EPISODE 3

1 เดือนผ่านไป ฉันฟลอเลีย ทำกิจกรรมมากมายคืออ่านหนังสือ และก็ให้ท่านพี่ติวให้ เรียนต่อสู้จ้างคุณครูมา การสอบเข้าเรียนชั้นปลาย มีการสอบแบบเขียนตอบด้วยมีวัดพลังต่อสู้อีกด้วย แล้วฟลอเลียจะมีพลังหรอ ในเกมบอกว่าฟลอเลียไร้พลังนี่

‎' ฟลอ เจ้าไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก ' เซ หรอก็จะไม่ให้ห่วงได้ไงอ่ะ พลังฟลอไม่มีนะ

‎' ใครว่า ฟลอมีพลังแน่นอน ใครจะให้ว่าที่ภรรยาไร้พลังกัน ' พูดอะไรก็ไม่รู้ แล้วพลังอะไรหรอ หรือต้องให้ฟลอรอดูในวันทดสอบเองอ่ะ

‎' เจ้านี่นะรู้คำตอบก่อนอยู่เรื่อยเลย ' คิกๆ มันเป็นเรื่องธรรมดาของภรรยาอยู่แล้วค่ะ พอแล้ว ไม่พูด พูดเองก็เขินเอง

‎' หึๆๆ เมื่อถึงวันสอบข้าจะไปหาแน่นอน ' ค่ะ

พรุ่งนี้แล้วสินะวันสอบ ตื่นเต้นจังเลย ความรู้มากมายเลยอยู่ในสมองฉันตอนนี้ เห้ออ พลังกายก็เต็มเปี่ยม หนูฟลอเลียพร้อมที่จะได้รับการทดสอบแล้วค่ะ!!! ฟลอเลียกล่าวพร้อมชูกำปั้นขึ้นฟ้า

ก้อก ก้อก ก้อก

" คุณหนูเจ้าคะ ได้เวลารับประทานอาหารเย็นเจ้าค่ะ " ฟลอเลียรีบเอามือลงทันที แหมซาเรียทำไมถึงมาขัดตอนนี้ด้วย

" โอเคร จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ "

ในความคิดซาเรียขณะเดินมาส่งคุณหนูที่ห้องอาหาร เธอกำลังคิดว่า คุณหนูหลังจากวันนั้นก็ผ่านไป 1เดือน คุณหนูดูเปลี่ยนไป อ่อนโยนขึ้น ร่าเริงขึ้น แต่บางทีก็เงียบๆ เย็นชาบ้าง ไม่กรี๊ดกร๊าดเหมือนเมื่อก่อน แต่เธอก็ดีใจที่คุณหนูเปลี่ยนไปในทางที่ดี ถึงคุณหนูจะเป็นแบบไหนเธอก็พร้อมที่จะอยู่ข้างคุณหนูตลอด บางทีคุณหนูก็เคยเล่าให้ฟังว่าคุณหนูมีคนที่ชอบแล้วด้วย คุณหนูจึงอยากถอนหมั้นกับเจ้าชาย ก็ดีค่ะ เจ้าชายดีตรงไหนดูมารยาหญิงไม่ออก ทำไมเธอถึงรู้น่ะหรอ คุณหนูพูดให้ฟังบ้าง นายท่านกับคุณชายพูดให้ฟังบ้าง ทุกคนที่รับใช้ตระกูลนี้จึงพลอยเกลียดเจ้าชายและหญิงสามัญชนตามๆกันไป

" เรีย...ซาเรีย!! "

" จะ เจ้าคะ! คุณหนู " ตกใจหมดคุณหนูนี่เอง

" เหม่ออะไรเนี่ย เป็นไข้ไม่สบายหรอ " คุณหนูยังเป็นห่วงเราอีกด้วย

" ปล่าวเจ้าค่ะคุณหนู แล้วคุณหนูจะไปที่ไหนต่อเจ้าคะ "

