บทที่2 อกหัก (1)

เช้าวันอาทิตย์คือวันหยุดพักผ่อนที่รัดเกล้าตั้งตารอคอยมาทั้งสัปดาห์ แต่วันนี้หญิงสาวกลับต้องฝืนใจตื่นเช้ากว่าทุกวัน ทั้งนี้เธอต้องนำกระเป๋าสตางค์ไปคืนให้ฟาบิโอนั่นเอง

พอแต่งตัวเรียบร้อยด้วยชุดที่ค่อนข้างรัดกุมและทะมัดทะแมงเหมือนที่เธอสวมใส่อยู่เป็นประจำแล้ว หญิงสาวจึงหันมาตรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง โดยไม่ลืมหยิบเครื่องช๊อตไฟฟ้าใส่กระเป๋าสะพายติดตัวไปด้วย

ความไว้เนื้อเชื่อใจที่เธอเคยมีให้ฟาบิโอเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ อย่างไรซะเธอควรมีอาวุธสำหรับไว้ป้องกันตัว เผื่อว่าเกิดเหตุการณ์เหมือนเมื่อคืนอีกเธอจะได้เล่นงานฟาบิโอกลับไป ให้เขาได้รู้ซะบ้างว่าคนอย่างรัดเกล้า พิพัฒน์พงษ์ไม่ใช่คนที่เขาจะลากขึ้นเตียงได้ง่าย ๆ

ออกจากตึกหลังเก่าซึ่งมีราคาค่าเช่าไม่แพงมาก รัดเกล้าจึงขึ้นรถประจำทางไปยังที่พักของฟาบิโอทันที และการได้มาเหยียบที่พักของแฟนหนุ่มอีกครั้งก็สร้างความรู้สึกตื่นเต้นให้กับรัดเกล้าไม่น้อย

ตั้งแต่คบกับฟาบิโอ เธอมาเหยียบห้องพักของเขาแทบนับครั้งได้ และการมาของเธอก็ไม่ใช่การมาเพียงคนเดียวลำพังเหมือนในวันนี้ แต่ทุกครั้งที่เธอมาเหยียบห้องพักของฟาบิโอ จะมีไอริสเพื่อนสาวร่วมคลาสมาเป็นเพื่อนด้วยเสมอ

หญิงสาวสูดอากาศหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อเรียกความมั่นใจให้ตนเองเมื่อมาอยู่หน้าห้องพักของฟาบิโอ พอกด กริ่งเพียงอึดใจเดียวเท่านั้นประตูห้องจึงถูกเปิดออก โดยสาวสวยผมยุ่ง และนุ่งผ้ากระโจมอกด้วยผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว ซ้ำเธอคนนี้ยังทำหน้าไม่พอใจอีก

“ฉัน เอ่อ... ” รัดเกล้าได้แต่อ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก เพราะผู้ที่มาเปิดประตูห้องไม่ใช่ฟาบิโอ และสิ่งที่พบก็ทำให้รัดเกล้าคิดว่าตนเองกดกริ่งผิดห้อง

“เรายังไม่รับพิซซ่าในตอนนี้” ถ้อยคำของแม่สาวเซ็กซี่ทำให้รัดเกล้าพูดอะไรไม่ออก ยังไม่ทันเอ่ยสิ่งที่คิดเอาไว้ออกมา สาวสวยที่อยู่ในห้องพักจึงปิดประตูใส่หน้าเธอดังปัง!

ให้ตายเถอะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?!

