EP.3

รถสปอร์ตสีขาวคันหรูขับแล่นเข้ามาในประตูรั้วขนาดใหญ่ ภายในมีคฤหาสน์ทรงยุโรปของตระกูลเศรษฐีเก่าแก่ แล้วค่อย ๆ ชะลอจอดลงหน้าทางขึ้นบันไดประตูใหญ่ สาวใช้ในบ้านรีบวิ่งหน้าตาตื่นมาต้อนรับ

“เชิญครับท่าน”

บอดีการ์ดรีบลงมาเปิดประตูหลังให้อีธาน ชายหนุ่มผู้สง่า เขาก้าวขาลงจากรถ พลางหันไปยื่นมือให้ภรรยาตัวเล็กจับ พร้อมกับเดินโอบเอวกันเข้าไปในบ้านราวกับคู่รักหวานชื่น ทว่าสิ่งที่เขากำลังทำก็ทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมา เมื่อเห็นเขาสร้างภาพความรักหลอกลวงตบตาพ่อแม่ของเธอ 

หึ!!!

“คุณแมรี่ มาสักทีนะคะ คุณท่านบ่นหาตลอดเลยค่ะ”

แก้ม สาวใช้รีบเดินพาพวกเขาเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ที่ดูเงียบสงัดจนน่าแปลกใจ

“แม่กับจีนไปไหนคะเนี่ย!!”

นัยน์ตาสีใสหันมองซ้ายขวาหาคนในบ้าน

“คุณจีนเขาอยู่บนห้องค่ะ ส่วนคุณมัทนาอยู่กับคุณท่านในห้องทำงาน เดี๋ยวแก้มจะรีบไปรายงานให้นะคะว่าคุณแมรี่กับคุณอีธานมาเยี่ยม”

แก้มสาวใช้รีบวิ่งขึ้นไปบนชั้นสองของตัวบ้านเพื่อรายงานต่อวิศนุ พ่อของแมรี่

“เรานั่งรอก่อนดีกว่านะคะ” 

ฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวหรูกลางบ้าน พร้อมกับอีธานที่เดินมานั่งลงข้าง ๆ ฉัน นี่ถ้าไม่ใช่สามี ฉันคิดว่าเขาคือลูกติดของฉันนะเนี่ย ไม่ออกห่างฉันสักฝีเก้า

“คุณลูกเขยสุดที่รัก!!”

เสียงเอ่ยเรียกดังมาแต่ไกลของมัทนา อีกทั้งท่าทีกระดี๊กระด๊าของเธอมันช่างขัดตาวิศนุ ผู้เป็นสามีซะเหลือเกิน 

“ฉันละอยากจะรู้นักถ้าลูกเขยสุดที่รักของเธอไม่รวยค้ำฟ้า เธอจะยังเป็นแบบนี้ไหม”

คุณวิศนุกระซิบข้างกกหูภรรยาพร้อมทั้งส่ายหน้าเบา ๆ

“คุณก็!! ขัดใจฉันไปทุกเรื่องเลยนะคะ??”

“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่”

ใบหน้าคมเข้มยิ้มรับไหว้ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโซฟาตรงข้าม อีธานและแมรี่พร้อมทั้งกวาดสายตามองสำรวจลูกสาวสุดที่รัก 

“แมรี่ ช่วงนี้ไม่สบายเหรอลูก ทำไมดูซูบผอมไป” วิศนุมองดูลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

“เปล่าค่ะพ่อ พอดีช่วงนี้หนูพักผ่อนน้อยเลยทานอะไรไม่ค่อยได้น่ะค่ะ ว่าแต่พ่อกับแม่สบายดีนะคะ”

มือเรียวเล็กแตะเบา ๆ บนมือของพ่อด้วยความคิดถึง 

“เอ่อ แมรี่ลูกรัก ไม่ต้องกังวลเลยนะจ๊ะ แม่ดูแลพ่อของลูกเป็นอย่างดีเลย ไม่ต้องห่วงนะ”

มัทนาหันไปยิ้มให้กับอีธาน เพื่อให้พวกเขาวางใจ

“แม่บอกแบบนี้หนูก็ดีใจค่ะ”

ฉันยิ้มให้แม่ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าแม่ไม่สนใจอะไรหรอกนอกจากเงินที่อีธานคอยปรนเปรอเธอในทุก ๆ เดือน แม้กระทั่งความสุขของฉันและพ่อ แม่ก็ไม่เคยสนใจเลยสักนิด มีเพียงแค่พ่อเท่านั้นที่ทำให้ฉันมีเรี่ยวแรงที่จะอยู่ต่อไปในแต่ละวัน

“ถ้าเงินแต่ละเดือนไม่พอใช้ก็บอกกับคนสนิทผมได้เลยนะครับคุณแม่”

คำพูดของอีธาน ยิ่งเป็นดั่งน้ำมันชั้นดีคอยทำให้แม่ของฉันไฟลุกโชน

“แม่คะ เรื่องการพนันตอนนี้ไม่เล่นแล้วใช่ไหมคะ”

ฉันเอ่ยย้ำแม่ เพราะเธอคือต้นเหตุที่ทำให้บ้านเราตกอับ ทำให้ฉันต้องตกมาเป็นภรรยาของอีธาน ซาตานในร่างมนุษย์

“ไม่แล้วจ้ะ แม่เข็ดแล้ว ๆ ไม่เอาอีกแล้วละนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ใครเชื่อคำพูดแม่ก็บ้าแล้วล่ะครับ!!”