" ไปที่สวนกัน ขอชากุหลาบนะ เดี๋ยวเราเดินไปก่อน "

" เจ้าค่ะ คุณหนู " ถึงคุณหนูจะเป็นคนแบบไหนเราก็รักคุณหนูเสมอ

ทางฟลอเลียที่เดินมาสวนก็เดินไปหยิบหนังสือมาอ่านไปพลาง บรรยากาศที่สวนบอกเลยว่าดีมากๆ บางทีฉันก็ชอบมานอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ของที่นี่บ่อยๆพอตื่นขึ้นอีกทีก็ไปอยู่บนเตียงแล้ว ฮะๆ ไม่รู้ว่าใครอุ้มขึ้นไป

" ชามาแล้วเจ้าค่ะ คุณหนู "

" เอาวางไว้ตรงนั้นเลย ถ้าซาเรียมีอะไรทำต่อจากนี้ก็ไปทำเลยก็ได้ เดี๋ยวเรานั่งอยู่นี้สักพัก "

" เจ้าค่ะ "

ฟลอเลียเดินไปนั่งใต้ต้นไม้ที่เดิมเพราะมันรู้สึกดี มีลมพัดเย็นๆ ของยามเย็น ปละใบหน้า อ่าาา สบาย พักสายตาสักหน่อยดีกว่า พักสายตา..พักสายตา.. แล้วก็ผล็อยหลับไปจริงๆ

เฟสเตอร์ที่กำลังเดินตามหาฟลอเลีย ก็เห็นซาเรียพอดี

" ซาเรีย ฟลอเลียอยู่ที่ไหน "

" คุณหนูอยู่ด้านในสวนเจ้าค่ะ " สวนหรอ? ไปนอนหลับเหมือนเดิมแหงๆ

" ขอบคุณ ไปได้แล้ว "

พอมาถึงสวนก็เห็นฟลอเลียนั่งหลับอยู่ใต้ต้นไม้ เหมือนเดิมอีกแล้ว และเป็นเขาที่อุ้มเธอกลับห้อง แต่แปลกเธอกลับไม่ตื่น หลับลึกจริงๆ ฮึๆๆ เด็กน้อย ฟลอเลียเป็นน้องสาวคนเดียว คนเป็นพี่ชายก็ต้องห่วงต้องหวงอยู่แล้ว ไอ้เจ้าชายนั่นคิดผิดเสียแล้วที่ทิ้งเพชรงามแล้วไปคว้าก้อนกรวด แทน หึ ถ้าเจ้าชายครองประเทศนี้คงมีสนมนับพันหากยังดูมารยาคนไม่ออกถึงขนาดนี้

เขาคิดพลางอุ้มฟลอเลียกลับไปวางนอนที่เตียงถอดรองเท้าให้เธอด้วย ฟลอเลียเปลี่ยนไปมากเธอดูเป็นกุลสตรีขึ้นเยอะ อ่อนโยน แถมร่าเริง แต่มีบางครั้งที่เธอเงียบเงียบมาก แต่เธอก็มีมุมน่ารักของเธอ หากมีชายใดรักน้องสาวของเขาอย่างจริงใจเขาก็พร้อมที่จะเปิดทางให้เสมอ

" ฝันดี น้องรัก " เขาก้มจุมพิตที่หน้าผากก่อนจะเดินออกจากห้องไป...

04.30 น.

พรึ่บ!

