4.แผนลวง

*** ทักทายคร้า ***

เรื่องเกิดขึ้นไม่ถึงชั่วโมงในโลกโซเชียลก็วิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนัก ว่านางแบบตัวอักษรย่อกอไก่ ทำตัวเจ้ายศเจ้าอย่างจนเจ้าของบริษัทไล่ตะเพิดออกมา เจ้าของโมเดลลิ่งที่กานต์มณีทำงานอยู่โทรมาต่อว่าจนเธอหูชา

“พายขอโทษนะคะพี่แจ๊ส มันไม่ไหวจริงๆ เขาดูถูกพายก่อน” กานต์มณีปกป้องตัวเอง แต่เธอก็รู้ผลที่จะออกมาแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้

“เอาล่ะจ้ะ พี่เชื่อว่าน้องพายไม่ผิด คราวหน้าพี่อยากให้อดทนมากกว่านี้นะจ๊ะ นี่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าของงานที่เขาจ้างน้องพายเป็นพรีเซนเตอร์จะยกเลิกไปด้วยหรือเปล่า เพราะใครๆ ก็ไม่อยากมีปัญหากับตระกูลนี้กันทั้งนั้น”

“พายกราบขอโทษสักพันหนเลยค่ะพี่แจ๊ส” กานต์มณีบอกอย่างรู้สึกผิดต่อเจ้าของโมเดลลิ่งจริงๆ กานต์มณีคุยโทรศัพท์ต่ออีกไม่นานก็วางสาย แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ถ้างานถูกแบนเธอก็คงต้องกลับไปทำงานกับบิดา

“เฮ้อ…ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับเรานะ” กานต์มณีบอกอย่างปลงๆ และเตรียมใจไว้ว่าพรุ่งนี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง

เช้าของอีกวัน หนังสือพิมพ์รายวันพาดหัวข่าวเรื่องของกานต์มณีเกือบทุกฉบับ ตามมาด้วยโทรศัพท์ยกเลิกงานเกือบทุกที่จนหญิงสาวต้องปิดเครื่อง แล้วลงมารับประทานมื้อเช้าที่โต๊ะอาหารพร้อมกับผู้ให้กำเนิด

“เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่บอกพ่อกับแม่” คนเป็นแม่วางหนังสือพิมพ์ลงข้างตัวขณะมองหน้าบุตรสาว

“หม่อมแม่ไม่ดีใจเหรอคะที่พายไม่มีงาน จะได้ไปช่วยท่านพ่อทำงานที่บริษัท” กานต์มณีทำใจตั้งแต่เกิดเรื่องจึงไม่ตกใจมากนัก

“ถ้าอยากช่วยงานท่านพ่อ หญิงพายก็ต้องไปฝึกขี่ม้าสิจ๊ะ” มารดาพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส กานต์มณีถอนหายใจเบาๆ ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้เปลี่ยนบรรยากาศด้วย เรื่องดังเป็นพลุแตกแบบนี้อีกนานกว่าจะมีงานเข้ามา

“ก็ได้ค่ะหม่อมแม่ พายจะไปฝึกขี่ม้าตามความต้องการของหม่อมแม่ แต่พายไม่รับปากนะคะว่าจะพูดให้เขาร่วมทุนกับท่านพ่อได้หรือเปล่า”

คำตอบรับของบุตรสาว ทำให้ท่านชายกับคุณหญิงยิ้มให้กัน และวาดหวังว่าความสวยน่ารักของบุตรสาวจะทำให้หลานชายคนใดคนหนึ่งของภัทรเมธาเวชพอใจจนลงเอยด้วยการแต่งงาน

หลังจากนั้นสามวัน กานต์มณีก็ขับรถจากกรุงเทพฯ ไปเขาใหญ่ จุดหมายปลายทางคือไร่อาร์แอนด์พี หญิงสาวขับรถกินลมมาเรื่อยๆ โดยไม่สนใจว่าจะถึงเมื่อไหร่ เพราะเธอตั้งใจจะให้คนที่ไร่ออกมารับที่ปากทางเข้าไร่ และขับรถนำทางเข้าไปในไร่อยู่แล้ว แต่แล้วความตั้งใจของเธอเป็นต้องเก็บพับใส่กระเป๋าไว้ก่อน เพราะรถสปอร์ตคู่ใจของเธอดันยางแบนก่อนจะถึงทางเข้าไร่ไม่ถึงสองกิโลเมตร

“เฮ้ย…” กานต์มณีร้องด้วยความตกใจเมื่อรถส่ายไปมา เธอพยายามบังคับรถไม่ให้ส่ายและจอดริมถนน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทหญิงสาวก็เป่าลมออกจากปากอย่างโล่งใจ แล้วลงไปเช็กรอบตัวรถ

