ปล้นทรัพย์ ทำร้ายร่างกาย - 1

แสงแรกของวันสาดส่องลงมายังถนนในเมืองเทียนฉางที่เพิ่งจะตื่น หลี่เหมยกับลูกชายคนที่สามออกจากบ้านมาตั้งแต่เช้ามืด พวกเขาเข็นรถเข็นที่มีกระสอบงูอยู่ด้านบนมุ่งหน้าเข้าสู่เมือง ขณะที่ลูกชายคนโตและคนรองอาสาจะขึ้นเขาไปเก็บหน่อไผ่กับลูกหนามอีกครั้ง เหลือเพียงหลี่หลินที่อยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวม่ายกับเด็ก ๆ

เมื่อมาถึงหน้าร้านขายยาที่เคยขายงูให้เถ้าแก่เมื่อวาน ก็พบว่าประตูร้านยังปิดอยู่ ทว่าก็ใกล้ถึงเวลาที่นางต้องนำของไปส่งที่จวนเจ้าเมืองแล้ว

"อาซุน ลูกรอขายงูอยู่ที่นี่นะ แม่ยังมีธุระที่ต้องไปอีก เสร็จแล้วแม่จะรีบกลับมาหาเจ้าที่นี่ ส่วนเงินนี่ ถ้าหิวก็ไปซื้อซาลาเปาหรือบะหมี่กินรอแม่ได้เลย"

หลี่เหมยยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ลูกชาย

"ขอรับท่านแม่" หลี่ซุนรับคำอย่างเชื่อฟัง

นางรีบเดินไปหามุมลับตาคนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เกวียนวัวจอดเรียงราย นางนำสิ่งของทั้งหมดที่ฮูหยินเจ้าเมืองสั่งออกมาจากมิติอย่างรวดเร็ว ปลาสดขนาดใหญ่ 50 ตัว เนื้อวัว 100 จิน เนื้อหมู 80 จิน เป็ด 100 ตัว และยังมี ผักสดนานาชนิด ที่นางคัดเลือกอย่างดีจากมิติ ซึ่งในนั้น

มีทั้งผักกาดขาว ผักกวางตุ้ง และพืชผักอื่น ๆ ที่หายากในยามนี้ รวมถึง ผลไม้สด อย่างกล้วยและลูกท้อ เมื่อตรวจนับของครบถ้วนแล้ว นางก็ตะโกนเรียกเกวียนวัวที่อยู่ใกล้ ๆ มาสองเล่ม ให้ช่วยพาของเหล่านี้ไปส่งยังจวนเจ้าเมือง

เมื่อเจ้าของเกวียนมาเห็นสิ่งของที่อยู่ในตะกร้าและถุงผ้า ก็ต้องตกตะลึงจนเบิกตากว้าง เขามองหลี่เหมยด้วยความสงสัยว่าหญิงสาวตัวเล็ก ๆ เช่นนางไปหาสิ่งของเหล่านี้มาจากที่ใดกันในยามแห้งแล้งเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่พูดอะไร นอกจากช่วยขนของขึ้นเกวียนแล้วรีบพาหลี่เหมยไปส่งตามจุดหมาย

เมื่อมาถึงจวนเจ้าเมือง ก็พบว่าพ่อบ้านกำลังยืนกระวนกระวายรอรับของอยู่หน้าประตูอย่างร้อนใจ

"ข้านำของที่ฮูหยินสั่งไว้มาส่งเจ้าค่ะ" หลี่เหมยเอ่ยบอก

"มาแล้วหรือแม่นางหลี่ ข้านึกว่าท่านจะไม่มาเสียแล้ว ของพวกนี้ช่างสดใหม่เหลือเกิน เด็ก ๆ พวกเจ้าเข้ามาขนของเข้าไปในครัวเร็วเข้า" พ่อบ้านสั่งการเหล่าคนงานในจวน

ระหว่างนั้นเองฮูหยินเจ้าเมืองก็ได้เดินออกมาเห็นผักผลไม้และปลาที่หลี่เหมยนำมาพอดี นางยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

"สิ่งของพวกนี้ช่างสดใหม่ ว่าแต่ราคาคงสูงมากใช่หรือไม่แม่นางหลี่" ฮูหยินเจ้าเมืองกล่าว

"เรื่องราคา เอาตามที่ฮูหยินกำหนดเลยเจ้าค่ะ หรือจะให้พ่อบ้านไปตรวจสอบราคาตามท้องตลาดก่อนก็ได้นะเจ้าคะ"