ฟลอเลียลุกขึ้นจากเตียงทันทีอย่างรู้เวลา ตอนนี้ฟ้ายังไม่สางเลยด้วยซ้ำ แต่เธอรื่นเพื่อจะสิ่งรอบคฤหาสน์สัก 5 รอบ แล้วก็มาทำอาหารโดยมีแม่บ้าน หรือเมดอื่นๆช่วย นี่ก็เป็นกิจวัตรประจำวันของฉันธรรมดา จากนั้นก็ไปอ่านหนังสือทบทวนเล็กน้อย แล้วค่อยอาบน้ำ พออาบเสร็จก็ได้เวลาอาหารพอดี วันนี้เธอก็ใส่เสื้อที่เรียบร้อยสำหรับไปสอบวันนี้ ส่วนผมของเธอก็ถักเปียคาดแล้วค่อยมัดเบี่ยงไปด้านซ้าย แบบไม่อยากชมตัวเองเท่าไหร่หรอกว่า สวย คริๆๆ เสร็จแล้วก็ลงไปห้องรับประทานอาหารที่ท่านพ่อ ท่านพี่นั่งรออยู่

" อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านพ่อ ท่านพี่ " ฉันกล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้มเช่นทุกวัน

" อรุณสวัสดิ์ฟลอเลีย มา กินข้าว วันนี้ไปสอบใช่ไหมลูก " ท่านพ่อดูกระตือรือร้นจริงๆ

" ใช่ค่ะ ท่านพี่จะไปกับน้องไหม "

" ไปอยู่แล้ว น้องพี่ "

" เอ้า แล้วพ่อล่ะ "

" ท่านพ่อก็ต้องทำงานไม่ใช่หรอคะ ท่านดยุคหยุดงานไม่ดีนะ ใช่มั้ยคะเซบาส " แน่นอนว่าเซบาสสามารถคุมท่านพ่อได้ ท่านพ่อถึงจะทำงาน55

" ขอรับคุณหนู "

" ก็ได้ งั้นเรารีบกินกันเถอะเดี๋ยวจะสายเอาได้นะ "

พอทานเสร็จเราก็คุยกันเล็กน้อยแล้วค่อยเดินออกมา เอ~~ ถ้าจำไม่ผิดวันนี่ เซ จะมานี่แร่ไม่รู้ว่าจะมาตอนไหน เดี๋ยวก็เจอกันนั่นแหละ

เอโรงเรียนนี้ถ้าจำไม่ผิดมีการทดสอบเลือกหอนี่ท่านี่ได้หออะไรล่ะ

" ท่านพี่ ชั้นปลายเขามีการทดสอบเลือกหอด้วยใช่มั้ยคะ "

" ใช่แล้ว มีอะไรหรือปล่าว "

" ท่านพี่ได้หออะไรคะ "

" หอดราก้อนน่ะ "

" อ่อ ค่ะ " อยากไปอยู่กับท่านพี่!!! 555

" ท่านพี่ในหอมีคนประมาณกี่คนคะ "

" หอดราก้อนน่ะค่อนข้างจะมีคนน้อยมากที่เข้ามาหอนี้ส่วนมากจะเป็นผู้ชายกันทั้งนั้น ผู้หญิงที่มีอยู่ปัจจุบันก็แค่ 10 คน เท่านั้น หอที่นักเรียนเยอะที่สุดคือหอฟินิกซ์ ผู้หญิงเยอะที่สุดหอเมอเมด และสามัญชนที่เยอะที่สุดจะอยู่หอไลอ้อนน่ะ พี่ว่าน้องน่าจะได้อยู่หอเมอเมดก็ได้ "

" ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ "

" ไม่รู้สิ แต่ขอให้น้องอยู่หอดราก้อนกับพี่นะ "

" ค่ะ หนูก็อยากอยู่กับท่านพี่เหมือนกัน ท่านพี่การสอบครั้งนี้ถ้าหนูได้ที่หนึ่ง พี่ต้องให้หนูขี่หลังแล้ววิ่งรอบโรงเรียนหนึ่งรอบนะ "

" โอเคร โอเคร พี่จะเตรียมพร้อมยังไงน้องพี่ก็ได้ที่หนึ่งอยู่แล้ว "

" คุณหนู คุณชายถึงโรงเรียนแล้วขอรับ "

