ตอนที่ 3 อาณาจักร ราฟาร

พอพวกเราเดินไปอีกห้องก็พบว่า มีแต่ถังของอะไรซักอย่างเต็มไปหมด 

"นี่คือถังที่เก็บรวบรวม metal slime มันคือเหล็กเหลวที่เราสามารถ เปลี่ยนรูปร่างของมันให้เป็นแบบไหนก็ได้รามที่พวกท่านต้องการ"

ทุกคนหันไปทางต้นเสียง และพบว่าคนที่พูดคือผู้หญิงคนหนึ่ง 

"ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่าน ดิฉันคือองค์หญิง ฟิวล่า เจ้าหญิงของอาณาจักรนี้"

เอ้ ผมกะไว้แล้วว่า ราชาต้องมีลูกสาวแต่ก็ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้

มาโนะเห็นสีหน้าของผมเลย เหยียบเท้าของผมเพื่อเตือนสติ

ผมสดุ้งแล้วหันไปทางมาโนะ เธอทำท่าไม่ไม่ชี้ 

"(ฝากไว้ก่อนเถอะ!)

ผมพูดออกมาเบาๆ 

"ขอเชิญทุกท่านสร้างอาวุธที่พวกท่านต้องการได้เลยค่ะ"

ทุกคนหายจากอาการหวาดกลัวแล้วคิดว่านี่คือโลกที่คล้ายเกมส์ เลยทำท่าสนใจขึ้นมา

"(นี่พวกนายจะเปลี่ยนอารมณ์ไวไปไหนเนี่ย!")

ผมพูดในใจ 

"แล้วมันสร้างยังไงเหรอ"

ผมถามเธอไป 

"ง่ายมากค่ะ แค่เอามือล้วงลงไปในถังจินตนาการถึง อาวุธที่ตัวเองต้องการ แล้วปล่อยมานาลงไป มันก็จะกลายเป็นสิ่งที่เราต้องการแล้วค่ะ ง่ายใช่มั้ยละค่ะ"

เธออธิบายพร้อมยกมืออธิบาย

"หืม? มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?

ผมถามเธอไปด้วยความสงสัย

"ใช่ค่ะ ดิฉันจะยกตัวอย่างให้ดู"

อยู่ๆเจ้าหญิงก็ล้วงมือลงไปในถึง หลับตา จู่ๆพวก metal slime ก็ลอยขึ้นแล้วกลายเป็นธนู 

ทุกคนในห้องต่างทำหน้าตื่นตาตื่นใจ 

"ฉันของลองก่อน"

ว่าแล้วไงต้องมีพวกแบบนี้ตลอดสิท่า 

"ได้ค่ะ!"

เจ้าหญิงบอกคนๆนั้น เขาล้วงมือลงไปหลับตาหลังจากนั้น metal slime ก็กลายเป็นดาบขึ้นมา

"โปรดเลือกอาวุธที่เข้ากับอาชีพตัวเองด้วยนะคะ"

เจ้าหญิงพูดขึ้นมาทำท่าอธิบา 

ทุกคนต่างรอคิวเพื่อเอาอาวุธของตัวเอง 

ส่วนผมน่ะเหรอ แน่นอนอาวุธที่ผมเคยเรียนวิธีใช้ตอนเด็กๆ ดาบคาตานะยังไงละ!

หลังจากทุกคนได้อาวุธของตัวเองหมดแล้ว

ของมาโอะคือธนูตามอาชีพของตน มาโนะคือไม้คทาอันเล็ก เหมือนในเรื่อง Harry Potter

"แล้วเราต้องทำอะไรต่อละ" 

เรนถามเจ้าหญิงไป

"ก็ไปเก็บเลเวลยังไงล่ะค่ะ!"

เจ้าหญิงตอบ 

"ขอถามอะไรหน่อย"

สิผมพูดขึ้นมา พร้อมยกมือขึ้น

"ว่าไงค่ะ"

เจ้าหญิงตอบรับด้วยรอยยิ้ม

"ทำไมพวกผมต้องช่วยพวกคุณจากจอมมารด้วยล่ะ ในเมื่อพวกคุณผูกมิตรกันก็ได้นิ"

ฟอสถามไปด้วยความสงสัย เพราะเขาเป็นโอตาคุระดับนึง เขาเลยนึกพล็อตที่จอมมารจับมือกับอาณาจักรอยู่

"ไม่ได้หรอกค่ะ!!!!"

เจ้าหญิงตอบเสียงแข็ง 

"เมื่อ 30 ปีก่อนในตอนที่ฉันยังไม่เกิดได้มีพวกปีศาจมาบุกรุก อาณาจักรราฟารและทำลายบ้านเมือง จนราบเป็นหน้ากลอง หลังจากนั้นอาณาจักเราก็ได้มีบาเรียครอบเมืองไว้ แต่เราต้องการการป้องกันที่มีประสิทธิภาพกว่านี้ค่ะ"

เจ้าหญิงอธิบายพร้อมเอามือกุมอก

"งั้นเหรอ คงไม่ใช่ว่าจะใช้เราในการบุกรุกเมืองอื่นเหรอ"

ทันทีที่ฟอสพูดไป เจ้าหญิงทำท่าทางตกใจเพราะสิ่งที่ฟอสพูดมันถูกต้อง 

"พูดอะไรน่ะฟรอส! อาณาจักรเธอออกจะหน้าสงสารขนาดนี้นายยังใส่ร้ายเธออีกเหรอ!"

มาโอะดุฟอสทันที

"อ่า! โทษทีๆ ฉันคงคิดมากเองแหละ"

ฟอสพูดแก้ตัว พร้อมเอามือกุมหัว

"ไม่เป็นไรค่ะ" 

เจ้าหญิงสะแหยะยิ้มอย่างแห้งๆ

"เราไปฟามเลเวลกันเถอะ"

เรนตะโกนขึ้น 

"โอ้!!!"

ทุกคนตะโกนตาม 

"ทำไมถึงไปสงสัยเธอแบบนั้นหล่ะ"

มาโอะถามด้วยความสงสัย 

"เปล่าหรอกฉันพูดไปงั้นๆแหละ"

ผมตอบพร้อมเงยหน้ามองเพดานอย่างเบื่อๆ

"นายอาจจะพูดถูกก็ได้"

มาโนะเสริมพร้อมเอามือจับที่คาง

"โถ่ทั้ง2คนคิดมากไปแล้วนะ ตามคนอื่นไปกันเถอะ"

มาโอะพูดขึ้นพร้อมผลัก ฟอสและมาโนะให้เดินไป

"โอเค"

ผมแอบตกใจหน่อยๆนะที่มาโนะคิดเหมือนกับผม ตลอดมาเราแทบจะทะเลาะกันตลอดเลยนะ

 ชั่งเหอะ! ไปกันดีกว่า