บทที่ 34 เก็บระดับ

“เอายังไงต่อดีโอเกอร์..ฉันติดต่อฟูเหลาไม่ได้เลย..”

เทพอัศนีที่ปัจจุบันได้กลับมายังเกาะเริ่มต้นเป็นที่เรียบร้อยพูดขึ้น ตอนนี้สถานการณ์ของเกาะเริ่มต้นก็ยังไม่สู้ดีนักเนื่องจากยังมีข่าวคร่าววาผู้เล่นที่ได้รับเมล็ดผมแครอทสวรรค์ยังไม่สามารถหลบหนีออกไปได้ จึงทำให้ความวุ่นวายภายในเกาะเริ่มต้นยังไม่ทุเลาลงสักเท่าไหร่

“หมอนั่นคงลงไปนครวาเรียสของพวกเผ่าเงือกแน่นอน..”

โอเกอร์พูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา

“แล้วอย่างนี้เราควรทำยังไงต่อดี? เราจะไปฟรานด์เลยรึเปล่า?”

เทพคันศรเอ่ยถามขึ้นบ้าง

โอเกอร์ที่กำลังเดินสำรวจบริเวณรอบๆเพื่อระวังผู้เล่นคนอื่นซุ่มโจมตี หยุดเดินสำรวจก่อนจะพูดต่อ

“เราจะยังไม่ไปฟรานด์..เราจำเป็นจะต้องไปทวีปฮอร์ปก่อน..”

โอเกอร์เปิดแผนที่ที่เขาเป็นคนวาดเองทั้งหมดออกมาก่อนจะชี้ไปยังแผ่นดินใหญ่ๆที่อยู่ด้านล่างของเกาะเริ่มต้นห่างออกไปเป็นระยะไกลพอสมควรโดยโอเกอร์ได้เขียนเป็นจำนวนระยะทางคร่าวๆก็ประมาณ 200 กิโลเมตรจากเกาะเริ่มต้น

“จำที่ฟูเหลาพูดได้ไหม? เราต้องไปตามหากำลังเสริม…เพื่อนของฟูเหลาที่ชื่อถุงเงินกับถุงทองเป็นเผ่าคนแคระ และเผ่าคนแคระมักจะอยู่ที่ทวีปฮอร์ป แต่ถ้าเราโชคร้ายก็คือพวกเขาเดินทางอยู่นอกทวีป..อันนี้พวกเราค่อยว่ากันอีกทีถ้าหาพวกเขาที่นั่นไม่เจอ..”

โอเกอร์พูดอธิบาย..เทพอัศนีที่ยืนฟังอยู่หันไปถามยาจกซูหลินที่ยังคงทำท่าทางระแวงรอบๆด้านเพราะกลัวจะถูกลอบโจมตี

“แล้วนายจะเอายังไงต่อ? จะไปกับพวกเรา..หรือจะแยกกับพวกเราตรงนี้?”

ยาจกซูหลินนิ่งคิดราว 2 นาทีก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ผมจะไปกับพวกคุณ..แต่ก่อนหน้านี้ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆที่คิดจะหนีไปคนเดียว..พอพวกคุณช่วยผมทั้งๆที่พึ่งรู้จักกัน ทำให้ผมคิดได้ว่าอย่างน้อยในเกมเราก็ไม่ควรเป็นคนเห็นแก่ตัว..จากนี้ไปผมก็ขอฟากตัวด้วยละกัน อีกอย่างในฐานะที่ผมเป็นนักผจญภัยที่ตามล่าสมบัติและภารกิจลับ ผมได้กลิ่นของภารกิจที่ยิ่งใหญ่รออยู่ที่ทวีปฟรานด์..”

โอเกอร์ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยอย่างพอใจเมื่อได้ยินคำตอบของยาจกซูหลิน

“งั้นพวกเราต้องรีบไปฮอร์ปเพื่อเจอเพื่อนของฟูเหลา และเก็บระดับพวกนายกัน..เราอาจใช้เวลาประมาณ2-3 เดือนในเกมเพื่อเก็บระดับพวกนายให้ถึงระดับ 40 เพราะการเก็บระดับหลังจาก 40เป็นต้นไปเป็นอะไรที่ยากเกินไป..เวลาอย่าน้อยก็คงอีกเป็นหลายปีกว่าพวกนายจะระดับขึ้นมาเท่าฉัน แต่ฉันจะเร่งพวกนายให้ได้มากที่สุดละกัน..”

ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วง 9 โมงเช้า วันนี้เขาได้วางแผนไว้ว่าจะออกไปเดินดูไอเทมในตลาด ก่อนที่จะออกไปเก็บระดับกับทากสองหัวเป็นตัวแรก แล้วค่อยไปเก็บระดับกับงูทะเลยักษ์ ซึ่งเป็นสัตว์อสูรระดับต่ำที่ฟูเหลาพอจะเก็บระดับและฝึกฝนได้บ้างในตอนนี้ เขาต้องการเตรียมตัวของเขาให้พร้อมมากที่สุดเผื่อเจอเหตุการณ์ที่เขาต้องเสี่ยงตายอีกครั้ง เขาจะได้พอรับมือได้บ้างหากใช้ทักาะต่างๆได้ชำนาญขึ้นแล้ว..

ฟูเหลาออกจากโรงแรมแล้วตรงไปยังตลาดของเผ่าเงือกทันที สองฝั่งถนนเต็มไปด้วยร้านขายของจากผู้เล่นที่ตั้งแผงขายลอยยาวกว่าร้อยเมตร ก่อนจะเป็นโซนของ NPC ที่ตั้งร้านค้าต่างๆ ฟูเหลาสั่งยาเพิ่มพลังชีวิตระดับสูง ที่ราคาขวดละ 3,000 ยูนิต ไปทั้งหมด 200 ขวด และยังสั่งระเบิดมือระดับต่ำ ที่มีพลังโจมตี 500 ไปอีก 50 ลูกซึ่งราคาลูกหนึ่งสูงถึง 3,500 ยูนิท เนื่องจากระเบิดมือ ถือเป็นไอเทมทางลัดที่สะดวกสบายแค่โยนก็สร้างความเสียหายได้ระดับหนึ่ง จึงมีราคาสูงเพื่อป้องกันความเฟ้อของผู้ใช้ระเบิด แต่ในราคานี้ก็ยังเด็กๆเมื่อเทียบกับเงินในกระเป๋าฟูเหลาที่ปัจจุบันมีมากกว่า 50 ล้านยูนิตอยู่ดี แถมด้วยสมญานามที่เขามียังทำให้ฟูเหลาซื้อขายไอเทมกับ NPC ในราคาที่ถูกกว่าเดิมมากด้วย..

“พี่ชายๆ..”

เป็นเสียงของผู้เล่นหญิงเผ่าเงือกคนหนึ่งดังขึ้นก่อนที่จะเข้ามาสะกิดฟูเหลาที่กำลังเลือกซื้อสร้อยคอเพิ่มพลังป้องกันอยู่หน้าร้านขายเครื่องประดับของ NPC

“ครับ?”

ฟูเหลาทำหน้างงๆพร้อมกับหันหน้าไปมองยังผู้เล่นหญิงคนที่เรียกเขา หญิงสาวผมสีฟ้าที่มีร่างกายสูงประมาณ 155 เซนติเมตรยืนยิ้มแฉ่งให้กับฟูเหลาก่อนจะยื่นไอเทมบางอย่างให้ฟูเหลาดู

“พี่ชายช่วยซื้อสร้อยคอเส้นนี้ได้รึเปล่าคะ?”

ผู้เล่นหญิงยื่นสร้อยที่มีจี้ทรงกลมทำจากทองคำแต่เพ้นท์สีแดงและวาดรวดลายไม้กลางเขนไว้กลางจี้ ตัวสร้อยทำมาจากทองคำเช่นเดียวกันทำให้ฟูเหลารู้ได้ทันที่ว่าไอเทมชิ้นนี้ต้องเป็นไอเทมระดับสูงอย่างแน่นอน..

“สร้อยนี่คืออะไรหรอ?”

ฟูเหลาเอ่ยถามด้วยความสนใจ

“เป็นสร้อยเพิ่มสถานะพิเศษระดับไม่แน่ชัดค่ะ..”

หญิงสาวยิ้ม

“อ่าวทำไมระดับไม่แน่ชัดล่ะ?อย่างนี้จะแน่ใจได้ยังไงว่าไอเทมนี้จะดีหรือไม่ดี..”

ฟูเหลาถามด้วยความสงสัย

“การซื้อขายไอเทมแบบไม่รู้ข้อมูลเราสามารถดูและวิเคราะห์จากไอเทมได้ค่ะว่ามีระดับประมาณเท่าไหร่..พี่ก็น่าจะดูออกใช่ไหมว่ามันต้องเป็นไอเทมระดับสูงพี่ถึงสนใจมัน..”

หญิงสาวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

‘ดูคนออกด้วยแฮะไม่เบาจริงๆผู้เล่นคนนี้..’

ฟูเหลาคิดในใจก่อนจะพูดต่อ

“งั้นบอกราคามาดีกว่าครับ..”

“ 2 ล้านยูนิตค่ะ..”

.”ห้ะ!!”

