EPISODE 2

เอิ่มอะไรคือ ตื่นขึ้นมาก็พบหนุ่มหล่ออยุ่ตรงหน้า พอลุกขึ้นมองรอบๆก็มีคนมากๆอยู่แถวนี้พวกนี้มันเป็นใคร แล้วพวกคนที่อยู่บนบันไดนั่นก็หน้าคุ้นอยู่นะแต่จำไม่ได้ แล้วเรามานอนที่พื้นได้ไง เออ ถามดีกว่า

‎" พวกคุณ....เป็นใครคะ " พอถามออกไปเท่านั้นล่ะทุกคนทำตาโต ตาจะหลุดออกมาไหมนั่นมันน่าตกใจตรงไหน ก็แค่ถามว่าพวกคุณเป็นใคร อะไรฟระ! รึว่าเพราะเรานั่งอยู่พื้น ลุกขึ้นก็ได้

‎" อ๊ะ! "

" ฟลอเลีย!! "

พรึ่บ

พอฉันจะลุกขาก็อ่อนลงเฉยเลย แต่ก็มีผู้ชายที่อยู่ข้างๆรับไว้ทัน ว่าแต่..

‎" ฟลอเลีย? เป็นใครคะ " ฉันสังเกตเห็นเขาชะงักเล็กน้อยก่อนจะอุ้มฉันออกไป และก็มีผู้ายอีกคนตามมาด้านหลัง หล่อจริงอ่ะ อะแฮ่ม! เรามีพระเจ้าแล้ว ‎รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในรถซะแล้ว ฉันถูกวางลงเบาะอย่างนุ่มนวลก่อนจะพากันเล่นจ้องตากัน

‎" อะ เอ่อ คือว่า พวกคุณเป็นใครคะ? "

‎" พ่อเองฟลอเลีย ลูกคือ ฟลอเลีย อาเทียส พ่อชื่อคราส อาเทียส ส่วนข้างๆพ่อคือพี่ชายลูกเฟสเตอร์ อาเทียส " หา? อาเทียส? คุ้นๆนะ

.

‎ฟลอเลีย อาเทียส..

.

‎คราส อาเทียส..

.

‎เฟสเตอร์ อาเทียส..

.

‎ถ้าจำไม่ผิด อาเทียสนี้...เฮือก! ใช่แล้ว แน่ๆ ฟลอเลีย อาเทียส นางร้ายประจำเกมโอโตเมะ ชื่อ Love you นั่นน่ะ โอ้พระเจ้า! นางร้ายที่ตายทุกรูทนั่นน่ะนะ เซน่อน เอาความทรงจำร่างนี้มาให้ อีฟหน่อยสิ

‎' อ้อ! ข้าลืมไป เจ็บหน่อยนะ อดทนหน่อยนะ สักวันเดี๋ยวไปหา ' เจ็บด้วยหรอ

‘ อดทนหน่อยนะ ฟลอ ‘ ค่ะ

" อึก! " ร่างบางของฟลอเลียอยู่ก็ก้มหน้าลงพร้อมกับกุมหัว ทำให้อีกทั้งสองคนที่อยู่ในรถตกใจมา

" ฟลอเลีย! ลูกเป็นอะไร! " ผู้เป็นพ่อซึ่งห่วงลูกสาวก็ก้มถามทันที

" อึก! ปวด! ปวดหัว อึก! "

" เซบาส รีบกลัวคฤหาสน์เร็ว!! " ผู้เป็นพี่ชายก็ใจร้อนไม่แพ้กันจึงรีบตะโกนบอกพ่อบ้านเร่งเครื่องรถยนต์

" ขะ ขอรับ!! "

" อึก ฮึก! ปวดหัว ไม่ไหว...แล้ว "

เมื่อทั้งสองเห็นฟลอเลียล้มนอนหมดสติลงก็ใจหาย บอกให้พ่อบ้านพากลับโดยเร็วทันที ภายในใจทั้งสอง เป็นห่วงฟลอเลียมากๆ และจะหาทางแก้แค้นให้น้องสาวให้ได้โดยเฉพาะ หญิงสามัญชนนั่น!!!

