(ดาว)ร้ายคว้ารัก(เธอ)

บทนำ

สายฝนที่ตกกระหน่ำสร้างความชุ่มฉ่ำไปทั่วทุกพื้นที่ หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งสวมเสื้อคลุมทรงโอเวอร์ไซซ์กำลังเดินกางร่ม มืออีกข้างหิ้วของพะรุงพะรัง ผมยาวดำขลับชุ่มน้ำเรียบติดไปกับใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอางค์แต่งแต้มแต่ยังคงมีความสวยให้เห็น

“ให้ตายสิ จะมาตกอะไรตอนนี้ ฝนตก รถเสีย อะไรมันจะโชคดีขนาดนี้นะ” เธอบ่นพึมพำอย่างหัวเสียเร่งฝีเท้าเดินให้เร็วยิ่งขึ้น

สภาพอากาศแบบนี้ทำให้เพชรพันปีส่งของได้ล่าช้ากว่าที่คิดไว้มาก หญิงสาวเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีกเนื่องจากฝนตกหนักมากขึ้น ร่มที่กางอยู่ก็ต้องเอามาบังของที่ถือไว้เพื่อไม่ให้เสียหาย

ในขณะนั้นเธอไม่ได้สังเกตว่า ด้านหลังมีรถเก๋งบีเอ็มดับเบิลยูสุดหรูรุ่นล่าสุดกำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง และตรงที่เพชรพันปีเดินอยู่เป็นแอ่งน้ำ เมื่อรถวิ่งผ่านน้ำในแอ่งกระเด็นใส่ตัวเต็มๆ

“รีบไปหาพ่อหรือไงวะ” เสียงหวานตะโกนด้วยความโมโห ตัวเองเปียกไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าทำให้ของที่อยู่เปียกด้วยล่ะก็น่าดู เพชรพันปีรีบก้มดูความเสียหายโชคดีที่มันยังปกติ

“อย่าให้รู้ว่าเป็นใครนะ แม่จะด่าให้ลืมทางกลับบ้านเลย” เพชรพันปีบ่นตามประสาคนกำลังรีบแล้วเร่งฝีเท้าเดินให้ทันเวลาต่อไป

“ว้าย น้องเพชรเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงร่างท้วมซึ่งเป็นแม่ครัวประจำกองถ่ายของค่ายละครดังร้องออกมาด้วยความตกใจ เพชรพันปีเปียกปอนไปทั้งตัวริมฝีปากบางสั่นระริกเพราะความหนาว

“เกิดเรื่องนิดหน่อยแต่ไม่ต้องห่วงนะคะ ของที่สั่งไม่เปียกเหมือนตัวของเพชรแน่” เพชรพันปีพูดด้วยความมั่นใจ

“แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้คะ ปกติน้องเพชรจะขับรถมานี่นา” แม่ครัวเอ่ยถามพร้อมรีบรับของในมือมาถือไว้ เพชรพันปีถอนหายใจดังๆ แล้วบอกว่า

“รถเพชรเสียอยู่ที่ปากทางค่ะ ป่านนี้คงลากไปถึงที่อู่แล้ว และที่เปียกจนมีสภาพเหมือนผีพรายแบบนี้ ก็เพราะเจอไอ้พวกเฮงซวยขับรถไม่มีมารยาทค่ะ” เพชรพันปีว่าเป็นฉากๆ แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นรถซึ่งจำได้แม่นยำไม่มีวันลืม

“ป้าพริ้งคะ นั่นรถใครคะ”

“รถคุณธามค่ะ” แม่ครัวร่างท้วมตอบ

“ธามไหนคะ”

“ก็คุณธาม ยศวรรังสรรค์ ไงคะ”

“อ๋อ รถพวกตัวร้าย” เพชรพันปีพยักหน้า

นึกหน้าเจ้าของรถออกแล้ว ธาม ยศวรรังสรรค์ นักแสดงรับบทดาวร้ายจนมีชื่อ และชอบมีข่าวฉาวโฉ่เรื่องเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น

