บทที่ 1 เหตุเกิด NC+

ลมหายใจร้อนลวกที่เป่ารินรดอยู่ตรงซอกคอ กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งออกมาพร้อมอาการหายใจหอบกระชั้นกับฝ่ามือหนาที่ตะปบไปตามเรือนร่างบอบบาง

“ยกขาหน่อย” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบบอกก่อนจะประกบปากหยักจูบเข้ามา

เรียวลิ้นอุ่นชื้นตวัดเข้ามาในโพรงปากจูบแบบสูบเลือดสูบเนื้อตะกรุมตะกรามไล่ต้อนจนคนใต้ร่างสั่นระทวย ท่อนขาเรียวยาวถูกยกขึ้นแนบเอวสอบ ความใหญ่โตที่สอดใส่เข้าหากระแทกกระทั้นจนร่างเล็กสั่นสะเทือน

ลำคอที่ถูกบีบรัดเพราะคนเหนือร่างเสียดเสียว กับเอวสอบที่สาดส่งเข้าใส่อย่างรุนแรง เสียงผิวเนื้อที่สอดเสียดกระทบกันเป็นจังหวะรักที่เร่าร้อน อุณหภูมิในห้องนอนเรียกว่าร้อนระอุ เสียงขาเตียงดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง

ตึก! ตึก! ตึก!

“ครูซ อึกกก” มือหนายกขึ้นมาปิดปากกั้นเสียงเมื่อคนใต้ร่างครวญครางไม่เป็นประสา ยิ่งเธอส่งเสียงอื้อ ๆ ยิ่งเพิ่มความดิบเถื่อนที่ถูกเก็บกักให้ปะทุออกมา

“อือออ” เซเวียร์มองเห็นสายตาเย็นชาที่เฝ้ามองมาจากทางด้านบนราวกับคนที่ไม่รู้จักกัน

ลมหายใจขาดห้วงที่เป่ารินรดอยู่ตรงซอกคอ แรงกระแทกที่กดท่อนเอ็นเข้าหาเรือนร่างเย้ายวนซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

“อื้อ! เจ็บ!” ชายหนุ่มหลับตาลงเหมือนกับกำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น ไม่แน่ใจว่าภาพตรงหน้าคือเรื่องจริงหรือลวงตากันแน่

แต่จิตใต้สำนึกกลับห้ามปรามตัวเองไม่ได้เลย แต่เมื่อได้ยินเสียงครางเบา ๆ จากลำคอเล็ก ประกอบกับผนังหยุ่นนุ่มด้านล่างที่ตอดรัดเขาระรัว ชายหนุ่มก็บรรเลงเพลงรักต่อราวกับว่ากายหยาบมันสั่งให้ทำ

“อ๊า เสียว” เขาเอนกายทาบทับลงมา สองมือจับฉีกท่อนขาทั้งสองข้างของเธอออก ก่อนจะตอกกระแทกตัวตนลงไปอย่างลึกล้ำ

“อ๊ะ! อือออ” ร่างเล็กดันร่างใหญ่ที่ทาบทับเอาไว้ ช่วงล่างของเธอชาหนึบไปหมด ร่างกายขยับไปไหนไม่ได้ น้ำขุ่นคาวที่เปรอะเปื้อนหน้าท้องถูกเช็ดออกด้วยผ้าห่มอย่างลวก ๆ

ตัวตนใหญ่โตไม่ยอมสงบนิ่งง่าย ๆ ก่อนที่มันจะขยับเข้าใส่ในร่างกายเธออีกครั้ง

ความอ่อนนุ่มที่ถูกเสียดสีมาเป็นเวลานาน พอมันระบมก็ทำให้ช่องทางมันคับแคบยิ่งขึ้น ชายหนุ่มแทบจะแตกซ่านทุกครั้งที่ขยับกายเข้าหาเธอ เขาก้มลงไปละเลงลิ้นร้อนกับปลายถันชมพูระเรื่อที่เริ่มจะบวมแดงอย่างมูมมาม

“ครูซ ฮึกก” ช่องท้องเธอบิดเกร็งจากการถูกกระตุ้นด้วยสัมผัสหยาบโลนที่ให้ความรู้สึกเสียดเสียวจนไม่เป็นตัวเอง

ชายหนุ่มตักตวงความหอมหวานสดใหม่ จนทั้งร่างรู้สึกถึงความเสียวกระสันทำเอาสมองปั่นป่วนคิดอะไรไม่ออกชั่วขณะ 

