16 หนังสือที่อ่านจบไปแล้ว

ช่วงบ่ายเจณิสารีบเดินทางไปทำงานที่คลินิกตามปกติ เธอแวะซื้อชิมการ์ดใหม่และเก็บซ่อนเอาไว้ภายในกระเป๋าถือ ช่วงเย็นใกล้ถึงเวลาที่คลินิกกำลังจะปิดเจณิสาตั้งใจว่าจะรีบจัดการเรื่องคนไข้ที่นัดเอาไว้และธุระทั้งหมดให้เสร็จสิ้น เพื่อจะได้รีบกลับไปหาเฟลิกซ์ให้เร็วที่สุด

ตอนนี้ความห่วงใยในตัวมาเฟียหนุ่มกลับอยู่เหนือสิ่งใด ทุกวินาทีที่ห่างจากอ้อมกอดของเขามันเต็มไปด้วยความกังวล ภาพใบหน้าหล่อเหลาและรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ ทั้งหมดนี้คือแรงผลักดันให้คุณหมอสาวรีบทำงานแข่งกับเวลา

ขณะที่เจณิสากำลังจัดเตรียมเครื่องมือสำหรับคนไข้รายสุดท้ายของวัน เธอก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทำเรื่องสำคัญที่สุดที่เฟลิกซ์แนะนำ นั่นคือการลบข้อมูลกล้องวงจรปิดภายในคลินิก เกี่ยวกับเหตุการณ์เย็นวันที่เฟลิกซ์เข้ามารักษา คิดได้ดังนั้นคุณหมอสาวจึงไม่รอช้ารีบจัดการลบข้อมูลทันที

ด้านล่างของคลินิก

“หมอเจนยังอยู่มั้ย” เสียงห้าวดังขึ้นทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ณัฐพลแฟนเก่าที่เพิ่งถูกตัดขาดไปเมื่อช่วงบ่าย เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าตึงเครียด

“คุณหมอน่าจะอยู่...” ส้มผู้ช่วยพยาบาลสาวตอบอย่างไม่แน่ใจ แต่เธอยังไม่ทันพูดจบ

ณิชาที่เดินออกมาพอดีก็รีบพูดแทรกขึ้น

“พี่เจนไม่ว่างค่ะ พอดีมีคนไข้นัดไว้” เธอตอบเสียงเรียบแต่หัวใจเต้นแรง กลัวว่าส้มจะหลุดพูดความจริงออกไป

จากนั้นณิชาก็รีบพิมพ์ข้อความส่งไปหาเจณิสาที่อยู่ในห้องหัตถการบนชั้นสองอย่างรวดเร็ว

พี่เจน! พี่ณัฐมาอีกแล้วค่ะ จะให้หนูบอกว่ายังไงดีคะ

เจณิสาวางเครื่องมือแพทย์ลงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

โชคดีที่มีคนไข้รายใหม่เดินเข้ามาพอดี ทำให้ณัฐพลต้องจำใจนั่งรออยู่ด้านล่างด้วยสีหน้าหงุดหงิด

แต่ทันทีที่คนไข้รายนั้นออกจากห้อง เขาก็ลุกพรวดขึ้นบันไดโดยไม่สนเสียงห้ามของณิชาแม้แต่น้อย

“เจน! พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ... เรื่องของเรา!” เจณิสาเงยหน้าขึ้น พลางเก็บอุปกรณ์เข้าที่อย่างใจเย็น แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่าย เพราะความรักที่เคยมีให้เขา... มันหมดสิ้นไปแล้วจริง ๆ

“เปล่าประโยชน์ค่ะ เพราะฉันยังยืนยันคำตอบเดิม” เจณิสาเอ่ยเรียบ ๆ แต่เด็ดขาด เขาเพิ่งบุกมาง้อเธอเมื่อช่วงบ่ายไปอยู่หยก ๆ แล้วนี่ก็ยังจะมาอีก

ณัฐพลรีบวางช่อกุหลาบสีแดงสดลงบนโต๊ะตรงหน้า รอยยิ้มฝืน ๆ และสายตาอ้อนวอนเหมือนเดิม มันคือภาพที่เธอเห็นมานับครั้งไม่ถ้วนหลังจากเขาทำผิด แล้วก็กลับมาขอโทษ

“ยกโทษให้พี่เถอะเจน... พี่สัญญา จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”

“แต่ฉันหมดรักคุณแล้ว” เธอตอบทันควัน

“ต่อให้คุณพยายามยังไง ฉันก็กลับไปเหมือนเดิมไม่ได้ คุณอย่าฝืนเลย มันเสียเวลาเปล่า” สีหน้าจากสำนึกผิดกลายเป็นเครียดจัดขึ้นมาทันที

“พี่ถามหน่อย เจนไปรู้จักกับไอ้ฝรั่งนั่นตั้งแต่ตอนไหนกัน!” เจณิสาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ตอนไหนก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ เพราะทุกอย่างมันเกิดจากคุณเอง ที่ทรยศความเชื่อใจของฉัน กี่ครั้งแล้วคะ ที่ฉันเคยให้อภัยคุณ!!!”

