ตอนที่4

กัญชพรรู้สึกเพลียและปวดใจ หล่อนคงยินดีถ้าหากคำพูดราวประกาศิตจะมีความรู้สึกละเอียดอ่อนของหัวใจ ไม่ใช่มาจากสมองสั่งเพียงอย่างเดียว

นับจากเผชิญหน้ากันในห้องนอนของหล่อน กัญชพรก็พยายามหลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับชายหนุ่มอีก

หล่อนทำได้ดีพอสมควร เผอิญด้วยนวินวรรษมีธุระต้องเดินทางไปต่างจังหวัด เพื่อสะสางปัญหาเรื่องที่ดินที่บิดาของเขาซื้อไว้นานแล้ว

เวลาผ่านไป เข้าสู่สัปดาห์ที่สองนับตั้งแต่เกิดเรื่อง กัญชพรยังคิดไม่ตกว่าควรทำอย่างไร

นับวันนวินวรรษยิ่งมีอาการเหม่อลอย นอกจากดูหมกมุ่นครุ่นคิดชายหนุ่มยังแสดงออกถึงความหงุดหงิด และก็ออกจะเฉยชาไม่ว่าจะกับใคร

เขาแทบไม่พูดกับหล่อน แม้เมื่อต้องพบกัน เพราะถึงยังไงก็หนีหน้ากันไม่พ้น ตราบใดที่อยู่บ้านเดียวกัน

กัญชพรพยายามจะวางท่าทีเฉยๆ มีบางครั้งที่หล่อนไม่แน่ใจนักว่า นวินวรรษลอบมองหล่อนด้วยสายตาติกดจะขุ่นขวางยามที่เขาคิดว่าหล่อนไม่เห็น

เรื่องที่เขาขอเวลาสะสางเกี่ยวกับพันธะหมั้นหมายที่มีกับบุสสดี นางแบบสาว ยังไม่มีกำหนดเวลาที่แน่ชัด

แต่วันหนึ่งหญิงสาวคู่หมายของเขาก็มาที่บ้านขณะนวินวรรษไม่อยู่

“ไม่ได้มาเสียนาน เธอยังอยู่หรือนี่?”

กัญชพรเม้มปากแม้จะเริ่มชินต่อวาจาถากถางเย็นชา ไร้ความเป็นมิตรของนางแบบสาว

“ค่ะ ยังอยู่ รับเครื่องดื่มอะไรมั้ยคะ”

“ไม่ต้อง! แต่เธออยู่ก็ดี พอฉันเข้ามาเป็นนายผู้หญิงที่นี่จะได้ไม่ต้องลำบากหาแม่บ้านใหม่ จะว่าไปเธอก็รู้งานในหน้าที่ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องปากเปียกปากแฉะอบรมบ่มสอนกันใหม่ แต่ยังไงก็เถอะนะ ฉันคงต้องจัดระเบียบบางอย่างใหม่ ไม่ใช่ว่าฉันถือตัวอะไรหรอก แค่ไม่ชอบที่คนใช้จะขึ้นมานอนในห้องใดห้องหนึ่งบนตึกเทียมนาย เรือนนอนคนใช้ก็มีอยู่แล้วด้านหลัง ถ้าฉันจะให้เธอย้ายลงไปอยู่ที่นั่นกับพวกคนใช้ด้วยกันคงไม่ว่า”

กัญชพรไม่ตอบ แต่คนถามก็ดูจะไม่ต้องการคำตอบ ดูจากที่พูดติดต่อกันไป

“ฉันพูดกับวรรษเขาแล้ว ฉันอยากแต่งงานเร็วๆ ไม่รอไม่เรออีกต่อไปละ เขาเห็นด้วย ก็คงอีกไม่นานฉันจะได้เข้ามาเป็นคุณผู้หญิงของเธอเต็มตัว เธอเอาใจฉันไว้ให้ดีละกัน รับรองถ้าฉันถูกใจเธอจะอยู่ที่นี่อย่างสุขสบายตลอดไป”

บุสสดีกลับไปแล้ว แต่กัญชพรก็ยังเก็บคำพูดของนางแบบสาวมาคิด

หลังจากคิดกลับไปกลับมาก็สำนึกในความจริงอย่างหนึ่ง ที่ระยะหลังมานี้เริ่มสงสัย นั่นก็คือ นวินวรรษอาจจะไม่ได้พยายามที่จะหาจังหวะบอกเลิกคู่หมั้นตามที่ขอเวลาไว้

