10 มาอยู่บ้านเขาวันแรก

อติรุจ

" เจ้านายคะเมื่อสักครู่ดิฉันได้โทรไปหาคุณสายหมอกแล้วค่ะเธอบอกว่าจะรีบมาค่ะ แต่ไม่เกินหนึ่งทุ่มตรงเธอจะถึงบ้านหลังนี้อย่างแน่นอนแต่ตะกี้ดิฉันก็ได้เร่งเธอแล้วนะคะ เธอบอกว่าจะมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ " ........หัวหน้าคนใช้ได้รายงานกับท่านประธานอติรุจ

" อืม ขอบใจมาก "......เมื่อได้ยินเธอบอกแบบนี้แล้วท่านประธานจึงคลายความกังวล เพราะในใจลึกๆเค้าก็กลัวว่าเธอจะไม่มาทำงาน เมื่อได้ยินสาวใช้อะไรงานแบบนี้แล้วท่านประธานจึงมีอารมณ์ดีขึ้นทันทีหลังจากที่หงุดหงิดมานาน

ด้านสายหมอก

เมื่อสายหมอกออกมาจากโรงพยาบาลเธอก็รีบเรียกแท็กซี่ตรงกลับมาที่บ้านเก็บเสื้อผ้าข้าวของทุกชิ้นและเครื่องใช้จำเป็นของเธอลงไปในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ทันที

สายหมอกรีบเก็บเสื้อผ้าอย่างเร็วที่สุด เพราะเธอกลัวว่าจะไปที่บ้านของท่านประธานช้าเกินไปแล้วท่านประธานจะยกเลิกการจ้างงานพิเศษของเธอแล้วจะลำบาก

ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริงหญิงสาวจะต้องเสียใจเป็นอย่างมาก เพราะต้องชวดเงินก้อนใหญ่และเงินเดือนรายเดือนที่จะเอามารักษาผ่าตัดพ่ออย่างแน่นอน

"พ่อจ๋าแม่จ๋าหมอกขอโทษนะจ๊ะ....ที่ต้องโกหกทุกคน....แต่เพื่อความสุขความสบายของทุกคน....และความปลอดภัยของพ่อ....หมอกจำเป็นต้องทำแบบนี้ ... ฮึก ... หมอกจะเอาเงินให้ได้เพื่อใช้ในการผ่าตัดและรักษาพ่อให้ปลอดภัย....และเงินส่วนที่เหลือหมอกก็จะเก็บเอาไว้เพื่อเป็นทุนการศึกษาของน้อง....คุณพ่อคุณแม่อย่าว่าหมอกเลยนะคะ....หมอกคิดว่าทำดีที่สุดแล้วค่ะ... เพื่อความสุขสบายของทุกคนหมอกจึงจำเป็นต้องทำแบบนี้นะคะ"

สายหมอกพูดกับตัวเองเบาๆก่อนเดินออกจากบ้าน ของตัวเองและเมื่อเธอเดินออกมาจากบ้านก็ได้เรียกแท็กซี่ไปที่คฤหาสน์หลังงามของท่านประธานอติรุจทันที

สายหมอกไม่รู้เลยว่าท่านประธานได้ให้ทนายประจำตัวประจำตระกูลของตัวเองเช็คเรื่องการผ่าตัดโรคหัวใจของพ่อเธอ และยังบริจาคเงินในการผ่าตัดรวมถึงค่าดูแลรักษาพยาบาลท่านประธานอติรุจเป็นคนออกเงินให้ทั้งหมดแต่ใช้นามมูลนิธิการกุศลของพ่อท่านประธาน

สายหมอกมาถึงบ้านของท่านประธานเป็นเวลา 17.00 น. เธอมาถึงเร็วกว่าที่เธอได้บอกไว้เพราะเธอได้รีบเป็นอย่างมากหลังจากที่รับโทรศัพท์จากชมซึ่งเป็นหัวหน้าแม่บ้าน

เมื่อเธอได้เดินเข้ามาถึงภายในบ้านเธอลากกระเป๋าใบใหญ่เข้ามาภายในบ้าน เมื่อเธอเข้ามาภานในบ้านสายหมอกเจอเข้ากับคำถามที่เหมือนจะดูถูกเธอทางอ้อมเข้าให้แล้ว

