บทที่ 2

“อื้อ...”

ริมฝีปากหยาบกร้านของเขาเคลื่อนจากเรียวปากลงมาตามลำคอ ไล้ร่องรอยอุ่นร้อนจนผิวเนื้อสั่นสะท้าน

มือใหญ่เรียวขาวลูบไล้ไปตามแนวเอวคอดแล้วไต่สูงขึ้นทีละน้อย ความร้อนที่ปลายนิ้วทิ้งไว้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกโอบล้อมด้วยกองเพลิงอุ่น

“อา...หวาน ช่างหวานนัก”

ลิ้นหนาเลียผิวเนื้อขาวไปทีละส่วน ตั้งแต่ลำเขียนเรียวลงมาถึงหน้าขาเรียวขาว เขากลืนกินร่างกายของเธอทุกตารางนิ้ว แทบจะไม่ปล่อยให้ตรงส่วนใดหล่นหาย

“อื้อ...”

ความเสียวซ่านแล่นพร่านไปทั่วร่างกาย หลิวฟางเฟยเปียกฉ่ำและหยาดเยิ้ม สติที่มีอยู่น้อยนิดในตอนนี้ถูกความต้องการอันแปลกประหลาดผลักไสออกไปจนสิ้น

เสียงหอบหายใจของเขาหนักกระชั้น ร่างสูงโน้มลงชิดจนเงาสะท้อนในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยภาพของสตรีที่อยู่ในเพียงผู้เดียว ดวงตาคมที่เคยเย็นเยียบกลับพร่าเลือนด้วยแรงปรารถนาและความหลงใหลที่ไม่อาจควบคุม

และในตอนนั้นที่ใบหน้าของเขาเลื่อนขึ้นมาถึงกลีบบุปผางามกลางร่างกาย หลิวฟางเฟยก็อ้าขาให้เขามองอย่างเต็มที่ โดยที่เธอไร้สติในตอนนี้ยังทำสีหน้าเชิญชวนยั่วเย้า

ใบหน้าหล่อเหลาฟุบลงกลางกลีบเนื้อ จากนั้นก็แลบลิ้นเลียคล้ายจิบชิม ก่อนจะเผยสีหน้าพออกพอใจ จากนั้นก็ฟุบลงไปทั้งใบหน้าดูดกินอย่างตะกละตะกลาม

กลีบดอกอวบตึงสองข้างถูกลิ้นหนาปาดเลียจนเปียกชื้น สองเต้าถันถูกมือหนาขยี้ขยำ หลิวฟางเฟยมีสติที่หลงเหลือความอายเพียงน้อยนิดเท่านั้น เธอไม่อาจทำสิ่งใดได้นอกจากปล่อยเสียงครางเสียวซ่านเพื่อบรรเทา

“ซี้ด อา...”

มือน้อยขยับลงไปเบื้องล่าง สัมผัสเส้นผมนุ่มลื่นของเขาพร้อมกับยกสะโพกกดศีรษะของเขาลงไป

สัมผัสอันร้อนแรงของปลายลิ้นทำให้หลิวฟางเฟยสุขสม ปลดปล่อยน้ำหวานไหลผ่านออกมาจากช่องทางหวาน

เขาผละออกเพียงชั่วลมหายใจ ก่อนสายตาคมจะกวาดมองใบหน้านวลชื้นเหงื่อของนางด้วยแววพร่าเลือนเหมือนต้องมนต์ จากนั้นริมฝีปากร้อนผ่าวก็ทาบลงอีกครั้ง ตวัดเลียแรง ๆ และดูดกลืนน้ำหวานที่ไหลหยาดเยิ้มอย่างเอร็ดอร่อย

“อืม…อา...” หลิวฟางเฟยสะท้านครางเสียงแผ่วไม่หยุด สะโพกของนางเด้งขึ้นลงเป็นจังหวะ

ดวงตาคมวาววับด้วยแรงปรารถนาและความหลงใหล เขาเงยหน้าขึ้นสบตากับนางอีกครั้ง มองนางด้วยความรู้สึกลุ่มหลงรุนแรง

ในตอนนี้หญิงสาวคล้ายได้สติขึ้นมาเล็กน้อย แต่กลับไม่อยากหยุดเสียแล้ว เธอต้องการเขาและโหยหาเขาจนคล้ายจะขาดใจ