คำพูดนั้นเหมือนตบหน้าเขาเต็มแรง ณัฐพลกัดกรามแน่น เขารู้... ว่าเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

เธอไม่ใช่แฟนสาวที่เคยเป็นของตายสำหรับเขาอีก

“เจน... ขอโอกาสให้พี่อีกสักครั้งเถอะนะ” เสียงเขาสั่นเครือ เจณิสาสูดลมหายใจลึก สีหน้าตึงขึ้นทันที

“ฉันพูดทุกอย่างไปหมดแล้ว เราจบกันแล้วค่ะ เชิญคุณกลับไปเถอะ”

“พี่ขอโทษนะเจน พี่จะไม่ทำอีกแล้ว เรากลับมาเหมือนเดิมเถอะนะ... นะเจน!”

“ผู้หญิงที่เจนเห็นคืนนั้น เธอเป็นแค่สาวไซด์ไลน์เอง!..พี่ก็แค่คบเล่น ๆ ชั่วคราวก็เท่านั้น!..ผู้ชาย..มันก็ต้องมีบ้างสิ!” ณัฐพลพูดอย่างไม่อายปาก คำพูดที่เต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัวและไร้ความรับผิดชอบ ทำให้ณิชาที่แอบฟังอยู่ถึงกับเอือมระอา เธอทำได้เพียงถอนหายใจและเดินเลี่ยงไป

“แค่นั้นก็ถือว่านอกใจแล้วค่ะ! ไม่มีผู้หญิงคนไหนรับได้หรอก” เจณิสากล่าวอย่างเจ็บปวด ความเด็ดขาดของเธอไม่ได้มาจากความโกรธเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่มาจากความรักที่สิ้นสุดลงแล้วต่างหาก

“ก็เจนไม่ยอมให้พี่มีอะไรด้วย! ปล่อยให้พี่ทนทรมานอยู่คนเดียว! พี่ก็ต้องหาผู้หญิงอื่นสิ!” ณัฐพลตอบกลับอย่างหน้าไม่อาย เจณิสาส่ายหน้าอย่างสมเพช ในดวงตาของเธอไม่มีความรักเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย มีแต่ความผิดหวังกับความคิดที่ต่ำตมของอดีตแฟนหนุ่ม

“งั้นคืนนี้...พี่ไปหาเจนที่คอนโดได้มั้ย” ณัฐพลรีบดึงมือของเจณิสาไปกอบกุมเอาไว้ แต่คุณหมอสาวก็รีบสะบัดมือออกทันที ราวกับมันเป็นเชื้อโรค ความรู้สึกรักที่เคยมีถูกแช่แข็งจนกลายเป็นความรังเกียจ

“อย่าเลยค่ะ...ฉันมีคนรักใหม่แล้ว” เธอเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉยแต่ว่าสะใจที่สุด ณัฐพลชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็รีบโยนหินถามทางด้วยความไม่เชื่อ

“ให้พี่ไปหาเจนที่คอนโดเถอะ นะนะ!!!”

“ไม่ได้!!!” เจณิสาตอบเสียงแข็ง

“นี่แสดงว่าเจนอยู่กับมันแล้วงั้นเหรอ!”

“นั่นมันเรื่องของฉันค่ะ ฉันจะนอนกับใครมันก็เรื่องของฉัน” เธอตอบเสียงเรียบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“เชิญคุณออกไปได้แล้ว”

“คุณหมอคะ พอดีว่าคนไข้รอนานแล้วค่ะ” ส้มพยาบาลสาวรีบเดินเข้ามาขัดจังหวะ ณิชาที่อยู่ห้องหัตถการถัดไปเห็นท่าไม่ได้จึงเดินเข้ามาสมทบและบอกให้ส้มออกไปรอด้านนอก

“ณิชา! ช่วยพูดกับพี่เจนให้พี่หน่อยสิ พี่เจนเค้าไม่ฟังพี่เลย” ณัฐพลหันไปขอความช่วยเหลือจากณิชา

ณิชามองใบหน้าของเจณิสาด้วยความเห็นใจอย่างแท้จริง แต่ก็จำต้องยอมช่วยเจรจาเพื่อให้ณัฐพลยอมออกไปจากห้อง เมื่อคุยกันเรียบร้อยและได้คำยืนยันจากคุณหมอรุ่นพี่ ณิชาจึงออกมาเผชิญหน้ากับณัฐพลเป็นครั้งสุดท้าย

“พี่ณัฐคะ พี่เจนบอกว่ายังไงก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว พี่ณัฐปล่อยพี่เจนไปเถอะนะคะ ถือว่าณิชาขอร้อง” ณิชาพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่ประณีประนอมที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้

