ตอนที่ 1

นั่นเป็นคำสั่งเสียสุดท้ายของบิดามารดาก่อนที่พวกท่านจะจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หลังจากวันที่ส่งเธอต้องก้าวเข้าสู่บทบาทใหม่ของคำว่าภรรยาของผู้ชายที่กำลังนั่งทำหน้าบูดบึ้งหงุดหงิดตาขวางใส่ราวกับโกรธเธอมาร้อยชาติอยู่เวลานี้นั่นเอง

หากพ่อกับแม่ได้มาเห็นลูกเขยที่ท่านได้ฝากฝังลูกสาวคนเดียวของตนไว้ในมือวันนี้ พวกท่านจะว่ายังไงหนอ ไหนจะพ่อแม่ของเขาอีกเล่า คุณลุงเกียรติกับคุณป้าวไลพรนั้นเมตตาเอ็นดูเธอไม่ต่างจากลูกสาวในไส้ ในวันที่พ่อกับแม่ของเธอไม่อยู่บนโลกนี้ ก็ได้คนทั้งสองที่ช่วยจัดการงานศพให้ พร้อมทั้งโอบอุ้มค้ำชูชีวิตน้อยๆ นี้ให้ก้าวต่อไป

แม้ไม่ใช่มหาวิทยาลัยชื่อดังอย่างที่ใฝ่ฝันแต่เธอก็ยังได้เรียนในวิทยาลัยสอนอาชีพด้านคหกรรมและทำอาหารมีความรู้เรื่องการบ้านการเรือนติดตัวมาไม่น้อย และก็ได้ใช้ความรู้นั้นปรนนิบัติต่อสามีและพ่อแม่ของเขาเป็นการตอบแทนพระคุณจนถึงลมหายใจสุดท้ายของทั้งคู่ที่จากไป

มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ว่าเธอจะเพียรทำดีเพียงใด หรือต่อให้เวลาผ่านไปถึงห้าปีแล้ว แต่ทว่าเขาก็ไม่เคยเปลี่ยน ยังคงรักษาความเสมอต้นเสมอปลายได้อย่างดียิ่ง นั่นคือวันแรกเขาเกลียดเธออย่างไร วันนี้เขาก็ยังคงเกลียดกันเหมือนวันแรกที่พบหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ แม้ว่าเธอจะพยายามทำดีกับเขามากเท่าไหร่ก็ตาม เท่าที่จำได้ก็ไม่เคยขัดใจหรือไปทำอะไรให้เขาขัดเคืองเลยซักครั้ง นอกจากสิ่งเดียวแหละกระมังที่ผิดพลาดคือ...

แต่งงานกับเขา!

ดวงตาหม่นหมองจ้องกระดาษเอกสารที่วางตรงหน้าซึ่งมีชื่อของสามีตามนิตินัยของตัวเอง

กฤตภาคย์ ธำรงสถิตย์

ชื่อนี้จะกลายเป็นอดีตในทันทีที่เธอจรดปากกาเซ็นลงไปในเอกสารแผ่นนี้

ใบสำคัญการหย่า!

ปิดฉากชีวิตสมรสที่กินเวลาถึงห้าปีลงอย่างไร้ค่าไร้ความหมาย

“อ้าว มัวโอ้เอ้อะไรอยู่ล่ะ เสียเวลาจริง เดี๋ยวก็เลยฤกษ์กันพอดี” คราวนี้ไม่ใช่เสียงเขาหรอก แต่กลับเป็นเสียงของหญิงสาวสวยเปรี้ยวจัดจ้านที่แต่งกายด้วยชุดคลุมท้องสีแดงสดข้างกายสามีของเธอต่างหาก

คนที่ยืนรอเสียบแทนตำแหน่งภรรยาตัวจริงของกฤตภาคย์มานานกว่าห้าปีแล้ว

แต่จะว่าไปอาจเป็นศรุชาต่างหากที่เข้ามาเสียบในตำแหน่งแห่งที่ของผู้หญิงคนนี้ทั้งที่ทั้งสองคบหารักใคร่กันมาก่อนที่เธอจะก้าวเข้ามาด้วยซ้ำ และทันทีที่บิดามารดาของเขาเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ศพยังไม่ทันได้เผาจี่ เจ้าหล่อนก็ออดอ้อนให้เขาพาตัวเธอมาที่นี่เพื่อมาจัดการเรื่องที่มันคาราคาซังให้จบๆ ไปเสีย