บทที่ 4 การกลับมาพบกันใหม่

บริษัทยักษ์ใหญ่..

“ทางนั้นมาถึงรึยัง” เดนนิสกล่าวถามคนด้านหลังขณะที่กำลังเดินไปทางห้องคุยงาน

“คาดว่าอีกห้านาทีคงถึงค่ะ” เลขาสาวที่กำลังเดินตามหลังผู้เป็นนายได้กล่าวตอบ

ทั้งสองได้ย่างเข้ามาในห้องคุยงานท่ามกลางบริษัทใหญ่ ก่อนคนร่างใหญ่จะนั่งลงบนเก้าอี้ราคาแพง มือหนายื่นออกไปหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาอ่าน

“นํ้าหอมแบรนด์ดัง..เจ้าของแบรนด์เป็นพรีเซนเตอร์เองทั้งหมด แถมยังขึ้นชื่อว่าเป็นนางแบบชื่อดังในฝรั่งเศส“

”ใช่ค่ะ ได้ยินมาว่าเธอไม่รับงานอื่น นอกจากพรีเซ็นแบรนด์ตัวเอง“

“อืม..” เดนนิสเผยสีหน้าเข้าใจ ก่อนจะปิดแฟ้มวางไว้ที่เดิม

แกร๊ก!

ไม่นาน เสียงประตูที่ถูกเปิดออกก็ดังขึ้น นำพาสองคนในห้องหันหน้าไปมอง เมื่อเห็นร่างที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า สีหน้าเดนนิสเปลี่ยนทันที

”ขอโทษที่ให้รอนะคะ..“ หญิงสาวร่างบางเดินเข้ามาพร้อมกล่าวเสียงหวาน ด้วยรอยยิ้มประกบอยู่บนสีหน้า พร้อมกับชายในสูทสีดำที่เดินตามเธอเข้ามา

เมื่ออีกคนเห็นว่าเป็นผู้หญิงคนนี้ เขาก็นิ่งเงียบไปทันที ก่อนจะเปล่งราศีเย็นยะเยือกออกมา

”เอ่อ..ไม่เป็นไรเลยค่ะ เชิญคุณพิชชานั่งก่อนค่ะ“ เลขาสาวเห็นว่าบรรยากาศมันไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ จึงตัดสินใจแทรกบทพูดขึ้นมา ทำลายราศีแห่งความอึดอัด

พิชชาพยักหน้าเบาๆ พรางหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าเบื้องหน้าคนที่กำลังนั่งหน้านิ่งจ้องมองเธอ หญิงสาวเผยยิ้มบางให้กับคนตรงหน้า พร้อมกล่าวทักทายนํ้าเสียงหวาน

”ไม่เจอกันนานเลยนะคะ คุณเดนนิส..“

ชายร่างสูงหลบสายตา หันมาเปิดแฟ้มงานตรงหน้าพร้อมกล่าวเปลี่ยนหัวข้อหลีกเลี่ยงอีกคน

” เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา เรามาเริ่มคุยงานกันดีกว่าครับ“

“เอางั้นก็ได้ค่ะ”

“เท่าที่ผมดูข้อมูลคุณ คุณเองก็มีอิทธิพลไม่น้อยเลยนะครับ ทำไมถึงอยากร่วมลงทุนกับผม”เดนนิสกล่าวทั้งที่สายตาไม่ได้จับอยู่บนใบหน้าสง่าเลยแม้แต่นิด ต่างจากพิชชาที่เอาแต่จ้องมองสีหน้าเข้มไม่คลาด

”เพราะว่าบริษัทคุณอยู่ระดับต้นๆในประเทศ ฉันเชื่อว่างานฉันจะก้าวไกลได้มากกว่านี้แน่นอนค่ะ หากได้ร่วมงานกับคุณ“ แม้จะกล่าวออกไปเช่นนั้น แต่มันคือความจริงที่ไหนกัน ก็แค่แต่งเรื่องมาบังหน้าเพื่อจุดประสงค์ที่ว่าจะเอาผู้ชายคนนี้กลับมาครอบครองก็เพียงเท่านั้น

เดนนิสเงยมองหน้าพิชชา ทั้งคู่สบตากันไม่ผละ ต่างก็รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไรกันอยู่ ก่อนเสียงดังโวยวายจากนอกห้องจะดังทะลุกำแพงเข้ามา

”นี่แกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน ฉันจะเข้าไปหาเดน!!!“

“ เสียงกรี๊ดร้องที่ทุกคนในบริษัทต่างคุ้นเคย คนในห้องต่างพากันหันมองไปตามต้นเสียง ก่อนประตูบานใหญ่จะถูกเปิดออก พร้อมหญิงร่างอวบรีบวิ่งเข้ามา

