6ซวย
"มีค่ะ มีเวลาทั้งวัน คุยถึงเย็นเลยก็ได้ค่ะ หนูเพิ่งโดนไล่ออก พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีว่าจะเอายังไง" ฉันพูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ ผู้หญิงคนนั้นเดินตามฉันมาแล้วมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้าม
"หนูสนใจทำงานกับฉันไหม?"
"งานเหรอคะ?" ฉันนี่ตาโตเลย เพิ่งตกงานมีคนมาชวนให้ไปทำงานด้วย เป็นใครจะไม่ดีใจล่ะ
"ใช่ งาน มันเป็นงานที่เปลืองตัว เหนื่อย แต่ถ้าหนูยอม ฉันจะจ่ายให้หนูอย่างงาม"
"เปลืองตัว?" ฉันขมวดคิ้วงงมากกว่าเดิม งงมากกับคำพูดของท่าน
"คุณ...เอ่อ"
"ฉันชื่ออลิซ เธอเคยช่วยเอากระเป๋าคืนให้ ตอนโจรกระชากกระเป๋าฉัน"
"อ๋อ คุณนั่นเอง"
"ฉันอยากให้หนูเป็นคนดูแลลูกชายฉัน กันผู้หญิงพวกนั้นออกไปจากชีวิตของเขา"
"กันผู้หญิงพวกนั้น"
"พูดง่าย ๆ ก็คือ หนูเป็นผู้หญิงของลูกชายฉัน"
"ผู้หญิงของลูกชายคุณอลิซ?"
"ใช่ หนูต้องทำทุกอย่างเพื่อกันผู้หญิงคนอื่นๆ อาจจะเปลืองตัวบ้าง แต่ฉันจ่ายให้เธออย่างคุ้มค่าแน่นอน"
"เปลืองตัว?"
"ใช่ มันอาจจะมีเรื่องบนเตียงเข้ามาเกี่ยวด้วย ลูกชายฉันเป็นผู้ชาย มันต้องมีเรื่องแบบนี้ ถ้าเธอตกลงฉันจะให้ลูกน้องจัดแจงทุกอย่างให้พร้อม" คุณอลิซยิ้ม แต่ฉันไม่ได้ยิ้มตอบ บ้าน่ะ! ใครจะยอมเป็นผู้หญิงของผู้ชายคนอื่นได้ง่ายๆ ฉันไม่ยอมหรอก ต่อให้มีเงินมาล่อก็ตาม หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรฉันก็ไม่ยอม
เป็นผู้หญิงเป็นกุลสตรี ก็ต้องรักนวลสงวนตัว จะไม่ยอมพรีกายให้ผู้ชายง่ายๆมันก็คงไม่ใช่ว่าดาวคนสวยแห่งโคกอีเกิ้ง ฉันไม่ยอมเด็ดขาด ฉันไม่ทำไม่ทำแน่นอน
"หนูคงทำไม่ได้หรอกคะ" ฉันเม้มปากเล็กน้อยแล้วรวบรวมความกล้าเอ่ยออกไป จะให้ฉันไปเป็นผู้หญิงของผู้ชายคนนั้น ฉันไม่ทำเด็ดขาด
"ครอบครัวหนูเป็นหนี้ไม่ใช่เหรอ ถ้าหนูยอมทำให้ฉันฉันจะชดใช้หนี้ทั้งหมดให้หนูกับครอบครัว แล้วจะให้เงินก้อนหนึ่งเอาไว้ให้พ่อแม่ของหนูเป็นทุนทำอาชีพอื่นๆต่อไป ก่อนที่หนูจะปฏิเสธฉัน ฉันอยากให้หนูคิดดูดีๆ ที่จริงก็มีคนอื่นที่พร้อมที่จะทำงานให้ แต่ฉันคิดว่าผู้หญิงพวกนั้นคงไม่เหมาะสมเหมือนกับหนู"
"แบบไหนคะ?"
"จากที่ฉันได้เห็นเธอด่าว่าผู้หญิงคนนั้น เธอคือคนที่เหมาะสมที่จะกันผู้หญิงคนอื่นๆ ให้พ้นจากลูกชายของฉัน "
"ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นกับลูกชายของคุณอลิซรักกัน ทำไมไม่ปล่อยให้เขาได้พิสูจน์ใจกันล่ะคะ"
"ผู้หญิงพวกนั้นค่อยสูบเลือดสูบเนื้อบัตเตอร์ ไม่ได้มีความรักมากมายอะไรหรอก ลูกชายของฉันก็โง่บอกก็ไม่ฟัง เธอต้องจัดการควบคุมพฤติกรรมของเขา"
"...."
