ละลายทรัพยบ์

ลี่จูเดินเข้ามาในร้านวัสดุก่อสร้างและอุปกรณ์การเกษตร ร้านมีขนาดใหญ่โอ่อ่า เพดานสูงทำให้ดูโปร่งสบาย แต่ก็มีกลิ่นปูนและไม้ลอยฟุ้งทั่วบริเวณ

ชั้นวางสินค้าถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ มีทั้งเครื่องมือช่าง เครื่องมือการเกษตร และวัสดุก่อสร้างเรียงรายอยู่ พนักงานชายวัยกลางคนในชุดยูนิฟอร์มสีฟ้าเข้ม รีบออกมาต้อนรับเธอ

"สวัสดีครับ คุณลูกค้าต้องการอะไรเป็นพิเศษไหมครับ?"

"ค่ะ ฉันอยากสร้างห้องครัวเล็ก ๆ เอาไว้ใช้งาน ฉันไม่ค่อยมีความรู้เรื่องวัสดุเลย เลยอยากขอคำแนะนำจากคุณค่ะ"

"ได้เลยครับ...."

พนักงานขายพยักหน้าพร้อมกับยื่นแผ่นพับตัวอย่างออกมาให้ลี่จูดู พร้อมกับอธิบายกับเธอว่าต้องใช้อะไรบ้าง เพื่อให้ลี่จูเป็นคนตัดสินใจ

"งั้นฉันขอสั่งอิฐบล็อก 200 ก้อน ปูน 20 กระสอบ ทราย 2 คิว และหิน 2 คิวสำหรับงานพื้นฐาน เสาปูน 2 ขนาด ขนาดละ 6 ต้น นอกจากนี้ก็มีเครื่องมือฉาบปูน กระบะผสมปูน และอุปกรณ์ก่อสร้าง เหล็กเสริมความแข็งแรงเวลาเทพื้น กระเบื้อง ตะปู ค้อน โถส้วม ไม้โครงสร้างมุงหลังคา ประตูไม้ หน้าต่างไม้ แล้วก็เชือกอีกหลายขนาด เผื่อได้ใช้งานอย่างอื่นด้วยค่ะ"

"ได้ครับ เดี๋ยวผมจะให้คนจัดของเหล่านี้ไว้ให้ ว่าแต่คุณลูกค้ายังอยากดูสินค้าตัวไหนเพิ่มเติมอีกไหมครับ"

พนักงานขายรีบเรียกคนงานอีกคนหนึ่งมารับรายการที่เขาจดไว้ แล้วนำไปจัดขึ้นรถในระหว่างที่รอลี่จูเลือกของเพิ่ม

"ฉันยังอยากได้อุปกรณ์สำหรับทำสวน แล้วก็ที่ขุดเจาะบ่อน้ำบาดาลแบบโบราณตามที่เห็นในชนบทค่ะ ช่วยแนะนำให้หน่อยได้ไหมคะ ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องใช้อะไรบ้าง"

"สำหรับบ่อน้ำบาดาล ถ้าลูกค้าจะใช้แรงงานคนคงจะต้องใช้ จอบ เสียม พลั่ว อีเตอร์ ถังขนดิน เชือกแล้วก็เครื่องชักรอกเพื่อทุ่นแรงในการขนดินขึ้นมาทิ้งครับ ยังมีเครื่องสูบน้ำด้วยนะครับ คุณลูกค้าสนใจรึเปล่า"

เท่าที่ฟังมาลี่จูคิดว่าทุกอย่างจำเป็นต้องใช้ในการเพาะปลูก ยังไงซะอาชีพขายผักก็เป็นงานถนัดของเธอ แม้ยุคนั้นชาวบ้านจะไม่สามารถค้าขายได้ แต่มันก็ยังพอมีทางออกที่เธอคิดคำนวณเอาไว้แล้ว

"ฉันเอาทุกอย่างที่คุณแนะนำค่ะ เอ่อ ถังขนดินเอาหลายใบหน่อยนะคะ เอาสายยางแล้วก็ท่อพีวีซีไปด้วยให้หลายขนาดหน่อย ส่วนปริมาณ ท่อพีวีซีก็เอาสักอย่างละ 5 เส้นก็พอค่ะ ส่วนสายยางเอาขนาดละ 50 เมตร ผ้าสแลนสีดำ ผ้าพลาสติกสีดำ ผ้าพลาสติกใส ลวดหนาม เสาเล็กสำหรับล้อมรั้ว แล้วก็เอาเลื่อยตัดไม้ไปด้วยซัก 3 ขนาด"