เสียงของจีน น้องชายแมรี่ ดังขึ้นในขณะที่เขาก้าวขาลงบันไดทำให้มัทนาเสียวสันหลังวูบ 

“อย่าไปฟังจีนเลยนะคะ ไอ้ลูกคนนี้ปากไม่ดีค่ะ”

“งั้นเหรอครับคุณแม่ยาย”

อีธานรู้ว่าฉันจะต้องไม่สบายใจหากแม่ยังคงเล่นการพนัน ซึ่งเขาก็คงจะไม่ยอม มือเรียวเล็กแตะลงเบา ๆ บนมืออีธาน 

“ไม่เป็นไรค่ะ”

ฉันยิ้มให้เขาท่ามกลางสายตา ร้อนใจของแม่ 

“วันนี้หนูแค่เป็นห่วงพ่อน่ะค่ะ เลยอยากจะมาเยี่ยม ส่วนเรื่องอื่นช่างมันเถอะนะคะ” แมรี่ยิ้มให้วิศนุ 

“พ่อคะ หนูขอคุยอะไรหน่อยได้ไหมคะ”

ฉันเอ่ยปากบอกพ่อแล้วหันมาหาอีธานเพื่อจะขอลุกขึ้นไปคุยกับพ่อส่วนตัว ซึ่งเขาก็พยักหน้าอนุญาตทันที

“ไปค่ะพ่อ”

บรรยากาศริมระเบียงสระน้ำเป็นที่ที่ดีที่สองพ่อลูกจะได้คุยกัน ดวงตาแมรี่มองสำรวจพ่อว่าร่างกายสบายดีจริงรึเปล่า 

“พ่อคะ พ่อไม่ได้โกหกอะไรหนูใช่ไหม”

แมรี่ตัดสินใจเอ่ยถามด้วยความกังวล

“พ่อสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วงพ่อหรอกนะ”

วิศนุคลี่ยิ้ม แม้ตอนนี้จะรู้สึกหนาวเพราะอาการป่วยที่แอบซ่อนเอาไว้

“ถ้าพ่อไม่เป็นอะไรจริง ๆ หนูก็วางใจได้มากเลยค่ะ”

แมรี่สวมกอดคนเป็นพ่อ พร้อมกับหลั่งน้ำตาด้วยความคิดถึง

วิศนุก็ตบบ่าลูกสาวเบา ๆ ให้เธอคลายกังวล

“ไม่ต้องห่วงพ่อนะ แค่หนูมีความสุขก็พอแล้วลูก”

เสียงปลอบประโลมจากผู้เป็นพ่อ ก่อนที่แมรี่จะผละกอดออกแล้วล้วงหยิบเงินหนึ่งปึกในกระเป๋าออกมา

“เก็บไว้นะคะพ่อ หนูคงจะไม่ได้มาหาพ่อบ่อย ๆ พ่อต้องดูแลตัวเองนะคะ”

แม้วิศนุจะไม่อยากรับเงินของลูกสาว แต่ถึงอย่างไรแมรี่ก็คงจะไม่ยอม สองพ่อลูกโอบกอดและพูดคุยกันจนหายคิดถึง ก่อนจะพากันเดินกลับไปที่ห้องรับแขกซึ่งทุกคนกำลังรออยู่

“ดูท่าวันนี้คงต้องกลับก่อน ไว้วันหลังหนูจะมาเยี่ยมใหม่นะคะพ่อ”

“เอ้า จะกลับกันแล้วเหรอ”

เสียงแม่ของแมรี่ถามขึ้น เมื่อได้ยินแมรี่เดินพูดมากับผู้เป็นพ่อ

“งั้นก็โชคดีนะลูก ดูแลตัวเองด้วยนะ”

วิศนุมองดูลูกสาวด้วยความเป็นห่วง พร้อมทั้งสวมกอดลาเหมือนทุก ๆ ครั้ง

“พี่ไปก่อนนะจีน ฉันหันไปยิ้มให้น้องชาย”

ครั้นหางตาสีสวยหันไปเหลือบมองแม่ที่กำลังแอบตีไหล่จีนเบา ๆ เพราะพูดทำให้เธอเดือดร้อน

“แม่อย่าตีน้องนะคะ”

ฉันเอ่ยกำชับ ท่านจึงยอมวางมือ

“ไปเถอะคุณ”

มือหนาโอบเอวแมรี่เดินออกไปขึ้นรถ ก่อนที่บอดีการ์ดจะปิดประตู และขับรถแล่นออกไป

“จีน แกมาคุยกับฉันให้รู้เรื่องเลยนะไอ้ลูกไม่รักดีคนนี้เนี่ย!!”

เสียงแหลมตะโกนเรียกลูกชายที่กำลังเดินหนีขึ้นห้อง ใบหน้าคมสันของวิศนุส่ายหัวเบา ๆ พร้องทั้งทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา มือสองข้างวางประสานด้านหน้า สีหน้าครุ่นคิดไปถึงลูกสาวอย่างแมรี่

“พ่อหวังว่าลูกจะมีความสุขจริง ๆ นะแมรี่”