ทางอีฟพอตื่นขึ้นก็มาอยู่ที่ห้องๆหนึ่งที่ยังดีที่ไม่ใช่สีชมพู ห้องนี้เป็นสีขาว น้ำเงิน และดำ ดีจัดแต่งห้องให้ดีจริงๆสมแล้วคุณหนูชนชั้นสูง เอาล่ะมาเรียบเรียง ความทรงจำ

‎ร่างนี้ชื่อฟลอเลีย อาเทียส อายุ 15 ย่างเข้า 16 ปี เรียนที่โรงเรียนเดเลนอส ชั้นต้นปี 3 ปีสุดท้าสแล้วสินะ ต้องสอบเข้าชั้นปลายอีก ไม่เป็นไร ขอพรจากเซน่อนแล้ว อ่านหนังสือเดี๋ยวก็ได้เองล่ะ

‎พ่อของร่างนี้ชื่อ คราส อาเทียส เป็นดยุคที่มีอำนาจเป็นรองแค่พระราชา แล้วทั้งสองยังเป็นเพื่อนกันอีกด้วย เพราะงี้ล่ะฉันจึงได้หมั้นกับเจ้าชายอะไรนั่น ท่านแม่ของร่างนี้เสียชีวิตแล้ว ในความทรงจำนี้ตอนท่านแม่อยู่ฟลอเลียจะเป็นคนร่าเริง และอ่อนโยนมาก พอแม่เสียก็เก็บตัวเองอยู่ในห้องและหลายครั้งที่พ่อไม่อยู่บ้านฟลอเลียจึง เป็นคนแบบในปัจจุบันนี้

‎พี่ชายของร่างนี้ เฟสเตอร์ อาเทียส ทั้งสองคนนี้ไม่ค่อยคุยกัน ไม่ใช่ไม่ค่อยคุยแต่ไม่คุบกันเลย ก็คือพี่ชายคุยน้องก็ไม่ยุ่งอะไรแบบนี้แต่วันนี้ดู พี่ชายจะเป็นห่วงฟลอเลียมากๆไม่แพ้ท่านพ่อ

มาพูดถึงเรื่องหมั้นกันนั้นที่กับเจ้าชาย ดูเหมือนว่าฟลอเลียเป็นเพื่อนเล่นกับเจ้าชายมาตั้งแต่เด็กแล้วเจ้าชายยัง สัญญากับเธอว่า จะแต่งงาน กับฟลอเลีย แต่พอเอลล่าเข้ามาเริ่มแรกฟลอเลียก็ไม่ได้ผิดสังเกตอะไรที่เอลล่าเข้าใกล้ กับเจ้าชายเพราะคิดว่าเพื่อนร่วมห้องคุยกันอะไรแบบนี้ แต่พอนานๆไป เอลล่าเริ่มล้มใส่บ้าง อะไรต่อมิอะไร ฟลอเลียจึงเริ่มเกลียดและกันออก แต่กลับเป็น อย่างที่เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ฟลอเลียตกบันไดใช่ม้า ก่อนฉันจะมาเข้าร่างนี้อ่ะ นั่นแหละ เอลล่า หล่อนจอมเสเเสร้ง ต่อไปนี้ก็ช่างไปฉันไม่ยุ่ง ฉันไปถอนหมั้นรอ เซน่อน คริๆๆๆ

‎เอาล่ะไปหาท่านพ่อดีกว่า แต่ทำไมขาฉันถึงไม่ค่อยมีแรงเลยยืนแป้ปเดียวก็จะล้มแล้ว หรือเพราะตอนตกบันได มีแผลตรงไหนไหมเนี่ย อ้ะ! นั่นไง มีผ้าพันแผลพันอยู่ข้าเท้าข้างขวา แต่มันอ่อนแรงขนาดนั้นเลยรึไง เอาล่ะทีละก้าว ทีละก้าว

‎กึก

" ว้ายย! " เดินผิดจึงหวะ

ตึก ตึก ตึก ปัง!

