ตอนที่ 4 ทิ้งฉันแล้วเดินต่อไปซะ

หลังจากเราเดินทางมาดันเจี้ยน ด้วยรถม้าที่มีทหารล้อมรอบแล้ว ก็มาเจอถ้ำทันที ในตอนนั้นได้มีชายคนนึงมายืนข้างหน้าพวกเรา

"ยินดีที่ได้รู้จักข้าหัวหน้าของกองทหาร มาช่วยพวกท่านหาประสบการณ์ ชื่อเบลด"

ชายคนนั้นได้แนะนำตัวด้วยเสียงที่ใหญ่และทุ้ม

เขาเป็นคนตัวใหญ่ ใส่เกราะเต็มตัวที่หน้ามีแผล 

บ่งบอกถึงประสบการณ์การต่อสู้ ที่เขาผ่านมา 

"เอาละทุกคนมาร่วมปาร์ตี้กับฉันเร็ว exp จะได้ คูณ2"

เรนพูดขึ้นพร้อมยกมือเรียกทุกคน

วิธีการเข้าร่วมปาร์ตี้ในโลกนี้ก็แปลกเนอะ 

พวกเรามีหน้าต่าง statusแต่มันดูได้แต่ข้อมูลของตัวเอง แต่ถ้าเรามีบัตรกิล มันจะบอกข้อมูลทุกอย่างของเราพร้อมระบบต่างๆมากมาย ในโลกที่วิทยาการไม่ล้ำหน้า เลยใช้เวทย์มนตร์มาทดแทนสินะ 

หลังจากเราเข้าปาร์ตี้กับเรน แล้วเราก็ลงดันเจี้ยน ในชั้นแรกสิ่งที่พวกเราเจอคือสไลม์ มอนที่อ่อนที่สุด หลังจากฆ่ามันได้เราก็ได้expนะ และผมก็อยากกินมันด้วยจะได้เทสสกิล ตนเองแต่ผมบอกคนอื่นไปว่าผมเป็นนักดาบเลยทำไม่ได้

ในการลงแต่ละชั้นพวกเราจะแบ่งเป็นกลุ่มถึงจะอยู่ปาร์ตี้เดียวกัน แน่นอนผมอยู่กับ มาโอะและมาโนะ มาโอะที่พึ่งหัดใช้ธนูเลยเล็งได้ไม่ดีเท่าไหร่

ผมมองเห็นโอกาส เลยช่วยสอนซะเลยโดยการอ้อมไปข้างหลังมาโอะ แล้วช่วยทำท่ายิงธนู นั่นคือโอกาสที่ผมได้กอดมาโอะ เธอหน้าแดงและเขินอายอย่างมาก ผมที่มองเธอจากข้างหลังก็อมยิ้มกับความน่ารักของมาโอะ โดยไม่สนสายตาคนอื่นเลย มาโนะที่เห็นดังนั้นเลยแกล้งเอาตัวมาแทรก 

"ทำอะไรน่ะ มาโนะ"

ผมพูดไปด้วยความหัวเสียนิดหน่อย

"ปล่าวนิ"

มาโนะตอบมาด้วยสีหน้าหึงนิดๆ

ผมเลยยิ้ม เพราะความน่ารักของพวกเธอทั้ง2 

หลังจากนั้นพวกเราลงไปเรื่อยในดันเจี้ยน จนถึงห้องบอส พวกเพื่อนๆเดินเข้าไปอย่างสบายใจ

 จนไปเจอบอสนอนอยู่ บอสตัวนี้คือตะขาบ! หลังจากมันได้กลิ่นพวกเรามันก็ตื่นทันที 

"ชิพแล้ว!! ทุกคนวิ่ง!!"

เบลดตะโกนออกมาด้วยความตกใจปนเป็นห่วง

 แต่เรนไม่คิดอย่างนั้น เขาพุ่งเข้าไปโจมตีเจ้านั่นด้วยตัวคนเดียว เขาลงดาบตัดไปที่คอตะขาบจนขาด

นี่คงเป็นพลังของ exp×2 สินะ 

"ทุกคนเรนปราบมันได้แล้ว!!"