“เดนขาาาา”ฟางฟางวิ่งแจ้นเข้ามาก่อนจะนั่งลงบนตักแกร่งเดนนิส โดยไม่สนสายตาที่ต่างจ้องมองมาที่ตน

”ขอโทษครับบอส ผมห้ามเธอแล้ว“แดนลูกน้องผู้ภักดีที่รีบตามเข้ามาได้กล่าวขึ้นด้วยสีหน้ารู้สึกผิด ก่อนจะเดินไปประกบข้างเลขาสาว

“ฟาง ผมคุยงานอยู่” เอ่ยบอกคนบนตักนํ้าเสียงอ่อนโยนแม้สีหน้าจะเยือกเย็น เมื่อเขารู้ตัวเองว่าหญิงคนรักเก่ากำลังนั่งจ้องอยู่ด้านหน้า

“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คะ หวังว่าคุณจะเข้าใจนะคะ..” มืออวบคล้องคอหนาพรางหันหน้ามามองพิชชาพร้อมถามออกมาด้วยความมั่นหน้า

ทุกคนในห้องรวมถึงเดนนิสหันมองหน้าพิชชา รอคอยกับคำตอบของเธอ เมื่อเห็นเช่นนั้น คนสวยก็ไม่รอช้าที่จะเผยยิ้มหวานออกมา พร้อมเอ่ยปากตอบอย่างนุ่มนวล

”ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง แต่ฉันคงไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ เพราะงานคือสิ่งสำคัญสำหรับฉันมาก“ ทุกคนต่างตกใจกับคำตอบของหญิงสาว ยกเว้นเดนนิสที่ยังคงนิ่งเฉย เมื่อคำตอบของพิชชานั้นเด็ดขาดต่างจากรอยยิ้มที่เธอเผยออกมา นี่หรือที่เขาพูดกันว่าตอบโต้ดั่งผู้ดี คิดจะมาต่อกรกับเธอหรอ ฝันต่อไปเถอะ..

ฟางฟางกำหมัดแน่นด้วยเศษหน้าที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทว่าไม่ลืมที่จะกดอารมณ์ความแค้นไว้ไม่ให้ทะลุออกมา ร่างอวบรีบหันหน้าเข้าหาชายร่างแกร่งพร้อมสีหน้าอ้อนวอน

”เดนคะ..“

”ฟาง คุณออกไปก่อน ผมคุยงานอยู่“ได้ยินคำตอบจากชายตรงหน้าเช่นนั้นยิ่งเพิ่มอารมณ์ความร้อนให้กับฟางฟางเป็นเท่า นี่เขากำลังเข้าข้างยัยผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้หรือ

ฟางฟางกัดปากเล็กน้อยพรางกลบเกลื่อนสีหน้าด้วยรอยยิ้ม

“ก็ได้ค่ะ งั้นคุณรีบออกมาหาฟางนะคะ ฟางจะไปรอด้านนอก”หญิงร่างอวบกล่าวพร้อมยื่นหน้าไปหอมแก้มเดนนิส ก่อนจะเดินออกไปโดยที่ชายหน้านิ่งไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง…

“บอส คิดดีๆนะครับ หากเราเซ็นสัญญากับคุณพิชชา ทั้งสองฝ่ายจะมีแต่ได้ต่อได้นะครับ”การเจรจางานของทั้งสองฝ่ายผ่านไปด้วยดี แดนผู้ยืนฟังอยู่นานเมื่อเห็นโอกาศก็รีบเดินเข้ามาประกบข้างเจ้านายพร้อมก้มหน้าลงกระซิบเสียงเบา

“ผมตกลงเซ็นสัญญากับคุณครับ”

“เยส!!”ทันไดที่ได้ยินคำนั้น ต่างก็พากันดีใจโดยเฉพาะแดนที่ตื่นเต้นจนเผลอปากส่งเสียงดังออกมา ดีใจเกินหน้าเกินตามากกว่าพิชชาเสียอีก เดนนิสรีบหันหน้าส่งสายตาดุดันไปยันลูกน้อง ทว่าดูเหมือนแดนจะไม่ได้สนใจ ยังคงยิ้มกริ่มแสดงถึงความดีใจไม่หุบ

“งั้นเซ็นเลยมั้ยคะ” หญิงตรงหน้าไม่รีรอ รีบเปิดเอกสารเซ็นสัญญาออกมาอย่างเร่งรีบ

“ครับ” มือหนาหยิบปากกาออกมาก่อนจะประทับสัญญาลงไปบนแผ่นกระดาษด้วยความเชี่ยวชาญ