ผิวนวลขาวละเอียดกลายเป็นสีชมพูก่ำทั้งเนื้อทั้งตัว ยิ่งมองเห็นแบบนั้น ความกระซ่านกระสันต้องการก็เพิ่มมากขึ้น

หยดเหงื่อจากกรอบหน้าคมสันไหลรินลงมาเปรอะเปื้อนหน้าอกอวบอิ่ม แผ่นอกหนั่นแน่นที่เสียดสีกับสองเต้าอวบอิ่มกระเพื่อมไหวตามแรงกระแทกที่สาดเข้าใส่ ก่อนที่เขาจะส่งใส่ความสุขสมสุดท้ายเข้าไปในร่างกายเธอ

น้ำรักอุ่นร้อนขุ่นคาวน้ำที่สามพุ่งเข้าในร่างกายเธอทุกหยาดหยด ร่างสูงใหญ่พลิกกายนอนลงด้านข้างเหนื่อยแทบขาดใจ 

หัวใจของชายหนุ่มเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ครูซไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลยสักครั้ง สำนึกสุดท้ายก็หันกลับมามองคนที่นอนเคียงข้าง

เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่นอนด้วยกันเมื่อครู่หัวใจครูซร่วงดิ่ง ทั้งที่ภาวนาว่าไม่ควรจะใช่…แต่มันก็ใช่!

“ซะ ซี” ครูซไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงห้ามตัวเองไม่ได้ และก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเราสองคนพากันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง!!

ในขณะที่เราสองคนต่างตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง เซเวียร์ก็นึกอะไรบางอย่างได้ เธอหยัดกายลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพาตัวเองไปแต่งตัวและออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด

“ซีฟังก่อน”

“ค่อยคุยกันวันหลังนะครูซ”

“ซีเดี๋ยวก่อน…”

แต่ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องพักออกไปโดยมีครูซวิ่งตามมาเพราะต้องการจะคุยเรื่องนี้กับเธอให้เข้าใจ หน้าประตูก็ปรากฏเงาร่างของคนกลุ่มหนึ่งที่เพียงแค่เซเวียร์เห็นเธอก็แทบล้มทั้งยืน!

“คุณพ่อ…”

ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นอย่างตกใจเพราะบิดาตนเองมาปรากฏตัวที่นี่พร้อม ๆ กับมารดาของครูซ ที่ไม่รู้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

“ทีนี้คุณบัวจะเชื่อผมได้หรือยังว่าลูกชายคุณล่อลวงลูกสาวผมจริง ๆ”

เซเวียร์สมองเบลอไปชั่วขณะเมื่อได้ยินในสิ่งที่บิดาพูดออกมา เธอก้าวเท้าถอยหลังเมื่อท่านเดินหน้าเข้ามาคว้าท่อนแขนเธอและออกแรงบีบก่อนจะลากเข้ามาในห้อง

บุษบา หรือ บัว คือมารดาแท้ ๆ ของครูซ เธอไม่ใช่คนตัดสินคนด้วยน้ำคำใคร บิดาของเซเวียร์ไปหาเธอถึงสมาคมที่ทำงานเพื่อให้มาพิสูจน์ความจริงด้วยกันที่นี่ เธอก็ยินดีมาให้เห็นกับตาว่าเรื่องมันเป็นจริงหรือไม่

แต่เมื่อมาถึงแล้วเห็นสภาพลูกชายและเพื่อนสนิทอย่างเซเวียร์ที่เธอและครอบครัวรักและเอ็นดูประหนึ่งลูกสาวอีกคน ก็ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ฉันเพื่อนที่คนเป็นแม่เห็นมาตลอด ตอนนี้คงต้องมองกันใหม่แล้ว

“คุณพ่อ คุณป้าคะมันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดนะคะ”

แรงบีบที่ต้นแขนแรงขึ้นตามอารมณ์เดือดดาลของบิดา ก่อนที่ท่านจะถลึงตาใส่เธอให้เงียบเสียงลง ในชีวิตไม่คิดจะขัดคำสั่งบิดา

“มันไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดแล้วมันเป็นยังไง! แกดูสภาพตัวเองก่อนเถอะค่อยพูด!” เซเวียร์ก้มลงมองสภาพตัวเองก็ได้แต่กัดริมฝีปากแน่น เธออยู่ในชุดที่ล่อแหลมจริง ๆ

“แกจะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!” บิดาฟาดฝ่ามือมาที่ต้นแขนของเธอ หัวใจของเซเวียร์เจ็บหนึบ น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลรินลงมาไม่ขาดสาย ยิ่งนึกถึงคนที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งเนื้อตัวเธอสั่นเทาไปหมด

เซเวียร์เงยหน้ามองท่าน น้ำตาเปรอะเปื้อนเต็มใบหน้า เธอไม่รู้จะทำยังไงดีและที่ทำได้ดีที่สุดคือเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้

“ซีขึ้นมานั่งนี่เถอะ…มานั่งข้างกันกับป้า”

บุษบายอมรับว่าตนเองตกใจมาก แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะรับไม่ได้ สายตาของคนเป็นแม่มองไปที่ลูกชายอย่างผิดหวัง

“ผมอธิบายได้นะแม่…”

“จะอธิบายอะไร ในเมื่อทุกอย่างมันก็ชัดเจนอยู่ตรงนี้ ครูซจะบอกว่าไม่ได้มีอะไรกับซีงั้นเหรอ?!”

นี่ไม่ใช่มารดาของครูซพูด แต่เป็นเสียงบิดาของเซเวียร์ที่พูดแทรกขึ้นมา เท่านั้นก็เพียงพอที่จะทำให้คนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาครึ่งค่อนชีวิตอย่างบุษบาก็มองทุกอย่างออกในทันที

“ซีมาหาป้าขึ้นมานั่งตรงนี้…” ตอนนี้บุษบาไม่ได้สนใจใครนอกเสียจากหญิงสาวที่เอาแต่ร้องไห้ราวกับจะขาดใจตรงหน้าเธอ

“คุณป้าบัวคะ ฮึกกก คุณป้าบัว…” ทั้งน้ำเสียงและท่าทางของมารดาครูซที่กระทำต่อเธอแม้ในเวลาที่ย่ำแย่เช่นนี้ เซเวียร์รู้สึกผิดมาก เธอก้มหน้าสะอื้นไห้ปล่อยโฮอย่างหนัก

“ผมไม่ยอมนะคุณบัวอย่างไรลูกชายคุณบัวก็ต้องรับผิดชอบลูกสาวผม! ซีบอกป้าบัวไปสิว่าครูซมันบังคับแกยังไง!!”

คำพูดของบิดาเหมือนกับน้ำมันที่ราดรดลงกองไฟ และความเงียบของเซเวียร์ก็เหมือนพายุร้ายโหมกระหน่ำพัดพาให้ทุกอย่างเสียหายอย่างไม่มีทางที่จะกู่กลับแล้ว

“ไม่ต้องกลัวใครทั้งนั้นพ่อจะปกป้องแกเอง! ถ้าแกเงียบแบบนี้ก็แสดงว่าใช่! ยอมรับแล้วใช่ไหม!”

ในตอนนั้นครูซหวังว่าเซเวียร์จะพูดอะไรบ้าง แต่เธอเงียบ เงียบก็เท่ากับยอมรับทุกอย่างว่าสิ่งที่พ่อเธอพูดคือเรื่องจริง!

“ครูซล่อลวงลูกสาวลุงมาแบบนี้ พอได้แล้วจะทิ้งขว้างไม่ได้นะ! แล้วดูสิ! ครูซทำซีเขียวช้ำไปทั้งตัวแบบนี้จะให้ลุงทำยังไง คุณบัว! คุณต้องคิดถึงหัวอกพ่ออย่างผมบ้าง!”

ร่องรอยเขียวช้ำบริเวณลำคอและไหปลาร้าของเซเวียร์ยืนยันเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้เป็นอย่างดี

“คุณพ่อฟังซีก่อนนะคะ มัน…”

“นี่แกเห็นผู้ชายดีกว่าฉันเหรอ!”

บิดาเธอเป็นคนโมโหร้ายเป็นทุนเดิม และอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจก็มักจะทำแบบนี้เสมอ เซเวียร์ขยับกายไปจับขาท่านแต่ที่ได้มาคือฝ่ามือที่ฟาดลงมาบนใบหน้า

เพียะ!