"ได้ครับ ผมจะไปจัดการให้ เลื่อยเอาทั้งแบบเติมน้ำมันและแบบชาร์จแบตขนาดพกพา ผู้หญิงก็สามารถใช้งานได้ด้วยเลยดีไหมครับ"

"ฉันขอเพิ่มพวกหัวสปริงเกอร์กับข้อต่อด้วยนะคะ งั้นฉันขอไปเลือกเมล็ดพันธุ์ผักเพิ่มเติมก่อนนะ"

"ได้ครับ ที่แผนกนั้นจะมีพนักงานคอยต้อนรับอยู่ ถ้าจัดการทางนี้เสร็จผมจะตามไปที่นั่นครับ"

ลี่จูพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปดูเมล็ดพันธุ์ผัก เธอเลือกเอาเมล็ดผักบุ้ง กวางตุ้ง คะน้า ผักชี ขึ้นฉ่าย ปวยเล้ง กะหล่ำปลี กะหล่ำดอก ผักกาดเขียวปลี ผักกาดขาว แตงกวา แครอท หัวไชเท้า ฟักทอง ถั่วฝักยาว ผักสลัดหลายสายพันธุ์ เมล็ดข้าวโพด

พริกชี้ฟ้า พริกหยวก มะเขือเทศหลายสายพันธุ์ ถั่วลิสง มะระ นอกจากนี้เธอยังเลือกเมล็ดดอกดาวเรือง ดอกเบญจมาศ และดอกดาวกระจายเพื่อปลูกประดับบ้าน ดินปลูกผัก ปุ๋ยอินทรีย์บำรุงผัก หัวเชื้อทำปุ๋ยหมัก ปุ๋ยเสริมหน้าดินสูตรต่าง ๆ ปุ๋ยคอก ปุ๋ยฉีดพ่นเร่งหัวและเครื่องฉีดพ่นยาบำรุงผัก

หลังจากเลือกซื้อสินค้าทุกอย่างเสร็จ ลี่จูเดินไปที่เคาน์เตอร์ชำระเงิน รถเข็นของเธอเต็มไปด้วยเมล็ดพันธุ์ผักมากมาย พนักงานที่เคาน์เตอร์ช่วยกันคำนวณยอดรวมที่ออกมาอย่างรวดเร็ว

"ยอดรวมทั้งหมด 120,000 หยวนค่ะ คุณลูกค้าจะจ่ายด้วยเงินสดหรือโอนเงินค่ะ?"

"โอนเงินค่ะ"

ลี่จูหยิบโทรศัพท์ออกมาและทำการโอนเงินด้วยความรู้สึกกังวลเล็กน้อย เมื่อเห็นจำนวนเงินที่มีอยู่เหลือเพียง 138,000 บาทเท่านั้น แต่เธอยังต้องไปซื้อเนื้อสัตว์และของใช้เครื่องปรุงอีก

"..."

"โอนเรียบร้อยแล้วนะคะ ส่วนสถานที่จัดส่งของไปที่โกดังตามแผนที่ที่ฉันให้ไว้ได้เลยนะคะ"

"ได้ค่ะคุณลูกค้า ไปถึงแล้วจะมีเจ้าหน้าที่โทรหาคุณลูกค้าอีกครั้งนะคะ"

หลังจากเสร็จธุระเธอก็ขับซาเล้งวินเทจคู่ใจของเธอกลับไปที่ตลาด ระหว่างทางผ่านปั๊มน้ำมันเธอก็แวะเติมน้ำมันรถซาเล้งของเธอ พร้อมกับซื้อถังใส่น้ำมันทั้งดีเซล 2 ถังและเบนซิน 1 ถัง เมื่อพ้นตาคนก็เก็บเข้ามิติทันที เมื่อมาถึงตลาดลี่จูก็เดินตรงไปที่ร้านขายเนื้อของ เฮียซ้ง ร้านที่ขึ้นชื่อเรื่องคุณภาพเนื้อหมูดีที่สุดในตลาด

"โอ้ อาลี่จู! วันนี้มาซื้ออะไรเหรอ?"

เฮียซ้ง ชายร่างท้วมในชุดกันเปื้อนเปรอะคราบเลือดหมู ทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม

"หวัดดีค่ะเฮีย ฉันอยากได้เนื้อหมูแดง 20 กิโล สามชั้น 20 กิโล ขาหมู 10 ขา ซี่โครง 10 กิโล เครื่องในอีกอย่างละ 5 กิโล และไขมันหมูสำหรับเจียวน้ำมันอีก 10 กิโลค่ะ ช่วยไปที่ร้านด้วยนะคะ"

เฮียซ้งเลิกคิ้วพลางหัวเราะ

"โห นี่จะเปิดร้านใหม่หรือเปล่าอาลี่จู? สั่งซะเยอะเชียว เอาไปกินเองหมดแน่เหรอ?"