“ตายแล้ว ทำไมพูดแบบนี้คะ” หญิงวัยกลางคนรีบหันมองซ้ายขวากลัวว่าจะมีคนมาได้ยิน

“ก็หมอนี่เล่นเป็นพวกตัวโกงตัวร้ายนี่คะ นอกจากจะร้ายในละครแล้ว ฝีมือการขับรถก็ยังร้ายกาจอีก ก็ไอ้รถคันนี้นี่แหละที่มันทำให้เพชรอยู่ในสภาพเหมือนผีพราย” เพชรพันปีพูดด้วยความโมโห ในขณะที่คนฟังตกใจไม่น้อย

“จริงเหรอคะ” นางถามเสียงเบาเพื่อให้แน่ใจ

“จริงสิคะ นี่ดีนะที่เพชรเอาถุงซ้อนน้ำพริกมาหลายชั้น ไม่อย่างนั้นเสียชื่อน้ำพริกนรกครกทองของแม่แน่เลย” หญิงสาวยังไม่ยอมเลิกบ่น แม้มือจะนับเงินค่าน้ำพริกที่แม่ครัวส่งให้แล้วก็ตาม

“ครบนะคะ”

“ครบค่ะ ไม่ขาดไม่เกินเรียบร้อยแล้ว งั้นเพชรไปก่อนนะคะ” เสร็จงานแล้วเพชรพันปีก็ขอตัวกลับ

“อย่าเพิ่งไปเลยฝนยังไม่หยุด น้องเพชรเช็ดเนื้อเช็ดตัวแล้วนั่งพักก่อนดีกว่า มาค่ะมานั่ง”

“แต่...” หญิงสาวทำท่าจะปฏิเสธ แต่ป้าพริ้งรีบพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“ไม่มีแต่ ป้าไม่อยากให้หนูเป็นหวัด ดูสิ ฝนยังไม่มีทีท่าจะหยุดตกเลย แล้วเดินจากที่นี่ไปปากซอยก็ไม่ใช่ใกล้ๆ”

“เพชรต้องรีบไปดูรถค่ะ ฮัดชิ่ว” หญิงสาวให้เหตุผล แต่ยังพูดไม่ทันจบดีก็จามออกมาเสียก่อน

“น้องเพชรเช็ดเนื้อเช็ดตัวก่อนนะ เดี๋ยวป้าไปหาชุดมาเปลี่ยนให้ ดูสิจามใหญ่เลย” ป้าพริ้งเดินจากไปทันทีเมื่อพูดจบ และไม่นานนักนางก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัว

“ขอบคุณค่ะป้าพริ้ง” หญิงสาวเอ่ยคำขอบคุณจากใจจริง

“เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ ป้าไปขอพวกคอสตูมมา เสื้อผ้าเก่าหน่อย น้องเพชรคงไม่ถือนะ”

“ไม่หรอกค่ะ แค่นี้ก็ดีแล้ว” เพชรพันปีตอบพร้อมรอยยิ้ม

“ห้องน้ำอยู่ด้านนี้นะคะ น้องเพชรเข้าไปเปลี่ยนได้เลย”

หญิงสาวพยักหน้าและเดินไปตามทางที่แม่ครัวบอกทันที มันคงดีกว่ามานั่งรอให้ฝนหยุด ในสภาพที่เหมือนลูกหมาตกน้ำแบบนี้แล้วจะพลอยเป็นหวัดไปด้วย

“คัต คัต คัต”

เสียงผู้กำกับชื่อดังเอ่ยลั่นสีหน้าแสดงถึงความหงุดหงิดไม่พอใจ ในขณะที่นักแสดงที่เข้าฉากหลายคนก็มีอาการเดียวกัน หนึ่งในนั้นคือนักแสดงหนุ่มรูปงามชื่อดังระดับประเทศ และตอนนี้ความดังกระจายไปแทบจะทั่วโซนเอเชียซึ่งรับบทตัวร้ายในเรื่อง

