บทที่1 ถ้าเธอเลว ฉันจะร้าย | อีดาวแห่งโคกอีเกิ้ง

ฉันนอนโรงพยาบาลอยู่สองอาทิตย์ก็หายดี พอออกจากโรงพยาบาลมาแทนที่จะได้พักผ่อนรักษาตัว เจ้าหนี้รายใหญ่แห่งบ้านโคกอีเกิ้ง ผู้ใหญ่สมหมายก็มาทวงหนี้พ่อ เกิดมามีกรรมควายที่พ่อให้ฉันเลี้ยงนั่นคือควายที่จะได้ขายใช้หนี้ เหอะ! แต่มันดันเฮงซวยโดนฟ้าผ่าตายเสียก่อน กรรมของคนสวยกับควายสามสิบตัว รอดมาคืออีไฉไลเฉิดกับอีดาวอีเดือนคนสวยเท่านั้น

"ว่าไงตาเคน" ไอ้สมหมายอายุมากกว่าฉันสักหกปีนั่งลงแคร่ขาไม่ค่อยดี ฉันนี่ลุ้นให้มันนั่งแล้วหงายตกแคร่ไปเลย ทวงไม่รู้เวลาล้ำเวลา คงเห็นครอบครัวฉันกำลังแย่สินะ ถึงได้รับมาทวง "ถ้าไม่มีจ่าย ฉันจะยึดที่นาของแกนะ"

"ยึดได้ไง ในสัญญาอีกตั้งเป็นเดือนถึงจะครบกำหนดชำระ"

"อีกเป็นเดือนแล้วไง ในเมื่อแกไม่มีอะไรมาจ่ายฉันแล้ว ต้นทบดอกดอกทบต้นเป็นเงินหนึ่งล้าน"

"หนึ่งล้านพ่องมึงสิ!" ฉันตะคอกเสียงใส่ผู้ใหญ่สมหมายอย่างเหลืออด "พ่อกู้มาสามแสนห้ามาลงทุนซื้อควายเมื่อสามปีที่แล้ว ไฉนเลยถึงกลายเป็นหนึ่งล้านได้"

"อย่ามาปากดีกับกูนะอีดาว"

"มึงจะทำไม!" ถลกแขนเสื้อพร้อมบวกมาก

"ดอกไง กู้ไปไม่จ่ายดอกมันก็เพิ่มสิวะ!"

"ดอกพ่อดอกแม่มึงสิ ตอนพ่อกูไปกู้มึงบอกว่าสามปีค่อยจ่ายทีเดียว ควายก็ควายที่มึงหาให้พวกกูซื้อเลี้ยง พอมันตายก็รีบมาทวงหนี้บีบพวกกูไอ้นรก!" อย่าคิดว่าฉันจะยอมให้ไอ้ผู้ใหญ่ชีกอว่าพวกฉันฝ่ายเดียว แรงมาแรงตอบ คนอย่างอีดาวลูกสาวกกจบชั้นมอหกโรงเรียนอีเกิ้งพัฒนา จะไม่ยอมให้ใครมาบีบบังคับเด็กขาด "แบบนี้มันเอาเปรียบคนจนชัดๆ"

"ถ้าว่ากูเอาเปรียบ กูลดให้กูได้ หนี้เหลือเก้าแสนเก้าหมื่นเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าบาท ที่พวกมึงต้องจ่ายกู"

"...." คำพูดของผู้ใหญ่ทำเอาลมออกหู ลดบาทเดียวบ้าบอคอแตก

แม่ฉันนัยน์ตาปริ่มน้ำกลัวว่าที่นากับบ้านที่อยู่ผืนเดียวกันจะถูกยึด ส่วนพ่อของฉันยืนหน้าซีดไม่ได้เอ่ยคำพูดใดออกมา แต่สิ่งที่พวกท่านกำลังเป็น มันทำให้ฉันรับรู้และดูออกว่า พวกท่านกำลังกลัว

ใครจะไม่กลัวล่ะ ถ้าโดนยึดไปฉันจะครอบครัวก็จะไม่มีที่ซุกหัวนอน ใครจะอยากสูญเสียสมบัติที่บรรพบุรุษของเราทิ้งเอาไว้ให้ทำกิน ให้ไปตกอยู่ในมือของคนอื่น

"แต่ถ้าอยากดอกลด ก็เอามึงกับน้องมึงไปขัดอกให้กู รับรองสมหมายคนนี้จะเก็บดอกทุกวัน เช้าสายบ่ายเย็นทุกวัน ควบสองยิ่งดี"

"พ่องมึงสิขัดดอก!" ฉันถีบเข้ายอดอกผู้ใหญ่สมหมายจนหงายท้องตึงตกแคร่ไปเลย

"อีดาว อูย อีเวร! กูยึดที่มึงแน่"

"ยังไม่ถึงกำหนดใครก็มายึดไม่ได้ ออกไปจากบ้านกูเลยไอ้ผู้ใหญ่หัวควาย!"