“เฮ้อ…ยางแบนได้ไงเนี่ย” กานต์มณีอุทานแล้วมองหาคนช่วย “บ้านนอกขนาดนี้นานๆ จะมีรถผ่าน ใครจะเปลี่ยนให้ล่ะทีนี้ยัยพาย” พูดเสร็จก็ยกแขนเช็ดไรเหงื่อที่ซึมออกมาเพราะอากาศร้อน

“เฮ้…ช่วยด้วยค่า” ร่างโปร่งระหงโบกรถที่วิ่งผ่าน แต่ไม่มีรถคันไหนหยุดช่วย หญิงสาวเหนื่อยจนต้องถอยไปนั่งบนหลักกิโล “ทำไมคนแล้งน้ำใจแบบนี้นะ เห็นผู้หญิงสวยๆ แทนที่จะช่วย น้ำใจไม่มีเอาซะเลย”

ขณะที่กานต์มณีนั่งพักเหนื่อยอยู่นั้น เสียงมอเตอร์ไซค์แต่งซิ่งก็ดังลั่นมาแต่ไกล ควันสีขาวลอยอยู่ด้านหลังจนแทบมองไม่เห็นรถที่วิ่งตามมา เมื่อเห็นสาวสวยนั่งอยู่เด็กวัยรุ่นสองคนรูปร่างผอมกะหร่องก็จอดรถ แล้วหันไปมองจนกานต์มณีขยับขึ้นยืนอย่างระวังตัว

“รถเป็นอะไรจ๊ะคนสวย” วัยรุ่นรูปร่างสูงผอมที่นั่งซ้อนท้ายลงจากรถมาถาม กานต์มณีทำใจดีสู้เสือยิ้มหวานหยดส่งไปให้

“ยางแตก น้องพอจะเปลี่ยนให้พี่ได้มั้ย พี่จะให้ค่าเสียเวลา”

“อืม…น่าสนใจ” มันลูบคางตัวเองขณะมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า หญิงสาวเลยไม่รู้ว่าที่มันสนใจนั้นเป็นค่าเสียเวลาหรือตัวเธอกันแน่

ในที่สุดสองวัยรุ่นช่วยเปลี่ยนยางให้เธอจนเสร็จเหงื่อก็ท่วมตัว กานต์มณีเดินไปหยิบกระเป๋าและยื่นให้ สองวัยรุ่นจ้องเงินปึกใหญ่พอที่พวกมันสองคนจะอยู่ได้อย่างสบายไปหลายวัน ความโลภเกิดขึ้นในใจทันที ทั้งสองมองหน้ากัน

กานต์มณีเห็นท่าทีสองวัยรุ่นเปลี่ยนไปก็ถอยไปด้านหลัง แต่ช้าไปเสียแล้วเพราะมันคนหนึ่งคว้ากระเป๋าเงินของเธอไป อีกคนวิ่งไปขึ้นนั่งบนรถสปอร์ตคันหรูของเธออีกต่างหาก

“พวกแกจะทำอะไร ลงจากรถฉัน” กานต์มณีถลาจะไปกระชากประตูฝั่งคนขับ มันก็ชักมีดออกมาแกว่งไหวไปมา หญิงสาวรีบถอยห่างออกมา แต่ปลายมีดยังกรีดเนื้อขาวที่ต้นแขนจนเลือดไหลออกมา

“โอ๊ย…”

“อย่าเสี่ยงอีกดีกว่าคนสวย พี่สองคนใจดีสุดๆ แล้วที่ไม่เอาน้องไปด้วย แต่ขอรถไปขี่เล่นเท่านั้น” มันขอราวกับรถเธอคันละบาทสองบาท ก่อนจะขับรถของเธอไป ทิ้งรถเครื่องเก่าๆ ไม่มีป้ายทะเบียนให้เธอดูต่างหน้า

“เฮ้ย…เอารถฉันมานะ” กานต์มณีวิ่งตามจนมาถึงทางแยกที่มีป้ายบอก ‘อาร์แอนด์พีฟาร์ม’ ดวงตาคมเรียวประหนึ่งตานางสมันสาวมองป้ายขณะหอบหายใจแรงๆ ใบหน้าคมสวยชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ความเหนื่อยที่ไม่เคยพานพบทำให้เธอแทบหมดเรี่ยวแรง ขาเรียวสวยที่เคยเดินไขว้ไปมาบนรันเวย์เวลานี้ถูไถไปกับถนนลูกรังแทบยกไม่ขึ้น ผมที่เคยสลวยเต็มไปด้วยฝุ่นแดง ใบหน้าสวยมอมแมม ริมฝีปากอวบอิ่มเวลานี้แห้งผาก ดวงตาคมโตเริ่มพร่าลายมองถนนลูกรังที่ทอดยาวอยู่เบื้องหน้า

*** ขอบคุณคร้า ***