ธามถอนหายใจเมื่อเห็นว่านางเอกใหม่ไม่สามารถจำบทได้สักที ความจริงวันนี้เขามาสายมากและคิดว่าช่วงเวลาที่รอ ทางฝ่ายนักแสดงที่จะต้องเล่นร่วมกันคงจะจำบทกันได้หมด แต่ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ นอกจากนางเอกใหม่จะจำบทไม่ได้แล้ว พระเอกใหม่เองก็เล่นแข็งเสียจนน่าปวดหัวแทนผู้กำกับ

“ใส่อารมณ์มากกว่านี้หน่อยได้ไหม ร้องไห้ออกมาแบบรู้สึกเจ็บปวดจริงๆ ทำได้ไหม ร้องออกมาจากข้างใน ร้องแล้วบทก็ต้องจำให้ได้ด้วย” เสียงผู้กำกับโวยวายใส่นางเอกใหม่ดังลั่นเมื่อเล่นไม่ได้ดั่งใจ นักแสดงสาวทำท่าเหมือนจะร้องไห้จริงๆ

“ขอโทษนะคะ หนูจะพยายามให้มากขึ้น”

“ไปนั่งทำอารมณ์อีกสักพักก็แล้วกัน” ผู้กำกับบอกอีกครั้งเพราะไม่รู้จะทำอย่างไร จะเปลี่ยนนางเอกก็ไม่ได้เพราะทางช่องขอมา เนื่องจากเธอกำลังมีกระแสในโลกโซเชียล

“พี่จะให้เวลาน้องทำสมาธิอีกสิบนาที” นักแสดงหนุ่มตัดบทด้วยความรำคาญ แล้วเดินออกมาเพราะไม่อยากอารมณ์เสียมากไปกว่านี้ ธามเดินมาห้องน้ำด้วยสีหน้าเซ็งสุดขีดยกมือเปิดประตูโดยไม่ทันได้สนใจอะไร

“กรี๊ด”

เสียงผู้หญิงที่อยู่ด้านในร้องออกมาสุดเสียง ในขณะที่ฝ่ายชายยืนนิ่งด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะมาเจอคนกำลังแก้ผ้าอยู่ในนี้ จะว่าไปผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ารูปร่างดีมากจนแทบไม่อยากละสายตา

เพชรพันปีใช้ผ้าขนหนูพันตัวด้วยความรวดเร็ว ในขณะที่อีกฝ่ายก็รีบปิดประตูเมื่อตั้งสติได้เช่นกัน หญิงสาวรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เร็วที่สุด แล้วรีบออกมาจากที่นั่น

เพชรพันปีจ้องหน้าคนที่ยืนอยู่ตรงประตูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ วันนี้เธอต้องมาเจอเรื่องซวยเพราะผู้ชายคนนี้ถึงสองครั้งสองครา ครั้งแรกที่เขาขับรถเร็วจนน้ำกระเด็นใส่ และเมื่อสักครู่ที่เขาเห็นเธอกำลังโป๊ ยิ่งคิดยิ่งแค้น

“ทำไมมองผมแบบนั้น” ธาถามเมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามจ้องหน้าเขม็ง

“จะมองแบบนี้แหละ ไอ้โรคจิต สงสัยจะโรคจิตแค่ในละครไม่พอ ชีวิตจริงก็คงไม่ต่างกันซินะ ทำไม บทละครมันออสโมซิสเข้าสมองไปแล้วใช่ไหม ถึงได้เปิดประตูมาดูผู้หญิงแก้ผ้า” เพชรพันปีต่อว่าฉอดๆ ทั้งอายทั้งโกรธในเวลาเดียวกัน

“อย่ามากล่าวหากันนะคุณ ผมไม่ได้โรคจิต คุณนั่นแหละที่ไม่ล็อกประตูให้ดี”นักแสดงหนุ่มกะพริบตาติดๆ กันสองสามที ที่ถูกด่าแบบไม่ทันตั้งตัว

เพชรพันปีอึ้งไปเล็กน้อย หรือเธอลืมล็อกประตูจริงๆ แต่มันไม่ใช่ข้ออ้างเสียหน่อย

“อย่ามาหาข้ออ้างเลย คุณมันนอกจากจะนิสัยห่วยแล้วยังโรคจิตอีก บ้าชะมัด วันนี้มันเป็นวันอะไรของฉัน ทำไมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วย”

