3

Chapter 3

ชบาแก้วกำลังง่วนอยู่กับการทำขนม วันนี้เธอลองทำกล้วยฉาบ เพราะกล้วยที่ปลูกเอาไว้ข้างเรือนเล็กมีหลายเครือ บางเครือก็เริ่มสุก บางเครือก็สุกงอม

กินไม่ทันชบาแก้วก็เอามาทำเป็นกล้วยตาก ส่วนกล้วยดิบมีเยอะ เธอก็เอามาแปรรูปเป็นกล้วยฉาบ ทำเสร็จก็เอามากรอกใส่ถุงซิปล็อกให้คุณ ๆ ตึกใหญ่ ส่วนของเธอกรอกใส่ถูกแกง ทำถุงพอง ๆ แล้วเอาหนังยางมัดปากเอาไว้ ดึก ๆ เกิดหิว ก็เอามากินเล่นได้

ช่วงที่มารดาอยู่ท่านทำกล้วยฉาบให้ทานบ่อย ๆ พอท่านไม่อยู่แล้วก็ทำรับประทานเอง ชบาแก้วปอกเปลือกกล้วยแล้วเอากล้วยไปแช่น้ำที่ผสมน้ำมะนาวกับเกลือเอาไว้

พอปอกเปลือกเสร็จก็เอามาผึ่งให้สะเด็ดน้ำ จากนั้นก็นำมาฝานบาง ๆ เอาลงทอดในน้ำมันที่กำลังร้อนจัด พอทอดจนเหลืองได้ที่ ก็ตักใส่ตะแกรงให้สะเด็ดน้ำมัน จะคลุกผงปาปิก้า ผงชีท หรือฉาบน้ำตาลก็อร่อยเหมือนกัน

ชบาแก้วใช้เวลาทอดไม่นานก็มาทำน้ำตาลเคี่ยวสำหรับฉาบ พอเคี่ยวจนได้ที่ก็เอากล้วยที่ทอดเอาไว้มาคลุกเคล้าพอน้ำเริ่มจับเป็นเกล็ดก็เอากะทะลงแล้วคลุกไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเย็น

ชบาแก้วเทกล้วยฉาบที่ทำเสร็จแล้วใส่ถาด จัดแจงกรอกขนมใส่ถุง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พันแสงเดินมา

“พี่พัน” ชบาแก้วยิ้มให้อย่างสดใส แต่คนที่มาเยือนกลับหน้าบอกบุญไม่รับ บึ้งตึงใส่ จนหญิงสาวแปลกใจ “พี่พันเป็นอะไรคะ?”

“ชบาไปพูดอะไรกับย่าของพี่” เขาถามเสียงห้วน

“พูดอะไรเหรอคะ?” คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น เธอไม่เข้าใจว่าสิ่งที่พันแสงพูดในตอนนี้คืออะไร “เรื่องหมั้นเธอมีส่วนรู้เห็นด้วยไหม?”

“หมั้น?” เธอยิ่งงุนงงมากกว่าเดิม พันแสงจะหมั้นกับใคร เพียงแค่คิดเรื่องที่เขาจะหมั้น หัวใจก็พาลหล่นวูบ “พี่จะหมั้นกับใครคะ?”

“เธออย่ามาเสแสร้งหน่อยชบาแก้ว พี่มองเธอพลาดจริง ๆ พี่พลาดที่มองไม่เห็นความร้ายกาจของเธอ” ว่าจบก็หันหลังเดินกลับ ทิ้งความงุนงงเอาไว้กับเธอ เขาจะหมั้น หมั้นกับใคร แล้วทำไมถึงได้ทีเธอเข้าไปเอี่ยว เธอไม่เข้าใจ

หนำซ้ำเขายังมาว่าเธอด้วยถ้อยคำร้ายกาจ ราวกับโกรธเกลียดเธอหนักหนา ชบาแก้วไม่เข้าใจว่าเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจ บอกไม่ยอมหมั้นกับเธอมันเรื่องอะไร เขาจะมาหมั้นกับเธอทำไม เธอไม่เข้าใจ

