บทที่ 3 คิดจะกินเด็กก็ต้องทำใจ [1]

ภายในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง โรมานี่ส่งให้ลูกน้องคนสนิทนำรถยนต์ไปจอด ส่วนตนเองพาว่าที่นักศึกษาคนใหม่ไปทางห้องกิจการนักศึกษา ตลอดเส้นทางมีสายตาของนักศึกษาแม้กระทั่งอาจารย์ต่างก็จับจ้องมายังทั้งคู่เป็นตาเดียว ยิ่งชายหนุ่มดูจะตกเป็นเป้าสายตา ด้วยความสูงกว่า188 เซนติเมตรบวกกับใบหน้าหล่อเหลาที่สาวๆ หลายเชื้อชาติพร้อมยอมพลีกายให้เชยชม

“สาวๆ มองคุณโรมเต็มเลยค่ะ” ชาลิดาเงยหน้าขึ้นไปกระซิบบอก แอบรู้สึกหวงเล็กๆ แม้จะรู้ดีว่าตนไม่มีสิทธิ์นั้นเลย

“หวงฉันเหรอเด็กน้อย” คนหลงตัวเองถามด้วยรอยยิ้มกริ่ม

“น้ำตาลไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อยค่ะ” เด็กสาวเสหลบตาเมื่อถูกจับได้

“ไม่ต้องห่วง ฉันยังไม่เบื่อเธอน้ำตาลหวาน” คำพูดนั้นทำเอาคนถูกยัดข้อหาหึงหวงเงียบไปตลอดทาง จนโรมานี่แอบลอบยิ้ม

เกือบครึ่งชั่วโมงที่ใช้เวลาจัดการเรื่องเอกสารการเรียน ซึ่งก่อนหน้านี้ชายหนุ่มพาเธอไปเอาวุฒิการศึกษาจากสถานศึกษาเดิม ระหว่างเดินกลับมือหนาเอื้อมไปกอบกุมมือเรียวไว้อย่างถือวิสาสะส่งผลให้ดวงตากลมหันกลับมามองด้วยอาการตกใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร นอกจากปล่อยให้อีกฝ่ายจับจูงไปจนถึงบริเวณรถยนต์หรูที่จอดรออยู่

“ไปห้างพาราไดซ์ก่อนนะจิมมี่” ชายหนุ่มสั่งลูกน้องคนสนิทเนื่องจากต้องการพาเด็กสาวข้างกายไปซื้อเสื้อผ้าใหม่

“คุณโรมจะไปซื้อของเหรอคะ?” ชาลิดาเอี้ยวหน้ามาถามหลังจากเข้ามานั่งบนเบาะด้านหลังคู่กับเขา

“ฉันจะพาเธอไปซื้อเสื้อผ้า”

“น้ำตาลไม่อยากได้หรอกค่ะ” เด็กสาวปฏิเสธด้วยความเกรงใจ ที่เขาให้เธอมันก็มากเกินพอแล้ว

“ทำไม อย่าบอกนะว่าจะใส่ชุดเดิมนั่น?” คำถามมาพร้อมกับสายตาดุๆ

“เสื้อผ้าน้ำตาลเก่าขนาดนั้นเลยเหรอคะ” เขาคงจะรังเกียจที่จะเดินกับเด็กที่แต่งตัวโทรมๆ อย่างเธอสินะ

“มันไม่เหมาะกับเธอน้ำตาล” โรมานี่ถอนหายใจ เหนื่อยใจกับเด็กดื้อจริงๆ

“น้ำตาลเกรงใจค่ะ คุณโรมให้น้ำตาลเยอะแล้ว” ชาลิดาคิดแบบนั้นมากกว่าจะเป็นการเล่นตัว

“อย่าขัดใจฉัน อยู่กับฉันต้องเชื่อฟัง เข้าใจไหม” คราวนี้ชายหนุ่มเริ่มใช้ทั้งสายตาและน้ำเสียงกำราบไม่ให้เธอเถียงอีก

“ค่ะ” เด็กสาวพยักหน้ารับหงอยๆ เธอรู้ดีว่าควรทำตัวยังไง แค่ไม่ชอบใช้จ่ายฟุ่มเฟือยกับสิ่งของที่ไม่จำเป็น มันผิดด้วยหรือ กระนั้นน้ำตาก็อดรื้นขึ้นมาด้วยความน้อยใจจนได้

“เป็นอะไร งอนเหรอ” โรมานี่หันไปถามคนข้างกายที่เอาแต่เดินก้มหน้าก้มตาตามมาเงียบๆ ตั้งแต่อยู่บนรถจนลงมาก็ไม่ยอมพูดยอมจาอีก

“เปล่าค่ะ น้ำตาลไม่มีสิทธิ์โกรธคุณโรม”

“ไม่โกรธ แต่ไม่พอใจที่ฉันว่าเธอ”

“ไม่ใช่ค่ะ” เด็กสาวส่ายหน้าปฏิเสธแต่มีเหรอที่เขาจะเชื่อ

“เธอโกหกไม่เก่งเลยนะน้ำตาล”