" ค่ะ / ครับ ! "

ภายนอกเมื่อเห็นรถตระกูลอาเทียสจอดอยู่ด้านหน้าโรงเรียนก็พากันหยุดชะงักมองดู ต่างคนต่างอยากเห็นคุณหนูตระกูลนี้เพราะมีคนเล่ามาว่า หลังจากอุบัติเหตุตกบันได รอบกายของเธอเปล่งแสงสีทอง แผลต่างๆหายหมด แถมรูปร่างและหน้าตาก็เปลี่ยนไปสวยขึ้นมากอีกด้วย และผมเธอก็ยาวเกินจนน่าอัศจรรย์ แต่บางคนกลับรอด่าตอกย้ำว่า เป็นผู้หญิงที่บ้าผู้ชายไปวันๆ สอบได้ที่โหล่วแบบนี้จะสอบเข้าได้จริงๆหรอ

ประตูรถถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของท่านชายเฟสเตอร์ อาเทียสบุตรคนโตของดยุคครทสและดัชเชสฟลอล่า เขาเป็นคนที่หล่อเหลา สง่างาม ไม่แพ้ใครใดๆ แต่พอมีมือเรียวขาวผ่องยื่นมาจับมือแล้วค่อยออกมาก็แทบจะทำให้คนทั่วสถานที่นี้แทบจะหยุดหายใจ และหยุดความคิดที่จะว่าร้ายไปทันที

' นั่นท่านหญิงฟลอเลีย อาเทียส จริงหรือ ตามคำเล่าจริงๆ เธอสวยมากๆเผลอกว่าเอลล่าเลยด้วยซ้ำ '

' ท่านหญิงสวยจริงๆ '

' หึ สวยแล้วอย่างไร อาจจะโง่เหมือนเดิมก็ได้ '

แน่นอนว่าคำซุบซิบมีทั้งดีแล้วก็ร้ายแต่ถามว่าฟลอเลียสนหรอ คำตอบคือไม่ จะสนใจทำไมแค่เสียงสุนัขเห่า บ้อกๆ แถวนี้แน่นั้น ใครสน

" นักเรียนผู้เข้าสอบทุกคนมาลงทะเบียนแล้ว ไปห้องสอบของตนเพื่อเตรียมสอบด้วยค่ะ และประธานและรองประธานหอทุกคนโปรดมาที่ห้องวิชาการด้วยค่ะ "

เสียงประชาสัมพันธ์ประกาศให้ทราบทั่วกัน ผู้คนที่มาเข้าทดสอบก็เดินไปต่อแถวลงทะเบียนกัน ท่านพี่ขอตัวออกไป ฉันก็ไม่รู้ว่าไปไหน ฉันก็เลยเดินมาลงทะเบียน แต่ฉันลืมมองทางเลยเดินชนคน

‎" อ๊ะ! ขอโทษด้วยนะคะ " ฉันเงยหน้ามองเธอเป็นผู้หญิงผมสีทอง นัยน์ตาสีแดงทับทิม มันดูเพิ่มเสน่ห์ของเธอมากจริงๆ

‎" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ "

‎" เราไม่เป็นไรหรอก เราชื่อ ฟลอเลีย อาเทียส คุณล่ะ "

‎ " เลน่า คารอฟ ยินดีที่ได้รู้จัก ท่านหญิง "

‎" เอ่อ จะเป็นไรไหมถ้าคุณจะมะ- "

‎" เลน่า ฉันมาแล้ว อ้าว! สวัสดีท่านหญิงฟลอเลีย ดิฉันชื่อ เอวาร์ เซนไลน์ " ส่วนคนนี้ผมออก สีบลอนอ่อนๆ นัยน์ตาที่ฟ้าคราม สวยจริงอะไรจริง

‎" เอวาร์ เมื่อกี้เธอเสียมารยาทนะ พูดตัดท่านหญิงนะ " อยากจะบอกว่าพวกเธอสวยมากจริงๆ คงจะเป็นเพื่อนกันมาก่อน

