บทที่ 5 อย่าริอาจขัดคำสั่ง [3]

“เราหน้าแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ” หลังจากทั้งคู่ออกไปแล้วสองมือเล็กก็ยกขึ้นมาจับบริเวณแก้มเนียนทั้งสองข้างของตน เธอแทบจะไม่แตะเครื่องสำอางมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

“เธอเด็กเสมอในสายตาฉัน เชื่อสิ” โรมานี่พูดด้วยน้ำเสียงกลั้นหัวเราะ ไม่คิดว่าเด็กสาวจะวิตกจริตไปกับคำพูดพล่อยๆ ของคนที่ได้ชื่อว่าไร้มารยาทแบบนั้น

“จริงเหรอคะคุณโรม?” ชาลิดาถามพลางมองคนตรงหน้าราวกับไม่เชื่อว่าเขาจะกล่าวคำชมได้ หรือกำลังโกหกเพื่อให้เธอสบายใจมากกว่า

“จริงสิ แต่ตอนนี้เธอควรจะตอบแทนคำชมของฉันนะ” สิ้นเสียงใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มลงมาหาควานหาความหอมหวานจากซอกคอนวลเนียนชนิดไม่ทันได้ตั้งตัว

“อย่าค่ะคุณโรม เดี๋ยวมีใครมาเห็น” ชาลิดาผินใบหน้าหนีคางสากระคาย คนบ้าอะไรมาทำประเจิดประเจ้ออยู่ได้

“ช่างหัว! นี่บ้านฉัน” เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ ลองใครหน้าไหนกล้าเดี๋ยวได้เห็นดีกัน

“แต่น้ำตาลว่าที่นี่มันไม่เหมาะ” เด็กสาวเตือนเสียงเบา

“งั้นเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปในที่ที่เหมาะสมแล้วกัน” ทันทีที่พูดจบโรมานี่ก็ช้อนร่างบางขึ้นมาก่อนจะพาเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นซึ่งอยู่ถัดไปอีกห้อง เรียกได้ว่าตอนนี้เขากลายเป็นคนติดน้ำตาลไปเสียแล้วทั้งๆ ที่ไม่ใช่คนชอบของหวานสักเท่าไหร่ แต่สำหรับน้ำตาลคนนี้ทำให้เขาแทบอยากจะกินหวานไปตลอดทั้งชีวิต

โรมานี่วางร่างบางลงบนโซฟาหนานุ่มภายในห้องนั่งเล่นพร้อมกับแนบเรือนร่างกำยำลงไปทันที ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงซุกไซ้ซอกคอเนียนนุ่มของคนใต้ร่างก่อนจะลากไล้ไปยังบริเวณกกหู จุดอ่อนที่รู้ดีว่าสามารถทำให้เด็กสาวอ่อนระทวยลงได้

“เอ่อ...คุณโรมคะ” ชาลิดาเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงพร่า

“หืม...ว่าไงที่รัก” คนหื่นทุกที่ทุกเวลาขานรับ ในขณะที่ยังคงกลั่นแกล้งเจ้าของร่างนุ่มนิ่มอยู่ไม่ห่าง

“คะ...คือนี่มัน” พอได้ยินคำหวานๆ แบบนั้นเจ้าตัวก็เกิดอาการใบ้กินไปชั่วขณะ

“มีอะไร? แม่น้ำตาลหวานของฉัน” เขาเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงที่หวานหยด

“นี่มันตอนกลางวันแสกๆ นะคะ คุณโรมจะ...” เธอพูดได้แค่นั้นก็ต้องหลุบตาลงต่ำอีกครั้ง เพื่อหลีกหนีสายตาอันร้อนแรงที่มองมาจนรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ

“จะอะไร จะร่วมรักกับเธอน่ะหรือ คนอย่างฉันถ้ามีอารมณ์ขึ้นมาก็ไม่นั่งเลือกเวลาอยู่หรอกนะ”

ไม่รู้จักสายหื่นอย่างโรมานี่ซะแล้ว ชายหนุ่มคิดพลางจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มด้วยไฟแห่งพิศวาสซึ่งตอนนี้แทบจะเผาไหม้เขาไปทั่วทั้งร่างกาย

“คนบ้า คุณโรมเซ็กส์จัด” เด็กไร้เดียงสาต่อว่า

“เธอพูดถูก ฉันเซ็กส์จัด เฉพาะแต่กับเธอนะ” แทนที่จะโกรธ คนเซ็กส์จัดกลับหงายหน้าหัวเราะครืน ชอบใจกับคำต่อว่าเสมือนยอมรับอยู่กลายๆ มือหนาเริ่มดึงทึ้งอาภรณ์ที่ขวางกั้นออกให้พ้นกาย และชายหนุ่มมากประสบการณ์อย่างเขาก็ทำได้ในเวลาอันรวดเร็ว

เรือนร่างบอบบางที่แม้ตอนนี้จะมีบราเซียร์สีหวานห่อหุ้มปทุมถันเต่งตึงทั้งสองข้างไว้ก็ยังทำเอาเขาแทบบ้า เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักและน่าปรารถนาจริงๆ ให้ตายสิน้ำตาล