ไม่เช่นนั้นบุสสดีจะพูดเรื่องแต่งงานในเร็ววันขึ้นมาได้อย่างไร

การที่เขาไม่บอก และการหมั้นหมายระหว่างเขากับบุสสดียังทอดยาวมาเรื่อยๆ จนฝ่ายหญิงมาพูดเรื่องแต่งงานขึ้นมา มีเหตุผลเดียว เขาพอใจจะแต่งงานกับผุสสดี และอาจมีใจให้กับนางแบบสาวอยู่ไม่น้อย อาจจะรักน้อยกว่าที่เคยรักภรรยาที่ตายจาก แต่ก็มีใจ ขณะกับหล่อนนั้นเขาจำเป็นต้องรับผิดชอบ

ก็อย่างที่เขาบอกนั่นแหละ กัญชพรคือหลานยายสายผู้ใหญ่ที่เขาให้ความเคารพนับถือ

สรุปว่าหล่อนนั้นอยู่นอกเหนือหัวใจและแผนชีวิตของเขา

หล่อนทนไหวหรือ ถ้าต้องใช้ชีวิตอย่างผัวเมียกับผู้ชายที่มีเพียงความรับชอบในหัวใจโดยปราศจากความรักที่หล่อนใฝ่ฝันและหวังวงง่าจะได้รับสักวัน

ถ้ากัญชพรจะยังลังเลอยู่ เห็นว่าตนอาจจะคิดมากเกินไปเกี่ยวกับความรู้สึกที่นวินวรรษมีต่อคู่หมั้น หล่อนก็สิ้นความลังเลทันทีที่ได้เห็นภาพข่าวของเขากับบุสสดีในบ่ายวันหนึ่งหลังจากนางแบบสาวได้มาที่ฉัตรอรุณประมาณห้าวัน

ภาพที่ถูกเลือกมาประกอบข่าวสารคนดัง นวินวรรษโอบแขนเหนือเอว ปลายมือแตะชายโครงข้างหนึ่งของคู่หมั้นสาว สีหน้ายิ้มแย้มจนหล่อนแปลบใจ เพราะไม่ได้เห็นยิ้มสดใสอย่างนี้ของเขานานมาแล้ว นับแต่เขาสูญเสียภรรยาและลูกในท้อง และยิ่งเหมือนมีหนามแหลมทิ่มแทงความรู้สึกกับถ้อยคำขยายภาพข่าวในทำนองกระเซ้าเย้าแหย่

“ความรักใกล้สุกงอม... เพื่อนฝูงเตรียมแสดงความยินดีได้แล้ว เพราะว่าที่เจ้าสาวกระซิบกระซาบมาว่าชุดเจ้าสาวที่สั่งจากห้องเสื้อดังในปารีสเดินทางมาถึงเป็นที่เรียบร้อย”

อ่านทวนกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ กัญชพรก็ตัดสินใจ

แม้จะไม่ยินดีนักเมื่อนวินวรรษบอกจะรับผิดชอบ แต่ก็เชื่อในคำพูดเหมือนจะให้สัญญาของเขา มาถึงตอนนี้หล่อนได้คิด ว่าที่นวินวรรษบอกจะรับผิดชอบนั้น เขาไม่ได้ระบุเวลาชัดเจนว่าเมื่อไหร่ จึงเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะรอให้รู้แน่ว่ามีผลพวงสืบเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ถ้าหล่อนท้องเขาจึงจะรับผิดชอบ แต่ถ้าไม่ เขาก็คงหาทางหว่านล้อมให้หล่อนรับค่าชดเชยความสาวที่เขาปล้นไปเป็นอันจบเรื่อง จากนั้นเขาก็จะได้แต่งงานกับคู่หมั้นตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก

ไม่! หล่อนจะไม่อยู่รอจนถึงวันนั้น

เขาขอเวลาจากหล่อนเพื่อเคลียร์กับคู่หมั้น แต่นี่ก็ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือนเต็มๆ นอกจากเขาไม่เคยมาบอกอะไรกับหล่อนอีก ยังมีข่าวคราวความคืบหน้าเรื่องเขาจะแต่งงานกับนางแบบสาว

ไม่มีทางอื่น หล่อนต้องไปจากฉัตรอรุณ และควรไปก่อนบุสสดีจะมาเป็นนายผู้หญิงของบ้าน

จะไปไหน ไปอย่างไร หล่อนยังนึกไม่ออก แต่ถึงอย่างไรก็ต้องไป!