11 งานพิเศษวันแรก

อติรุจกลับบ้านในตอนค่ำ

งานพิเศษวันแรกของสายหมอก

" ท่านประธานกลับมาแล้วพวกเธอรีบตั้งโต๊ะอาหารเร็วสิ"

หัวหน้าแม่บ้านได้บอกกับสายหมอกและสาวใช้คนอื่นๆตอนนี้ทุกคนขยันขันแข็งเตรียมอาหารให้กับประมุขของบ้านหลังนี้กันอย่างขมักเขม้น

อติรุจกลับมาจากข้างนอกเพราะวันนี้พ่อกับแม่ของเขาได้โทรเรียกชายหนุ่มให้ไปรับประทานอาหารมื้อกลางวันกับพ่อแม่ เพราะว่าพ่อกับแม่เร่งรัดมาเรื่องหลานของพวกเขา และอติรุจได้บอกกลับไปแล้วว่าอีกไม่นานพ่อกับแม่ต้องได้อุ้มหลานอย่างแน่นอน ตอนนี้เขาได้เจอกับแม่ของลูกแล้วและอีกไม่นานพ่อกับแม่ของเค้าต้องได้อุ้มหลานอย่างแน่นอน เมื่อพ่อกับแม่ได้ยินแบบนี้แล้วก็สบายใจจึงปล่อยให้ลูกชายกลับมาที่บ้าน

เมื่อท่านประธานหนุ่มเดินเข้ามาภายในบ้าน ตอนนี้อาหารก็ได้ขึ้นโต๊ะเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว สายหมอกยืนอยู่ข้างกับชม หัวหน้าแม่บ้านเพื่อรอบริการประมุขใหญ่แห่งบ้านหลังนี้

เมื่ออติรุจได้ทานอาหารในค่ำคืนนี้เค้ามีความรู้สึกว่ารสชาติของอาหารมันแปลกไปเพราะมันอร่อยขึ้น

" ชมวันนี้ใครเป็นคนปรุงอาหาร....."

เมื่อเจ้านายถามชมจึงหันหน้าไปหาสายหมอก....แต่สายหมอกสายหัวเหมือนปฏิเสธว่าเธอไม่ใช่คนทำอาหาร.....ชมจึงหันมาตอบเจ้านาย

" วันนี้คนทำอาหารก็คือแม่บ้านคนเดิมค่ะ ไม่ได้เปลี่ยนแม่บ้านคนปรุงอาหารนะคะ....." ชมได้บอกกับอติรุจ

" แน่ใจเหรอ ??? ทำไมวันนี้รสชาติอาหารมันถึงได้แปลกไปล่ะ !? ......อติรุจได้แต่สงสัย

ตอนนี้ชมหัวหน้าแม่บ้านได้แต่กลัวว่าประมุขของบ้าน จะเอ่ยตำหนิเธอเรื่องของรสชาติอาหาร เธอยังแอบลุ้นอยู่ว่ารสชาติที่แปลกไป มันแย่กว่าเดิมหรือว่ารสชาติมันดีกว่าเดิม

แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกดีแล้วที่มันอร่อยขึ้น" .....เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็คงทานอาหารต่อไป

เพื่อชมได้ยินอติรุจบอกว่าอร่อยขึ้นเธอถึงกับถอนหายใจโล่งอก

อติรุจทานอาหานเย็น อย่างเอร็ดอร่อยจนกระทั่งอิ่ม เขาจึงได้หันมาสั่งสายหมอก

" เธอขึ้นไปพบฉันที่บนห้องนอนเวลาสามทุ่มครึ่งของวันนี้นะ" ......เมื่อสั่งงานสายหมอกจบ....อติรุจก็ได้เดินขึ้นห้องนอนของตัวเองไปทันที

สายหมอกมองตามหลังของชายหนุ่มแล้วเธอก็ถอนหายใจ

"วันนี้แล้วสินะที่เธอต้องเป็นแม่วัวสืบพันธุ์ให้กับผู้ชายที่เป็นมหาเศรษฐีคนนี้"

สายหมอกได้แต่ถอนหายใจและคิดในใจเพียงคนเดียว และเธอก็ได้เก็บโต๊ะทำความสะอาดและก็ได้ล้างจานที่ในห้องครัว

" พี่หมอกไม่ต้องล้างหรอกค่ะ พี่หมอกเดินไปหาคุณผู้ชายเถอะค่ะเดี๋ยวคุณผู้ชายจะรอนานแล้วโมโหเอานะคะ " พิมพ์เดินมาบอกสายหมอกด้วยความหวังดี

" ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ จะเสร็จแล้ว ขอบใจมากนะ"

" ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพิมพ์ช่วยพี่หมอกนะคะ......." แล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันล้างถ้วยล้างจานจนเสร็จ

เก็บอุปกรณ์ทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย สายหมอกได้กลับไปที่ห้องนอนของตัวเองแล้วก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนี้เธอดูเวลา 21.15 น. สายหมอกถอนหายใจเบาๆตั้งสติก่อนที่จะเดินไปหาประมุขของบ้านหลังนี้ เพื่อเริ่มงานพิเศษของเธอ

"สายหมอก....เธอต้องทำให้ได้....เธออย่ากลัวไปเลย....ทุกคนต้องมีครั้งแรกกันทุกคน....แล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ด้วยดี....เธอต้องนึกถึงพ่อ....นึกถึงแม่....และนึกถึงน้องชายที่ต้องเรียนหนังสือสิ....จำเอาไว้ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเงินทอง....ท่องเอาไว้ว่ามันคืองาน....งานสบายๆได้เงินดี....สู้ๆนะตัวเธอ...ฮึบ !!!

หญิงสาวได้แต่บอกตัวเอง และตอนนี้เธอก็ได้ก้าวเท้าออกจากห้องของตัวเองไปเป็นที่เรียบร้อย เธอเดินมุ่งตรงไปที่บันไดงามที่ทอดยาวของคฤหาสน์หลังงามหลังนี้ แล้วเดินขึ้นไปหาห้องท่านประธานทันที

เมื่อสายหมอกได้เดินขึ้นมาแต่เธอไม่รู้ว่าห้องท่านประธานคือห้องไหน เพราะมันมีประตูสองบานติดกันอยู่ สายหมอกจึงสุ่มเอา

"เอาล่ะ....สงสัยห้องท่านประธานคงจะเป็นห้องนี้แหล่ะ"

ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ !!!

เธอเคาะประตูอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีคนมาเปิดเธอจึงตัดสินใจ เปิดประตูเข้าไป

"เคาะประตูตั้งนานไม่มีใครเปิดถ้าอย่างนั้นก็เข้าไปเลยก้อแล้วกันเนาะ !!!

สายหมอกจึงใช้มือของตัวเอง เพื่อที่จะไปบิดประตูเพื่อเปิดเข้าไปที่ห้องของท่านประธาน แต่ความเป็นจริงแล้วห้องนี้คือห้องต้องห้ามสำหรับทุกคน ไม่มีใครสามารถเข้าไปภายในห้องนี้ได้ยกเว้นท่านประธานอติรุจเพียงคนเดียวเท่านั้น

ในขณะที่มือของสายหมอกได้จับไปที่ลูกบิดของประตูห้องที่อยู่ติดกันกับห้องของท่านประธานอติรุจเป็นจังหวะที่ท่านประธานอติรุจได้เดินออกมาจากห้องนอนของตัวเอง ซึ่งอยู่ติดกันกับห้องนี้