6 รำลึกความหลัง NC+++

@คอนโดของสงคราม

ตุ้บ!

"โอ๊ย!" จัสมินร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกเหวี่ยงร่างขึ้นมาบนเตียงนอนสีดำอย่างแรงทันทีที่โดนลากมาจนถึงห้องพักของสงคราม เธอรีบดันตัวลุกขึ้นมาจ้องมองเจ้าของการกระทำป่าเถื่อนที่ยืนคาบบุหรี่อยู่ตรงปลายเตียงด้วยสายตาสั่นระริก

"จำได้ไหมว่าเคยนอนบนเตียงนี้มาแล้วกี่ครั้ง"

"ยะ..อย่าทำกับมีนแบบนี้ เราเลิกกันแล้วนะ"

"ตอบให้มันตรงคำถามหน่อย จำไม่ได้เหรอว่าเวลาฉันโมโหเธอจะเจ็บหนักกว่าเดิม"

"..." หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นด้วยความหวาดกลัว พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ภายในห้องนอนของเขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้กระทั่งเตียงนอนที่เธอนั่งอยู่ตอนนี้

"ครั้งแรกของเธอก็บนเตียงนี้เหมือนกัน จำได้ไหม" สงครามคีบบุหรี่ออกจากปากพลางพ่นควันขาวคลุ้งใส่คนบนเตียง แล้วโยนมันทิ้งไป มือหนาเริ่มปลดเข็มขัดหนังราคาแพงของตัวเองออก เพียงแค่นั้นเนื้อตัวของจัสมินก็สั่นเทา

"ตะ..ตอนนี้พี่ครามไม่ใช่แฟนของมีนแล้ว..อึก..ยะ..อย่าทำแบบนี้กับมีนได้ไหม"

"โดนฉันเอาแค่สองสามรอบคงไม่ตายหรอก เมื่อก่อนก็ยังเห็นทนได้เลย"

"มะ..ไม่เอา..อื้อ!" เธอพยายามขยับตัวหนีด้วยความหวาดกลัวเมื่อสงครามก้าวขึ้นมาบนเตียง แล้วผลักให้เธอนอนลงอีกครั้ง ใบหน้าคมคายก้มลงมาประกบจูบแนบชิดอย่างหนักหน่วง บดขยี้ริมฝีปากของเธอด้วยความรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ในโพรงปาก

"อื้อ!" จัสมินดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างกายกำยำของคนข้างบนเมื่อมือหนาเริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอออกไปอย่างง่ายดาย ไม่เว้นแม้แต่แพนตี้ตัวบาง หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบในตอนที่แขนทั้งสองข้างถูกมัดไว้เหนือศีรษะด้วยเข็มขัดหนังของเขา ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเลื่อนลงไปตะโบมดูดดุนยอดอกอย่างแรง

"กรี๊ดดดดดดด!!" ความเจ็บปวดจากฟันคมที่ขบเม้มไปทั่วหน้าอกใหญ่ทั้งสองข้างทำเอาจัสมินกรีดร้องลั่น น้ำตารื้นเอ่อเมื่อโดนสัมผัสอย่างป่าเถื่อน เธอหวาดกลัวทุกสัมผัสของเขา "จะ..เจ็บ..อึก"

สงครามเหลือบมองใบหน้าเหยเกของหญิงสาวเพียงนิด ก่อนจะผละใบหน้าออกมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง ในขณะที่เธอพยายามขยับตัวหนีจนแผ่นหลังชนกับหัวเตียง

"พะ..พี่ครามมีนขอร้อง..อึก" น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้รินไหลอาบสองแก้มเมื่อเห็นมือหนาชักรูดแก่นกายใหญ่ที่กำลังแข็งชัน ความใหญ่โตเกินมาตรฐานของมันยังทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวเหมือนเดิม

"กลัว?" สงครามแสยะยิ้มร้ายกาจ พร้อมกับกระชากตัวหญิงสาวกลับมานอนตรงหน้าอีกครั้ง ใช้หัวเข่าดันเรียวขาสวยทั้งสองข้างแยกออกจากกัน แล้วยื่นมือเข้าไปลูบดอกไม้งามเบาๆ เพื่อให้ร่างกายของเธอปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมา

"มะ..มีนขอร้อง..ฮือออ"

"ไม่ได้เห็นสีหน้าแบบนี้ของเธอมานานแล้วนะ"

ปึก!

"กรี๊ดดดดดดด!!" จัสมินดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดเมื่อคนข้างบนอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้ามาในช่องทางรักคับแคบอย่างแรงทันทีที่พูดจบประโยค ร่างกายของเธอสั่นเทาอย่างหนัก ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดน้อยลงเลย

"นึกว่าจะหลวมจนเข้าไปหมดทีเดียว" สงครามก้มมองจุดเชื่อมต่อด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นว่าแก่นกายใหญ่สอดใส่เข้าไปได้แค่ครึ่งหนึ่งของมัน ความคับแคบภายในกายสาวบ่งบอกว่าจัสมินไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชายคนอื่นอีกเลยหลังจากที่เลิกกับเขา

"จะ..เจ็บ..อึก..อะ..เอามันออกไป..ฮือ"

"กระแทกเข้าไปทีละนิดมันเจ็บเหรอ?" เขาโน้มตัวลงไปเอ่ยถามคนใต้ร่างด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ยิ่งเห็นน้ำตาบนใบหน้าของเธอเขาก็ยิ่งมีอารมณ์มากกว่าเดิม "ก็ไม่นึกว่ามันจะแน่นจนเข้ายากขนาดนี้ นอกจากฉันแล้วคงไม่ได้ไปนอนอ้าขาให้ตัวผู้ที่ไหนมันเอาอีกใช่ไหม"

"อึก..ฮือออ"

