ตอนที่ 3 สามี[3]

"นี่เจ้า!" เด็กน้อยโกรธจนหน้าดำหน้าแดง มหาเทพบัดซบ! นึกว่าจะหนีข้าพ้นหรือไงห๊า! บ่นด่าอีกฝ่ายในใจไม่เหลือชิ้นดี 

หลังจากที่หายตกใจ โจจือโหลก็หันมามองบุตรสาวด้วยใบหน้าถมึงทึง "เฮอะ! คราวนี้ดูสิว่าใครจะช่วยเจ้าได้!"

"ใครว่าข้าต้องให้คนช่วย ข้าคือหนานจื่อเสียน ไม่ได้ใช้แซ่โจอีกแล้ว ตอนนี้ข้าคือลูกสะใภ้ท่านอ๋อง คนตระกูลโจกล้ารังแกข้าจริงหรือ?"

"นะ..นี่เจ้า!!!" ย่อมแน่นอน ที่โจจื่อโหลไม่กล้าแตะต้องบุตรี เพราะคำพูดของซือซาน ที่ว่านางคือคนของวังอ๋อง จึงทำได้เพียงสะบัดหน้าจากไป ทุกคนก็พากันตามผู้นำตระกูลกลับไปเช่นกัน เหลือเพียงสตรีกลุ่มใหญ่

เด็กสาวในตระกูลโจ ต่างพากันอิจฉาโจจื่อเสียนจนอยากจะฆ่านางทิ้ง หนานเฟิ่งหวงคือชายหนุ่มที่หญิงสาวทุกคนหมายปอง แต่ยังไม่เคยมีผู้ใดได้เข้าใกล้ แต่เด็กผู้นี้ไม่เพียงแค่เข้าใกล้เท่านั้น ยังถึงกับแต่งงานเป็นสามีภรรยา

"เจ้าไม่ตายดีแน่ เชอะ!" บรรดาเด็กสาวต่างมองด้วยสายตาอาฆาต แล้วก็พากันสาปแช่งก่อนจะพากันสบัดหน้าจากไปด้วยความโมโห

โจจื่อเสียน คร้านจะสนใจหญิงสาวเหล่านั้น ยกแขนกอดอก มือหนึ่งลูบปลายคางอย่างครุ่นคิด อย่างแรกต้องฝึกฝนเสียก่อน ต่อไปเจ้ามหาเทพนั่นจะได้หนีไปไหนไม่ได้อีก พอคิดได้แล้ว โจจื่อเสียนก็หันมาหาจูจูที่ยังยืนก้มหน้าก้มตา 

"เป็นอะไรไป?"

"เจ้านาย เอ่อ คุณหนู นั่นมันซือซานมังกรขาวของมหาเทพนี่"

"อืม แล้ว?"

"แล้ว?" 

"เจ้าหมูโง่เอ๊ย! ข้าหมายถึงมังกรขาวแล้วไงเล่า!"

"ก็มังกรขาวไง!"

"ข้ารู้แล้วว่ามังกรขาวน่ะ นี่เหล่าเกิง เจ้าตั้งใจกวนประสาทข้าใช่หรือไม่!?"

"ข้าชื่อจูจูนะเจ้านาย"

"ข้าก็เป็นคุณหนูโว้ย!" จื่อเสียนเดินย่ำเท้ากลับเรือนด้วยความหงุดหงิด คร้านจะเถียงกับมังกรโง่งม

จูจู ยักไหล่สองข้าง ก่อนจะก้าวเท้าตามผู้เป็นนายไป