ในมิติ

(จากเธอเป็นนางจากขวัญจิราเป็นเสี่ยวหลาน หรือจางเสี่ยวหลาน)

นางอยู่ในมิติสามวันโลกใบนอกหนึ่งชั่วยามครึ่ง (3ชั่วโมง) ใช้ชีวิตด้วยการเรียนกังฟูกับเสี่ยวไป๋วันละหนึ่งชั่วยามและอ่านตำราในบ้านมิติอีกกว่าจะเรียนรู้โลกใบนี้ได้ใช้เวลาสามวันเต็ม ถึงเรียนรู้เข้าใจได้ทุกภาษา และความจำดี แต่ไม่ถึงขั้นอัจฉริยะแปลกเหมือนกันดูฉลาดขึ้นมากเสี่ยวไป๋ไขข้อสงสัยเป็นเพราะพรแห่งเทพให้แก่ผู้ครอบครองมิติด้วย

ทำให้นางรู้ว่าโลกใบนี้ปกครองราชวงศ์ก็จริงแคว้นหนึ่งมีสิบเมืองแต่ละเมืองมีสิบหมู่บ้านมีสถานศึกษาทั้งบุ๋นและบู๊ เพราะโลกนี้เริ่มมีบทบาทการค้าเป็นที่ยอมรับพอๆ กับการสอบขุนนางเป็นบัณฑิต

ส่วนผู้เลือกเรียกสายบู๊จบมาไปเป็นทหารทันที โดยมีแต่คนนับถือเชิดชูเช่นเดียวกันแถมโลกนี้ฝึกจิตสร้างกำลังภายในอีกด้วย และแน่นอนเรียนกังฟูกระต่ายเสี่ยวไป๋ยังสอนฝึกจิตให้สงบ และสัมผัสเฉียบคมยังมีเวลาว่างสอนการหายใจเหมือนฝึกนินจาหรือไม่พวกนักฆ่าอะไรแบบนั้น

ส่วนวิชาอื่นที่เสี่ยวไป๋ให้อ่านต่อคือการแยกสมุนไพรและการกลั่นโอสถส่วนอันอื่นคงไม่จำเป็นนางมาจากยุค2022ย่อมเคยอ่านนิยายและเรียนรู้ประสบการณ์มาถือว่าลอดถ้ำเสือมาเยอะ

"นายหญิงเมื่อไหร่ท่านมีจิตมั่นคงค่อยมาเรียนรู้ท่ากังฟูขั้นต่อไปเถอะขอรับ"

"หืม...ทำไมหรือเสี่ยวไป๋ข้าว่าแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ"  เสี่ยวหลานอธิบายแต่กระต่ายเจ้าระเบียบดูไม่ยินยอมพูดกับนางอย่างใจเย็น

"จิตนายหญิงยังไม่คงที่เท่าที่ควรขอรับ"

"ได้ๆข้าเข้าใจแล้วขอบใจเจ้ามากที่เตือน"

"ขอรับวันนี้นายหญิงอยากกินอะไรเหรอข้าจะทำให้"  เสี่ยวไป๋เอ่ยถาม

"คั่วหอยขม ตำมะละกอเผ็ดเปรี้ยวหวานนิดไก่อบฟาง หมูทอดจิ้มแจ่ว แล้วก็ล็อบเตอร์ซี้ฟู้ด"

"หืม!! นายหญิงท่านจะกินสร้างบ้านหรือขอรับ" เสี่ยวไป๋พูดขึ้นมนุษย์สตรีกินเยอะแบบนี้อ้วนพอดี

"อาว...ก็ไหนเจ้าถามว่าข้าอยากกินอะไรไม่ใช่หรืออีกอย่างเจ้าฝึกทำอาหารโลกของข้า ข้าช่วยชิมกินไม่หมดไม่เห็นเป็นไรเลยมิติเราคงสภาพ"

"ก็ได้ขอรับเช่นนั้นรอสักครู่"

"อืมอืม...เดี๋ยวข้าไปอาบน้ำก่อนเหม็นเหงื่อมากเลย" เสี่ยวหลานตาเปล่งประกายอย่างชอบใจ

"ขอรับเมื่อไหร่ท่านฝึกกังฟูไปขั้นห้าท่านจะไม่เหนื่อยและมีกลิ่นกายที่หอมมากขึ้นขอรับ"

"ฮ่าฮ่า! เจ้าก็ว่าไปแล้วเจ้าเล่าฝึกได้ขั้นไหนแล้ว"

"ขั้นสี่ขอรับ"

"แล้วมันมีกี่ขั้นหรอ"

"สิบห้าขั้นกระบวนท่าขอรับ"

"........" เสี่ยวหลานคิดหนักเลย ขนาดท่าแรกนาง แทบทรุด เพราะต้องฉีกขา ฉีกแขน และต้องทำสมาธิให้พลังอยู่ที่มือ อ่อนที่ขาอีกด้วย ชักไม่แน่ใจว่าเป็นวิชากังฟูหรือหมัดเมาแห่งวัดเส้าหลินกันแน่ แต่รู้สึกแข็งแรงขึ้นก็ดีแล้ว เมื่อคิดได้นางก็ไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวแยกกับเสี่ยวไป๋ที่ตอนนี้เป็นพ่อครัวจำเป็นทันที