บทที่ 3 นางบำเรอ
กิจกรรมอันเร่าร้อนไม่หยุดเพียงห้องทำงาน หลังกลับมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ เดนนิสก็พุ่งเข้าใส่ฟางฟางอีกครั้ง เป็นอันพึงพอใจเธอเป็นอย่างมาก เมื่อได้ปรนิบัตรเขาทั้งคืน เวลานี้เธอรู้สึกเหมือนได้เป็นคนที่เขาโปรดปราน จะดีขนาดไหนหากทำให้ผู้ชายคนนี้หลงหัวปักหัวปำได้
“อ่าาส์..”
“แฮกๆ..คืนนี้นอนกับฟางได้มั้ยคะ” เสร็จสิ้นกิจกรรมอันยาวนาน ฟางฟางเอ่ยถามขึ้นเสียงออดอ้อน ทว่าคำตอบที่ได้กลับเป็นคำเดิมๆที่ได้ยินอยู่ทุกคราเวลาเขาเรียกหา
“ผมเคยบอกคุณแล้ว“นั่นคือคำตอบที่เขาพูดทุกครั้งหลังได้ยินคำถาม หลังสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จเดนนิสก็เดินออกจากห้องไปปล่อยให้เธอนั่งกัดฟันหงุดหงิดอยู่บนเตียง ได้รับคำอนุญาตให้เข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ได้เป็นปีแล้วแท้ๆ นอนกอดกันยันเช้าสักครั้งยังไม่เคยมี ฟางฟางนั่งกำหมัดแน่น ครุ่นคิดหาวิธีที่จะเป็นนายหญิงแห่งคฤหาสน์นี้
เช้าวันต่อมา..
“เดนขาา ฟางขอไปด้วยนะคะเดน” หญิงสาวร่างอวบฝืนใจตื่นแต่เช้ารุ่งเพื่อมานั่งรอชายหนุ่มก้าวลงบันไดมา เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ฟางฟางรีบดีดตัวขึ้นวิ่งเข้าไปหาเดนนิสที่อยู่ในสูทราคาแพง เตรียมพร้อมที่จะเข้าบริษัท มืออวบยื่นเข้าไปเกาะแขนหนา ทำท่าทำทางออดอ้อนน่ารักให้เขาเอ็นดู
“อืม”เดนนิสไม่ได้สนใจอะไรนัก เขาไม่แม้แต่จะปริปากตอบเธอให้เสียเวลา เพียงเปร่งเสียงออกมาจากลำคอด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
“เย้ ฟางรักคุณที่สุดเลยค่ะ งั้นฟางไปอาบนํ้าก่อนนะคะ”
ฉีกยิ้มเห็นฟันดีใจกระโดดโลดเต้นพยายามทำตัวน่ารักต่อหน้าชายร่างสูง พร้อมกล่าวเสียงสองเกาะแขนอีกคนยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเดนนิส ก่อนะรีบวิ่งเข้าห้องไปอาบนํ้าแต่งตัว
ชายในสูทสีดำที่ยืนประกบข้างเดนนิสถึงกับส่ายหัวไปมาด้วยความรำคาญใจ ไม่รู้ว่าเจ้านายทนอยู่กับผู้หญิงประเภทนี้ไปได้ยังไงกัน แดนถอนหายใจเบาๆด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ก่อนจะหันกลับมาหาเจ้านาย
”บอสครับ อีกครึ่งชั่วโมงเรามีนัดกับบริษัทที่เมื่อวานผมแจ้งบอสไปนะครับ ผมเกรงว่าถ้ารอคุณฟางฟาง…“
”อืม มึงรอไปพร้อมฟาง กูจะไปก่อน“
”แล้วใครจะขับรถให้บอส..“
”กูขับเป็น“ เดนนิสสาวเท้าก้าวออกไปทันไดที่สิ้นสุดบทสนทนา ในขณะที่แดนถอนหายใจออกมาอีกครั้งพรางมองตามแผ่นหลังคนที่เดินจากไป
”เฮ้อออ ตกลงมันยังไงกัน บอสรักคุณฟางจริงๆหรอ ไม่เห็นจะเหมือนตอนมีคุณพิชชา…“แดนพึมพำสีหน้ากังวล แม้จะเรียกหาฟางฟางอยู่บ่อยๆ คอยสั่งคนให้ดูแลผู้หญิงคนนี้ตลอด แต่ก็แตกต่างจากตอนเขามีพิชชาอยู่ข้างๆอย่างสิ้นเชิง ทว่าเค้าเองไม่สามารถที่จะก้าวก่ายเรื่องของเจ้านายได้ตามอำเภอใจ