“คนแบบนี้มันแบบไหน พูดให้ดีนะ” ธามถามกลับเริ่มไม่พอใจเมื่อผู้หญิงตรงหน้านังหาเรื่องต่อว่าตนไม่หยุด

“คนแบบคุณไง นอกจากจะขับรถไร้มารยาทแล้วยังชอบดูผู้หญิงแก้ผ้า คุณนี่มันโรคจิตสมบูรณ์แบบเลย ถามจริงๆ เล่นละครแต่ละเรื่องไม่ต้องท่องบทเลยใช่ไหม เอาตัวเองเข้าไปใส่เลยล่ะสิ มิน่ามันถึงออกมาสมจริงสมจังขนาดนั้น”

ธามเม้มปากแน่น เจ็บใจที่ถูกด่าโดยไม่ทันได้ตอบโต้ แม่ผู้หญิงคนนี้ช่างปากกล้าเสียเหลือเกิน

“คุณเลี้ยงสุนัขไว้ในปากกี่ตัว เป็นร้อยเลยใช่ไหมถึงได้ปากไวขนาดนี้ เป็นผู้หญิงแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ” นักแสดงหนุ่มเริ่มโกรธเลยต้องย้อนเข้าให้บ้าง

“กล้าดียังไง มาว่าฉันปากหมา” คราวนี้เพชรพันปียิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก

“ผมไม่ได้ว่าคุณปากหมา แค่บอกว่าเลี้ยงสุนัขไว้ในปาก” เขายียวนหน้าตาเฉย

“ถ้าฉันเลี้ยงหมาไว้ในปาก แล้วคุณเลี้ยงอะไรหมาบ้าเหรอไง ถึงได้กัดคนไปทั่ว”

ธามเม้มปากแน่น พยายามระงับความโกรธเอาไว้ เพราะไม่อยากจะมีเรื่องกับผู้หญิงบ้า

“พอกันที ผมไม่อยากมีเรื่องกับคนบ้าๆ แล้วจะบอกให้นะถ้าไม่อยากตกงานอย่ามามีเรื่องกับผม ถ้ายังอยากทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟหรือผู้ช่วยช่างไฟในกองเพื่อหาเงินช่วยเหลือครอบครัว อย่าหาเรื่อง เพราะผมสามารถทำให้คุณออกจากงานนี้ได้เพียงแค่พูดไม่กี่คำ”

“ฉันไม่ได้ทำงานที่นี่ ดังนั้นก็ไม่กลัวตกงานและฉันจะด่า” เพชรพันปีเท้าเอวพร้อมทั้งจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว ตอนนี้คันปากเป็นที่สุด

“งั้นก็คงเป็นพวกแฟนคลับที่ตามกรี๊ดดาราใช่ไหม แต่ดูจากสภาพแล้วคงไม่น่าใช่ แต่งตัวแบบนี้เสื้อยืดตัวโคร่งๆ กางเกงขาสั้นขาดๆ รองเท้าแตะธรรมดาคงไม่พ้นพวกเด็กใจแตกที่อยากมาเห็นดาราตัวเป็นๆ หรือไม่ก็พวกสก๊อยเอวไวที่มาเหวี่ยงแห เผื่อฟลุกได้ควงนักแสดงสักคนสองคน หรือบางทีอาจจะเป็นพวกมาขอข้าวกองถ่ายกินฟรีๆ สินะ” ธามยิ้มมุมปาก เพชรพันปีเม้มปากแน่นเมื่อโดนดูถูก

ให้ตายสิ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยถูกใครว่าแรงขนาดนี้มาก่อนเลย

“ฉันไม่ใช่พวกสก๊อยเอวไวอย่างที่คุณพูด ฉันอายุยี่สิบเจ็ดแล้ว ทำงานแล้วโว้ย ไม่ได้เป็นผู้หญิงใจแตกหรือเป็นพวกบ้าดารา อย่ามาหาเรื่องนะไอ้ตัวร้ายโรคจิต” หญิงสาวตะโกนใส่หน้าอีกฝ่ายด้วยความโมโหและทำท่าจะพุ่งเข้าใส่ แต่ทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากถูกฝ่ายตรงข้ามใช้มือยันที่หน้าผากเอาไว้

