ไข่พะโล้คืออะไร? - 1

ระหว่างนั้นหลี่เหมยก็ได้ยินเสียงสนทนาของฮูหยินสองคนดังมาจากมุมหนึ่งของร้าน ฮูหยินทั้งสองแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาแพง มีเครื่องประดับเงินทองเต็มศีรษะ

"ท่านพี่ ข้ากลัดกลุ้มใจนัก สามีของข้ากำลังเจอปัญหาใหญ่ ผู้ตรวจการพร้อมคณะกำลังจะมาที่นี่ แต่คนที่ข้าให้ไปหาซื้อของสดกลับชิ่งหนีไปเพราะหาของตามที่ข้าต้องการไม่ได้ ตอนนี้เหลือเวลาเพียงพรุ่งนี้เท่านั้น หากยังหาวัตถุดิบไม่ได้คงเป็นเรื่องใหญ่แน่"

ฮูหยินเจ้าเมืองพูดด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล ญาติผู้พี่ของนางซึ่งเป็นเจ้าของร้านผ้าจึงกล่าวว่า

"น้องหญิงอย่าเพิ่งร้อนใจไปเลย เดี๋ยวข้าจะช่วยอีกแรงหนึ่ง ว่าแต่วัตถุดิบที่เจ้าหามีอะไรบ้างหรือ"

ภรรยาเจ้าเมืองจึงยื่นรายการให้สหายดู ในรายการเขียนว่า ปลาสดขนาดใหญ่ 50 ตัว เนื้อวัว 100 จิน เนื้อหมู 80 จิน เป็ด 100 ตัว ผักสดและผลไม้อีกจำนวนมาก

"ถึงเนื้อหมูกับเป็ดพอจะหาได้ แต่ปริมาณก็ไม่เพียงพอที่ต้องใช้" เจ้าของร้านผ้าพูดอย่างหนักใจ

หลี่เหมยได้ยินแบบนั้นก็หูผึ่ง หากนางสามารถนำของเหล่านี้ออกมาขายได้ นางก็คงมีเงินเก็บซ่อมแซมบ้าน หรือไม่ก็ซื้อบ้านหลังใหม่ ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเด็ก ๆ ดีขึ้นได้ในเร็ววัน

ขณะเดียวกันคนขายก็นำผ้าและของที่นางสั่งมาให้ หลี่เหมยจึงจ่ายเงิน แล้วให้หลี่หลงนำของออกไปที่รถเข็น แล้วรออยู่กับน้องชายด้านนอก ส่วนนางก็รีบเดินเข้าไปหาฮูหยินทั้งสอง

"ขออภัยที่เสียมารยาทเจ้าค่ะ ข้าได้ยินฮูหยินทั้งสองพูดคุยถึงเรื่องวัตถุดิบทำอาหารและผักผลไม้"

ฮูหยินทั้งสองหันมามองหลี่เหมยด้วยความสงสัย ก่อนที่เจ้าของร้านผ้าจะเอ่ยถาม

"เจ้ารู้จักพ่อค้าที่หาสิ่งของเหล่านี้ได้หรือไม่"

"สิ่งของเหล่านี้ข้าหาได้เจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าฮูหยินทั้งสองต้องการจำนวนเท่าไหร่"

สีหน้าของฮูหยินเจ้าเมืองดูมีความหวังขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"ปลาสดขนาดใหญ่ห้าสิบตัว เนื้อวัวหนึ่งร้อยจิน เนื้อหมูแปดสิบจิน เป็ดหนึ่งร้อยตัว ผักสดและผลไม้ตามในใบรายการนี้ เจ้าหาได้หรือไม่"

"ไม่มีปัญหาเจ้าค่ะ ฮูหยินต้องการให้ข้านำไปส่งที่ไหนเจ้าคะ"

"จวนเจ้าเมือง ยามเฉิน พรุ่งนี้" (ยามเฉิน 07.00-09.00 น.)