เย็นของวันนั้นชบาแก้วก็เอากล้วยฉาบที่เธอใส่ถุงซิปล็อกแยกเอาไว้ต่างหาก ใส่ถุงแล้วหิ้วไปที่ตึกใหญ่ พันแสงนั่งอยู่ที่โซฟากับมารดา ชบาแก้วยิ้มเลยเดินไปหา

“พี่พัน ชบาเอากล้วยฉาบมาให้พี่ลองชิมค่ะ มีแบบที่คุณพิมพ์ชอบด้วยนะคะ”

“ขอบใจจ้ะ”

“พี่ไม่ชิม” เขาว่าแล้ววลุกขึ้นเดินขึ้นไปบนห้อง ชบาแก้วไม่เข้าใจ เธอทำผิดอะไร เขาถึงทำท่าทางไม่พอใจ ไม่อยากเจอหน้าได้ขนาดนี้

“อย่าไปสนใจพี่เขาเลย เอากล้วยฉาบมาให้ฉันชิมดีกว่า”

“ค่ะคุณพิมพ์” ชบาแก้ววางถุงลงบนโต๊ะ พิมพ์รดาก็เลยหยิบมาชิมหนึ่งถุง

“อร่อยนะเนี่ย รสมือใช้ได้เลย”

“ขอบคุณค่ะ” ชบาแก้วกล่าวขอบคุณ แต่ก็อดกังวลใจไม่ได้ เธอไม่เข้าใจเลยว่าเธอทำผิดอะไร พันแสงถึงได้โกรธเคือง แสดงท่าทางเฉยชากับเธอได้ขนาดนี้

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เขาก็เย็นชากับเธอ จากที่เคยพูดเล่นพูดเย้าแหย่ ก็กลายเป็นแค่คนที่อยู่ร่วมบ้านเท่านั้น ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด ทิ้งความงุนงงเอาไว้กับเธอ

“พี่พันแสงคะ คุณอลิซให้ชบาเอาแซนด์วิชมาห…ให้” เธอเอ่ยเพียงเท่านั้นคำพูดก็ถูกกลืนหายลงคอ เมื่อได้เห็นสายตาคมเข้มนั่น ที่มองเธออย่างไม่พอใจ เขาไม่สนใจในสิ่งที่เธอพูด ทำราวกับเธอเป็นอากาศธาตุไร้ตัวตน เขาเดินตรงไปที่ลานจอดรถ แล้วขับกระชากออกไปอย่างรวดเร็ว

ชบาแก้วหน้าจ๋อยเดินถือถุงแซนด์วิชเข้าไปในครัว ทุกอย่างอยู่ในสายตาของดวงดารามาตลอด เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างสะใจ อย่าคิดว่าจะมีอะไรเหนือไปกว่าเธอได้ แค่คุณท่านในบ้านนี้เอ็นดูชบาแก้ว ให้ความสำคัญจนออกนอกหน้า เธอก็อิจฉาจนจะตายอยู่แล้ว

ถ้าชบาแก้วได้หมั้นกับพันแสง ได้แต่งงานกับเขา เธอต้องมารับใช้ ยัยเด็กผู้หญิงจอมเสแสร้ง เธอคงทำใจไม่ได้

คุณย่าบ้านนี้ก็ช่างกระไร ผู้หญิงมีตั้งมากมายไม่เลือก ดันต้องการให้ผู้หญิงอย่างชบาแก้ว หมั้นหมายกับหลานชาย ดวงดาราไม่เข้าใจ ว่าทำไมผู้หญิงที่มองโลกก้าวไกลอย่างคุณอลิซ ถึงได้ตาต่ำ มาคว้าเอาเด็กในบ้าน หมั้นกับหลานชายของตัวเอง