"ฉันมีที่ที่ต้องไปน่ะค่ะ ก็เลยต้องเตรียมของไปเยอะหน่อย เฮียไม่ต้องห่วงเรื่องจ่ายเงิน ฉันพร้อมโอนเลย"

"ได้เลย ๆ เดี๋ยวเฮียจัดการให้ เอาแต่ของสดใหม่ทั้งนั้นเลยนะ เดี๋ยวเฮียจะแถมไส้หมูให้ด้วย"

เฮียซ้งพูดพลางหันไปสั่งลูกน้อง พร้อมกับเขียนบิลรวมยอดเงินให้ลี่จู

"..."

"ทั้งหมด 5,500 หยวนอาลี่จู"

"ฉันโอนนะเฮีย เรียบร้อยแล้วค่ะ"

"ขอบใจมากอาลี่จู จัดของเสร็จเฮียจะให้ลูกน้องเอาไปส่งที่ร้านนะ"

"ค่ะเฮีย ฉันขอตัวก่อนนะคะ ยังต้องซื้อของอีกหลายอย่าง"

เมื่อจ่ายเงินเสร็จลี่จูก็มุ่งหน้าไปที่ร้ายของเจ้กีซึ่งอยู่ไม่ไกล เจ้าของร้านเป็นหญิงวัยกลางคนใบหน้าใจดี เธอกำลังจัดข้าวสารอยู่หลังเคาน์เตอร์ เมื่อเห็นลี่จูเดินเข้ามา เธอยิ้มและกล่าวทักทาย

"อาลี่จู! วันนี้เอาอะไรบ้าง? ทำไมมาแต่เช้าเลย"

ลี่จูหยิบกระดาษโน้ตที่เธอจดรายการออกมายื่นให้

"เจ้กีช่วยจัดของตามนี้ให้หน่อยค่ะ แล้วเอาไปส่งที่ร้านของฉันด้วยนะคะ"

เจ้กีอ่านรายการอย่างรวดเร็ว

"ข้าวสาร 50 กิโลกรัม แป้งอย่างละ 10 กิโล เครื่องปรุงอย่างละ 5 ขวด ไข่ไก่ 5 แผง ไข่เป็ด 5 แผง ถ่าน 5 กระสอบ น้ำดื่มขวดใหญ่ 10 แพ็ก ขวดเล็ก 10 แพ็ก น้ำถัง 20 ถัง น้ำอัดลม น้ำหวาน... อย่างละ 1 แพ็ก ครบเลยใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะ เอาไปส่งพร้อมบิลและเลขบัญชีนะคะ"

เจ้กีพยักหน้ารับ

"ได้เลย เดี๋ยวเจ้จัดให้เรียบร้อย เอาไปส่งทันทีเลยล่ะ ว่าแต่พวกถุงใส่ผักวันนี้ไม่เอาเหรอ? หรือว่าไม่ได้ขายของ"

พอได้ยินที่เจ้กีทักท้วงลี่จูก็นึกขึ้นมาได้ ว่าเธอยังไม่ได้ถุงไปไว้ใส่ผัก ในกรณีที่เธอสามารถหาสถานที่ส่งของได้แล้ว

"เอาด้วยค่ะเจ้ ฉันลืมเลย แต่ครั้งนี้ฉันเอาถุงใหญ่ที่ใส่ผักได้ 5-10 กิโลเลยนะคะ เอาขนาดละ 5 แพ็ก แล้วก็พวกเครื่องตุ๋นยาจีนและเครื่องปรุงอะไรที่ตกหล่น เจ้ก็เพิ่มเข้าไปให้ฉันอย่างละ 5 ห่อได้เลยนะคะ"

"ได้ ๆ เดี๋ยวเจ้จัดการให้"

"ขอบคุณค่ะเจ้ ฉันขอตัวไปต่อที่ร้านขายปลาก่อนนะคะ"

เจ้กียิ้มแฉ่งเมื่อได้ออร์เดอร์ใหญ่ เธอกับลูกชายและลูกน้องรีบลุกขึ้นจัดเตรียมสิ่งของตามรายการ และยังมีของที่ต้องจัดเพิ่มตามความเหมาะสมอีก

บรรยากาศในโซนขายปลาชุ่มไปด้วยกลิ่นคาวและเสียงน้ำกระฉอกจากบ่อปลา ลี่จูเดินไปยังร้านที่เธอซื้อเป็นประจำ ชายเจ้าของร้านในชุดกันน้ำส่งเสียงทักทายทันที

"คุณลี่จู มาซื้อปลาเหรอครับ? วันนี้อยากได้อะไรบ้าง?"