อย่าได้คิดว่าเขาจะง้อ สิ้นเสียงดังกล่าวร่างสูงใหญ่ก็เดินนำไปโดยไม่รอ ปล่อยให้เด็กขี้งอนรีบซอยเท้าตามอย่างรวดเร็ว ขาก็ยิ่งสั้นๆ อยู่ด้วย จนกระทั่งเห็นเขาหยุดยืนอยู่หน้าร้านเสื้อผ้ายี่ห้อดังเนื่องจากรู้ว่ามีเสื้อผ้าสไตล์ที่เจ้าตัวชอบใส่

“เข้ามาสิ” เขาหันมาเรียก

ทันทีที่ก้าวเข้ามาด้านใน พนักงานสาวก็ตรงเข้าไปต้อนรับลูกค้าหนุ่มหล่อทันทีโดยไม่คิดจะสนใจอีกคนที่เดินตามเข้ามาด้วยสักนิด อาจจะเป็นเพราะการแต่งตัวที่ดูมีภูมิฐานของอีกฝ่าย สงสัยจะเป็นเรื่องปกติของพนักงานแทบทุกร้าน

“ช่วยดูเสื้อผ้าให้เด็กคนนี้หน่อย” เด็กอะไรกัน เธอโตแล้วนะ ชาลิดาคิดแล้วแอบส่งค้อนเล็กๆ ไปให้คนพูด

“ได้ค่ะ เชิญด้านนี้เลยค่ะ” พนักงานสาวรีบกุลีกุจอเดินเข้ามาพาเธอไปยังโซนเสื้อผ้าทันที

“กางเกงยีนส์ขาสั้นตัวนี้ดีไหมคะ เพิ่งเข้ามาใหม่เลยค่ะ” พนักงานคนดังกล่าวบอกพร้อมกับส่งกางเกงยีนส์ขาสั้นยี่ห้อดังมาให้

“เอ่อ...ค่ะ” มือเล็กยื่นไปรับกางเกงตัวดังกล่าวที่ถูกส่งมาให้

“นี่เลยค่ะน้อง เสื้อตัวนี้เหมาะกับผิวขาวๆ ของน้องมากเลยค่ะ” เสื้อสีสดใสถูกส่งมาให้อีกครั้ง แอบนึกอิจฉาผิวเนียนละเอียด เรือนร่างบอบบางกับใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นไม่ได้ ดูก็รู้ว่ายังเด็ก แถมท่าทางจะเป็นเด็กในสังกัดของชายหนุ่มสุดหล่อคนนี้

“ชอบหรือเปล่า” โรมานี่เดินตรงเข้าไปถามเมื่อเห็นว่าเธอยังมีท่าทางลังเล

“ชอบค่ะ” ชาลิดาพยักหน้าตอบรับ จะซื้อแบบไหนให้เธอก็ใส่ทั้งนั้น

“ชอบก็เลือกสิ อยากได้แบบไหน เดี๋ยวฉันจ่ายเอง” สุดท้ายจึงยอมเดินไปเสื้อผ้าเพิ่มมาอีกหลายชุด ก่อนจะเดินกลับมาหาคนมีหน้าที่จ่ายเงิน

“น้ำตาลเลือกได้แล้วค่ะ”

“เอาแค่นี้แน่เหรอ”

“ค่ะ” เด็กสาวพยักหน้ารับ แค่นี้ก็ถือว่าเยอะมากแล้ว

“แล้วชุดอื่นล่ะ ฉันหมายถึงชุดชั้นใน” โรมานี่พูดชนิดไม่อ้อมค้อมทำเอาคนฟังหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมากับคำพูดโจ่งแจ้งนั่น

“เอ่อ...ค่ะ น้ำตาลไปเลือกเองก็ได้ค่ะคุณโรม” ชาลิดาบอกเสียงอุบอิบ ไม่กล้าสบตากับอีกฝ่าย

“อืม! ถ้าอยากให้ฉันไปช่วยเลือกก็บอกนะ” ผู้ชายจอมหื่นบอกด้วยแววตาเป็นประกายจนคนฟังอายม้วน ต้องรีบแก้เขินด้วยการเดินหนีไปยังโซนชุดชั้นในซึ่งอยู่อีกฝั่ง

“เอาสีที่มันเซ็กซี่ๆ หน่อยนะ อย่าทำให้ฉันต้องหมดอารมณ์กลางคันล่ะ” โรมานี่เดินตามเข้ามามากระซิบข้างหู

“คุณโรม” มือเล็กที่กำลังจับชุดชั้นในชะงักค้างกลางอากาศ คนบ้า! ผีหื่นเข้าสิงหรือไงถึงได้ตามมาหลอกหลอนไม่เลิกรา

“เดี๋ยวฉันไปรอตรงนู้นนะ อย่าลืมล่ะฉันชอบสีดำ ยิ่งถ้าแบบเข้าชุดกันล่ะก็ยิ่งดี” ก่อนจะไปยังไม่วายทิ้งระเบิดลูกใหญ่มาให้อีกระลอก

“คุณโรม เรียบร้อยแล้วค่ะ” หลังจากชำระเงินและได้ของครบเรียบร้อยโรมานี่ก็พาเด็กสาวข้างกายกลับทันที ด้วยเพราะปกติไม่ชอบเดินห้างฯ เท่าไหร่นักถ้าไม่มีจุดประสงค์หรือต้องการอะไร