ทุกคนในห้องต่างชื่นชมเขาขนาดเบลดยังอึ้งเลย 

"นี่คุณเบลด ปกติผู้กล้านั้นแข็งแกร่งขนาดนี้เลย

เหรอ"

ฟอสเดินไปถามเบลดด้วยความสงสัย

"ไม่รู้สิ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอผู้กล้าเหมือนกัน"

หลังจากนั้นหัวหน้า

เบลดก็บอกให้พวกเราไปต่อ ตอนนี้เลเวลทุกคนอยู่ที่ 15 (ค่อนข้างน้อยแหะ) อยู่ๆก็มีบางสิ่งบางอย่างโผล่ออกมาจากใต้ดิน 

 สิ่งที่พวกเราเห็นตอนแรกคือตะขาบอีกแล้ว 

แต่ คราวนี้ไม่ใช่ตะขาบทั้งตัว แต่เป็นตะขาบ 5 ตัวอยู่ที่หางของสัตว์ประหลาดที่คล้ายๆ สิงโต 

 ด้วยความมั่นใจเรนพุ่งเข้าไปโจมตีมัน แต่ก็ถูกเอาหางฝาดกระเดนกลับมา พวกจอมเวทก็พยายามใช้เวทโจมตีแต่ไม่เป็นผล เบลดตัดสินใจพาพวกเราหนี แต่เจ้านี่ได้ใช้หางกระแทกกับพื้น จนพื้นแตกและกลายเป็นเหว

 ผมที่ดูท่าว่าเรนสู้ไม้ไหวเลยขอให้มาโอะกับ

มาโนะสนับสนุนให้ แต่ด้วยความกลัวทั้ง2เลยยืนแข็งทื่อ พอผมหันไปดูคนอื่นทุกคนต่างยืนไม่ขยับเลย ตอนบอสมันคำรามผมเลยเดาว่านี่น่าจะเป็นสกิลของมันแต่ทำไมฉันไม่เป็นอะไรเลยละ น่าจะเป็นเพราะสกิลกินทุกอย่างของฉันแน่เลย

มันเลยกินสถานะความกลัวหายไปด้วย

 อยู่ๆบอสก็วิ่งเข้ามา จะโจมตี ผมเห็นท่าไม่ดี เลยพุ่งสวนไปและฟันที่เท้าของมัน จนนิ้วขาด 

"(เราแรงเยอะขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหนเนื่ย)"

ฟอสพูดออกมาในใจด้วยความอึ้ง

"เบลด คุณพาทุกคนหนีไปที!!"

ฟอสตะโกนเตือนสติเบลดให้ช่วยเพื่อนๆ

 และแล้วบอสก็หันความสนใจมาที่ผม ผมเลยใช้ทุกท่าที่พอจะนึกได้ นางแอ่นหัวกลับ กังหันน้ำ มีท่าอะไรงัดออกมาให้หมด

สู้แบบนี้อยู่ประมาณ 3 นาที อยู่ๆบอสก็ใช้หางโจมตีผมหลบมันจนหมด เหลือเชื่อ หางตะขาบที่พุ่งออกมามีไฟฟ้าโผล่ออกมาด้วย มันไล่ต้อนผมจนผมอยู่ใกล้เหวและมันก็กระโจนเข้ามาผมเลยหมอบแล้วอาดาบปีกที่คอ ของมัน แต่แล้วผมก็โดนหางมัน ปัดตกอยู่ดี แต่ผมก็จับขอบเหวไว้ได้อย่างหวุดหวิด 

มาโอะและมาโนะเห็นดังนั้นเลยรีบวิ่งมาช่วยผมแต่ผู้หญิง 2 คนดึงผู้ชายที่กำลังจะตกเหวไม่ได้หรอก

"ปล่อยเถอะ เพราะยังไงพวกเธอก็ดึงฉันไม่ได้หรอก"

ฟอสพยายามบอกให้พวกเธอปล่อย

"ไม่!!!!"

มาโอะ และมาโนะ ตะโกนสวนมาอย่างดัง

"ถ้าเธอจากไปฉันจะอยู่ยังไงล่ะ!!!"

มาโอะพูดพร้อมดึงสุดแรง

"ใช่เธอคือคนสำคัญของฉันนะ"

มาโนะพูดพร้อมดึงสุดแรงเช่นกัน

"เฮ้อ~~ ทิ้งฉันแล้วเดินต่อไปซะนะ"

 ฟอสพูดออกมาก่อนมือพวกเธอจะหมดแรงแล้ว

ฟอสก็ตกลงไป ในหุบเหว 

"ฟอสสสสสสส!!!!!!!"

เสียงของพวกเธอตะโกนดังลั่น 

"(ฉันจะตายแล้วเหรอเนี่ย.......)

ฟอสรำพึงออกมาในใจอย่างเหนื่อยๆ

"(ไม่มั้งข้างล่างมีศพ ไอตะขาบนั่นอยู่น่าจะรับแรงกระแทกได้แหล่ะ หลับหน่อยดีกว่า คิดๆดูหลับกลางอากาศก็ไม่เลวแหะ)"

ฟอสพูดออกมาด้วยความสบายใจ