" คะ คุณหนูเจ้าคะ! เดี๋ยวซาเรียช่วยเจ้าค่ะ " มีสาวใส่ชุดเมดวิ่งเข้ามาในห้อง เออ ดีมาก ช่วยหน่อยละกัน

" ขอบคุณนะ พาเราไปหาท่านพ่อทีสิ "

" เอ่อ เดี๋ยวเจ้าค่ะ ไปชุดนี้ไม่ได้เจ้าค่ะ " พอก้มดูก็เป็นชุดนอนกระโปรงยาวแต่ไม่บางนะ ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย

" ไม่เป็นไรหรอกน่า เราไม่ได้ไปนอกบ้านเสียหน่อย ไปกันเถอะ "

" ไม่ได้เจ้าค่ะ เดี๋ยวซาเรียจะช่วยเปลี่ยนให้คุณหนูเจ้าค่ะ " เห้ออ

" ก็ได้ "

ใส่วันพีชอ่ะสีขาปกคอเป็นสีน้ำเงิน ฉันเลือกเองละ มันดูน่ารักดี ฉันยังไม่เคย่องหน้าตัวเองตอนนี้เลยนี่หว่า เอ จะว่าไป ฟลอเลียผมสั้นไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงผมยาวจะถึงพื้นแล้วมั้งนี่

‎" ซาเรีย หยิบกระจกให้หน่อยสิ "

‎" นี่ เจ้าค่ะคุณหนู "

‎" ขอบคุณ "

เฮือกกก! โอ้แม่เจ้าาาา!!! นี่ใช่ลเลียจริงหรือ หรือเพราะพรของพระเจ้าอีกรึล่าวอาจจะใช่มั้ง สวยจริงอะไรจริงผมยาวเกินไปมั้ย

‎" ซาเรีย ทำอะไรกับผมทีสิ ถักเปียก็ได้ "

‎" เจ้าค่ะ " ผ่านไปไม่นานก็เปียเสร็จเป็นเปียเดียวแบบมันยาวจริงผมอ่ะ ไม่อยากตัวเสียดายผม

พอเสร็จแล้วเราก็ลงไปข้างล่าง ซาเรียบอก่าท่านพ่ออยู่ห้องทำงาน เราก็เลยต้อพยายามเดินมาห้องทำงานพ่อ

ก้อก ก้อก ก้อก

" ใคร "

" หนูเอง ฟลอเลีย ค่ะ "

" เข้ามาได้ " เสียงตอบรับคล้ายตื่นเต้นอะไรสักอย่าง

พอเข้ามาก็เจอท่านพี่อยู่ด้วย่อนแล้ว คุยอะไรกัน ฉันเดินเข้าไปก็มีซาเรียล่ะพยุงด้วย ท่านพี่จึงเดินมาพยุงแทนแล้วให้ซาเรียออกไปด้านนอก

‎" ฟลอเลย เจ้าไม่ควรเดินมากนะ "

‎" ขอบคุณค่ะท่านพ่อ คือตอนนี้ลูกจำอะไรได้หมดแล้วค่ะ " พูดจบฉันสังเกตสีน้าพวกเขาเหมือนดีใจเต็มที่เลย แต่ไม่แสดงออกมา " แล้วก็ลูกมีอะไรอยากขอ ลูกจะขอถอนมั้นค่ะ "

‎" น้องคิดดีแล้วใช่มั้ย ฟลอเลีย "

‎" ลูกแน่ใจแล้วหรือ " ดูน้ำเสียงพูดเป็นห่วงลูกแต่สายตานี่ระยิบระยับมากเลย

‎" ค่ะ หนูไม่รู้ไปชอบเขาได้ไง ถอนดีกว่าค่ะ เนอะ หนูมีคนที่หนูชอบแล้ววว "