ฟูเหลาพูดกระแทกเสียงด้วยความตกใจ เพราะการที่เขาจะซื้อไอเทมชิ้นนี้เสมือนซื้อหวยที่ไม่รู้ว่าจะถูกหรือไม่ถูกเลยก็ว่าได้ และถ้าไม่ถูกเขาเองจะต้องขาดทุนถึง 2 ล้านยูนิต ซึ่งมันเป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว..

“พี่ไม่มีปัญญาซื้อหรอกน้อง..ถ้าน้องลดได้ซักล้านหนึ่งพี่ว่าพี่พอช่วยซื้อได้นะ..”

ฟูเหลาลองพูดต่อราคาเพื่อดูท่าทีผู้เล่นตรงหน้า ผู้เล่นสาวยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดต่อ

“อย่ามาโกหกกันเลยพี่ชาย..ถึงแม้พี่จะแต่งตัวซอมซ่อแบบนี้ แต่ฉันเห็นนะที่พี่ซื้อระเบิดทีหลายสิบลูกหรือซื้อยาเพิ่มพลังชีวิตระดับสูงเป็นร้อยๆขวดในคราวเดียว คงไม่มีคนไม่มีตังคนไหนเขาทำกันหรอกพี่..”

‘ร้ายกาจ!!นี่คงแอบตามผู้เล่นคนอื่นจนกว่าจะหาคนที่พอมีตังซื้อได้สินะ..’

ฟูเหลาคิดในใจ

“เก่งจังเลยนะ..พี่จะซื้อไอเทมน้องถ้าน้องให้ราคาลดลง 5 แสนยูนิต ตกลงรึเปล่า?”

ฟูเหลายิ้มอย่าเจ้าเล่ห์บ้าง

‘ชายคนนี้เป็นพ่อค้าแน่ๆ!! ถึงแม้จะเปิดเผยว่าตัวเองมีเงินมากพอแต่ก็ยังต่อราคา..ถ้าเราไม่รีบตกลงเราคงชวดเงินล้าน..แถมดูท่าถ้าเราไม่ลดราคาให้ เขาคงชิงเดินหนีอย่างแน่นอน..’

ผู้เล่นหญิงคิดในใจบ้าง

“ตกลง!!ฉันจะขายพี่ในราคา 1 ล้าน 5 แสนยูนิต”

“พี่ชื่อฟูเหลา..บอกชื่อของน้องมาได้รึเปล่า..จะได้โอนเงินให้ พอดีพี่ไม่ค่อยพกเงินสด..”

ฟูเหลาพูดพร้อมกับยื่นมือไปรับไอเทมจากมือหญิงสาว

“ฉันชื่อวารีสีรุ้ง..แล้วก็ไม่ต้องเรียกว่าน้องหรอกจริงๆฉันอายุ 25 น่าจะอายุพอๆกับนายนะ..”

วารีสีรุ้งพูดพร้อมกับยิ้มแฉ่งออกมา เธอทำท่าทางกระโดดโลดเต้นดีใจเล็กน้อยเพราะสามารถขายไอเทมราคาแพงได้สำเร็จก่อนจะรีบเปิดหน้าต่างสถานะเพื่อรอเช็คเงิน

“ทำเป็นนอบน้อม คิดอยู่แล้วว่าต้องเป้นแผนการ..”

ฟูเหลาพูดยิ้มๆ ก่อนจะกดเพิ่มเพื่อนวารีสีรุ้งและโอนเงินให้เธอ

“คนเราเป็นพ่อค้าแม่ค้าก็ต้องมีงิธีการขายเป็นของตัวเองถูกไหม? อย่างฉันก็คือใช้วิธีนอบน้อมและสุภาพ..”

วารีสีรุ้งพนมมือพร้อมกับโค้งทำท่าไหว้ฟูเหลา

“ฉันค้าขายพวกอัญมณีเครื่องประดับต่างๆ ถ้านายสนใจก็ทักมาได้นะ..อีกอย่างนายควรใส่สร้อยนั่นข้างนอกนครวาเรียสเพราะเราไม่รู้ว่าผลข้างเคียงของสร้อยจะเป็นยังไง ยิ่งสร้อยที่มาจากใต้ทะเลแบบนี้มักมีคำสาปของราชาเผ่าเงือกองค์ก่อนๆอยู่ด้วย..”

“แล้วทำไมเธอพึ่งมาบอกเรื่องนี้กับฉันเนี่ย!!”

ฟูเหลาทำท่าไม่มอใจ

“ก็นายไม่ได้ถามไหมล่ะ! นายต่อแต่ราคา!! ยังไงถ้าคุณลูกค้าต้องการรับบริการอะไรก็สามารถติดต่อมาได้เลยนะคะ สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ..”

