ตอนที่4

บ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสอบอวลไปด้วยเสียงพูดคุยของครอบครัวที่นัดเจอกันทุกวันศุกร์เพื่อร่วมโต๊ะอาหารตามความประสงค์ของผู้เป็นแม่ที่มีลูกชายสามคน

“ทำไมมาช้าจังคิน” พี่ชายคนโตเอ่ยถามน้องชายคนเล็กที่มาถึงเป็นคนสุดท้ายของค่ำคืนนี้

“ผมเพิ่งเคลียร์งานเสร็จน่ะครับ” อคิราหรือคินลูกชายคนเล็กของบ้านเอ่ยพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามผู้เป็นพี่ชายคนโต

“ลูกๆ มาพร้อมหน้ากันแล้วงั้นเรากินข้าวกันเลยดีกว่าเนอะ” คุณหญิงกานดาผู้เป็นแม่ของลูกชายทั้งสามคนพูดอย่างยิ้มๆ ที่ลูกๆ ได้อยู่พร้อมหน้ากัน

คุณหญิงกานดาคุณแม่ลูกสามที่ยังคงความสวยแม้ตนจะอยู่ในวัยเกษียณแล้วก็ตาม หน้าที่การงานของลูกๆ ทั้งสามคนก็ถือว่าน่าภาคภูมิใจ แต่ที่หนักใจอยู่ตอนนี้คือยังไม่ได้อุ้มหลานเหมือนเพื่อนๆ วัยเดียวกัน ลูกชายคนแรกที่แต่งงานไปหลายปีแต่ก็ไม่มีลูกเสียทีไม่ว่าจะทำวิธีไหนก็ยังไร้วี่แวว ส่วนลูกชายคนที่สองก็ไม่ได้ชอบผู้หญิง สุดท้ายความกดดันจึงตกไปอยู่ที่ลูกชายคนเล็ก ทว่าอคิราลูกชายคนเล็กไม่มีท่าทีว่าจะจริงจังกับใครสักคน

“คิน เมื่อไหร่ลูกจะมีแฟนและมีหลานให้แม่สักที” คุณหญิงกานดาหันไปถามลูกชายคนเล็กที่ตนฝากความหวังเอาไว้

“ผมยังไม่คิดจะมีใครหรอกครับ คุณแม่ไม่ต้องคาดหวังจากผมหรอกครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยท่าทีนิ่งๆ ท่าทางเคร่งขรึมซึ่งทุกคนชินกับความเย็นชาของเขาไปแล้ว

“ถ้าคุณแม่อยากอุ้มหลานขนาดนั้นผมจ้างคนอุ้มบุญดีไหมครับ” ลูกชายคนโตอยากทำตามความหวังของผู้เป็นแม่ให้สำเร็จ แต่เขากับภรรยานั้นคงไร้วี่แววการมีลูก เพราะทำทุกวิถีทางหมดเงินไปก็ไม่น้อย

“แม่อยากได้หลานที่เกิดจากสายเลือดของเรา แม่ไม่อยากได้หลานจากการอุ้มบุญ”

“หึ! ถ้างั้นคุณแม่ก็คงต้องรอต่อไปแหละครับ ไอ้คินมันไม่มีให้ง่ายๆ หรอกครับ” ลูกชายคนรองรู้นิสัยเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยของน้องชายดีกว่าใคร และรู้ว่าคนอย่างอคิราไม่มีทางมีโซ่คล้องตัวเองอย่างแน่นอน

“เงียบไปเลยพี่คูณ ไม่ต้องมารู้ดี” อคิราหันมองตาขวางใส่คุณากรพี่ชายคนรองที่รู้เรื่องของเขาดีกว่าทุกคนในบ้าน

“ฮ่าๆ พูดความจริงก็รับไม่ได้”

“พอๆ ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว แค่นี้แม่ก็ปวดหัวมากพอแล้ว” คุณหญิงกานดากุมขมับมองลูกๆ ทั้งสามคนที่เติบโตมามีนิสัยไม่เหมือนกัน ถึงจะนิสัยต่างกันแต่ลูกๆ ของเธอไม่เคยอิจฉาริษยากันเลย

หลังจากสามีจากไปเมื่อหลายสิบปีก่อนหน้าที่เลี้ยงลูกๆ ก็ต้องเป็นของคุณหญิงกานดา กิจการโรงแรมของครอบครัวที่สามีเคยบริหารก็ถูกสืบทอดให้ลูกชายคนโตอย่างคเชนทร์ผู้เป็นลูกชายคนโต ทว่าไม่นานลูกคนโตก็ขอวางมือเพราะอยากไปช่วยครอบครัวภรรยาดูแลไร่องุ่นที่ต่างจังหวัด ส่วนคุณากรลูกคนรองก็ไม่ขอรับ ทำให้ปัจจุบันหน้าที่บริหารโรงแรมเป็นของอคิราอย่างปฏิเสธไม่ได้ เพราะเขาเป็นน้องคนเล็กสุด

“จะกลับคอนโดเลยไหมคิน”

“ยังครับ ผมนัดไอ้ตะวันไว้ที่ผับ พวกพี่กลับกันไปก่อนได้เลย” อคิรายังคงรักสนุก ไม่อยากผูกมัดกับใคร เขาอยากมีอิสระแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ

“เสือไม่ทิ้งลายจริงๆ นะน้องชาย”

“ไอ้พี่คูณหลายรอบแล้วนะวันนี้” ชายหนุ่มชี้หน้าคาดโทษพี่ชายที่รู้เรื่องของเขามากเกินไป

“พวกแกนี่ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กไม่เบื่อหรือไง”

“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ไอ้คินมันขี้โมโหเองต่างหาก”

“แล้วพี่เคนจะกลับเลยไหม”

“อืม ก็คงกลับเลยไม่อยากไปนอนโรงแรมน่ะ”

“ขับรถดีๆ นะพี่ ไปละ” อคิราโบกมือร่ำลาพี่ชายทั้งสองคนก่อนจะขับรถสปอร์ตสีดำคันหรูออกไปด้วยความเร็วสูง

สถานบันเทิงแหล่งรวมกลุ่มคนที่ต้องการปาร์ตี้สังสรรค์ในยามราตรี บางคนก็มาเพื่อผ่อนคลายจากความเครียด ส่วนบางคนก็มาเพื่อล่าเหยื่อสำหรับคืนนี้ ทว่าสำหรับอคิราเขาไม่จำเป็นต้องออกล่าให้เสียเวลาเพราะอย่างไรเหยื่อก็เข้ามาติดกับดักด้วยความเต็มใจทุกครั้ง

“กว่าจะโผล่หัวมาได้นะไอ้คิน” ตะวันหนุ่มนิสัยเจ้าชู้ผู้เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยมของอคิรา

“มึงก็รู้ว่าวันนี้กูมีนัดกับที่บ้าน”

“แม่มึงยังนัดรวมตัวทุกวันศุกร์อีกเหรอวะ” ตะวันสนิทกับอคิรามานานจึงรู้ความเป็นมาที่บ้านของเพื่อน และเขาก็เคยถูกแม่ของเพื่อนชวนไปบ้านจนแทบนับครั้งไม่ถ้วน

“ช่างเถอะ แล้วมึงมาที่นี่ทุกคืนไม่เบื่อเหรอวะ มีแต่อะไรเดิมๆ” ชายหนุ่มรับแก้วเหล้าจากหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกายก่อนจะกระดกเข้าปากทีเดียวหมดแก้ว

“เบื่ออะไรวะ สาวๆ ที่นี่สวยจะตาย” ตะวันพูดพลางหันไปส่งสายตาหวานให้ผู้หญิงที่ตนเรียกมาก่อนจะก้มลงคลอเคลียร์ต่อหน้าเพื่อน

“เฮ้อ! กูอยากให้แม่มึงมาเห็นจริงๆ ไอ้ตะวัน”

“ไอ้นี่! ถ้าแม่กูเห็นคงไล่ให้กูไปแต่งงานเร็วขึ้น ไม่เอาหรอก ต้องอยู่กับผู้หญิงคนเดิมตลอดชีวิตกูตายแน่นอน” นิสัยขี้เบื่อของตะวันทำให้เขาไม่อยากผูกมัดกับใครทั้งนั้น เขาไม่ชอบการที่ตื่นขึ้นมาแล้วเจอผู้หญิงคนเดิม การเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยสำหรับเขานั่นมีรสชาติมากกว่า

“คุณคินขา คืนนี้ไปกับส้มไหมคะ” หญิงสาวข้างกายกระซิบข้างหูเอ่ยถามพร้อมน้ำเสียงกระสันเบาๆ

“โทษทีคืนนี้ฉันอยากพักน่ะ” อคิราปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด วันนี้เขาไม่มีอารมณ์จะไปต่อกับใครทั้งนั้นและหญิงสาวที่เอ่ยชวนก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีถึงกับต้องมีครั้งที่สอง

น้ำเสียงเยือกเย็นผสมกับบุคคลิกเย็นชาของเขาทำให้คนชวนไม่กล้าคะยั้นคะยอถามเป็นครั้งที่สอง เมื่อถูกปฏิเสธหญิงสาวจึงได้แต่นั่งหน้าบูดไม่สบอารมณ์ เธออยากไปกับเขาในคืนนี้เพราะเรื่องบนเตียงของเขาไม่เป็นรองใคร แถมขนาดลำกายยังน่าพอใจจนติดใจ

เมื่อรู้สึกเบื่อหน่ายกับสถานที่เดิมๆ ชายหนุ่มจึงขอตัวกลับปล่อยให้เพื่อนสนิทที่ยังคลอเคลียกับสาวสองคนให้อยู่ต่อคนเดียว อคิราส่ายหน้ากับภาพของเพื่อนที่ดูแล้วคืนนี้คงพาไปทั้งสองคนเพราะตัดสินใจเลือกไม่ได้เสียที

“เฮ้อ!” ชายหนุ่มถอนหายใจเหนื่อยอ่อนกับสิ่งเดิมๆ ที่เห็นมาจนชินตาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทว่าถึงจะเบื่อแต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะหาแฟนเป็นตัวเป็นตนเพราะยังไม่อยากทิ้งอิสระของตนเอง