“ตัวเท่าลูกหมาคิดจะมาหาเรื่องพญาราชสีห์ มันไม่ง่ายนะแม่หนูน้อย ผมไม่ใช่คนที่คุณจะมาหาเรื่องด้วย ออกไปจากที่นี่ซะ แล้วจะไม่เอาเรื่อง”

“ฉันต่างหากที่ควรจะพูดว่าไม่เอาเรื่อง ไอ้บ้า”

“ปากคุณนี่ไม่ใช่สุนัขธรรมดาเสียแล้ว สุนัขบ้าด้วยใช่ไหม”

“กล้าดียังไงมาว่าฉันแบบนี้ คนอย่างเพชรพันปีไม่ยอมให้ใครมาด่าฟรีๆ นะ”

ธามหลุดหัวเราะเมื่อได้ยินชื่อของฝ่ายตรงข้าม ‘เพชรพันปี’ ชื่อนี้แปลกดี

“ชื่อคุณตลกดีนะ แต่เดี๋ยวคุณบอกรายละเอียดตัวเองขนาดนี้แสดงว่าคุณสนใจผม อย่าบอกนะว่ามาที่กองถ่ายเพื่อมาตามผม” ธามชักเริ่มสงสัย

“อย่ามาหลงตัวเองหน่อยเลย คนอย่างฉันไม่สนใจดารา ยิ่งเป็นพวกดาราที่ฉาวๆ ด้วยแล้ว ยิ่งไม่สน” เพชรพันปีเงยหน้ามองด้วยความโกรธมากขึ้นไปอีก

“คุณพูดจาย้อนแย้งกันเองนะ ปากบอกว่าไม่สนใจดาราแต่คุณรู้ว่าผมมีข่าวฉาว” ธามยิ้มยั่วรู้สึกเหมือนจับผิดคนได้

“ข่าวคุณมันฉาวไงเลยรู้ เอามือออกจากหน้าผากฉันเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวสะบัดหน้าหนีแต่เขากลับจับไว้แน่น

“เอาออกก็ถูกเล่นงานสิ ผมไม่โง่เชื่อคุณหรอก”

เพชรพันปีเม้มปากพยายามหมุนตัวและในที่สุดก็หลุดออกมาได้ หญิงสาวใช้โอกาสที่มีอยู่น้อยนิดเตะไปที่หน้าแข้งของคนที่อยู่ตรงหน้า

“โอ๊ย เจ็บนะ ยัยตัวแสบ”

“ก็อยากให้เจ็บ จำไว้ อย่ามาหาเรื่องฉันอีก ผู้หญิงแบบเพชรพันปีไม่ยอมให้ใครมารังแกง่ายๆ” เธอสะบัดหน้าเดินหนีไปโดยไม่สนใจ ทิ้งให้อีกฝ่ายมองตามด้วยแววตาที่โกรธจัดไม่แพ้กัน

ระหว่างที่รอฝนหยุดตก เพชรพันได้มีโอกาสพบกับธามอีกครั้งตอนที่เขาเดินเข้ามารับประทานอาหารกลางวันที่เต็นท์อาหารของทางกองถ่าย สองหนุ่มสาวมองหน้ากันแบบไม่มีใครยอมใคร ทำเอาคนรอบข้างสัมผัสได้ถึงรังสีแห่งความอาฆาตจากคนทั้งคู่ได้

“คุณธาม วันนี้มีน้ำพริกนรกครกทอง น้ำพริกชื่อดังด้วยนะ เจ้าของมาส่งเองเลย” ป้าพริ้งแนะนำเมนูให้นักแสดงชื่อดังฟัง พร้อมทั้งชี้ไปทางเพชรพันปีที่ยืนตักข้าวให้กับทีมงานคนอื่นอยู่ นักแสดงหนุ่มปรายตามองเธอเล็กน้อย