"ช่วยฉันหน่อยนะวาดดาว"
"หนูยังให้คำตอบไม่ได้ หนูขอตัวก่อนนะคะ"
"วาดดาว เผื่อหนูเปลี่ยนใจ นี่นามบัตรฉัน โทรมาได้ตลอด" ท่านยัดนามบัตรใส่มือของฉัน
"ค่ะ" ว่าจบก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินออกไป เฮ้อ ฉันต้องเจอกับอะไรเนี่ย โคตรจะเหนื่อยเลย
เย็นของวันนั้น
ฉันทอดอาหารแห้งที่ได้มาจากบ้านหุงข้าวเรียบร้อย ประตูบานหนาก็ถูกเปิดพร้อมกับแสนดีที่เดินเข้ามาอย่างมีความสุข เฮ้อ ต่างกับฉันซะเหลือเกิน
"ดูทำหน้าสิ!" แสนดียิ้ม ไม่ได้หน้ามุ้ยเหมือนตอนกลางวันแล้ว
"เฮ้อ กูจะทำยังไงดีวะ?"
"ทำงานที่เดิมไม่ได้ก็ต้องทำงานอื่น หางานอื่นทำ แต่ก็อย่างว่าแหละ งานหายาก งานที่ได้เงินเยอะๆก็ไม่ค่อยมีแล้ว"
"เฮ้อ!"
"จากที่มึงจะได้ใช้หนี้ มึงจะกลายเป็นคนตกงานแทน.งานแคดดี้เงินดีมาก มึงกลับพลาดโอกาสกอบโกย"
"...."
"เฮ้อ กูแม่ง!"
"ต่อให้กูได้เงินมีที่อยู่ดีๆมากแค่ไหน กูก็ต้องทำงานกอบโกยต่ออีก"
"กูเสียดายว่ะ"
"งานหายากมาก"
"ที่จริงมันก็มีอีกงานนะพอดีคุณอลิซเขาต้องการให้ฉันไปเป็นผู้หญิงของลูกชายเขา ฉันเป็นผู้หญิงจะให้ไปทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง" ซึ่งประโยคที่ฉันเอื้อนเอ่ยเพื่อนของฉันก็เม้มปากเบาๆแล้วนั่งลงที่พื้น
"วาดดาวมึงฟังกูนะ" แสนดีทำสีหน้าจริงจัง "งานที่มึงทำกูก็เคยทำมาก่อน"
"ห้ะ!" ฉันนี่ตาโตมองเพื่ออย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
"กูเคยทำ แต่สิ่งที่กูทำมันร้ายแรงกว่ามึง"
"อีแสนดี"
"มึงก็รู้ว่าพ่อแม่กูมีหนี้เยอะแค่ไหน บ้านจะถูกยึด กูมาทำงานหาเงิน สามเดือนกูใช้หนี้ให้พ่อแม่กูหมดหนำซ้ำกูยังมีเงินทำบ้านแล้วก็ซื้อที่นาให้ มึงคิดว่ากูทำงานแคดดี้จะได้เงินเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"กูไม่รู้" ฉันปากคอสั่นกับความจริงของเพื่อน
"กูเป็นเมียเก็บของเขา มีเงินใช้หนี้ ไม่ใช่เงินแคดดี้ งานแคดดี้ก็แค่บังหน้าเท่านั้น"
"มึงก็รู้ว่ามันผิด"
"แล้วไง? ผิดแล้วยังไง ถ้าพ่อแม่กูสบาย บ้านไม่ถูกยึด มีเงินใช้หนี้สามารถซื้อที่ได้ที่ไหนพ่อแม่ได้ กูยอมทำเรื่องผิดๆ ชีวิตคนที่เรียนจบแค่มัธยมอย่างเรา มีสิทธิ์เลือกทำงานแค่ไม่กี่อย่างหรอก การศึกษาระดับเรา จะให้หาเงินเยอะๆไปใช้หนี้ภายใน 3 เดือน มันยากมากเลยนะ" แสนดีมันนั่งทำหน้าเศร้า
ฉันรู้ว่ามันอึดอัดกับหลายๆอย่าง คนจนๆหน้าที่การงานไม่ได้ดีอะไร หนำซ้ำภาระหนี้สินยังบีบบังคับ ถ้าทำงานแคดดี้กี่ปีถึงจะมีเงินใช้หนี้ ที่เพื่อนฉันตัดสินใจเป็นเมียเก็บก็พอมีเหตุจำเป็น
รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย แต่เราก็ไม่ได้มีสิทธิ์เลือกอะไรมากมาย...
"กูรู้ กูเข้าใจทุกอย่างแล้ว"