" มีของมาแค่นี้เองเหรอ ??? ชมหัวหน้าแม่บ้านได้มองกระเป๋าเสื้อผ้าของสายหมอกด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

กระเป๋าของสายหมอกใบสีดำเต็มใบ เป็นกระเป๋าผ้า และมีรอยขาดบ้างในบางจุด

" ค่ะ " ....เธอตอบแค่เพียงสั้นๆและนั่งลงบนโซฟา เมื่อเธอนั่งลงบนโซฟาจึงโดนตำหนิทันที

" เธอก็เป็นนางบำเรอของท่านประธาน เธอไม่มีสิทธิ์ไปนั่งบนโซฟา ตำแหน่งของเธอก็ไม่ต่างจากสาวใช้เหมือนฉันเลย จะว่าไปตำแหน่งหัวหน้าแม่บ้านของฉันยังสูงส่งกว่าเธอสะอีก เธอมีสิทธิ์อะไรไปนั่งบนโซฟาของท่านประธานเจ้านายฉันฮะ...." ชมสาวใช้ซึ่งเป็นตำแหน่งหัวหน้าแม่บ้านได้ตำหนิสายหมอกออกมาหยืดยาว หญิงสาวรีบดีดตัวขึ้นจากโซฟาทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองนั่งผิดที่

เมื่อได้ยินก็ได้แต่ก้มหน้าสำนึกผิด แล้วลงไปนั่งที่พื้นด้านล่างของโซฟา

" ฉันบอกท่านประธานไปว่าเธอจะเข้ามาถึงที่นี่เวลา 19.00 น. ตอนนี้ท่านประธานไม่อยู่หรอกนะถ้ายังงั้นเธอก็เข้าไปช่วยฉันในครัวก่อนก้อแล้วกัน อ้อ !!! ลืมไป เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่ห้องนอนของเธอก็แล้วกัน...."

เมื่อพูดจบชมก็ได้เดินนำหน้าของสายหมอกและให้หญิงสาวเดินตามชมได้พาสายหมอกเดินไปที่ห้องของคนใช้

เมื่อเปิดเข้าไปภายในเป็นห้องสี่เหลี่ยมไม่กว้างและไม่ใหญ่มากจนเกินไป ขนาดพอดีสำหรับคนใช้นอนเพียงแค่หนึ่งคน

ด้านบนของฝ้าเพดานมีพัดลมให้หนึ่งตัว ด้านในห้องมีตู้เสื้อผ้าให้หญิงสาวเล็กๆไม่ใหญ่มากขนาดกระทัดรัด และห้องนอนแห่งนี้ก็มีห้องน้ำในตัว

" ตลอดเวลาที่เธอเป็นนางบำเรอให้กับเจ้านายของฉัน เธอจะต้องนอนพักอยู่ที่ห้องนี้และทำตามคำสั่งของฉันเข้าใจไหม " ......หัวหน้าแม่บ้านได้ออกคำสั่งและวางอำนาจใส่สายหมอก ซึ่งสายหมอกก็ได้เคารพและยำเกรงเธอเป็นอย่างมาก

" ค่ะ คุณแม่บ้าน "

" ดีมาก !!! ต่อไปนี้เธอต้องเรียกฉันว่าคุณแม่บ้านแบบนี้ เข้าใจตรงกันนะ "......ชมได้บอกกับสายหมอก สายหมอกได้แต่พยักหน้าเบาๆ ให้กับแม่บ้าน

" เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าซะนะ แล้วก็ตามฉันไปที่ห้องครัวไปช่วยฉันทำอาหารด้วย เดี๋ยวเย็นนี้ท่านประธานจะกลับมาทานข้าวที่บ้าน"

" ค่ะ " .. เธอรับปากรับคำสั่งจากหัวหน้าแม่บ้านและหัวหน้าแม่บ้านก็เดินกลับไปที่ครัวทันที

สายหมอกได้แต่มองห้องนอนของเธอ

"ก็ยังดีนะ...ทนๆเอา...รีบๆท้องนะสายหมอก...เธอจะได้ออกไปจากที่นี่เร็วๆสักที...แล้วเธอก็จะได้เป็นอิสระ"