“ณิชา!!! ไอ้ฝรั่งคนนั้นมันเป็นใคร!!!” ดวงตาคมสั่นระริก

“ณิชาไม่รู้จักเขาหรอกค่ะ” เธอตอบเบา ๆ

“เป็นไปได้มั้ยที่เจนเค้าจะคบกับมันเพื่อประชดพี่” ณิชาสูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง ก่อนพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่สุดเท่าที่ทำได้

“ณิชาไม่รู้ค่ะ เรื่องนี้พี่เจนไม่ได้บอก พี่ต้องไปถามพี่เจนเอง”

“ตอนนี้... พี่กลับไปก่อนเถอะค่ะ รอให้ทุกอย่างมันเบาลงหน่อย เผื่อพี่เจนจะใจเย็นลง แล้วค่อยคุยกันอีกที”

ณัฐพลเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

“ก็ได้ แต่ถ้าพี่ยังไม่เห็นว่าเจนมีใครพี่ก็จะง้อเค้าอยู่แบบนี้แหละ” เขาพูดเบา ๆ ก่อนหมุนตัวเดินจากไป

หลังจากณัฐพลกลับไป เจณิสาทำหัตถการให้คนไข้รายสุดท้ายเสร็จสิ้น เธอก็เดินออกจากห้องทำงาน และทำท่าเหมือนจะกลับก่อนเวลาปิดคลินิก

“พี่เจนโอเคไหมคะ” ณิชาที่เดินลงมานั่งคุยอยู่กับส้ม เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“พี่โอเคจ้ะ ส้มช่วยดูให้หน่อยว่ามีคนไข้ที่นัดไว้อีกมั้ย”

“ไม่มีแล้วค่ะ”

“งั้นณิชากับส้มจะกลับเลยมั้ย พี่ว่าจะกลับแล้ว ” เธอหันมาถามทั้งสอง

“หนูว่าพี่ณัฐรอบนี้เค้าดูอันตรายนะคะ ถ้าเกิดดักฉุดพี่เจนขึ้นมาจะทำยังไง หนูว่าพี่ควรหาใครสักคนมาดูแลได้แล้ว อย่าเดินทางคนเดียวเลย” คำพูดของณิชาทำให้เจณิสานึกถึงเฟลิกซ์ขึ้นมาทันที

ขากลับเจณิสาแวะห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเสื้อผ้าและอาหารไปให้เฟลิกซ์ หลังจากเลือกชุดเสร็จ เธอก็เดินไปยังโซนอาหารสดและเลือกซื้อเนื้อสัตว์ชั้นดี รวมไปถึงวัตถุดิบในการประกอบอาหารที่สามารถเก็บไว้ได้นาน ๆ

ขณะที่เธอกำลังเลือกซื้อวัตถุดิบสำหรับประกอบอาหารอยู่นั้น เสียงที่น่ารำคาญก็ดังขึ้นด้านหลัง

“เจน! ซื้อของไปทำไมเยอะแยะ ...เดี๋ยวนี้เจนทำอาหารกินเองแล้วเหรอ” ณัฐพลที่แอบขับรถตามเธอมาเขาหวังว่าคืนนี้จะง้อเธอได้สำเร็จเหมือนเช่นทุกครั้ง เขาจึงไม่ยอมละความพยายาม

“เจนมีคนทำอาหารให้ทานค่ะ” เจณิสาตอบอย่างจริงจัง

“มันเป็นใคร บอกพี่มา”

“พี่หยุดตามเจนได้แล้วค่ะ ขอร้องเถอะ!” เจณิสาเผลอเรียกเขาด้วยความสนิทสนมเพราะมัวแต่กังวลเรื่องเฟลิกซ์ อันที่จริงเธอก็ไม่อยากบอกว่าเธออยู่กับเขาเพราะกลัวจะผิดสังเกต แต่ก็อดไม่ได้เพราะณัฐพลตอแยไม่เลิก ก่อนจะรีบเข็นรถเข็นเพื่อไปจ่ายเงิน ณัฐพลก็รีบสาวเท้าก้าวตามเธออย่างไม่ยอมลดละ ยังไงคืนนี้เขาต้องได้ตัวเธอเพื่อให้เธอยอมเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

แต่แล้วโชคก็เป็นใจให้คุณหมอสาวอย่างไม่คาดคิด! เมื่อผู้หญิงคนเดิมที่ณัฐพลแอบคบหาด้วย เดินผ่านมาแถวนั้นพอดี และดูเหมือนจะเห็นณัฐพลเข้า

อดีตแฟนหนุ่มของเจณิสาที่เห็นใบหน้าของสาวคนนั้นก็รีบขอตัวหนีไปทันที ด้วยท่าทางที่ลนลานและไม่อยากวุ่นวายกับเจณิสาอีก เธอจึงได้โอกาสนั้นรีบขนของขึ้นรถกลับคอนโดทันที