บทที่ 16

จือลู่ถึงกับกุมหน้าผากนางไม่คิดว่าเรื่องจะยุ่งยากถึงเพียงนี้แต่ในเมื่อรับปากไว้แล้วนางจึงต้องทำ จือลู่จึงได้เตรียมตัวเพื่อไปพบอาเยว่ที่ตลาด และต้องนัดหมายที่จะพาป้าจิ่วไปพบนางที่เรือนเพื่อทำการสู่ขอ

นางจึงยุ่งจนหัวหมุนไปหมด เมื่อพาป้าจิวไปทำการสู่ขอและได้เวลาเกิดของทั้งคู่มาแล้ว ป้าจูจึงรับหน้าที่ไปติดต่อ ปาจื่อ เพื่อทำการหาฤกษ์มงคล นางจะได้นำไปให้ท่านป้าจิ่วเป็นคนเลือกว่าต้องการแต่วันใด และต้องส่งคนไปแจ้งที่เรือนของอาเยว่เพื่อให้เตรียมตัวอีกด้วย

"ท่านป้า หากผู้ใดถามเรื่องแม่สื่อที่ท่านใช้ ท่านช่วยปิดเรื่องอายุของข้าได้หรือไม่เจ้าคะ" จือลู่ถามขึ้นในวันที่นางจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย

ป้าจิ่วก็เข้าใจเรื่องที่นางกังวล แม่นางที่อายุน้อยถึงเพียงนี้ต้องมาเป็นแม่สื่อหากมีคนอื่นล่วงรู้หรือบุรุษคนใดรู้ใครจะกล้าแต่งนางเข้าจวน เพราะสตรีที่รู้จักคนไม่ทั่วไม่ทำตัวสำรวมเก็บตัวในห้องหอเช่นคุณหนูทั่วไปทั้งที่ยังไม่ออกเรือนในยุคนี้นับว่าผิดธรรมเนียมนัก

แต่จือลู่ที่ไม่คิดว่าตนจะต้องออกเรือนก็ไม่ได้คิดอันใดตั้งแต่แรก เพียงอยากหาสิ่งใดทำ นางที่เป็นแม่สื่อ แถมยังได้แต่งหน้าเจ้าสาวในอาชีพที่นางรักอีกนับว่าอาชีพนี้ก็ไม่ได้แย่เกินไป หากป้าจูไม่เอ่ยเตือนนางเสียก่อนนางคงไม่ได้บอกป้าจิ่วในเรื่องนี้

เงินก้อนแรกที่นางได้จากป้าจิ่วเป็นเงินห้าสิบตำลึงนับว่ามากนัก หากเทียบกับค่าจ้างของแม่สื่อคนอื่น หนิงเฉิงเห็นพี่สาวมีความสุขจึงไม่ได้เอ่ยห้าม บ่าวในเรือนก็ช่วยคุณหนูของตนเช่นกัน

จือลู่อายุล่วงเข้าสู่วัยปักปิ่น นางจัดเลี้ยงขึ้นภายในจวนเท่านั้น โดยมีป้าจูเป็นคนช่วยปักปิ่นให้นาง เพราะนางไม่ได้สนใจเรื่องความเป็นนายหรือบ่าว

อาเยว่เมื่อแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลจิ่วนางก็เปิดร้านขายของต่างถิ่นดั่งเช่นที่จือลู่ได้เคยแนะนำให้กับท่านป้าจิ่วไว้ กิจการของนางค้าขายได้กำไรงาม จนสหายของป้าจิ่วที่กำลังมองลูกสะใภ้ต่างก็สอบถามว่านางหาลูกสะใภ้เช่นนี้จากที่ใด

ป้าจิ่วจึงได้แนะนำจือลู่ให้ทุกคนได้รู้จัก แต่นามที่นางใช้เป็นแม่สื่อคือ 'อ้ายเสิ่น' (กามเทพ) ทุกครั้งที่นางออกไปพบฮูหยินทั้งหลายเพื่อสอบถามความต้องการของแต่ละคนนางจะปิดบังใบหน้าตนเองอยู่เสมอ ถึงจะเปิดใบหน้าให้ได้เห็น แต่นางก็จะแต่งหน้าและเกล้าผมเช่นสตรีที่ออกเรือนแล้ว

คนอื่นจึงไม่สามารถรู้ตัวตนที่แท้จริงของนาง ชื่อเสียงของอ้ายเสิ่นภายในเมืองเป่ยหานก็เริ่มถูกพูดถึงมากขึ้น เมื่อนางจับคู่ให้กับสหายของท่านป้าจิ่วไปแล้วถึงสามคน

ทุกตระกูลล้วนแล้วแต่ให้ลูกสะใภ้ที่ถูกใจ ภายในเวลาไม่ถึงปี จือลู่ก็มีคนติดต่อเข้ามามากมาย นางเปิดหน้าร้านโดยหาตัวแทนให้ออกหน้าให้นาง มีพ่อบ้านฉินที่จะนำรายชื่อคุณชายหรือคุณหนูในเมืองที่ต้องการหาคู่มาส่งให้นาง

จือลู่ขอให้เขียนนิสัยและความชอบของแต่ละคนจามจริง แล้วนางยังต้องสืบประวัติของคนเหล่านั้นอีกด้วย เพื่อให้การจับคู่ของนางไม่เกิดการผิดพลาดมากที่สุด และคนที่จะคอยหาข่าวได้ดีที่สุดคือกลุ่มขอทาน

นางเลี้ยงดูกลุ่มคนขอทานในเมืองเป่ยหานไว้มาก โดยนางให้โอกาสคนที่อยากคนงานกับนางและที่ทำได้ดี จือลู่เช่าบ้านท้ายตลาดให้พวกเขาได้อยู่ ทุกครั้งที่สืบหาข่าวมาได้นางจะให้ค่าจ้างตอบแทนในราคาที่งาม ทำให้ตอนนี้นางยังเปิดสำนักขายข่าวอีกอย่างด้วย

การแต่งหน้าของนางก็เป็นอีกอย่างที่สร้างชื่อเสียงให้กับนาง จนค่าตัวของนางที่ถูกจ้างให้แต่งหน้าในหนึ่งครั้งสูงถึงหนึ่งร้อยตำลึง แต่บรรดาคุณหนูหรือฮูหยินที่จัดงานเลี้ยงต่างก็ต้องการตัวนาง จือลู่จะรับงานเฉพาะที่นัดล่วงหน้ากับนางไว้เท่านั้น

"คุณหนูท่านไม่คิดจะเปิดร้านขายเครื่องประทินโฉมหรือเจ้าคะ" อีอีถามขึ้น เพราะเครื่องสำอางที่คุณหนูของนางบอกว่าทำขึ้นมาเอง ในเมืองเป่ยหานหรือเมืองใดก็ไม่อาจหาได้

"อืม น่าสนใจ" จือลู่จับคางอย่างครุ่นคิด

เมื่อหนิงเฉิงกลับมาจากสำนักศึกษานางจึงได้นำเรื่องที่อีอีพูดกับนางมาคุยกับน้องชาย

"พี่หญิงท่านหาซื้อทาส แล้วสอนให้พวกนางแต่งหน้า เมื่อถึงตอนนั้นท่านก็รับงานเพิ่มได้ อีกอย่างท่านไม่ต้องเปิดร้านให้เหนื่อยเพิ่มด้วยขอรับ"