Chapter 8 Unblock

สองมือบางปาดน้ำตาที่ชุ่มฉ่ำมาร่วมสองชั่วโมงของตัวเองออกไป ภาพจำเก่าๆ...ภาพจำเมื่อสักครู่ ทุกถ้อยคำและน้ำเสียง พากันตีย้อนเข้ามา ถาโถมใส่ราวกับพายุเข้า

“ไม่ได้อ่อนแอมาตั้งนาน ก็คิดว่าจะหายแล้ว แม่ง...ยังอ่อนได้เท่าเดิมเลยนะ” บ่นอุบอิบกับตัวเอง พร้อมวักน้ำใส่หน้า

สรุปงานแปลที่ตั้งใจว่าจะทำในช่วงบ่าย กลับไม่ได้เป็นไปตามนั้น

ครั้งแรกในรอบกี่เดือนไม่รู้ ที่เธอทำตัวเหลวไหล ไม่รักษาสภาวะจิตใจของตัวเองให้คงที่...

หลังจากซับหน้าเสร็จ ก็มานั่งแกะถุงอาหารที่สั่งมาเพื่ออุ่นเสียหน่อยก่อนรับประทาน เปิดโทรศัพท์ดูคลิปอะไรในTiktok ไปเรื่อยเปื่อย

‘when you have a goal you have power…’ คลิปทั่วไปที่เธอจะเห็น ก็มักจะเป็นคลิปที่เธอสนใจและดูซ้ำๆ

ส่วนใหญ่ก็จะเป็นคลิปที่ให้พลังบวก ที่เป็นภาษาอังกฤษ ไม่มีเรื่องราวผ่อนคลายอื่นๆ ย่างกรายเข้ามาใน New feed ตามหลักของ Tiktok ที่จะขึ้นให้ตามความสนใจเสมอ

แต่วันนี้...คลิปพวกนี้ กลับไม่ใช่สิ่งที่เธออยากจะรู้หรือฟังสักเท่าไหร่

‘#ดูดวง...’ เธอกดเข้าไปในช่องค้นหา กดหัวใจในคลิปเหล่านั้นและดูเล่นไปหลายๆ รอบ

เพื่อให้ Tiktok เข้าใจว่าเธอกำลังสนใจสิ่งนี้อยู่ เพื่อให้นำส่งคลิป Random ที่ตรงใจมาให้

และก็มาจริงๆ...

‘พลังงานในตอนนี้มันเหมือนกับว่า...เหมือนจะมีการเริ่มต้นอะไรสักอย่าง เหมือนจะเป็นความสัมพันธ์ที่จบไปแล้ว ได้กลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง ซึ่งคุณไม่รู้ว่าจะเอาไงต่อ...’ คนที่เชื่อในคำทำนายแบบ Random มาเสมอ

ค่อยๆ รับฟังต่อ เพราะมันตรงกับสถานการณ์ตอนนี้ของตัวเอง

‘คุณไม่แน่ใจว่า การกลับมาครั้งนี้ของเขา...มันจะดีมั้ย มันจะจบแบบเดิมหรือไม่ คุณสับสนไปหมด แม่หมอมองว่าเขาตั้งใจดีมากเลยนะ ไม่รู้ว่าคุณสองคนจบกันไปเพราะเรื่องอะไร แต่มันเหมือนกับว่า...เขาไม่เคยที่อยากจะจากคุณไปไหนเลยอ่ะ’

หญิงสาวไม่ได้กระทำการพิมพ์กดรับคำทำนาย แต่เลือกที่จะเลื่อนผ่านเมื่อฟังจบ แล้วคลิปทำนองนั้นก็ค่อยๆ โผล่มา

‘เขากลับมาขอโอกาส...ให้ดีมั้ย?’

‘เขามีความในใจบางอย่าง...อยากจะบอกคุณ’

‘แม่หมอมองว่า ถ้าคุณให้โอกาสเขา...คุณกับเขาจะได้ครองรักกันตลอดไปเลยน้า แบบจนแก่เฒ่า ได้แต่งงานแน่ๆ เพราะการกลับมาของเขาครั้งนี้ เขาจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ต้องเสียคุณไปอ่ะ...คือพลังงานเขาดีมาก’

ทั้งหมดทั้งมวลนั้น ทำให้คนที่กำลังโซ้ยส้มตำแซ่บนัวอยู่ ถึงกับต้องหยิบน้ำขึ้นดื่ม...