เท้ายาวก้าววนไปมา ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมามองเวลานับครั้งไม่ถ้วน แต่ยับผู้หญิงคนนี้ก็ไม่รู้มัวแต่อะไร ไม่เสร็จไม่สิ้นเสียที แดนแสดงสีหน้าไม่ค่อยจะสุขใจ กอดอกยืนรออยู่กลางบ้าน เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง จนเสียงประตูห้องด้านหน้าจะเปิดออก
“เดนล่ะ” ทันทีที่ย่างออกมาจากห้อง สายตาก็ทอดมองหาเดนนิสในทันที แต่ไม่มีวี่แววว่าเขาจะอยู่ ฟางฟางสีหน้าไม่สบอารมณ์ทันที เมื่อเปิดประตูออกมากลับเจอหน้าไอ้ลูกน้องนี่แทนที่จะเป็นเขา เธอเอ่ยถามชายเบื้องหน้าด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“บอสมรนัดกับลูกค้าครับ ให้ผมรอไปพร้อมคุณ“
”ชิ..เร็วๆสิ ฉันจะไปหาเดิน!“ ฟางฟางเริ่มทำตัวหึดฟัดอารมณ์เสียใส่แดน ซึ่งเค้าเองไม่ใช่คนที่จะมารองรับอารมณ์คนประเภทนี้
“คุณช้าเองไม่ใช่หรอครับ“ แดนเอ่ยปากสวนทันที เธอเป็นใครถึงมายืนด่าเขาฉอดๆกัน ทำเอาคนฟังหัวร้อนขึ้นมาเสียจนแทบระเบิ่ด
”นี่แกกล้าเถียงฉันหรอ”
“ไม่กล้าหรอกครับ”ยัยนี่มันนังแม่มดดีๆนี่เอง ในใจมีเป็นหมื่นล้านคำ ทว่าต้องเก็บเอาไว้ก่อน เมื่อยังมีงานที่ต้องไปทำ ไม่ได้ว่างมาต่อปากต่อคำกับผู้หญิงพันธ์ุนี้
“รู้สถานะตัวเองไว้ก็ดี!“ ฟางฟางกล่าวพร้อมสายตาเหยียดหยาม ก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่จอดไว้หน้าบ้าน แดนกัดกรามแน่น ระงับอารมณ์ที่เหมือนจะระเบิ่ดออกมาได้ทุกเมื่อ พยายามหายใจเข้าออกสงบสติอารมณ์ก่อนจะรีบเดินขึ้นรถไปนั่งบนเบาะคนขับ
บรื้นนนน!
“อร๊ายยยย!”
ร่างอวบเปร่งเสียงกรี๊ดดังออกมา เมื่อแดนสตาร์ทรถขับออกไปด้วยความเร็วแสง
“นี่แกจะขับเร็วอะไรขนาดนี้ห้ะ!!” ฟางฟางตะโกนลั่นด้วยความกลัวอยู่บนเบาะหลัง ทว่าไม่มีท่าทีที่แดนจะลดความเร็วลง เห็นสภาพยัยนี่เป็นแบบนี้ยิ่งได้ใจ
“ก็คุณฟางบอกเร็วๆนิครับ“
“นี่แกประชดฉันหรอ!”
“ผมไม่กล้าหรอกครับ” แดนแสยะยิ้มแสบขึ้นมา ก่อนจะเหยียบคันเร่งเกือบมิด ทำเอาหัวใจยัยแม่มดแทบวาย เสียงกรี๊ดดังลั่นรถ แทบขาดใจตายเมื่อเห็นรถที่ตัวเองนั่งกำลังฝ่าข้ามแซงคันอื่นๆไป พร้อมที่จะพุ่งเข้าชนกับสิ่งตรงหน้าได้ทุกเมื่อ
“กรี๊ดดดด หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้า!“
”ไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวคุณฟางคิดถึงบอสผมจนขาดใจ“
“กรี๊ดดดด แก!!”
“หึ….” ช่างเป็นผู้หญิงที่ไร้ประโยชน์สิ้นดี อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ก็ทำเป็นแต่นั่งกรี๊ดดิ้นรนอยู่บนเบาะ ยิ่งมองยิ่งน่าสมเพช ไม่เข้าใจว่าเจ้านายตนคิดอะไรอยู่ถึงนำคนพันธุ์นี้เข้ามาอยู่ด้วย ถึงจะเอามาเป็นเพียงนางบำเรอก็เถอะ
“กรี๊ดดดด อร๊ายยยย ไอ้คนชั้นตํ่า ฉันจะฟ้องเดนให้ไล่แกออก อร๊ายยย!“
บรื้นนนนน!
กรี๊ดดดดดดดดด
