12 เกือบเข้าผิดห้อง

ชายหนุ่มได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง เขาถึงกลัวว่าเธอจะเข้าห้องผิด และเข้าไปห้องต้องห้ามของเขา

อติรุจจึงรีบเดินมาแล้วรีบเปิดประตูห้องตัวเอง อติรุจเห็นว่ามือของสายหมอกได้จับเข้าไปที่ห้องต้องห้ามเขา เขามีความหงุดหงิดและโมโหทันที

อติรุจ : เธอทำอะไรของเธอ เธอทำอะไรฮะ !!!!!! อติรุจตะโกนถามออกมาจากปากดังลั่นบ้านด้วยความโมโห

" คะ คะ คือ ว่า ".....เธอพูดติดอ่าง และตอนนี้เธอกำลังตกใจน้ำเสียงของท่านประธานเป็นอย่างมากพี่เค้าได้ตะโกนด่าเสียงดังลั่นบ้านด้วยความโมโห

" ฉันบอกแล้วให้เธอเข้าห้องฉัน !!! แล้วเธอจะเข้าไปที่ห้องนี้ทำไมกัน !!!! อติรุจตะโกนออกมาด้วยความโมโห

ตอนนี้สาวใช้ในบ้านและคนขับรถก็ได้แอบมาฟังที่ด้านล่าง เกาะราวบันไดบ้านแอบฟังเจ้านายที่กำลังด่าสายหมอกอยู่ในขณะนี้ สาวใช้ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าห้องนอนที่ติดกับห้องของเจ้านายของพวกเธอไม่เคยมีใครได้เข้าไปเพราะมันคือ

***ห้องต้องห้ามสำหรับทุกคน***

" ดิฉันขอโทษค่ะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปในห้องนี้ค่ะ "

" โกหก ตอแหล เจ้ามารยา ผู้หญิงมันก็เหมือนกันทั่วทั้งโลกมารยา 100 เล่มเกวียน"

เมื่อได้ยินเสียงที่ดุด่าตะคอกและตะเบ็งตอนนี้สายหมอกกำลังร้องไห้ด้วยความเสียใจและตกใจกลัวในสิ่งที่อติรุจกำลังทำ และพูดกับเธออยู่ในขณะนี้ หญิงสาวกลัวจนตัวสั่นไปหมด

" เธอไม่ต้องมาร้องไห้ น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไรเลย ไม่ต้องมาบีบน้ำตาเพื่อแสดงความอ่อนแอให้ฉันสงสารหรือว่าเห็นใจหรอกนะ ไม่มีทางซะหรอก หึ !! ....อติรุจได้แต่ด่าหยาบคายต่อสายหมอก ตอนนี้สายหมอกร้องไห้ด้วยความตกใจ

" ดิฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าห้องผิดจริงๆนะคะ ดิฉันเห็นคุณแม่บ้านชี้ขึ้นมาว่าห้องท่านประธานอยู่ด้านบนตรงนี้ แต่เมื่อเดินขึ้นมาแล้วมันมีประตูสองบานติดกัน ฉันก็เลยไม่แน่ใจว่าห้องไหนเป็นห้องท่านประธาน ดิฉันเคาะประตูอยู่นานไม่มีคนเปิดดิฉันเลย ตัดสินใจเปิดเข้าไปเองค่ะ...." สายหมอกพูดและร้องไห้และข่มอาการสะอึกสะอื้นไปด้วย

" เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรเองได้ภายในบ้านของฉันนะได้ที่นี่ มันคือบ้านของฉัน ฉันเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียวเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจว่าห้องไหนคือห้องของฉันและไม่ใช่ห้องของฉัน ถ้าเธอไม่รู้เธอก็ควรจะลงไปถามแม่บ้านหรือคนอื่นๆที่เค้าอยู่ก่อนเธอสิห้ามเธอมาตัดสินใจคิดเองเออเองแบบนี้ ให้เธอได้เข้าใจใหม่สะด้วยเธอเป็นได้แค่นางบำเรอของฉันเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์อะไรใดๆในบ้านหลังนี้ ไม่มีสิทธิ์ที่อยากจะเข้าออกห้องไหนก็ได้ตามอำเภอใจของเธอ ในระหว่างที่เธอทำงานอยู่ที่นี่ให้เธอจำเอาไว้ในสมองกลวงๆของเธอเอาไว้ด้วยว่าเธอไม่มีสิทธิ์ พวกเธอมันก็เป็นแค่พวกผู้หญิงหิวเงินจำใส่สมองเอาไว้ !!!

สายหมอกได้แต่เจ็บปวดกับคำพูดจาดูถูกจากปากของอติรุจ แต่เธอก็ไม่สามารถเถียงเขาออกไปได้เพราะทุกคำที่เขาพูดมันคือความจริงทุกอย่างเธอได้แต่ร้องไห้อย่างน่าเวทนา

อติรุจได้ด่าและ ดูถูกเหยียดหยามสายหมอกออกมาด้วยความโมโห ตอนนี้สายหมอกร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยความกลัวจากเสียงอันทรงพลังของท่านประธานอติรุจในขณะที่สายหมอกกำลังกลัวอติรุจก็ได้คว้าข้อมือของหญิงสาวแล้วกระชากตัวเธอเข้าไปในห้อง นอนของตัวเองทันที !!!

***ว้ายยยยยยยยยยย***

เมื่อเข้ามาภายในห้องนอนของอติรุจ ชายหนุ่มก็ปล่อยข้อมือสายหมอกให้เป็นอิสระ สายหมอกเข้ามาในห้องแล้วมองสำรวจไปรอบๆ

ภายในห้องทุกอย่างสวยงามมาก ประดับประดาไปด้วยสีดำทั้งหมด ทั้งผ้าม่าน วอลล์เปเปอร์ เตียงนอน หรือแม้กระทั่งพรมปูพื้นก็เป็นสีกรมท่า

สายหมอกรู้สึกสับสนและหดหู่จากการกระทำของเขาที่เมื่อสักครู่ ที่เข้าได้พูดจาถากถางดูถูกและเหยียดหยามเธอต่างๆนานาสารพัดเจ็บปวดที่สุดกับคำว่าผู้หญิงหิวเงิน

สายหมอกได้แต่ถามตัวเองอยู่ในใจว่าคิดถูกแล้วใช่มั้ยที่เธอรับมาทำงานนี้ หญิงสาวที่คิดเพียงไม่นานก็ต้องสะดุ้งตื่นจากเสียงเรียกของท่านประธานอติรุจ

" ยินดีต้อนรับนะครับคุณสายหมอก