วารีสีรุ้งพูดจบก็รีบเดินเผ่นแนบหายเข้าไปในฝูงผู้เล่นที่กำลังเดินตลาดอย่างคลับคลั่งทันที ทิ้งให้ฟูเหลาทำท่าทางเจื่อนๆและเดินคอตกออกไปนอกนครวาเรียสคนเดียว จุดที่ฟูเหลาเล็งไว้คือบริเวณรอบๆกำแพงนครวาเรียสซึ่งเป็นที่อยู่ของทากสองหัว

ชายหนุ่มถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆใส่สร้อยคอที่พึ่งซื้อมา และเมื่อหน้าต่างสถานะจากระบบแจ้งถึงข้อมูลไอเทมก็ถึงกับทำให้ฟูเหลาต้องตาค้างในทันที

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สร้อยบรรพชนแห่งท้องทะเล ระดับ 6

*ผู้สวมใส่ไอเทมชิ้นนี้จะได้รับพลังป้องกันทักษะธาตุน้ำ 75 %

**หมายเหตุ**

ไอเทมชิ้นนี้เป็นไอเทมต้องคำสาป สร้อยคอจะดึงดูดสัตว์อสูรใต้น้ำ เผ่าพันธุ์เงือก และเผ่าพันธุ์ภูติน้ำ ที่มีระดับ 45 ขึ้นไปที่อยู่ในระยะ 1 กิโลเมตร เข้าหาเจ้าของสร้อยผู้สวมสร้อยเส้นนี้..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“บ้าชะมัด!!คำสาปค่อนข้างรุนแรงมากซะด้วย!!..หวังว่ารอบๆนครวาเรียสจะไม่มีสัตว์อสูรระดับสูงอยู่นะ ไม่งั้นได้วอดวายกันหมดเป็นแน่..”

ฟูเหลาพูดกับตัวเองก่อนจะหยิบดาบระดับสองขึ้นมา

“ปราณมังกรหยก!!!”

พรึบ!!

เพลิงสีเขียวห่อหุ้มรอฝ่ามือและใบมีดของฟูเหลา ชายหนุ่มมองและนับจำนวนทากบริเวณที่เขาจะเก็บระดับซึ่งมีประมาน 100 ตัวและแต่ละตัวมีขนาดที่ใหญ่พอๆกับร่างกายของผู้เล่นคนหนึ่งเลยก็ว่าได้

“เจ้าพวกนี้ระดับแค่ 30 เราไม่ได้ฝึกจริงๆจังๆมานานแล้วยังไงก็ขอจริงจังหน่อยละกัน!!”

สิ้นคำพูดฟูเหลาก็พุ่งร่างไปยังเป้าหมายแรกพร้อมกับตวัดมีดฟันอย่ารวดเร็วสองที่ ชิ้ง ชิ้ง ทากสองหัวตัวใกล้ๆพ่นกรดสีขาวออกมาเพื่อโจมตีฟูเหลา แต่ฟูเหลาก็หลบได้ไม่ยากนัก ชายหนุ่มเหวี่ยงเท้าเตะทากตัวนั้นจนกระเด็นไป 2 เมตร ตึ่ม!! เหล่าทากที่เหลือค่อยๆคืบคลานเข้าใกล้ฟูเหลา ชายหนุ่มยิ้มขึ้น ก่อนจะทำท่าหักคอตัวเองเพื่อเตรียมความพร้อม กร๊อบ กร๊อบ!!

“เข้ามา!!!”

เหล่าทากนับสิบตัวพ่นกรดใส่ฟูเหลา แต่ชายหนุ่มก็สามารถหลบได้อย่างง่ายดายพร้อมกับตวัดมีดในมือฆ่าสัตวอสูรไปตัวแล้วตัวเล่า โดยหารู้ไม่ว่าวารีสีรุ้งได้แอบยืนมองฟูเหลาอยู่ไกลๆ

“ชายคนนี้ไม่ใช่เผ่าเงือกจริงๆด้วยแฮะ..ปกติเผ่าเงือกอย่างเราๆมักจะใช้อาวุธจำพวกอาวุธระยะกลางอย่างหอก ตรีศุล หรือไม่ก็ทวน..แต่ชายคนนี้กับใช้ดาบและดูเหมือนจะชำนาญวิทยายุทธ์ด้วย..”

วารีสีรุ้งพูดเบาๆก่อนจะแอบหลบฟูเหลาที่กำลังหันหน้ามาทางตนเองเพื่อสู้กับทากสองหัวในทิศทางนั้นพอดี

‘หมอนี่ดูท่าทางหน้าสนใจจริงๆ..ด้วยประสบการอันโชกโชน ฉันสัมผัสได้เป็นลางๆว่าเขาจะต้องมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดเงินได้แน่ๆ!!’