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"กรี๊ดดดดดดดด!!" จัสมินกรีดร้องลั่นราวกับคนเสียสติเมื่อสะโพกสอบอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าออกอย่างหนักหน่วงจนรับรู้ได้ถึงการฉีกขาดของช่องทางรักคับแคบ เธอดันเรียวขาสั่นเทาทั้งสองข้างเข้าหาเอวสอบแน่นหวังให้สงครามผ่อนแรงลง แต่เขากลับรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

"ฉันถามก็ตอบสิ หรืออยากให้ฉันโมโห"

"อึก..พะ..พี่ครามมีนเจ็บ..ฮือ"

"นอกจากฉันแล้วตัวผู้ที่ไหนมันได้เธออีก"

"พะ..พี่ครามคนเดียว..ฮือ" สงครามแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปซุกไซ้ซอกคอระหง ฟันคมขบกัดผิวเนื้ออ่อนอย่างแรงจนคนใต้ร่างพยายามเบี่ยงตัวหลบ เธอสะอื้นไห้อย่างหนักทุกครั้งที่สะโพกสอบถาโถมความป่าเถื่อนเข้าใส่

"มะ..มันจุก..อึก..พะ..พี่ครามมีนไม่ไหวจริงๆ..ฮือ" ลมหายใจของหญิงสาวเริ่มติดขัดเมื่อแก่นกายใหญ่อัดกระแทกเข้ามาในกายจนสุดความยาวของมันครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่สงครามจะเลื่อนใบหน้าลงไปตะโบมดูดดุนยอดอกอวบอิ่มอย่างมูมมาม ยิ่งเห็นเธอเจ็บปวดมากเท่าไรเขาก็ยิ่งสัมผัสเธอรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

"โอ๊ย!..จะ..เจ็บ" ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเปล่งเสียงครวญครางด้วยความทรมาน จัสมินพยายามดึงแขนทั้งสองข้างออกจากพันธนาการ แต่ยิ่งทำแบบนั้นก็เหมือนจะยิ่งสร้างบาดแผลให้ตัวเอง

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อื้อ!!" เธอส่งเสียงร้องในลำคอจนปากคอสั่นเมื่อสะโพกสอบยังกระแทกกระทั้นความใหญ่โตเข้าออกอย่างหนักหน่วงจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง หยาดน้ำตารินไหลอาบสองแก้มจนเปียกชุ่ม ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะผละออกไป

"อ๊า..ตอดแน่นขนาดนี้แต่บอกว่าเจ็บเหรอ?"

"อึก..มะ..มีนไม่ไหวแล้ว..ฮือออ" สงครามก้มมองจุดเชื่อมต่อที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดของหญิงสาวอย่างพึงพอใจ เขาไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บปวดเพราะความรุนแรงของเขามากแค่ไหน เพราะสิ่งที่เขาต้องการจากเธอคือน้ำตาและเสียงกรีดร้อง

ร่างกายของจัสมินสั่นเกร็งอย่างหนักเมื่อเริ่มแบกรับความรุนแรงไม่ไหว เธอหลับตาปี๋ กัดฟันแน่นเพื่อข่มความเจ็บปวด ตอนนี้เธอทำได้แค่รอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไป ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้สงครามก็ยังชอบใช้ความรุนแรงกับเธอเหมือนเดิม

"อ๊า..." ชายหนุ่มเชิดหน้าเปล่งเสียงคำรามเบาๆ ก่อนจะถอดแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางรัก แล้วเปลี่ยนท่าให้จัสมินนอนราบกับที่นอนโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว

ปึก!

"อื้อ!!" มือเรียวกำผ้าปูที่นอนแน่นจนแขนสั่นเทาเมื่อความใหญ่โตอัดกระแทกเข้ามาในกายอีกครั้ง หญิงสาวซบหน้าลงบนหมอนใบใหญ่ ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาหยดลงบนที่นอนหยดแล้วหยดเล่า ในขณะที่สงครามสอดมือเข้ามาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่อย่างแรง แล้วบังคับให้เธอยกสะโพกขึ้นเล็กน้อย

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"โอ๊ย!..พะ..พี่ครามมีนขอร้อง..ฮือ..มะ..มีนไม่ไหวแล้ว..อึก" ราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อคนข้างหลังยังถาโถมแรงกายทั้งหมดเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง จัสมินอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น สลับกับหอบหายใจ

"คิดว่าถ้าฉันแตกแล้วเธอจะได้นอนเหรอ?"

"อึก..จะ..เจ็บ..ฮือออ"

"เมียเก่าของฉันยังเป็นคนฝันหวานเหมือนเดิมเลยนะ" สงครามยกยิ้มมุมปาก พร้อมกับก้มลงไปกระซิบบอกใกล้ๆ ใบหูเล็ก "แต่ถ้าอยากให้ปล่อยในตอนนี้จะยอมตามใจเธอก็แล้วกัน"

"อื้อ!" จัสมินกัดหมอนอย่างแรงเมื่อชายหนุ่มเร่งจังหวะการร่วมรักให้เร็วขึ้นจนร่างกายของเธอโยกคลอนตามไปด้วย เธอรับรู้ได้ถึงอาการกระตุกเกร็งของเขาที่บ่งบอกว่าใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที ก่อนที่สายธารน้ำรักขาวขุ่นจะถูกปลดปล่อยเข้ามาในกายเธอทุกหยาดหยด

"อ๊าสสสสส!" สงครามเชิดหน้าเปล่งเสียงคำรามลั่นเมื่อได้ปลดปล่อยห้วงอารมณ์สุดท้ายออกมาใส่คนใต้ร่าง เขาหอบหายใจเบาๆ พลางยกมือขึ้นมาเสยผมลวกๆ ในขณะที่จัสมินนอนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวด