ตอนที่ 1 ก้าวแรกสู่... ความร้าวฉาน (2)

“ค่ะ คุณไกร ต้องรีบไปรับคุณพิชิตกับตาฟ้าน่ะค่ะ” คุณนิภาพรมองเด็กหญิงตรงหน้าก่อนเหลือบตามองคนเป็นเพื่อนรักอย่างนึกเป็นห่วง “ยัยเฟื่องมากราบลาคุณลุงสิจ๊ะลูก”

เฟื่อง หรือ เฟื่องตะวัน คือเด็กหญิงวัยไล่เลี่ยกับศุภิสรา ผู้มีรูปร่างหน้าตาตลอดจนการแต่งกายก็ดูสะอาดสะอ้านน่ารักราวกับตุ๊กตาแก้วเนื้อดี ต่างกับเด็กหญิงอีกคนราวฟ้ากับดิน เฟื่องตะวันยกมือไหว้ทุกคนอย่างน่ารัก แต่เมื่อแลสบตากับเด็กผู้มาใหม่ก็แอบแลบลิ้นใส่อย่างไม่เป็นมิตร ทำให้คนที่เผลอเยี่ยมหน้าออกมาต้องรีบหลบด้านหลังคุณไกรภพแทบไม่ทัน พอได้เห็นหน้าชัดๆ คุณพราวพิไลก็ตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง

“ศศิลดา!”

“พี่เพชรขา ไว้คราวหน้าให้น้องเฟื่องมาเล่นตัวต่อเลโก้อีกนะคะ” เสียงกระเง้ากระงอดเรียกร้องความสนใจ

เพชร หรือ พีรภัทร บุรณากรณ์ เด็กชายตัวผอมสูง หน้าตาคมคายถอดแบบมาจากคุณพราวพิไลผู้เป็นมารดา หากแววตาและรอยยิ้มอ่อนโยนละม้ายคุณไกรภพผู้เป็นบิดาไม่ผิดเพี้ยน

“ได้สิครับ แต่คราวหน้าต้องชวนนายฟ้ามาด้วยนะ” นายฟ้าหรือเหนือฟ้าคือเพื่อนสนิทและเป็นพี่ชายคนเดียวของเด็กหญิง

“ไปกันได้แล้วจ้ะลูก ฉันไปก่อนนะยัยพราว มีเรื่องอะไรก็โทรหาฉันนะจ๊ะ” ท้ายประโยคคนพูดแอบกระซิบเบาๆ กับคนเป็นเพื่อนรัก ที่รู้จักนิสัยใจคอกันมานาน พีรภัทรส่งยิ้มให้เด็กหญิงในรถอีกครั้ง รอยยิ้มนั้นทำให้คนยืนหลบอยู่ด้านหลังคุณไกรภพถึงกับแอบชะโงกหน้าออกมามองอย่างลืมตัว

“เด็กคนนั้นใครคะ!” คนถูกถามทำเป็นไม่สนใจคำถามของภรรยา แต่กลับหันไปเอ่ยกับลูกชายคนเดียวแทน

“ตาเพชร มานี่สิลูก พ่อมีคนจะแนะนำให้รู้จัก” คุณไกรภพยิ้ม พลางเบี่ยงตัวให้เด็กหญิงตัวน้อยที่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านหลังตัวเองออกมายืนด้านหน้า “หนูทรายคะ นี่คือพี่เพชร ลูกชายของลุงเอง”

เด็กหญิงส่งยิ้มให้เด็กชายที่ตัวโตกว่าอย่างเป็นมิตร ขณะที่อีกฝ่ายยืนนิ่ง ดวงตาคมกริบถือโอกาสสำรวจผู้มาใหม่อย่างถี่ถ้วน

“ตาเพชร นี่น้องทรายนะลูก ตั้งแต่วันนี้ไปน้องจะมาอยู่บ้านเราในฐานะน้องสาวของลูก รู้จักกันไว้สิ...”

“ว่าไงนะคะ” เสียงแหลมปรี้ดตวาดแว้ด “คุณว่ายัยเด็กนี่เป็นอะไรนะ...”

“เข้าไปคุยกันข้างในเถอะคุณพราว อายเด็กๆ บ้างสิ”

“ช่างหัวมันเหอะ คุณยังไม่ตอบฉันเลย ว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร อย่าบอกนะว่ามันเป็นลูกเมียน้อยของคุณ?”

“เหลวไหลน่าคุณ” คุณไกรภพปราม นึกสงสารเด็กหญิงข้างกายไม่น้อย “แก้วพาคุณทรายไปที่ห้องนั่งเล่นก่อน แล้วให้ใครไปทำความสะอาดห้องข้างบนไว้ด้วย หนูทรายเข้าไปในบ้านก่อนนะคะ เดี๋ยวลุงตามไป ขอคุยธุระกับคุณป้าเดี๋ยว”

“ใครเป็นป้ามันไม่ทราบ ฉันไม่มีหลาน มีแต่ลูกชายคนเดียวคือลูกเพชรคนนี้ต่างหาก” คนพูดกระชับร่างลูกชายเข้ามากอด“แล้วก็ห้องพักข้างบนน่ะ มีไว้สำหรับคนในครอบครัวฉันเท่านั้น ส่วนคนอื่นที่ไม่ใช่ ถ้าอยากให้อยู่นักล่ะก็ ไปอยู่ที่ห้องเก็บของหลังบ้านก็แล้วกัน”

“คุณพราว!”