การดื่มน้ำทำให้อดที่จะนึกถึงตอนที่เขาจับมันกรอกปากเธอแบบอ่อนโยนนั่นไม่ได้

แววตาไร้พิษภัยและอบอุ่นคู่เดิม แม้จะเอาเรื่องในบางที ทำเอาเธอหวั่นไหวไม่ใช่น้อย...

‘ฝ.ทำแบบนี้ ฝ.ต้องการอะไร?...กดติดตามเอาไว้แล้วเจอกันในไลฟ์ค่ะ’ คลิปทำนองนี้ที่เธอไม่ได้กดค้นหา มีการขึ้น New feed มาราวกับรู้ซึ้งถึงแก่นในใจ

“Tiktok รู้งานอีกละ” พอกดเลื่อนผ่านก็เจออีกคลิปเข้ามา

‘แชร์ประสบการณ์ ฝ.มาขอคืนดีจ้า...ไอ้เราก็คิดว่าจะดี แต่เขาแค่คิดถึงกีเราเท่านั้น!’ คนที่เกือบจะใจไหวหวั่นเริ่มไขว้เขว

ความคิดเห็นเกลื่อนกลาดนับพัน ว่าไปในทำนองแชร์ประสบการณ์ของตัวเองต่างๆ นานา

‘ออกมาได้แล้ว อย่ากลับไปค่ะสาว...วิ่งหนีค่ะ วิ่งหนีได้ให้วิ่งหนี!’

‘มันมีนะประเภทที่ง้อแบบเผื่อฟลุคอ่ะ แบบบังเอิญมาเจอกันแบบไม่ได้ตั้งใจ แล้วเขาก็มั่นใจในตัวเองไง ว่าเราคิดถึงเขาอยู่ ตั้งสติเด้อสาว...หล่อนอย่าเผลอ!’

บุษบาถอนหายใจ แช่อยู่คลิปนั้นตั้งนานสองนาน

เอาล่ะสิ...จะเชื่อหมอดูหรือว่าเชื่อสาย ฝ.!

“ครั้งก่อนเคยเชื่อสายฝ.ไปละ แต่ไม่ยอมเชื่อหมอดู...หรือว่าจะไปดูดวงส่วนตัวเลยดี” บ่นอุบอิบไปอย่างนั้น แต่เลยตัดสินใจโทรหามารดา ผู้ที่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอ

เลือกที่จะเมินเพื่อนสาวสายฝ.เหมือนกัน ที่ตอนนี้บินไปหาแฟนที่อังกฤษ แถมยังทิ้งข้อความเอาไว้ให้เธอได้เจ็บจี๊ดเล่นว่า

Aom: ก็บอกแล้ว ว่าอย่ายุ่งกับ ฝ.ในไทย เตือนก็ไม่รู้จักฟัง

บุษบาไม่รู้หรอกนะว่าการเป็นสาย ฝ.จริงๆ มันคืออะไร เขามีชุดความคิดกันยังไง แต่สำหรับเธอ...นี่มันไม่ใช่แค่การชอบผู้ชายฝรั่งทั่วไปแล้ว

เธอแค่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ชอบผู้ชายคนหนึ่ง

แล้วดันไม่ใช่ผู้ชายคนไหนก็ได้

เธอไม่ได้ต้องการที่จะมีแฟนเป็นฝรั่ง อย่างที่สาย ฝ.เขาพากันออกตามหา เธอหยุดชะงักหัวใจ...เฉกเช่นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่ใช่ว่าจะชอบใครได้ง่ายๆ

ใครจะไปคิดล่ะ ว่าการเปิดใจให้ฝรั่งหนึ่งคน เพื่อที่จะได้มีลูกเป็นลูกครึ่ง เพราะคิดว่าตัวเองถึงเวลาที่จะต้องมีครอบครัวกับใครเขาสักทีแล้ว...

มันจะยากเย็นขนาดนี้!