"ฉันอยากได้ปลานิล ปลากะพง ปลาช่อน อย่างละ 5 ตัวค่ะ เอาทั้งแบบขอดเกล็ดควักไส้พร้อมทำอาหาร และแบบเตรียมย่างด้วยนะคะ"

"ได้เลยครับ แล้วอาหารทะเลล่ะครับ?"

"เอากุ้ง หอย ปู ปลาหมึก อย่างละ 5 กิโลค่ะ ส่งไปที่ร้านเหมือนเดิมนะคะ"

"ได้ครับ วันนี้ร้านเรามีปลาแซลมอนเกรดขึ้นห้างมาขายด้วยนะครับ รับไปด้วยเลยไหม?"

ลี่จูหันไปมองเนื้อปลาสีส้มที่ถูกตัดแต่งใส่แพ็กไว้อย่างสวยงาม มันทำให้เธอนึกถึงต่าต๋ากับต้าเป่า หากเอาไปบำรุงเด็ก ๆ คงจะดีไม่น้อย

"เอาค่ะ 5 แพ็กนะคะ รวมบิล เขียนเลขบัญชีมาด้วยนะคะเถ้าแก่ แล้วให้คนมาส่งที่ร้านของฉันได้เลยนะคะ เดี๋ยวฉันจะไปรอที่ร้าน"

"ได้ครับ ไม่นานก็เสร็จแล้ว ผมจะรีบให้ลูกน้องไปส่ง"

เสร็จจากร้านขายปลาเธอยังไปสั่งของที่ร้านขายไก่ต่อ หลังจากซื้อของทั้งหมดเสร็จ เธอเดินกลับมาที่ร้านขายผักของเธอซึ่งตั้งอยู่ในตลาด ร้านเล็ก ๆ เป็นที่รู้จักของคนในย่านนี้ เธอนั่งพักที่เก้าอี้ตัวเล็กหน้าเคาน์เตอร์ รู้สึกเหนื่อยล้าจากการเดินซื้อของ แต่ก็พึงพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน

ของที่เธอสั่งซื้อเริ่มทยอยมาส่งทีละร้าน เธอช่วยพนักงานขนของเข้าร้านจนเต็มพื้นที่ พร้อมกับโอนเงินจ่ายแต่ละร้านอย่างครบถ้วน จากนั้นก็ปิดประตูจัดการเก็บทุกอย่างเข้าไปในมิติ

ระหว่างที่เธอกำลังเก็บของอยู่ น้ำแข็งก็มาส่งพอดี เธอจึงแง้มประตูลากกระสอบน้ำแข็งเข้ามาในร้านแล้วเก็บเข้ามิติทันที

หลังจากเก็บของทุกอย่างในร้านเสร็จ ลี่จูก็ปิดร้านขายผักและเดินไปยังโกดังหลังตลาด วัสดุก่อสร้างที่เธอสั่งไว้ถูกขนส่งมาถึงในเวลาพอดี เธอยืนตรวจสอบรายการกับคนขับรถส่งของ ท่ามกลางเสียงเครื่องยนต์และเสียงเหล็กกระทบกัน

"ทั้งหมดเรียบร้อยครับคุณลี่จู นี่คือใบส่งของ ตรวจดูได้เลย" คนขับรถพูดพลางยื่นเอกสารให้

"ทุกอย่างครบค่ะ ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง" ลี่จูตรวจอย่างละเอียดก่อนพยักหน้า

"โอเคครับ งั้นผมขอตัวก่อน"

เธอมองกองวัสดุก่อสร้างตรงหน้า ทั้งอิฐ ปูน ทราย และเครื่องมืออีกมากมาย แม้จะเหนื่อย แต่เธอก็รู้สึกอุ่นใจ พอข้ามกาลเวลาไปแล้ว เธอก็ไม่ต้องวิ่งหาของเหล่านี้ให้เหนื่อยเปล่า เท่าที่หาข้อมูลมา ยุคนั้นค่อนข้างหาของเหล่านี้ได้ยากลำบาก

"ได้ของครบสักที กว่าจะครบได้ก็ละลายทรัพย์ไปตั้ง 2 แสน ตอนนี้เหลือเงินอยู่ 1 แสนนิด ๆ แต่ยังเหลือของใช้ส่วนตัวกับของกินสำเร็จรูป ถ้าซื้อครบก็เดินทางได้เลย"

เธอพึมพำเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มก่อนจะเริ่มเก็บวัสดุทั้งหมดเข้าไปในมิติของเธอ แสงแดดเริ่มอ่อนลงท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อน ลี่จูรีบเดินไปที่ร้านสะดวกซื้อแล้วกวาดซื้อเอาของใช้ส่วนตัวที่จำเป็นต้องใช้อย่างละ 5 ชิ้น

เมื่อได้ของครบเธอก็ขนมาใส่ซาเล้งคู่ใจ แล้วมุ่งหน้าไปย่านของกินยามค่ำคืนต่อ พอไปถึงเธอก็เริ่มซื้อของที่เธอชอบกิน มีทั้งเป็ดย่างปักกิ่ง เต้าหู้เหม็นทอด ขาหมูหมั่นโถว น้ำเต้าหู้ น้ำขิง น้ำฟักทอง ปาท่องโก๋ยาว ซาลาเปาไส้หมู ไส้กรอกย่าง โจ๊ก ข้าวต้ม เกาลัด เค้กและชานมไข่มุกของโปรดของเธอ

ซื้อของเสร็จเธอก็มุ่งหน้ากลับอพาร์ตเมนต์ทันที หลังจากกลับมาถึงอพาร์ตเมนต์ ลี่จูถอนหายใจยาว เธอมองซาเล้งคู่ใจที่จอดอยู่ ก่อนจะหันมองรอบ ๆ เมื่อพบว่าไม่มีผู้คนเธอก็รีบเก็บเข้ามิติทันที

"ไปด้วยกันนะเจ้าคู่ใจ"

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ลี่จูก็กลับขึ้นมาที่ห้องพักเล็ก ๆ ของเธอ แม้ภายนอกจะดูอ่อนล้าจากกิจกรรมที่ทำมาตลอดทั้งวัน แต่เธอกลับอยากเดินทางให้เร็วกว่าเดิม เพราะความเป็นห่วงที่เธอมีต่อเด็ก ๆ

ลี่จูเข้าไปในมิติจึงได้เห็นว่าเต็มไปด้วยวัสดุและเสบียงต่าง ๆ ที่เธอได้จัดเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ ทุกอย่างถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนชั้นวางของในห้างสรรพสินค้า เสื้อผ้าถูกแขวนเรียงรายเอาไว้ให้พร้อมหยิบใช้ได้อย่างสะดวก

"พร้อมแล้ว..." เธอพึมพำพลางหลับตา รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏบนใบหน้า

"ไปเร็วอีกหนึ่งวัน ก็หมายถึงต่าต๋าและต้าเป่าจะอิ่มท้องเร็วขึ้นอีกหนึ่งวัน"

เธอออกจากมิติไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองที่สบายตัวที่สุด ก่อนจะกลับมานั่งกลางห้องอีกครั้ง เธอหลับตาและสูดลมหายใจลึก เสียงในหัวของเธอเริ่มดังขึ้นอย่างชัดเจน

"ฉันพร้อมแล้วค่ะ"

เธอพูดด้วยเสียงหนักแน่น แต่ยังมีความกังวลเจืออยู่เล็กน้อย ทันใดนั้น เสียงทุ้มลึกและอบอุ่นของชายชราผู้เฒ่าก็ดังก้องมาจากทุกทิศทาง

"พร้อมแล้วหรือ? ดีมาก เงินที่เหลืออยู่ของเจ้าจะถูกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา รวมถึงมูลค่าของมันด้วย แต่เจ้าจงระวังตัว อย่าให้ผู้ใดล่วงรู้ความลับของมิตินี้ นอกจากผู้ที่เจ้าไว้ใจที่สุด"

"เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะระวังให้มากที่สุด" ลี่จูตอบรับเสียงนั้นด้วยความมั่นใจ

"ดี... ได้เวลาแล้ว หลับตาลงเสีย เจ้าต้องจากที่นี่ไปแล้ว"

เสียงนั้นเหมือนสายลมอันแผ่วเบา แต่คำพูดของกลับชัดเจนและหนักแน่น ลี่จูหลับตาลงตามคำสั่ง ทันใดนั้นเธอรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดราวกับลมหายใจของจักรวาลกำลังดึงเธอออกจากที่แห่งนี้

เหมือนร่างของเธอกำลังลอยขึ้น ดวงจิตของเธอแยกออกจากร่างกายเบา ๆ ราวกับขนนกที่ถูกลมพัด เธอล่องลอยไปในความว่างเปล่าที่ไร้ขอบเขตสิ้นสุด รอบตัวเธอเต็มไปด้วยประกายแสงที่หมุนวนรอบ ๆ เหมือนหมอกที่เปล่งประกาย