สายหมอกได้แต่พูดกับตัวเองและไม่นานเธอก็ได้ออกไปหาหัวหน้าแม่บ้านที่ไหนห้องครัวเพื่อช่วยเค้าทำอาหาร

" เธอเอาผักไปล้างนะ " ....หัวหน้าแม่บ้านสั่งเธอในขณะที่เธอเดินเข้าไปภายในห้องครัว ส่วนหัวหน้าแม่บ้านไม่ทำอะไรเลยนอกจากสั่งคนโน้นทีคนนี้ทีให้ทำงานตามคำสั่งตัวเอง

" คุณมาเป็นคุณแม่อุ้มบุญของคุณผู้ชายเหรอคะ " .....พิมพ์ได้สอบถามสายหมอกหลังจากที่ชมได้เดินออกไปจากตรงนี้แล้ว

" ค่ะดิฉันมาทำงานเป็นคุณแม่อุ้มบุญให้กับท่านประธานค่ะ "

"เธออย่าไปถือสาคุนชมเธอเลยนะ ฉันหมายถึงหัวหน้าแม่บ้านน่ะ ปากเธอก็ร้ายอย่างนี้แหละแต่ความจริงแล้วเธอเป็นคนจิตใจดีไม่มีอะไรหรอก ประมาณสาวแก่น่ะหาสามีไม่ได้ฮ่าฮ่าฮ่า " ......พิมพ์ได้บอกกับสายหมอก สายหมอกจึงส่งยิ้มให้กับพิมพ์

ตอนนี้สายบอกได้รู้แล้วว่าอย่างน้อยเธอก็ได้มีเพื่อนแล้วหนึ่ง คนนั่นก็คือพิมพ์ในขณะที่เธอมาเป็นคุณแม่อุ้มบุญให้กับท่านประธาน

" เธอชื่ออะไรอ่ะ...." พิมพ์สอบถามสายหมอก

" ฉันชื่อสายหมอกจะ"

" ฉันว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันได้นะเธออายุเท่าไหร่ล่ะ ???

" อายุ 22 ปี "

" โอ้โห !!! ทำไมเธอหน้าเด็กจังเลย ฉันคิดว่าเธออายุเท่าฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องเรียกเธอว่าพี่สายหมอกแล้วแหละ เพราะว่าฉันอายุเพิ่งจะ 19 ปีเอง ฉันเพิ่งจะเรียนจบ ม.ปลาย มาแล้วก็ได้มาทำงานที่นี่ เพราะว่าคุณลุงของฉันเป็นคนขับรถให้กับคุณผู้ชาย

" จ้า " สายหมอกยิ้มหวานให้กับพิมพ์

" อ้ออีกอย่างฉันลืมบอกชื่อฉันกับเธอไปเรียกฉันว่าพิมพ์นะ และฉันก็จะเรียกเธอว่าพี่สายหมอกดีไหม ???

" เรียกว่าพี่หมอกเฉยๆก็ได้จ้ะ ฉันชื่อเล่นว่า"หมอก"นะ " .....สายหมอกได้แนะนำตัวกับสาวใช้

" ถ้าเธอมีอะไรสงสัยสอบถามฉันได้ตลอดเลยนะ ฉันเป็นเจมส์บอลประจำบ้านนี้ ฉันเป็นสายสืบจ้ะ เหตุการณ์อะไรทุกอย่างที่บ้านหลังนี้ไม่มีทางได้มีต่อสายตาฉันแน่นอน ฉันสายเผือกนะจ๊ะพี่หมอก ".....พิมพ์พูดและส่งยิ้มหวานให้กับสายหมอกอย่างเป็นมิตร

สายหมอกกับพิมพ์พูดคุยกันสนุกสนาน และตอนนี้สายหมอกก็ไม่เหงาอีกต่อไปเพราะเธอได้รู้แล้วว่าอย่างน้อยมาอยู่ที่นี่เธอก็ได้มีเพื่อนแล้วหนึ่งคน

ทุกคนช่วยกันทำอาหารขยันขันแข็ง จนในที่สุดตอนนี้ประมุขใหญ่ของบ้านก็ได้เดินทางกลับมาแล้ว และสายหมอกกับพิมพ์ก็จะต้องช่วยกันเอาอาหารขึ้นโต๊ะในค่ำคืนนี้