ฮูหยินเจ้าเมืองได้ยินดังนั้นก็ชื่นชมในความใจกว้างของหลี่เหมย นางจึงให้พ่อบ้านจ่ายเงินตามราคาท้องตลาดตามที่คำนวณไว้

"เช่นนั้นข้าจะให้พ่อบ้านจัดการเรื่องนี้ รบกวนท่านพ่อบ้านด้วย"

"ให้เป็นหน้าที่ของข้าขอรับฮูหยิน ราคาของข้าคำนวณตามราคาท้องตลาดในตอนนี้นะแม่นางหลี่ ปลา 50 ตัว 5 ตำลึงเงิน เนื้อวัว 100 จิน 7 ตำลึงเงิน 500 อีแปะ เนื้อหมู 80 จิน 4 ตำลึงเงิน เป็ด 100 ตัว 8 ตำลึงเงิน ผักสดและผลไม้ 1 ตำลึงเงิน รวมทั้งหมด 25 ตำลึงเงิน 500 อีแปะ ลองตรวจนับเงินก่อนนะแม่นางหลี่"

"ขอบคุณเจ้าค่ะ"

นอกจากนั้น ฮูหยินเจ้าเมืองยังให้คนข้างกายนางนำเงินอีก 5 ตำลึงมามอบให้หลี่เหมยเป็นรางวัลที่ช่วยให้นางผ่านวิกฤตไปได้

"5 ตำลึงเงินนี้ข้ามอบให้แม่นางหลี่เป็นสินน้ำใจ ขอบคุณมากที่ช่วยให้พวกเราผ่านวิกฤตครั้งนี้ไปได้"

"ขอบคุณมากเจ้าค่ะฮูหยิน" หลี่เหมยกล่าวอย่างนอบน้อม เมื่อได้รับเงินแล้วนางจึงขอตัวกลับทันที เกวียนวัวพานางกลับไปส่งแถวร้านยา เกวียนแต่ละเล่มเดิมทีค่าจ้างตกลงกันไว้เพียง 5 อีแปะเท่านั้น แต่หลี่เหมยก็จ่ายให้เจ้าของเกวียนคนละ 20 อีแปะ นางกล่าวว่าโชคดีที่ได้รับมาก็ควรแบ่งปันให้ผู้อื่นด้วย

ระหว่างที่เดินไปหาลูกชาย หลี่เหมยก็นำข้าวสารและแป้งออกมาเพิ่มอีกอย่างละ 15 จิน และผักอีกจำนวนหนึ่ง เมื่อไปหาลูกชายที่ร้านขายยาก็พบว่าหลี่ซุนกินซาลาเปารออยู่แล้ว เมื่อหลี่ซุนเห็นมารดากลับมาก็รีบเดินเข้าไปหา

"ท่านแม่! นี่เป็นเงินที่ขายงูได้ขอรับ" หลี่ซุนยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้มารดา

"ร้านยาเปิดแล้ว?"

"ขอรับ งูเงินวงแหวน 3 ตัว ขายได้ 12 ตำลึง งูร้อยก้าว 7 ตัว ขายได้ 49 ตำลึง งูสามเหลี่ยมหัวเงิน 5 ตัว ขายได้ 9 ตำลึง รวมเป็น70 ตำลึงเงินขอรับ!"

หลี่เหมยพยักหน้าด้วยความโล่งใจที่ลูกชายปลอดภัยดี

"ถ้าอย่างนั้นเราไปซื้อเนื้อหมูกัน ผัก ข้าว แป้ง แม่ได้มาบ้างแล้ว" หลี่เหมยยิ้มอย่างพึงพอใจ

"ขอรับ" หลี่ซุนตอบอย่างเชื่อฟัง

เมื่อไปถึงร้านขายเนื้อหมูที่ตั้งอยู่กลางตลาดสด หลี่เหมยก็เริ่มสำรวจว่ามีอะไรขายบ้าง ถึงจะอยากเอาหมูในมิติออกมากิน แต่นางก็ควรซื้อหมูข้างนอกให้ลูก ๆ เห็นบ้าง เพื่อคลายความสงสัย

"รับอะไรดีขอรับ เนื้อหมูสด ๆ แม่นางอยากได้แบบไหน เนื้อแดงจินละ 50 อีแปะ สามชั้น 40 อีแปะ มันหมู 20 อีแปะ"