ตอนที่ 9

“ท่านแม่เจ้าคะ” อินอินกำฟืนไว้ในมือด้วยความหวาดหวั่น

“อินอิน จุดไฟเสร็จรึยัง” ต้าหนิงหันมาเห็นลูกสาวยังยืนเก้ ๆ กัง ๆ เลยลอบถามไป

“เจ้าค่ะ” เด็กสาวเห็นมารดาจับได้เลยรีบวิ่งไปจุดไฟที่เตาโดยเร็ว

ในห้องครัวเก่า ๆ สะอาดตาขึ้นมาบ้างจากฝีมือของอินอิน ที่ทำเอาไว้เพื่อเอาใจมารดาของเธอ ต้าหนิงต้มข้าวกับเผือกแถมใส่เนื้อหมูลงไปนิดหน่อยทำให้อาหารวันนี้ดูน่าทานกว่าเดิมเยอะมาก

“ฮึ้มมม รสชาติไม่ได้เรื่องเลย” ต้าหนิงบ่นหลังชิมข้าวต้มของเธอ พลางมองไปที่ลูกสาว

“ท่านแม่ฝีมือตกไปเยอะนะเจ้าคะ” อินอินยิ้มแต่ก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างไม่อิดออด

“ทำไงดี เอางี้....” ต้าหนิงเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้

“อะไรเจ้าคะท่านแม่” เด็กหญิงมองท่าทางของมารดาที่รีบเก็บชามข้าวไปด้วยความตกใจ

“เดี๋ยวแม่ไปปรุงใหม่”

“ท่านแม่ อินอินกินได้ ท่านให้อินอินกินเถอะ” เด็กน้อยงอแง เพราะกลัวว่าจะไม่ได้กินมากกว่า

“เอาน่ารอแม่ก่อนนะ” ต้าหนิงหยิบชามข้าวไปไว้ในห้องครัว ก่อนจะสาวเท้าไปที่ห้องของเธอ หยิบขวดแก้วที่บรรจุผงสีฟ้าออกมา แล้วอธิฐานในใจ

(ขอให้ผงในขวดนี้กลายเป็นผงปรุงรสชั้นเลิศ ไม่ว่าจะหยดลงในอาหารอะไรก็อร่อยจนคนต้องร่ำไห้ขอกินอีก) เธอยิ้มไปพร่ำอธิศฐานไป ก่อนจะเดินออกมาแล้วโปรยผงนั้นลงในชามข้าวต้มที่เหลืออยู่ แล้วยกกลับไปที่โต๊ะกินข้าว ที่อินอินนั่งรออยู่

“ท่านแม่” อินอินมองชามข้าวต้มด้วยสีหน้าดีใจเมื่อเห็นว่าเธอจะกินข้าวให้อิ่มเสียที

“เอาล่ะ คน ๆ หน่อยนะ”

เด็กหญิงพยักหน้าทำตามที่มารดาบอก ก่อนจะตักข้าวต้มเข้าปากอีกครั้ง แต่ครั้งนี้รสชาติข้าวต้มเละ ๆ ที่กินเมื่อครู่กลับอร่อยอย่างบอกไม่ถูก ทุกสัมผัสในลิ้นถูกปลุกขึ้นมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ดวงตาของเด็กหญิงเบิกโพงด้วยความตกใจ ก่อนจะมองหน้ามารดาที่มองมาที่เธอราวกับจะรออะไรบางอย่าง

“ท่านแม่ อร่อยมากเจ้าค่ะ” เด็กหญิงเอ่ยทั้งที่ข้าวเต็มปาก

“จริงเหรอ”

“จริงสิเจ้าคะ ท่านลองชิมดู” เด็กหญิงทำท่าพยักพเยิดให้มารดาลองชิมข้าวต้มในถ้วยของตัวเอง ต้าหนิงเห็นสีหน้าของลูกสาวก็ใจชื้น รีบตักข้าวต้มเข้าปากด้วยเช่นกัน เมื่อรสข้าวต้มสัมผัสกับลิ้นประสาทรับรู้รสชาติก็กลับมาเบิกบานอีกครั้ง

“อร่อยจริง ๆ ด้วย” ต้าหนิงเอ่ยพร้อมมองที่ชามข้าวต้มอย่างมีความหวัง (ฝีมือทำกับข้าวชนิดหมายังเมินแบบเธอ กลับทำอาหารอร่อยระดับเชฟ 10 ดาวแบบนี้ได้ยังไงนะ ถ้าเธออยู่ในโลกปัจจุบันเธอมั่นใจเลยว่าเธอต้องได้รางวัล มิชลิน อย่างแน่นอน

“อร่อยจริง ๆ ท่านแม่” อินอินเอ่ยไปจ้วงกินข้าวต้มแบบไม่มีหยุด ฝ่ายต้าหนิงเองยิ่งเห็นผลลัพธ์เช่นนี้เธอยิ่งมั่นใจว่าพืชผลที่เธอตั้งใจจะปลูกต้องขึ้นมาอุดมสมบูรณ์อย่างแน่นอน เธอรีบกินข้าวจนหมดชามแล้วรีบไปที่แปลงผักง่อย ๆ ของเธออีกครั้ง เธอรู้ดีว่าฝีมือปลูกพืชของเธอ แม้แต่ปลูกคุณนายตื่นสายที่ใคร ๆ ก็ว่าง่ายและตายยากที่สุดเธอก็ทำมันดับดิ้นทั้งแปลงมาแล้ว

--------

ไรท์ฝากกดติดตามกดหัวใจ ❤️ และกดเพิ่มเข้าชั้นให้ด้วยน๊า ????