‎" อ่อ " ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ อ้าว ไม่ตกใจกันรอแปลกแฮะแต่ ทั้งสองก็ร้องขึ้นทำให้ฟลอเลียสะดุ้งแทบตกเก้าอี้

‎"" ห๊าาาาา!!!! ""

“ มีอะไรงั้นหรอคะ! ” ฟลอเลียลนลานถาม พวกเขาตกใจอะไรกัน เธอเกือบตกเก้าอีกแน่ะ มีอะไรน่าตกใจขนาดนั้น

“ น้องบอกว่ามีคนที่ชอบแล้วหรือ! ”

“ เอ่อ ใช่ค่ะ! ”

“ เขาเป็นใครพ่อรู้จักมั้ย แล้วจะเจอเขาได้ที่ไหน ” อะไรเนี่ย! เราบอกยังไงดี

“ เขาไม่ได้อยู่อาณาจักรนี้หรอกค่ะ เขาบอกว่าสักวันเขาจะกลับมาที่นี่อีก เขาบอกให้หนูรอค่ะ ”

“ งั้นหรอ ฟลอเลียลูกจะเอายังไงเรื่อง เรียนต่อชั้นปลาย “

“ ที่เดิมก็ได้นี่คะ อยู่กับท่านพี่ ” ก็โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนใหญ่กว้างดี ถึงจะมีพวกตัวเอกด้วย ช่างสิใครสน ฉันสนแต่ เซน่อน ก็พอแล้ว! “ นี่ปิดเทอมแล้วใช่ไหมคะ แล้วเปิดวันไหนคะ ”

“ เดือนหน้าน่ะ ”

“ งั้นหนูก็ต้องเตรียมพร้อมสินะ ท่านพี่ติวให้หนูนะ ” ฉันส่งสายตาวิ๊งๆไปให้ทันที

“ ก็ได้ครับ น้องสาว ”

“ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ อ๊ะ! ” ลืมว่าปวดข้อเท้าอยู่

“ ให้พี่ไปส่งไหม ” ฉันยกมือห้ามแล้วก็เรียกซาเรียเข้ามา แล้วก็กล่าวลาทั้งสอง เอ จะว่าไป ทั้งๆที่แผลที่หัวแตกหายทำไมแผลข้อเท้ายังอยู่ล่ะ หรือว่ามันรักษาแค่ส่วนเลือดไหลหรอ อย่างนี้นี่เอง ช่างมันอย่าสนใจเดี๋ยวก็หาย

ทางด้านดยุคและลูกชาย กำลังพูดคุยกันอย่างเคร่งเครียด ในห้องเกิดบรรยากาศมาคุ แลดูมีจิตสังหารเยอะ ผู้คนที่เดินผ่านห้องถึงกับเสียวสันหลัง

“ เฟสเตอร์ ลูกต้องกันตัวผู้ออกจากน้องให้หมดเลยนะ ”

“ แน่นอนครับ ” เมื่อผู้พ่อสั่งผู้ลูกก็ต้องทำตามเพราะเรื่องแบบนี้เขาเห็นด้วยเป็นอย่าง เขาจะกันแม้กระทั่ง ผู้ที่น้องสาวตนเองชอบเลยก็ว่าได้ ถ้าหากเขารักน้องสาวจริงๆเขาก็ต้องทดสอบ

““ หึๆๆๆ ”” เสียงหัวเราะสองพ่อลูกประสานกัน น่ากลัวจริงๆ

.

.

ทางด้านบนสวรรค์ พระเจ้ากำลังนั่งเครียงานทุกอย่างเพื่อที่จะลงไปหาฟลอเลียตามที่สัญญาไว้ จู่ๆก็รู้สึกเย็นวูบแปลกๆ

“ ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน ทำไมหนาวแปลกๆทั้งๆที่ อากาศอบอุ่นปกติแท้ๆ ช่างเถอะเครียงานให้เสร็จไวๆดีกว่า ”

พระเจ้าหรือเซน่อน หารู้ไม่ว่าหายนะกำลังรอตนอยู่....