ทวงรัก_EP4 เหมือนถูกหวย

ลูกจันทร์

"สวัสดีครับ..." ฉันมองบุคคลที่มาใหม่

"ที่นี่รับจัดบูทนอกสถานที่ใช่ไหมครับ?"

"ค่ะ...รับค่ะ เป็นกาแฟสดและเบเกอรี่ค่ะ" ฉันเอ่ยบอกเค้าที่เอ่ยถาม และมองไปรอบร้าน

"ผมขอคุยกับเจ้าของร้านได้ไหมครับ" ฉันเรียกนิชามาคุยเพราะตอนนี้กำลังติดพันเรื่องขนมอยู่

"มาแล้วค่ะ" หลังจากนั้นฉันไม่ได้สนใจคนทั้งสองที่นั่งคุยกันจนออกรสออกชาติ ฉันเข้าไปทำขนมต่อบนครัวชั้นสอง

ก่อนจะได้ยินเสียงปิดประตูดังปั้ง! ฉันเงยหน้ามอง...นิชาวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาและโอบกอดฉัน!!

"อะไรของแก!!"

"เราจะรวยแล้ว!!"

"อะไร!" ฉันเอ่ยอย่างหัวเสียเพราะฉันกำลังหัดบีบครีมลงหน้าเค้กอยู่และตอนนี้มันเละหมดแล้ว!!

"โรงแรมฝั่งตรงข้ามเค้ามาจ้างเราจัดบูทต้อนรับพนักงาน และนักท่องเที่ยว 1 เดือน!!" ฉันทิ้งครีมในมือที่กำลังบีบลงบนหน้าเค้กทันที 

"จริงหรอ!!"

"จริง!!" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างดีใจ ออกบูทวันละ 25,000 บาท ของไม่หมด ก็ได้เต็ม!

"เซ็นสัญญาเมื่อกี้!! และจ่ายมัดจำมาครึ่งนึงแล้ว!!" ฉันกระโดดกอดเพื่อนอีกรอบ เพื่อนโชว์สลิปเงินโอนที่โอนเข้าบัญชีร้าน

ฉันหัวเราะและกอดกันด้วยความดีใจ โชคหล่นทับเราจริง ๆ นี่ฉันต้องเตรียมตัวซื้อตึกข้าง ๆ แล้วใช่ไหม!!

หลังจากวันนั้นเราเตรียมตัวให้พร้อมทุกอย่าง! ฉันลงทุนซื้อเตาใหม่อีกอันเพื่ออบขนม จากตอนแรกที่เค้าบอกว่ารับแค่กาแฟ 

พอผ่านไปสักอาทิตย์เค้ากลับมาอีกครั้ง ฉันให้ขนมเค้าชิม และเค้าได้นำกลับไปให้เจ้านายเค้าทาน เจ้านายเค้าโอเค เลยออเดอร์ขนมฉันวันล่ะ 100 ชิ้น ราคาชิ้นละ 50 บาท ให้ฉันส่งมาได้เลย คละรส!

"จ้างลูกน้องไหม?"นิชาเอ่ยถามฉัน

"ฉันไหว!"

"ช่วงนี้แกผอมมากเลยนะ...เหมือนหนังหุ้มกระดูก ทานข้าวเยอะ ๆ หน่อย!" ฉันได้แต่หัวเราะ เอาจริงฉันรู้แหละว่าฉันผอมมาก!!

ตอนนี้น้ำหนัก 44 ก่อนท้อง น้ำหนัก 50 ก็ผอมลงมากอาจจะเพราะฉันให้นมลูกด้วย

"หม่ำ ๆ หิวแล้ว" ซันซันลูกสาวฉัน ที่เริ่มพูดได้เป็นคำ ๆ บอกกับฉันทันทีที่เห็นหน้า

"ดื่มจากขวดค่ะ ไม่เข้าเต้าแล้ว!" ฉันเอ็ดเธอเพราะตอนนี้ควรเลิกเต้าได้แล้ว แต่เธอก็ชอบอ้อนขอดื่มนมจากเต้าอยู่ดี!

"ซันซัน!" เธอบีบหน้าอกและจะมุดเข้าเสื้อ

"ฮื่ออออ หม่ำ ม่าม้าาา" เวลาที่ฉันดูเธอจะโผหานิชาเพื่อหาคนโอ๋

"ร้องไห้แล้ว แม่ ฮื่อออ" คำพูดที่หลุดจากเด็กจะ 3 ขวบ ฉันได้แต่หัวเราะ ดูนะดูจำแต่เรื่องดี ๆ ทั้งนั้น

"ซันซัน ดื้อหรอคะ? ถ้าดื้อแม่ไม่รักนะคะ..." ฉันบอกและมองหน้าเธอ ๆ เบะปากร้องไห้ หน้าเหมือนพ่อไม่มีผิด!!

"รัก ๆ ๆ ลูกจานนน รักซัน รักแม่!" เธอโผกอดฉัน ซบหน้าลงที่หน้าอกก่อนจะมุดเข้าในเสื้อที่ฉันใส่!

"หยุด!" เธอจะดูดนมจากเต้า! ไม่ยอมดื่มจากขวด และไม่ยอมเลยหากฉันจะขัดใจเธอ!

"แกก็ให้ลูกกินสัก 5 นาทีเถอะ จะมาหักดิบแบบนี้ตาย ๆ" ซันซันกรีดร้องเหมือนจะขาดใจ ฉันเฉยอย่างเดียว

หากเราตามใจลูกทั้งที่รู้ว่าผิด มีหนึ่งครั้ง ก็ต้องมีสอง สาม สี่ ห้า...มันจะทำให้ลูกยิ่งนิสัยเสีย!

"ร้องไปเถอะ...ถ้าพูดไม่รู้เรื่องเดี๋ยวจะก็มีคนอื่นเอาไปเลี้ยงเองแหละ! ในเมื่อไม่รักแม่ก็ไม่ต้องอยู่กับแม่เนอะ!

" ฉันพูดลอย ๆ แต่ซันซันเธอเป็นเด็กฉลาด และได้ยินทุกคำพูดยิ่งกรีดร้องหนักกว่าเดิม

"เอาไงก็เอานะ...ถ้าลูกอยากร้องก็ร้อง แม่ไปนอนดูทอมแอนด์เจอรี่แล้ว!" ฉันลุกเดินออกมา 

"ลูกจานนน" สุดท้ายเธอก็วิ่งมาและคว้าขวดนมไปดื่ม ส่วนมือก็ขอแค่ได้จับหน้าอกฉันไว้ ลูกฉันนี่น่ารักจริงๆ!!