"อีดาว!"

"พ่อเอาปืนมา!"

"เดือนเอาให้เอง!" เดือนวิ่งขึ้นไปเอาปืนพ่อมา ฉันรับจากมือน้องเล็งไปที่ผู้ใหญ่บ้าน

ปัง!กระสุนเฉียดใบหูผู้ใหญ่ชนิดยาแดงผ่าแปด

"โอ้ย อีดาว อีเวร!" ผู้ใหญ่ถึงกับวิ่งหูตั้งรองเท้าไม่ใส่กลับบ้าน

"หึ! อย่ามาคิดลองดีกับฉัน เพราะฉันไม่มีวันยอม ไอ้ผู้ใหญ่เฮงซวย!" ฉันประกาศกร้าวมองตามแผ่นหลังชายร่างสูงที่วิ่งไปในหมู่บ้าน

ผู้ใหญ่วิ่งหางจุกตูดไปแล้ว ฉันจึงรีบไปประคองพ่อกับแม่นั่งลงบนแคร่ ดีนะที่ฉันหายดีแล้ว ทำให้สู้รบปรบมือกับผู้ใหญ่ลามกหน้าหม้อได้

"เราจะเอายังไงต่อไปดีพี่เคน"

"ไม่รู้เลย" พ่อเอามือปิดหน้าตัวเอง แล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ ฉันมองบุพการีทั้งสองด้วยความหนักอึ้งในหัวใจ เรื่องนี้มันจะไม่จบง่ายๆนอกจากจะมีเงินไปจ่ายหนี้

ทางออกอีกทางก็คือฉันกับน้องไปขัดดอกไอ้ผู้ใหญ่ ใครจะไปทำใจได้วะ! หน้าเหมือนหม้อนึ่งข้าว หุ่นมะขามข้อเดียว ถ้าต้องไปขัดดอกด้วยการอ้าขาให้ ฉันก็โชคร้ายเหมือนโดนผีอำไปตลอดชีวิต

"เราจะเอายังไงดีถ้าโดนยึดที่นาบ้านก็ต้องโดนด้วยเพราะมันเป็นโฉนดเดียวกัน โอ๊ยเราไม่น่าไปกู้เงินมาซื้อควายเลย"

"ถ้าควายไม่โดนฟ้าผ่าตาย เราขายได้เงินมากกว่าเงินที่เราไปกู้เสียอีก เฮ้อ เวรกรรมอะไรของกูวะเนี่ย ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวของเราได้ โอ้ย เทวดาฟ้าดินไม่เห็นใจคนจนๆอย่างเราเลยหรือไง ถึงได้เอาแต่ซ้ำเติม" พ่อเสียงสั่นเครือ

"พ่อกับแม่อย่าเพิ่งร้อนใจไปเลยจ้ะ เดี๋ยวดาวจะลองคิดหาหนทางดู ชีวิตเรามันเจอเรื่องเลวร้ายแต่มันก็ไม่น่าจะเลวร้ายเสมอไปหรอกจ้ะ มันอาจจะมีทางออกของเรื่องนี้ ขอเวลาดาวหางหนทางหน่อยนะจ๊ะ"

"ลูกจะหาวิธีไหนล่ะเงินไม่ใช่น้อยๆเลยนะ"

"ดาวก็ยังไม่รู้แต่ดาวจะดิ้นรนไม่ให้ที่ของเราถูกยึดแน่นอน" ฉันพูดก่อนจะจับมือของท่านทั้งสองและบีบเบาๆเพื่อให้กำลังใจ

หลังจากที่ฉันพูดคุยกับพ่อแม่เรียบร้อย ฉันก็เดินมานั่งอยู่ที่สะพานข้ามห้วยของหมู่บ้าน

เฮ้อ! เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วฉันก็จำไม่ได้ ที่ฉันเอาแต่ถอนหายใจกับเรื่องในครอบครัว เกิดเป็นคนนี่มันยากเย็นแสนเข็ญจริงๆ ฉันล่ะปวดหัว

"อีดาว" เสียงหวานใสดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมอง แสนดียืนยิ้มให้ฉัน เธอแต่งกายด้วยชุดสีชมพูสวย ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแบรนด์เนมทั้งตัว

"อีแสนดี ว้าว มึงสวยจัง!" ฉันรีบเข้าไปสำรวจเพื่อนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า "มึงไปกรุงเทพสามเดือนเอง ทำไมมึงอู้ฟู่ได้ขนาดนี้วะ!"

"พอดีงานที่ทำได้เงินเยอะ ที่มากูนี่ กูก็จะมาซื้อนาให้แม่ ซื้อเสร็จก็กลับเลย"

"มึงทำงานอะไรวะ? ได้เงินโคตรเยอะ"

"เป็นแคนดี้อยู่สนามกอล์ฟ ตอนนี้ขาดคนสนใจไปทำกับกูไหม?"

"ไปกูไป กูสน"