หญิงสาวตัดสินใจโทรหามารดา พร้อมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง เพราะพึ่งจะมีเวลาโทรหา

‘แม่บอกแล้วว่าไม่ต้องไปคุยกับมันหรอกไอ้อ้อมน่ะ เตือนแต่ละเรื่อง สุ่มเสี่ยงสุดๆ’

“รู้แล้วแม่ แต่ยังไงหนูก็เห็นมันเป็นเพื่อนอยู่นะ”

‘เออ ตามใจ แล้วจะเอายังไง ไปดูดวงจริงจังเลยสิ...เพจนี้เพื่อนแม่แนะนำมา เขาบอกว่าแม่นมากเวอร์...เชื่อสาย ฝ.ไปเยอะละ ทำไมไม่ลองเชื่อหมอดูดูบ้าง’ ด้วยความหัวสมัยใหม่ของมารดาอย่าง บุญธิดา สุทธินันท์

ทำให้บุตรสาวเพียงคนเดียวอย่างเธอ กล้าที่จะเปิดใจให้ฟังทุกเรื่อง

“ก็ว่าอยู่แม่...แต่ใจยังไม่แข็งพอน่ะสิ”

‘ลองดูน่า ขนาดนี้แล้ว เขามาตามง้อขนาดนี้เป็นแม่หน่อยไม่ได้ ก็คุยให้มันเคลียร์ไปเลย ว่าอยากกลับมาคบแล้วยังไง ถามออกไปให้หมด ถ้าเขาตอบไม่ได้ก็ไม่กลับไปคบ ง่ายๆ จบเลย’

“หือแม่...มันไม่ง่ายขนาดนั้นไง ใจหนูไม่ได้แข็งขนาดนั้นนี่นา”

‘เออ เข้าใจ...เรื่องพวกนี้มันละเอียดอ่อน แต่ถ้าจะให้แม่แนะนำนะ แม่แนะนำให้ลองปลดบล็อกเขาดู ดูซิว่าเขาจะส่งข้อความมาทุกวันอย่างที่เขาบอกรึเปล่า’ แววตาสีดำสนิทสะดุดเล็กน้อย

นั่นสิ...

“แต่การปลดบล็อก มันเหมือนเปิดโอกาสให้เขากลับเข้ามาในชีวิตเราเลยนะแม่”

‘โอ๊ย...เอาความจริงเลยนะ คิดเหรอว่าไอ้ที่บอกวิ่งออกมาจากชีวิตเขาด้วยความไวกี่มัคอะไรนั่นน่ะ...มันสำเร็จจริงๆ มีวันไหนบ้างที่ไม่นั่งคิดถึงเขาน่ะ’

มันก็จริงของแม่...

“โอเคแม่ เดี๋ยวหนูไปแปลงานต่อก่อนนะ เดี๋ยวเสร็จไม่ทันเอา” ไม่ทันที่มารดาสุดเฟี๊ยวจะได้กล่าวอะไร บุตรสาวผู้ได้การตัดสินใจใหม่ๆ ก็กดวางสายในทันที

แทนที่สองมือจะวางโทรศัพท์และหยิบ I-pad ขึ้นมาแปลงาน กลับกดเข้าไปในแอปพลิเคชั่น Line แทน

เลื่อนปลายนิ้วลงไปยังช่องแชทหนึ่งที่ไม่ได้รับการเคลื่อนไหว ยังไม่ได้ทันจะได้กดเข้าไป...

หัวใจก็เต้นรัวแรงไหวสั่น

เอาก็เอาวะ...

‘Unblock!’ เท่านั้นแหละ...โทรศัพท์ก็ถูกโยนไปบนเตียงนอนในทันที

“โฮ ปลดบล็อกนะ ไม่ใช่ไปวิ่ง ไม่ต้องหอบขนาดนี้ก็ได้มั้ง” ว่าตัวเองพร้อมหยิบขวดน้ำขึ้นมากรอกลงไปบนฝีปาก เพื่อให้น้ำเย็นๆ ได้ช่วยให้ตัวเองสงบจิตสงบใจ

ก่อนเหลือบสายตาไปมองยังเจ้าโทรศัพท์ ที่นอนสงบนิ่งอยู่บนผ้าห่มนวมผืนนุ่ม ที่คลุมทั้งเตียงเอาไว้อยู่

“ไม่...เราจะยังไม่ดูอะไรทั้งนั้น เราจะทำงานของเราให้เสร็จก่อน” แล้วคนที่พอจะมีความรับผิดชอบสูงมากกว่าแต่ก่อน ก็ตัดสินใจหันหลัง คว้า I-pad ขึ้นมาเปิดเพื่อแปลงานต่อ อย่างที่บอกมารดาจริงๆ

แล้วพอเรื่องงานได้เข้ามาสิงสู่ มนุษย์บ้างานอย่างบุษบาก็เหมือนองค์ลง ตั้งใจทำงานไปยาวๆ หลายชั่วโมงติด...