เขาเคลื่อนริมฝีปากขึ้นมาประกบกับริมฝีผากของนาง แลกลิ้นจุมพิตอย่างอ่อนหวาน จากนั้นก็ขยับมาจูบที่ข้างแก้มไซร้จมูกลงบนซอกคอและดูดเบา ๆ พร้อมกับนิ้วเรียวที่ยกขึ้นมาขยำพุ่มปทุมถัน

นิ้วเรียวยาวยกขึ้นสัมผัสใบหน้าหล่อเหลา เขาหันหน้ามาจูบที่ฝ่ามือของเธอแล้วเคลียคลอปลายจมูกคมอยู่ตรงนั้น ก่อนจะโน้มลงมามอบจูบลึกซึ้งอีกครั้ง คราวนี้รุนแรงและดูดดื่มแลกลิ้นพันพัวจนหลิวฟางเฟยรู้สึกเหมือนตนเองกำลังอยู่ในภาวะลืมหายใจ

ในขณะที่สัมผัสกันนั้น ผู้ใดจะคิดว่าปราณพลังของชายหนุ่มผู้นี้กำลังค่อย ๆ ฟื้นฟูขึ้นอย่างรวดเร็ว ยิ่งแนบชิดกับนางมากเท่าใดพลังปราณยิ่งกลับคืนมาได้อย่างน่าอัศจรรย์

แผ่นอกแข็งแรงที่ร้อนผ่าวกดทับลงมาบนร่างเล็ก โดยที่นางไม่ทันได้ระวังตัว ก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่แทรกเข้ามาในร่องหวานร้อนผ่าว

“อ๊ะ…ฉัน...เจ็บ” เมื่อเขาแทรกกายเข้าสู่ภายในอย่างเร่งร้อน รุนแรงจนความเจ็บแล่นซ่านไปทั้งร่าง

ดวงตาของหลิวฟางเฟยเบิกกว้าง หัวใจเต้นสะท้าน นี่คือครั้งแรกของเธอ ความเจ็บจุกทำให้น้ำตาเอ่อคลอ แต่ในเวลาเดียวกัน พลังอุ่นร้อนแปลกประหลาดก็ไหลซึมเข้าสู่กาย ความเจ็บปวดค่อย ๆ ถูกกลืนหายไป เหลือเพียงความรู้สึกวาบหวามที่แผ่ซ่านอย่างไม่อาจปฏิเสธ

ริมฝีปากร้อนผ่าวกดทับลงมาอีกครั้ง คราวนี้ดูดดื่ม ลึกซึ้ง และยาวนานจนสติเลือนหาย ลมหายใจทั้งคู่พันเกี่ยวกันอย่างมิอาจแยก มือใหญ่ไล้ผ่านเรียวแขนบาง เลื่อนขึ้นสู่ต้นคอ ก่อนจะประคองใบหน้านวลขึ้นมาให้รับรสจูบอันเร่าร้อนเต็มเปี่ยม

“อืม…”

ริมฝีปากที่เคยรุนแรงกลับแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนลงทีละน้อย เขากดจูบซ้ำตรงริมฝีปากของเธอไม่รู้กี่ครั้ง

ดวงตาคมพร่าเลือนด้วยแรงปรารถนา สายตานั้นสะกดจนหลิวฟางเฟยไม่อาจละสายตาได้เลย วินาทีที่เขาหยุดพักหายใจ เสี้ยวหน้าผากร้อนผ่าวก็โน้มลงแนบกับหน้าผากของนางอย่างแนบชิด ลมหายใจของทั้งคู่พันเกี่ยว สั่นสะท้านอยู่ระหว่างริมฝีปากที่ยังไม่ทันผละออกห่าง

ร่างกายบอบบางสั่นระริกในอ้อมกอดแข็งแรง ขณะที่เขาโน้มลงประกบจูบอีกครั้ง เขาขยับเอวสอบเร็วระรัว กระทั่งได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ

สองมือแข็งแรงเลื่อนกอบกุมเอวคอดไว้แน่น ก่อนจะดึงเข้าหาตัวในจังหวะที่เข้มข้นรุนแรงมากยิ่งขึ้น

โลกภายนอกพลันเงียบงัน มีเพียงเสียงครางประสานดังขึ้นเป็นระยะ และในตอนนั้นหลิวฟางเฟยก็ตกเป็นของผู้ชายหล่อเหลาที่พบหน้ากันไม่ถึงยี่สิบนาที

ช่างเป็นเรื่องบ้าบิ่น ที่น่าเหลือเชื่อที่สุดในชีวิตของเธอแล้วจริง ๆ!