รัดเกล้ามองหมายเลขหน้าห้องพักอีกครั้ง บางทีเธออาจจะกดกริ่งผิดห้องก็ได้ หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนเดินดูเลขห้องอย่างใจเย็นและพยายามคิดบวกเข้าข้างตัวเองเข้าไว้

แต่สุดท้ายเธอก็มาหยุดที่หน้าห้องพักห้องเดิมจนได้ หญิงสาวกรอกลูกตาไปมากับเรื่องแย่ ๆ ต้อนรับเช้าวันอาทิตย์ เธอยืนนิ่งสักพักเพื่อเตรียมใจรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนตัดสินใจกดกริ่งอีกครั้ง

อึดใจเดียวเท่านั้นฟาบิโอจึงเปิดประตูห้อง คราวนี้สีหน้าของชายหนุ่มกลายเป็นเจื่อนสีขึ้นมาทันทีเมื่อเปิดประตูห้องมาพบเธอยืนเท้าสะเอวเข้า

“เซอร์ไพรส์ ฟาบิโอ” น้ำเสียงนั้นติดจะเครียด ๆ มากกว่าน้ำเสียงสดใสที่เธอควรใช้ทักทายแฟนหนุ่ม

“เซอร์ไพรส์มาก คุณมาที่นี่ได้ไงเทียร่า?”

รัดเกล้าเห็นฟาบิโอกลืนน้ำลายลงคอ เธอจึงแสร้งฉีกยิ้มหวานให้เขา ทั้ง ๆ ที่ในใจกำลังโกรธจัดกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก

“ฉันขึ้นรถประจำทางมาค่ะ พอดีมีธุระสำคัญกับคุณ ให้ฉันเข้าไปในห้องของคุณได้ไหม?” หญิงสาวใช้น้ำเสียงที่ห้วนกว่าปกติ แต่ฟาบิโอก็ยังขวางทางเธอเอาไว้

“ผมยังไม่สะดวกต้อนรับแขกในตอนเช้า ๆ แบบนี้”

“ฉันไม่ใช่แขกของคุณนะฟาบิโอ หรือว่าคุณกลัวว่าฉันจะพบผู้หญิงของคุณเข้า?” รัดเกล้ายังใจเย็นที่จะสนทนากับแฟนหนุ่ม

ได้ผล... ฟาบิโอนิ่งไป เธอจึงผลักอกกว้างเปล่าเปลือยของแฟนหนุ่มแล้วก้าวฉับ ๆ เข้ามาในห้อง

รัดเกล้ากวาดสายตาไปทั่วห้องทันทีเพื่อหาแม่สาวคนสวย แล้วเธอต้องชะงักเมื่อพบสาวสวยหัวยุ่งคนนั้นกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงห้องทอดสายตาออกไปชมวิวทิวทัศน์ในเมืองดูจะไม่สนใจอะไรด้วยซ้ำ

นอกจากนี้รัดเกล้ายังพบเสื้อผ้าทั้งชายและหญิงถูกถอดทิ้งไว้บนพื้น แล้วยังมีชุดชั้นในสีแดงลายลูกไม้แสนเซ็กซี่ และชุดชั้นในสีดำลายลูกไม้เช่นกันถูกถอดทิ้งเอาไว้ถึงสองชุด!

คำถามก็คือแม่สาวคนนี้ใส่ชุดชั้นในแสนเซ็กซี่ถึงสองชุดในเวลาเดียวกันเลยหรือ?

แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับฟาบิโอพาเธอคนนี้เข้ามาในห้อง ต่อให้เป็นเด็กมาเห็นภาพพวกนี้เข้าก็สามารถทายได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนี้!

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะ?” ริมฝีปากจิ้มลิ้มสั่นระริก มือไม้เย็นเฉียบด้วยความโกรธที่พุ่งขึ้นมาจนแทบระเบิด กระนั้นคนถูกป้อนถามคงเอาแต่นิ่งเฉย

“ฉันต้องการคำอธิบายค่ะฟาบิโอ!” รัดเกล้ากระแทกเสียงทำตาดุใส่แฟนหนุ่มด้วยความไม่พอใจทันที

ฟาบิโอไหวไหล่ไม่ยี่หระ พลางคว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอย่างสบายใจ เขาพ่นควันขาวออกมาแล้วนั่นล่ะ ถึงให้คำตอบ “ผมไม่มีคำอธิบายในเรื่องนี้”

“หมายความว่าไง?”

“ก็... หมายความตามนั้น แล้วแต่คุณจะเข้าใจ”