‎" เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เราฟลอเลีย อาเทียส เรียกเราว่าฟลอเลีย ก็ได้นะแล้วก็พูดธรรมดาเถอะ "

‎" เรียกฉัน เลน่าก็ได้ "

‎" ส่วนฉัน เรียก เอวาร์ ก็ได้ "

‎" แล้วทั้งสองคนได้สอบห้องไหนหรอ "

‎" ห้อง 328 น่ะ ฟลอเลียล่ะ "

‎"เหมือนกัน งั้นไปด้วยกันเถอะ ^^ " ฉันก็เดินนำออกมา

ทางเลน่าและเอวาร์ ที่เดินตามหลังมา

" เล่า เธอเห็นท่านหญิงยิ้มมั้ย สวยมากเลย ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันจะจีบท่านหญิงเลยนะเนี่ย "

" จริงๆ ถูกของเธอ เราตามฟลอเลียไปกันเถอะเดี๋ยวเข้าสอบสายเอาได้ "

พอมาถึงห้องสอบ ตอนแรกก็อารมณ์ดีอยู่นะ แต่พอมาถึงห้อง มันไม่น่าอารมณ์ดีเลย เห็นพวกพระเอกนางเอกอยู่ที่นี่ ฉันเป็นใคร ฟลอเลียคนใหม่ ใครสนกัน ฉันกับเลน่าและเอวาร์เดินเข้าห้องผ่านพวกนั้นโดยไม่สนใจอะไร พวกเรานั่งตามเลขที่ที่เราลงทะเบียน พวกเรานั่งกันคนละฝั่งของฟ้องเลย แล้วสักพักคุณครูก็เดินเข้ามา

" เอาล่ะ ข้อสอบมีแต่ข้อเขียนล้วน 200 ข้อ ให้เวลา 4 ชั่วโมง เริ่มได้ ! " ฉันมองรอบๆห้องมีแน่คนทำสีหน้าเคร่งเคลียด ทั้งนั้นแต่เลน่ากับเอวาร์ยิ้มแป้นเลย หืม? พอฉันมองข้อสอบ ข้อสอบอะไรเนี่ยยย มันจะง่ายเกินไปแล้ว เห้ยๆๆ ใครออกข้อสอบ แบบข้อสอบคล้ายตอนเราเรียนม.สามอยู่โลกก่อนเลย แต่ง่ายกว่า หวานหมูหนูฟลอเลียสิคะ คราวนี้

1 ชม. 30 นาทีผ่านไป ฉันทำเสร็จแล้ว แต่ก็นั่งตรวจดูอีกรอบก้มดูอย่างนั้นจนกว่าจะครบ 2 ชั่วโมง ถึงจะออกนากห้องได้ พอฉันลุกขึ้น เลน่ากับเอวาร์ก็พร้อมกันเหมือนกัน ตามมาด้วยพวกตัวเอกทั้งหลายนั่น

" ทั้งสองคนข้อสอบเป็นไงบ้าง "

" ก็ง่ายอยู่นะ แต่มีบางข้อตอบไม่ได้ ไม่ได้เต็มแหงอ่ะ " เลน่าทำสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

" เอวาร์ก็เช่นเดียวกันค่ะ " เอวาร์ก็เช่นกัน

" ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงพวกเราก็ทำเต็มที่ที่สุดแล้วนะ มั่นใจในตัวเองเข้าไว้ "

พวกเราคุยกันอยู่ดีๆก็มีเสียงที่แสนจะอ่อนหวาน [ที่แสนจะเสแสร้ง]เข้ามาทัก

" อ้าว! คุณฟลอเลีย! ไม่คิดเลยนะคะว่าคนอย่างคุณฟลอเลียจะทำข้อสอบเสร็จได้เร็วขนาดนี้ "