“เธอสวยเหลือเกินน้ำตาล” ชายหนุ่มครางเสียงพร่าแล้วก้มลงไปดูดดื่มปทุมถันคู่งามตรงหน้า ไม่ต่างไปจากทารกกำลังหิวนมแม่ ซึ่งมืออีกข้างยังคงทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่องด้วยการเคล้นคลึงเพื่อจุดไฟปรารถนาในกายของเด็กสาวใต้ร่าง และก็สำเร็จในที่สุดเมื่อเสียงหวานครวญออกมาจนชายหนุ่มยิ้มพึงพอใจ

“เธอรักฉันหรือเปล่าน้ำตาล?” โรมานี่เงยหน้าขึ้นไปถามและหวังว่าจะได้ยินคำตอบที่น่าพอใจ

“ระ...รักค่ะ น้ำตาลรักคุณโรม” เธอยอมตอบพลางส่ายศีรษะไปมาเมื่อถูกแรงกระตุ้น ครู่ต่อมากางเกงยีนส์ขาสั้นก็ถูกถอดออกด้วยน้ำมือคนหื่นพร้อมๆ กันกับแพนตี้ตัวน้อย

กลีบกุหลาบสีสวยเปิดเผยสู่สายตาของเขาอีกครั้ง ลิ้นสากดูดซับเอาความหวานฉ่ำจากเกสรดอกไม้อย่างคนหิวกระหายจนร่างบางถึงกับดิ้นเร่าด้วยความเสียวซ่าน เลือดในกายเริ่มแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ

“รักน้ำตาล ปลดปล่อยน้ำตาลนะคะคุณโรม” ชาลิดาเร่งเร้าอย่างลืมอายจนคนฟังอดคลี่ยิ้มให้กับความน่ารักของเด็กสาวไม่ได้

“ฉันต้องทำมันแน่นอน” โรมานี่น้อมรับคำขอนั้นด้วยการผละไปจัดการกับตนเองบ้าง ซึ่งตลอดเวลาดวงตากลมโตก็แอบลอบมองไปยังเรือนร่างกำยำท่ามกลางสายตาที่บ่งบอกให้รู้ว่าแทบอยากจะลงโทษในความน่ารักของเธอเร็วๆ

“จะยั่วฉันเหรอเด็กน้อย” เจ้าของเรือนร่างกำยำกลับมาหา ถ้อยคำแซวดังกล่าวทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้นี้เผลอทำตัวน่าอายให้เขาเห็นซะแล้ว

“เธอน่ารักเหลือเกิน น่ารักกว่าทุกคนที่ฉันเคยเจอ” โรมานี่โน้มกายลงไปกระซิบบอก มือหนาจับขาเรียวสวยให้แยกออกจากกันเพื่อที่จะได้ร่วมรักกับเธออย่างถนัดถนี่ ค่อยๆ แทรกความอุ่นร้อนดั่งไฟเข้าสู่เนินเนื้ออวบอูมช้าๆ แล้วดันเข้าไปพรวดเดียวจนร่างบางถึงกับสะดุ้งเฮือก ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ครั้งความคับแน่นจากกายสาวก็ทำให้เขาแทบขาดใจทุกที

ให้ตายดิ้นเถอะน้ำตาล เธอทำเสน่ห์อะไรใส่ฉันกันแน่

ชายหนุ่มรอจนเด็กสาวใต้ร่างเริ่มปรับตัวเขาจึงเริ่มห่มสะโพกเข้าหาอย่างเชื่องช้าก่อนจะเร่งจังหวะให้รัวเร็วขึ้นกลายเป็นรุนแรงและหนักหน่วง แต่แฝงไปด้วยวามอ่อนโยนราวกับต้องการให้เธอมีความสุขมากที่สุดระหว่างอยู่กับตน

“ตอบฉันน้ำตาล! ว่าเธอจะอยู่กับฉันคนเดียว”

“อ๊ะ...น้ำตาลจะอยู่กับคะ...คุณโรมค่ะ” ชาลิดาตอบรับด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น

“ดีมากเด็กน้อยที่น่ารักของคุณโรม...อ๊า” คุณโรมสายหื่นยิ้มพึงพอใจกับคำตอบ แล้วจัดการเร่งจังหวะในช่วงสุดท้ายเมื่อรู้สึกว่าตนเองและเด็กสาวกำลังจะแตะสู่ปลายสายรุ้งไปพร้อมๆ กัน ร่างกำยำกระตุกเกร็ง คำรามออกมาเสียงดังลั่น ตามด้วยสายธารรักสีขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าสู่ร่างบางที่รับรู้ถึงความอุ่นร้อนวูบวาบบริเวณช่องท้อง

“จะไปไหนน้ำตาล?” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้าหล่อนทำท่าจะลุกออกไปหลังเสร็จกิจ

“ไปอาบน้ำค่ะคุณโรม” เธอรู้สึกอายเกินกว่าจะสู้หน้าอีกฝ่ายได้ ทั้งที่ตอนแรกเป็นคนห้ามเขาเองว่าตอนนี้เป็นเวลาไม่สมควร

“ไม่ต้องอาบ นอนที่นี่กับฉันก่อน” โรมานี่สั่งด้วยน้ำเสียงและสีหน้าดุๆ อยู่ในที มือหนารั้งร่างบางให้ลงไปนอนบนโซฟาตัวใหญ่ด้วยกัน ถึงแม้มันจะดูคับแคบสำหรับคนสองคนแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เป็นปัญหา ศีรษะเล็กถูกกดให้ซุกเข้ามาในอกกว้างพร้อมกับกอดเธอเอาไว้และพากันหลับใหลลงไปในที่สุด

เวลานี้คือเวลาห้ามรบกวนต่างหาก!