ตอนที่ 4 รสมือ (4.2)

“ขอบคุณมากนะน้องเพชรที่ช่วยคุณธามเอาไว้ ไม่อย่างนั้นคงโดนนักข่าวกักตัวไม่ให้ออกจากงานแน่ เดี๋ยวนี้นักข่าวน่ากลัวกว่าเมื่อก่อน พักหลังพวกนี้ไม่ค่อยเกรงใจ ยอมทำทุกอย่างขอแค่ให้ได้ข่าวตามที่ต้องการ”

เพชรพันปียิ้มรับคำขอบคุณนั้น พร้อมทั้งรับฟังสิ่งที่น้ำนิ่งพูดโดยไม่แสดงความคิดเห็น เพราะเธอไม่ได้อยู่ในวงการนี้ ส่วนเจ้าของเรื่องนั้นนอนหลับอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก

“ทำไมต้องอยากรู้เรื่องของเขามากขนาดนี้คะ” เพชรพันปีถามคำแรก น้ำนิ่งถอนหายใจเมื่อเจอคำถามแล้วก็เล่าว่า

“ก็คู่กรณีเป็นนางเอกดังนี่ฮะ ตัวร้ายได้นางเอกแล้วทิ้งคนก็ย่อมต้องสนใจ ยิ่งแม่คนนั้นเป็นนางเอกขวัญใจมหาชนด้วย แถมยังให้ข่าวแบบใครได้อ่านได้ฟังก็ต้องรู้ว่าแม่คนนั้นจ้องโจมตีคุณธามโดยเฉพาะ”

“คงไปหว่านเสน่ห์แล้วให้ความหวังผู้หญิงมากซินะ”

“ไม่หรอก พี่รู้ดีว่าคุณธามมีข้อตกลงกับคู่ควงเสมอ กับคนนี้ก็ตกลงกันไว้แล้ว แต่พอนานเข้าฝ่ายหญิงอยากจะได้มากกว่านั้น และจะไม่ยอมทำตามที่คุยกันไว้” น้ำนิ่งอธิบาย แต่เพชรพันปีไม่เข้าใจนัก

“ทำไมต้องทำข้อตกลงคะ กลัวการผูกมัดเหรอ”

“ไม่ใช่หรอกฮะ คุณธามไม่ได้กลัวการผูกมัด แต่กลัวการถูกทิ้งมากกว่า”

“เลยเลือกที่จะทิ้งคนอื่นก่อนแทน” แม่ค้าสาวต่อให้

“น้องเพชร คุณธามไม่ได้ร้ายแบบนั้น ที่เป็นแบบนี้มันมีที่มาที่ไป” น้ำนิ่งพูดต่อไปว่า

“ความจริงแล้วคุณธามไม่ใช่คนร้ายกาจ ถ้าตัดเรื่องไม่ลงเอยกับใครสักทีออกไป เขาเป็นคนดีมาก”

เพชรพันปีได้แต่ยิ้มรับ ความจริงแล้วอยากจะเถียงเหลือเกินว่านอกจากเรื่องผู้หญิงแล้ว ผู้ชายคนนั้นปากร้ายที่สุด

“เพชรว่าเราไปปลุกเขาดีกว่าค่ะ จะได้กลับบ้าน”

ผู้จัดการสาวห้าวพยักหน้าเห็นด้วย เพราะตอนนี้ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว

ช่วงนี้ธามแทบกระดิกตัวไปไหนหรือทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากงานจะเยอะแล้ว เขายังต้องมาเจอกับข่าวคาวๆ ที่น่าปวดหัวด้วย คงอีกพักใหญ่กว่าเรื่องนี้จะซาลง

“คุณธามกินอะไรหรือยังฮะ” น้ำนิ่งถาม

“กินแล้วครับ เอ่อ แม่โสมพันปีหาให้กิน”

“คุณธามทำไมไปเรียกน้องเพชรแบบนั้น” น้ำนิ่งหัวเราะเมื่อได้ยินชื่อที่ธามเรียกเพชรพันปี

“ชื่อแปลกไม่พอ ยังปากร้ายนิสัยไม่ดีด้วย” ธามวิจารณ์สนุกปาก น้ำนิ่งส่ายหน้าเพราะไม่เห็นด้วย

“คุณธาม พี่ยังยืนยันว่าน้องเพชรเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก ถ้าคุณธามรู้จักและสนิทกับน้องเพชรมากกว่านี้ คุณจะรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าคุยด้วยเป็นที่สุด”

“พี่น้ำนิ่งชอบเหรอ จะจีบว่างั้น” นักแสดงหนุ่มเหล่ตามองผู้จัดการเล็กน้อย

“เฮ้ย ทำไมพูดแบบนี้ พี่รักน้องเพชรเหมือนน้องนะฮะ น้องจริงๆ ไม่ใช่น้องจ๋า แถมทับทิมพี่สาวของน้องเพชรก็เป็นเพื่อนสนิทพี่ด้วย ดังนั้นรายนี้ไม่จีบฮะ จะว่าไปน้องเพชรนี่ก็ทำแต่งานจนไม่มีเวลาหาแฟน ส่วนคุณธามก็ถึงเวลาที่จะจริงจังกับใครสักคนได้แล้ว ดูไปน้องเพชรกับคุณธามก็เหมาะสมกันดีนะ”