“ผมไม่กินหรอกครับ ดูท่าทางไม่น่าจะอร่อยและคงไม่สะอาดด้วย แถมชื่อยี่ห้อก็ดูน่าเกลียด” ธามพูดเสียงดังพอสมควร ทำให้เพชรพันปีวางทัพพีตักข้าวทันที และหันมาจ้องหน้าคนปากเสียแถมยังทำท่าทางพร้อมจะพุ่งเข้าชนตลอดเวลา

“แหม คุณธามชอบพูดเล่นเรื่อยเลย น้ำพริกเจ้านี้อร่อยมากนะคะ น้ำพริกตาแดงปลาย่างนี่อร่อยมาก น้ำพริกนรกก็เหมือนกัน ใครได้กินก็ชอบทุกคนค่ะ” แม่ครับประจำกองถ่ายละครพยายามจะแก้ไขสถานการณ์

“แต่ผมไม่ชอบ แค่ชื่อก็ไม่น่ากินเลยสักนิด น้ำพริกนรกนี่ แล้วคนที่มาส่งมาจากนรกด้วยหรือเปล่าครับ” ธามยังคงยั่วโมโหอีกฝ่ายต่อ

“อุ๊ย” ป้าพริ้งยกมือทาบอก เพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดแรงขนาดนี้

“ถ้าฉันมาจากนรก คุณก็นรกเหมือนกันนั่นแหละ ขุมลึกกว่าฉันด้วย และไอ้หมาบ้าที่ปากถ้าขังมันไว้ไม่ได้ ก็ควรสั่งสอนมันว่าอย่าเพ่นพ่านให้มากนัก” เพชรพันปียืนเท้าเอวด่าเพราะทนไม่ไหว บรรดาทีมงานต่างพากันตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่จะเข้าไปห้ามก็เกรงจะโดนคารมของทั้งสองบาดใจ

“เอ่อ คุณธามกินอย่างอื่นแทนก็แล้วกันนะคะ อะไรดี” แม่ครัวสาวใหญ่เปลี่ยนเรื่องเพราะเห็นท่าไม่ดี ไม่อยากให้สองคนนี้เถียงกัน

“อะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่น้ำพริกนรกห่าเหวครับ”

“กล้าดียังไงมาว่าน้ำพริกของฉัน ปากไม่มีระดับถึงไม่รับรู้รสชาติความอร่อย น้ำพริกนี่ได้เป็นของดีประจำตำบลแถมยังส่งออกด้วย ไอ้พวกปากไร้รสนิยม” เพชรพันปีไม่ยอมแพ้ ตอนนี้เธอกำลังโกรธมากเพราะเขาไม่ได้ดูถูกแค่ตนเอง แต่กำลังดูถูกสินค้าขึ้นชื่อของครอบครัวด้วย แบบนี้มันหยามกันชัดๆ

ป้าพริ้งและทีมงานมองหน้ากันไปมา สงครามปากระเบิดอีกครั้ง ไม่มีใครยอมใครเลย และไม่มีใครรู้ว่าสองคนนี้ไม่ถูกกันมาแต่ชาติปางไหนถึงได้ห้ำหั่นกันขนาดนี้

“ขายน้ำพริกไม่ดีใช่ไหม ถึงมารับจ้างตักข้าว” ธามยังยั่วโมโหต่อ

“คุณ!” เพชรพันปีทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่อง แต่ป้าพริ้งรีบจับมือของหญิงสาวไว้พร้อมทั้งมองด้วยสายตาขอร้อง

“น้องเพชร ป้าขอนะคะ เห็นแก่ป้านะ” น้ำเสียงและแววตาที่ร้องขอนั้นทำให้เธอต้องพยายามเย็นลง

“ยัยสก๊อยคนนี้ป้าพริ้งไม่ควรให้เข้ากองนะครับ เป็นอันตรายกับทุกคน หน้าตาก็ดีแต่เลี้ยงหมาบ้าไว้ในปากมากขนาดนี้ ผมคิดว่าป้าควรติดต่อครอบครัวของเธอ ให้จัดการสั่งสอนจะได้พูดกับคนอื่นรู้เรื่องหน่อย”