“แกจะให้ฉันทำยังไง! ปล่อยผ่านไปเหรอ! ฉันเลี้ยงแกมาอย่างดีไม่ได้ต้องการให้แกมาเป็นของเล่นของใคร! คุณบัวคุณพูดมาว่าจะเอายังไง ถ้าวันนี้คุยกันไม่รู้เรื่องผมจะไปคุยกับย่าของครูซเอง!”

“ลุงราม!” พอบิดาของเซเวียร์เอ่ยถึงคุณย่าที่เคารพรัก ครูซก็ดูจะไม่ยินยอมในทันที

เซเวียร์ได้ยินเช่นนั้นก็ปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอะไรอีก บิดาของเธอถึงจะเป็นคนโผงผางแต่ท่านก็เป็นคนจริง อะไรที่คนอื่นทำไม่ได้ แต่เพื่อสิ่งที่ท่านต้องการแล้ว ท่านทำได้ทั้งนั้น

“ซีเธอบอกพ่อเธอไปสิว่ามันไม่ใช่อย่างที่ท่านคิด ฉันไม่ได้บังคับอะไรเธอ! พูดสิ!” ครูซตวาดออกไปเสียงดังลั่น

แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ เซเวียร์เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำจริง ๆ

“โถ่เว้ย!”

ตอนแรกเขาพยายามจะเข้าใจว่าบิดาของเซเวียร์อาจจะกำลังรวบหัวรวบหางเราอยู่ มันอาจจะเป็นแผนการของพ่อเธอ

แต่พอเห็นเซเวียร์นั่งเงียบไม่คิดจะปฏิเสธช่วยอะไร ครูซก็รู้สึกว่าเรื่องมันจะไม่สำเร็จเลยถ้าเซเวียร์ไม่ร่วมมือกับท่าน

“บอกป้ามาว่าครูซบังคับซีใช่ไหม?”

“แม่ผมไม่ได้ทำ! ผมเมาก็จริงแต่ที่แน่ ๆ ผมไม่ได้บังคับซี!”

“ซีตอบป้ามา ไม่ต้องกลัวใครทั้งนั้น…”

เซเวียร์ร้องไห้ปิ่มจะขาดใจและสุดท้ายก็พยักหน้า

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย…นี่เราเคยเป็นเพื่อนกันจริงไหมซี!!”

ครูซเดือดดาลกับคำตอบที่ไม่มีเสียงของเซเวียร์

เซเวียร์ร้องไห้จนตัวสั่นกอดขาบิดาและขอร้องให้ท่านอย่าได้ต่อว่าอะไรครูซอีกเลย ก่อนที่เธอจะมองไปที่ครูซก็พบว่าเขายืนขอบตาแดงก่ำมองเธอด้วยสายตาเคียดแค้นอยู่ตรงนั้น

เซเวียร์กัดปากจนเลือดออก ก้มหน้าร้องไห้อย่างอดสู ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วตอนนี้…เรื่องมันเลยเถิดไปไกล

“ตกลงค่ะคุณราม ครูซจะแต่งงานกับเซเวียร์”

“แม่ครับ! ยังไงผมก็ไม่แต่งนะ!!”

“ฉันไม่สน! ซีเป็นเมียแกแล้วยังไงแกก็ต้องรับผิดชอบ ถือว่าจบที่คำพูดฉัน!”

เขาแค่นหัวเราะออกมาพร้อมกับมองเซเวียร์อย่างไม่เชื่อสายตา มันเหมือนกับเวลาที่ผ่านมามันไม่เคยมีอะไรจริงเลย

สิบปีที่ผ่านมาเหมือนว่าเขาไม่เคยรู้จักเซเวียร์เลย…ไม่เคยรู้ถึงเนื้อแท้ผู้หญิงคนนี้เลย

“ครูซ ฮึกกก ซีขอโทษ”

หยาดน้ำตาสีใสไหลรินออกจากดวงตาคู่สวย ก่อนจะก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิดจับหัวใจ

ไม่ใช่ว่าบิดาเท่านั้นที่รู้ว่าลึก ๆ ในใจเธอเป็นคนเช่นไร แต่ท่านก็รู้ด้วยว่ามารดาของครูซเอ็นดูเธอและรักเธอประหนึ่งลูกสาวอีกคน

พ่อของเธอไม่ได้เล่นกับแค่หัวใจของเธอ แต่เล่นกับหัวใจของเราทุกคน

สิ่งที่เซเวียร์หวาดกลัวที่สุดในชีวิตเกิดขึ้นแล้ว…

ครูซเกลียดเธอแล้ว