“อา...เสร็จได้สักทีนะ” กว่าจะเงยหน้าขึ้นมามองได้ เธอก็พบว่า นาฬิกาตั้งโต๊ะบนโต๊ะทำงานของตัวเองนั้น ได้บอกเวลาว่าเย็นย่ำพอสมควรแล้ว

แววตาสีดำสนิทล้อมไปด้วยกรอบรูปอัลมอนด์กะพริบถี่เหมือนนึกอะไรขึ้นได้...

เกือบสองทุ่มแล้ว ก็น่าจะ...ส่งอะไรมาบ้างแล้ว

หญิงสาวตัดสินใจหันกลับไปมองและคว้าหยิบโทรศัพท์ที่นอนแน่นิ่งขึ้นมา

แต่พอพบว่าไร้แจ้งเตือนใดๆ จากแอปพลิเคชั่น Line ใจก็หายวูบ

“คงยังไม่ทันได้ส่งมามั้ง” ทันทีที่เปล่งความรู้สึกทำนองนี้ออกมา การรอคอยข้อความจากเขาเหมือนตอนอยู่ในความสัมพันธ์ ก็ย้ำเตือนเข้ามา

“หรือว่า...ส่งมาแล้ว แต่ตอนนั้นเราบล็อกเขาอยู่?”

ความคิดไปต่างๆ นานานี่ก็ด้วย

“ไม่ได้! เราจะมาพูดอะไรทำนองนี้ไม่ได้...เราไม่ควรจะต้องมารอเขา ไม่ควร ไม่เอา...ไม่ดี!” แล้วก็ตัดสินใจโยนโทรศัพท์ลงทิ้งไว้ที่เดิม ไม่สนใจการแจ้งเตือนจากบุคคลอื่นหรือแอปพลิเคชั่นอื่นแต่อย่างใด

“หรือจะกลับไปบล็อกเอาไว้...เหมือนเดิมดีนะ”

หญิงสาวหย่อนสะโพกลงบนเตียงนุ่มของตัวเองอีกครั้ง ก่อนหยิบเจ้าโทรศัพท์เจ้าปัญหาขึ้นมา

ไม่ใช่โทรศัพท์หรอกที่เป็นปัญหา...เจ้าของมันต่างหาก

เธอเปิดแอปพลิเคชั่นนั้นขึ้นมา เลื่อนไปยังช่องแชทเขา กดคลิกเข้าไป ปรากฏข้อความสุดท้ายเมื่อ 6 เดือนก่อน

“หรือว่า...เราจะต้องเป็นฝ่ายส่งไป”

“ใช่ เขาไม่รู้เสียหน่อยว่าเราปลดบล็อกเขาแล้ว...เฮ้อ ไม่กล้าไง ไม่อยากทัก” หญิงสาวแช่อยู่ในช่องแชทนั้นสักพักใหญ่ ขณะที่กำลังจะตัดสินใจใดๆ

อยู่ๆ ข้อความหนึ่งก็ถูกส่งมา...

Paul: เฮ้ เบ๊บ...วันนี้ไอไปเจอยูมาด้วยนะ

ฟึบ! เพียงแค่ข้อความเดียว ก็ขึ้นว่าอ่านทันที

คนชอบวิ่งหนีรีบกดออกจาก ณ ตรงนั้น แถมยังใจสั่นเต้นรัวเร็ว และโยนโทรศัพท์ออกห่างจากตัวทันที

ไม่กี่ชั่ววินาทีเสียงโทรศัพท์ก็สั่นขึ้น

Paul video calling คนที่เหลือบสายตากลับไปมองเข้าพอดี ใจแทบจะหยุดเต้น