“น้องเพชรเป็นอะไรเหรอคะ” หญิงวัยกลางคนรับมุกไม่ทันจริงๆ นางไม่รู้ว่าสิ่งที่ธามพูดนั้นหมายถึงอะไร

“แม่คนนี้ควรไปฝึกมารยาทการเข้าสังคมใหม่และไปจัดการเอาหมาบ้าในปากออกซะ อ้อ ไม่ต้องไปโรงพยาบาลพ่อผมนะ ที่นั่นไม่รับเคสแบบนี้ ถึงผมจะจบเภสัชมาก็บอกได้เลยว่าไม่มียาแก้โรคปากสุนัขหรอกครับ” ธามเอาคืนอย่างเจ็บแสบ เขาไม่ยอมให้แม่เพชรพันปีหรือแม่โสมพันปีคนนี้ด่าฝ่ายเดียวแน่ๆ

“คุณ!” เพชรพันปีเม้มปากแน่นเมื่อถูกฝ่ายตรงข้ามด่า โดยที่เธอไม่ได้ตอบโต้เพราะเห็นแก่แม่ครัว

“น้องเพชร ป้าขอนะคะ” แม่ครัวคนเก่งรีบเบรกเพราะกลัวจะมีเรื่อง เพชรพันปีจึงได้แต่เม้มปาก

“ป้าพริ้งคะ ฝนเบาแล้วเพชรขอตัวกลับก่อนนะคะ ถ้าอยู่นานกว่านี้ เพชรกลัวว่าจะเกิดคดีสะเทือนขวัญ” หญิงสาวถอดผ้ากันเปื้อนออกหลังจากพูดจบ ในขณะที่ธามยักคิ้วกวนๆ ส่งให้อย่างเหนือกว่า

“มันไม่จบง่ายๆ แน่” เธอจะไม่ยอมโดนด่าอยู่ฝ่ายเดียวโดยที่ไม่ตอบโต้ ผู้ชายคนนั้นรู้จักเพชรพันปีน้อยไป

เพชรพันปีหยุดมองรถของคู่กรณีด้วยความแค้นใจ ถ้าไม่เห็นแก่ป้าพริ้งคงจะด่าให้ขาดใจตายไปต่อหน้าต่อตาเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นพร้อมทั้งเกิดความคิดบางอย่าง

หญิงสาวเดินไปยังร้านค้าที่อยู่ไม่ไกลนัก และเมื่อเห็นบางอย่างในร้านที่ต้องการ เพชรพันปีก็เลยเรียกแม่ค้าทันที เธอสั่งซื้อน้ำปลาร้ามาทั้งหมดและเดินกลับมายังที่เดิม

“อย่าคิดว่าจะด่าฉันได้ฟรีๆ นะ”

เพชรพันปีหันซ้ายหันขวาพบว่าไม่มีใครอยู่แถวรถเป้าหมาย ฝ่ายแม่ครัวก็เก็บล้างข้าวของอยู่อีกมุมหนึ่ง ทีมงานก็เริ่มลงมือถ่ายทำกันต่อที่ในตัวบ้าน ด้านนอกไม่มีคนอีกทั้งตอนนี้ฝนก็หยุดตก มันถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะเริ่มปฏิบัติการเอาคืน

แม่ค้าสาวมองถุงพลาสติกที่บรรจุขวดน้ำปลาร้าไว้ เธอวางมันลงที่พื้น จากนั้นก็ใส่ถุงมือและสวมเสื้อกันฝนเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองเปื้อน เมื่อสวมเครื่องป้องกันเรียบร้อย ก็เริ่มละเลงน้ำปลาร้าที่หามาได้ลงบนรถเป้าหมาย ทำทุกอย่างด้วยความรวดเร็วเพื่อป้องกันการถูกจับได้

และเมื่อทำให้รถของคู่กรณีเละเทะสมปรารถนา เพชรพันปีก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายภาพผลงานของตัวเองไว้เป็นที่ระลึก ก่อนจะเดินจากไปด้วยความรู้สึกสบายใจที่ได้เอาคืน