ทวงรัก_EP5 เจ้ากรรมนายเวรของตะวัน!

ตะวัน

"ทานนี่หน่อยสิคะ! มิกสั่งมาจากโอเรียนเต็ลเลยนะคะ" ผมอ้าปากงับขนมโง่เง่าที่เธอบอกว่าสั่งมาจากร้านอาหารสุดหรู!! ชิ้นละ 500 บาท ประสาท! มีเงินอย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องโง่ด้วย!!

"อร่อยไหมคะ!"

"อื้ม..." ผมตอบรับเพื่อจะไม่ให้มันจบ ๆ ไป ตั้งแต่ผมป่วยนี่ปาไปอาทิตย์นึงแล้ว มิกกี้เธอก็มาเฝ้าและดูแลทุกวัน

เอาจริง ๆ หากเธอลดเสียงที่แหลมปรี้ดของเธอ ลดความเอาแต่ใจที่จะกระทืบเท้าตลอดเวลาหากไม่ได้ดั่งใจ และเรื่องชอบดูถูกคนอื่นลง เธอจะเป็นคนที่เพียบพร้อมมาก

หน้าตา รูปร่าง ฐานะ การศึกษา หน้าที่การงาน...แต่แปลกเธอที่มีพร้อมแบบนี้ กลับชอบกดหัวให้คนอื่นอยู่ต่ำกว่าเหมือนกันกับเค้า

"วันหลังไม่ต้องให้นังพยาบาลคนนี้เสนอหน้าวอก ๆ เข้ามารับใช้แฟนฉันอีกนะ!!" เป็นแบบนี้ทุกวัน!! หึงไม่เข้าท่าเข้าทาง เบื่อโว้ยยยยย

"มิก...ผมขอร้องนะ กลับไปเถอะ ผมอยากพักผ่อน!"

"ไม่ค่ะ!! ตะวันเบื่อมิกหรอ? มิกไม่ยอมนะคะ!!" ผมได้แต่ถอนหายใจ บ้าบอฉิบหายเลย!!

ไอ้อาทิตย์ ไอ้ฉิบหาย!! งานมึงทั้งนั้นกูต้องมารับผิดชอบ!!

"งั้นช่วยอยู่เงียบ ๆ ได้ไหม? ผมจะพักนิดหน่อย"

"โอเคค่ะ มิกจะไม่กวนคุณเลย..." เธอโผซบลงที่ต้นแขนผม และกดจูบที่แก้มทั้งสองข้าง

#โรงแรม WP สาทร

ผมเดินเข้าบริษัทหลังจากที่ไปพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล 1 อาทิตย์ ตอนนี้สดชื่นและหายดีแล้ว พนักงานต่างทักทาย และอวยพรผมสุขภาพดีขึ้น ผมได้แต่ยิ้มรับและรู้สึกขอบคุณ

"พ่อกับแม่กลับจากเชียงรายรึยัง?" ผมเอ่ยถามเอ่ยเพราะพวกท่านไปดูงานที่เชียงราย 5 วันแล้ว ยังไม่ติดต่อมาเลย ไลน์ไป โทรไปก็ไม่ตอบรับ

"ท่านเพียงบอกว่าไม่มีกำหนดกลับครับ..." ผมเงยหน้ามองเอกที่บอกแบบนั้น ก่อนจะก้มลงเซ็นเอกสารเคลียร์งานต่อไป 

"งานที่นู่นมีปัญหาหรอ พ่อกับแม่ถึงอยู่นาน"

"ท่านไม่ได้บอกไว้ครับ"

"แล้วทำไมมึงไม่หัดถามล่ะ!!" ผมเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิด!

"เรื่องไม่น่าโง่ก็โง่!!"

"ครับ...ผมจะไปถามให้เรียบร้อยครับ!" มันเดินออกไป ผมนั่งทำงานของผมไปเรื่อยจนเวลาล่วงเลยถึงช่วงค่ำ เสียงเปิดประตูโดยไม่ได้เคาะ...ผมได้แต่ถอดถอนหายใจ

"ที่รัก! ไปเที่ยวกันไหมคะ! วันนี้มิกนัดเพื่อนไว้ที่ไนต์คลับอาคุณ!" คราวที่แล้วไปหมดไปเป็นแสน ดื่มไปไม่ถึงขวด นี่เธอกะจะเฉือนเนื้อกินหนังผมรึไง!

"ไม่อ่ะ...ผมเหนื่อย" เอาจริง ๆ ผมไม่อยากไปที่อับ ๆ เพราะหายดีไม่เท่าไหร่ออกซ่าแม่รู้ หัวแบะ!

"ไม่เอาอ่ะ! ไปนะ ๆ" เธอนั่งลงที่ตักและออดอ้อนผมซะไม่มี!

"ผมไม่ไปจริง ๆ ลุกออกไปได้แล้ว คนอื่นมาเห็นคุณจะดูไม่ดีนะ" อยากจะผลักให้หน้าหงาย!! ผมเกลียดกลิ่นน้ำหอมเธอที่สุด!

"งั้นถ้าคุณไม่ไปมิกขอใช้เมมเบอร์คุณได้ไหมคะ ถ้าให้มิกไปแบบไม่มีเมมเบอร์ มิกอายเพื่อนตายเลย!" ผมถอนหายใจออกมา...เละ!

"อื้ม..." ผมตอบรับในลำคอและก้มลงทำงานต่อ

"ขอบคุณค่ะตะวัน คุณเนี่ย!! น่ารักที่สุด!!" เธอก้มลงหอมแก้มผมและเดินลั่นล้าออกไป

ผมวางปากกาลงและทิ้งตัวเอนหลังกับเก้าอี้ทำงาน ถ้าผมเอาเธอมาเป็นแม่ของลูก...ผมต้องหมดอีกเท่าไหร่วะเนี่ย!!