“อย่ายัดเยียดยัยตัวแสบนั่นให้ผมเลยพี่น้ำนิ่ง เห็นๆ อยู่ว่าร้ายกาจ ในปากเลี้ยงสุนัขไว้ร่วมร้อยตัวแบบนั้น ใครทำอะไรไม่ถูกใจได้ปล่อยลูกน้องออกมากัดสิ”

“คุณธามจีบน้องเพชรไหมล่ะ” น้ำนิ่งแกล้งถาม ธามหยุดยิ้มทันทีเมื่อถูกถามเช่นนั้น

“ไม่ใช่ผู้หญิงในอุดมคติของผมเลย ไม่มีส่วนไหนเฉียดเลยสักนิด ผมไม่ชอบผู้หญิงปากจัด นอกจากปากจัดแล้วยังกระด้าง ไม่น่ารัก ถึงจะหน้าตาน่ารักและทำอาหารอร่อย แต่ผมไม่คิดจะจีบเป็นแฟนแน่ ผมไม่อยากได้แม่ค้าปากจัดมาควง”

“พี่หมายถึงจีบแบบจริงจังไปเลย ไม่ใช่แค่ควง” น้ำนิ่งยุต่อ

“แบบนั้นยิ่งไม่เอาใหญ่ พี่น้ำนิ่งจะให้ผมจีบผู้หญิงบ้าเหรอ”

“คุณธามอคติ น้องเพชรไม่ได้บ้าเสียหน่อย”

“เลิกพูดดีกว่าครับ ผมไม่มีทางจีบผู้หญิงคนนั้นแน่นอน ใครได้ไปน่าสงสารนะ ผู้ชายคนนั้นโคตรซวย”

น้ำนิ่งส่ายหน้า ดูเหมือนว่าจะยุไม่ขึ้น

เพชรพันปียืนหน้ามุ่ยเมื่อยังไม่มีใครมาเปิดประตูให้เสียที ดีที่มาส่งอาหารให้เขาเป็นคนสุดท้าย ไม่อย่างนั้นคงเสียเวลามากกว่าจะส่งหมด เผลอๆ อาจจะเกินเวลาที่ตั้งไว้เสียด้วย

“มาหาใครครับคุณหนู” เสียงของชายวัยกลางคนรูปร่างสันทัดผิวดำแดงหน้าตาท่าทางใจดีเอ่ยทักขึ้นมา ทำให้แม่ค้าสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะไม่ต้องรออีกต่อไปแล้ว

หญิงสาวยกมือไหว้บุคคลที่แก่กว่าด้วยความนอบน้อม ทำเอาพ่อบ้านรับไหว้แทบไม่ทัน เพราะไม่เคยมีแขกที่ไหนไหว้แบบนี้มาก่อน จะมีก็เพียงน้ำนิ่งเท่านั้นที่ยกมือไหว้เขาแบบไม่ถือตัว

“หนูเอาอาหารมาส่งคุณธามค่ะ”

พ่อบ้านวัยกลางคนพยักหน้ารับแต่ยังไม่เปิดประตูให้ สิ่งที่ทำคือโทรศัพท์หาเจ้านายเพื่อความมั่นใจ เพราะเกรงว่าจะเป็นพวกแฟนคลับที่พยายามบุกถึงบ้านเพื่อเจอตัวดารา และเมื่อได้คำตอบที่แน่ชัดแล้วจึงเปิดประตูบ้านเพื่อให้หญิงสาวเข้ามา

“เข้ามาก่อนนะครับ คุณธามให้คุณเข้าไปข้างในด้วย”

“ให้หนูเข้าไปข้างในหรือคะ”

“ใช่ครับ คุณธามให้คุณหนูรอสักครู่ จะรีบกลับมาเห็นว่ามีเรื่องจะพูดกับคุณหนูด้วยครับ”

“ค่ะ ว่าแต่คุณลุงชื่ออะไรคะ”

“ลุงชื่อจ้านครับ เป็นพ่อบ้านของที่นี่”

“หนูชื่อเพชรพันปีค่ะ คุณลุงเรียกหนูว่าเพชรเฉยๆ ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะลุงจ้าน” พ่อบ้านใหญ่มองหน้าหญิงสาวอย่างเอ็นดู ก่อนจะพาเธอเดินเข้าไปด้านใน

“หนูเพชร คนนี้คือคุณหมอธรครับ คุณพ่อของคุณธาม” ลุงจ้านแนะนำ เพชรพันปีวางของลงที่โต๊ะและยกมือไหว้ คุณหมอธรยิ้มและรับไว้หญิงสาวตรงหน้า

“ธามไม่อยู่แต่เขาให้หนูรอก่อน อีกไม่ถึงสิบนาทีจะเข้ามา” คุณหมอธรพูดกับแขกของลูกชายและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

“ค่ะ”