี้ต่อให้ใครจะมาหาเรื่อง

หรือจิกหัวใช้ ฉันจะโต้กลับร้อยเท่าพันเท่า จนกว่าจะได้แยกบ้านออกไป”

เฉินโม่หรานความจริงแล้วคือนักธุรกิจหญิงในยุคปัจจุบัน แต่ต้องเข้ามาอยู่ในนิยายที่เพิ่งอ่านไป แล้วนางร้ายตัวประกอบเรื่องนี้ต้องตายเพียงไม่กี่ตอน

หญิงสาวพยายามนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนที่นางร้ายตัวประกอบคนนี้จะตาย และพยายามหาเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้ จะเป็นเพราะชื่อเหมือนกันก็ไม่น่าใช่

แต่ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็หาเหตุผลนั้นไม่ได้สักที

ส่วนทางด้านของเฉินคังและภรรยารวมถึงลูกชายคนโต ทั้งสามคนขึ้นเขามาเพื่อเก็บสมุนไพรไปต้มให้เฉินโม่หรานกิน

โดยที่ไม่รู้เลยว่าเวลานี้ลูกและน้องสาวของพวกเขาได้ตายไปแล้ว แต่กลับมีหญิงสาวที่ชื่อแซ่เดียวกันมาอยู่แทน

“เท่านี้คงจะพอต้มให้กินเพื่อดูอาการแล้วล่ะ ส่วนนี้ก็เอาไปประคบบาดแผล”

เฉินคังพ่อของเฉินโม่หรานพูดพร้อมกับพยักหน้าอย่าง

พึงพอใจที่ได้สมุนไพรตามต้องการ

“เช่นนั้นเรารีบกลับกันเถอะครับพ่อ แม่ เดี๋ยวน้อง

ตื่นมาแล้วไม่เห็นพวกเราจะขวัญเสีย แล้วถ้าเกิดบ้านใหญ่มาก่อกวน น้องจะโดนทำร้ายเอาอีกนะครับ”

เฉินหลงเปียวพี่ชายของเฉินโม่หรานเห็นว่าได้สมุนไพรตามต้องการแล้ว ก็รีบชวนพ่อกับแม่กลับบ้าน ใจก็ห่วงน้อง อีกใจกลัวว่าจะไม่ทันทำงานที่บ้านเสร็จก่อนไปทำงานในทุ่ง

“นั่นสิ อย่างนั้นพวกเรากลับบ้านกันเถอะ”

จากนั้นทั้งสามคนจึงได้สะพายตะกร้าขึ้นหลังเดินลงเขาเพื่อกลับบ้านเฉิน

ภายในห้องโถงของบ้านใหญ่ เวลานี้ฟางอี้เหนียงกับเฉิน

เม่ยเม่ยเล่าถึงเรื่องราวที่พบเจอให้ฟัง พยายามย้ำว่าเฉินโม่หรานนั้นคงโดนผีเข้า เพราะไม่อย่างนั้นจะเปลี่ยนไปราวกับคนละคนได้อย่างไรกัน

“มันจะเป็นไปได้หรือ เรื่องผีสางยุคสมัยนี้มันมีด้วยหรือไง” เฉินควนนั่งฟังก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ แต่ก็ไม่พอใจที่หลานสาวทำกิริยาอย่างนี้กับภรรยาและลูกตนเอง

“หากไม่โดนผีเข้า แล้วทำไมมันถึงกล้ากับแม่ล่ะ ก่อนหน้านี้แทบจะไม่สบตาพวกเราด้วยซ้ำ” เฉินเม่ยเม่ยยังเชื่อตามความคิดของตนเองที่มองว่า เฉินโม่หรานนั้นมีความผิดปกติและน่าจะถูก

ผีเข้า

“ไหน ฉันจะไปดูกับตาว่ามันเป็นอย่างที่พวกเธอพูดหรือเปล่า สงสัยเมื่อวานยังไม่เข็ด อยากเจ็บตัวมากกว่านี้”

ย่าเฉินหญิงชราของบ้านเฉินพูดอย่างไม่พอใจและคิดว่าหลานสาวจากบ้านรองนั้นเสแสร้งเพื่อไม่ต้องทำงาน

จากนั้นก็ไม่รอช้ารีบเดินออกไปแล้วตรงไปยังหลังบ้านที่ครอบครัวบ้านรองอาศัยอยู่