"ได้เจ้าค่ะ ข้าจะไปให้ตรงตามเวลา ข้าหลี่เหมย อยู่ที่หมู่บ้านชิงเหอ วันนี้ข้าขอตัวเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ข้าจะนำของไปส่งตามเวลาที่นัดหมาย"

หลี่เหมยเดินออกจากร้านพร้อมรอยยิ้มและใบรายการสั่งซื้อสินค้า ขณะที่ฮูหยินทั้งสองเต็มไปด้วยความสงสัยและความกังวลใจว่านางเป็นใครกันแน่ จะสามารถหาสิ่งของเหล่านี้ได้จริง ๆ หรือ

ท่ามกลางแดดจัดปลายยามซื่อ (ยามซื่อ 09.00-11.00 น.) หลี่เหมยและลูกชายทั้งสองคนเดินทางกลับมาถึงหมู่บ้านชิงเหอ พวกเขาไม่รู้เลยว่ามีสายตาสองคู่กำลังมองสิ่งของในรถเข็นของนางจากระยะไกลด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"ท่านแม่ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยขอรับ"

หลี่ซานรีบเดินออกมารับมารดา ขณะที่หลี่หลินก็รีบเทน้ำชามาให้มารดาดื่ม

"เสบียงอาหารของพวกเรา มีไว้จะได้อุ่นใจ อาหลง ปิดประตูบ้านให้มิดชิด"

หลี่เหมยตอบกลับพร้อมกับหันไปบอกลูกชายคนที่สองที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ประตู

"ขอรับท่านแม่"

หลี่หลงรีบเดินไปปิดประตูรั้วกำแพงอย่างมิดชิด เมื่อเห็นดังนั้นหลี่เหมยจึงส่งสัญญาณให้หลี่ซุนเปิดผ้าคลุมรถเข็นออก พอทุกคนเห็นเนื้อหมู ข้าวสาร ผ้า ผักผลไม้ที่มารดาซื้อมาก็ตาลุกวาวด้วยความตกใจและดีใจ

"ท่านแม่คงต้องใช้เงินมากเลยนะเจ้าคะ" เสี่ยวม่ายเอ่ยถามด้วยความกังวลเล็กน้อย

"หมดไปหลายตำลึงอยู่เหมือนกัน ราคาของตอนนี้แพงมาก พวกเจ้ารีบเอาของเข้าไปเก็บในห้องแม่ ส่วนเนื้อหมูให้ช่วยกันหั่นเป็นชิ้นบาง ๆ เป็นแนวยาว เดี๋ยวแม่จะหมักแล้วตากแดดเก็บเอาไว้กินนาน ๆ"

"ขอรับ"

"ส่วนหมูสามชั้นหั่นเป็นชิ้นขนาด 2 ชุ่น (ประมาณ 6 เซนติเมตร) ให้แม่ ไข่ไก่ก็ต้มขึ้นสัก 12 ฟอง วันนี้แม่จะทำหมูพะโล้ใส่ไข่ให้พวกเจ้ากิน"

"หมูพะโล้คืออะไรขอรับ?"

"หมูพะโล้คืออะไรเจ้าคะ?"

"หมูพะโล้คืออะไรขอรับท่านย่า?"

ทุกคนต่างถามขึ้นพร้อมกัน หลี่เหมยแทบหลุดหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยของลูกหลาน

"เดี๋ยวแม่ทำเสร็จพวกเจ้าก็รู้เอง ส่วนผ้าพวกนี้ให้เป็นหน้าที่ของเจ้าตัดชุดให้ทุกคนนะเสี่ยวม่าย แต่ก่อนอื่นต้องทำผ้าอ้อมกับชุดทารกไว้ก่อน"

"เจ้าค่ะท่านแม่"

เสี่ยวม่ายรับคำอย่างอ่อนน้อม แต่ในใจกลับกังวลว่า หากในท้องของนางเป็นเด็กผู้หญิง นางคงทำให้แม่สามีผิดหวังมาก ๆ