4.ต้องตา

*** ทักทายคร้า ***

ไม่ถึงเดือน การขยายธุรกิจของเดสันกรุ๊ปก็เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ปัญหาแม้จะยากและมากมายแค่ไหน เซเนโอก็สามารถจัดการสั่งงานและตรวจสอบงานข้ามประเทศได้อย่างสบาย ร่วมเดือนเต็มๆ ที่เซเนโอเดินทางไปเมืองไทย เวียดนาม และฝรั่งเศสเป็นว่าเล่น

หลังจากกลับมาจากตรวจงานในเมืองไทย เซเนโอก็ต้องมานั่งเคลียร์งานในเดสันกรุ๊ป และวันนี้ชายหนุ่มนั่งจมอยู่กับกองเอกสารตั้งแต่เช้าจนกระทั่งเย็นจึงเสร็จเรียบร้อย ทันทีที่แฟ้มงานแฟ้มสุดท้ายปิดลง ดวงตาคมกริบก็หลับลง แผ่นหลังกว้างเอนพิงกับพนักเก้าอี้อย่างผ่อนคลาย

“กลับบ้านเลยไหมครับเจ้านาย” เดวิดถามหลังจากเก็บเอกสารที่อยู่บนโต๊ะเสร็จเรียบร้อย เซเนโอลืมตาขึ้นและขยับตัวอย่างเมื่อยขบ แล้วลุกเดินไปยังลิฟต์ผู้บริหารที่ชาลีเปิดรออยู่

“ไปอเมร่า” เซเนโอสั่งเสียงเข้มเมื่อเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว ชาลี บอดี้การ์ดคนสนิททำหน้าที่เป็นสารถีเลี้ยวรถตามคำสั่งทันที…

เซเนโอเดินตรงเข้าไปในอเมร่าไนต์คลับ ร่างสูงสง่าใบหน้าหล่อคมตามแบบตะวันตกเป็นที่สะดุดตาของทุกคน ชายหนุ่มเดินเข้าไปนั่งที่มุมประจำเพื่อรอน้องชาย โซเฟียเห็นแขกคนสำคัญเดินมาแต่ไกล จึงตรงเข้ามาหาอย่างคุ้นเคย

“บองชู (สวัสดี) เซเนโอ” โซเฟียเอ่ยทักทายพลางส่งยิ้มให้อย่างยั่วยวน

“สวัสดีโซเฟีย” เซเนโอกล่าวทักทายเช่นกัน

“ไม่มาที่นี่นานเลยนะคะ”

“งานยุ่งนิดหน่อย” ชายหนุ่มตอบพลางยกแก้วทรงสวยที่มีน้ำสีเหลืองขึ้นแตะริมฝีปาก

“ยุ่งเรื่องงานหรือเรื่องสาวๆ กันคะ” โซเฟียถามยิ้มๆ เพราะรู้ว่าชายหนุ่มเปลี่ยนคู่ควงไม่เว้นแต่ละวัน คนต้นเรื่องเพียงหัวเราะเบาๆ

“แล้วนี่นายเรนไปไหน” ชายหนุ่มถามหาน้องชายแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ พลันสายตาของเสือร้ายอย่างเซเนโอก็ไปหยุดที่ร่างระหงในชุดเกาะอกสีดำเลื่อมตัดกับผิวขาวนวล ส่งให้เธอน่ามองยิ่งขึ้น…ชุดพนักงานของ อเมร่า…

สายตาคมมองร่างบางที่เดินเข้าไปทักทายแขกด้วยใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลา ตาคมกริบลดสายตาลงไปมองช่วงก้าวเท้า รอยผ่าข้างสูงของชุดทำให้เห็นเรียวขาขาวสวย ใบหน้าหวานกับดวงตากลมโตถูกเครื่องสำอางแต่งแต้มอย่างสุดเซ็กซี่ ผมยาวสลวยปล่อยระมาด้านหน้า ริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มให้กับแขก ช่างยั่วยวนใจแก่ผู้พบเห็น

หากได้เธอมาครางอยู่ใต้ร่างสักคืนสองคืน จะรู้สึกดีขนาดไหนนะ

คิดมาถึงตรงนี้ร่างกำยำก็รุ่มร้อน เลือดในกายหนุ่มฉีดพล่านไปทั่วร่าง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ทำให้เขารู้สึกอยากเข้าใกล้มากเท่านี้มาก่อน

โซเฟียมองตามสายตาคม ไปหยุดที่ร่างระหงของขิมทอง

“สนใจหรือคะ” โซเฟียถามอย่างรู้ใจ

“ไม่ใช่แค่สนใจ แต่ขอเลยได้ไหมโซเฟีย” เซเนโอเอนตัวไปถามเบาๆ

“คนนี้คงต้องขอค่ะเพราะเธอน่าสงสารแล้วก็เป็นเด็กดีด้วย” โซเฟียบอกน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับส่งสายตาคาดโทษไปให้ เซเนโอหัวเราะในลำคอ ถ้าโซเฟียออกโรงเองแบบนี้ความอยากของเขาคงไม่ได้รับการเติมเต็มแน่ๆ

“อ้าว! พี่มาเมื่อไหร่ ทำไมไม่ให้เด็กไปตามล่ะครับ” เสียงเรนดังทักทายพี่ชายจากด้านหลัง ทำให้การสนทนาหยุดลงไปโดยปริยาย

“ไม่อยากกวน มีสาวสวยนั่งเป็นเพื่อนฉันเลยไม่สนใจนาย” เขาบอกอย่างเอาใจโซเฟีย

“ไม่ต้องมาเอาใจเพื่อทอดสะพายไปหาขิมทองหรอกค่ะ โซเฟียจะไม่ยอมให้เซเนโอทำอย่างที่แล้วมากับขิมทองเด็ดขาด” เรนมองหน้าพี่ชายและมองไปยังขิมทอง ที่ยืนต้อนรับแขกอยู่อีกฟากของไนต์คลับ

“แต่ถ้าเด็กของโซเฟียยินยอมไม่ว่ากันใช่ไหม” เซเนโอบอกด้วยสายตาแพรวพราว โซเฟียตวัดค้อนงามๆ ส่งให้ชายหนุ่มวงใหญ่ เรนหัวเราะเบาๆ กับท่าทางหวงขิมทองของโซเฟีย

“ผู้หญิงคนนั้นประวัติเป็นยังไงบ้าง” เซเนโอหันไปถามเรน

“ชื่อ ขิมทอง วสุ เป็นคนไทย เรียนการโรงแรมปีสุดท้าย” เรนตอบขณะมองใบหน้าหวานของหญิงสาวที่เดินเสิร์ฟเครื่องดื่มให้แขกกลุ่มใหญ่ที่เข้ามาเที่ยว

“ประวัติเธอมีเท่านี้เองเหรอ” เซเนโอมองเรนอย่างแปลกใจ เพราะปกติน้องเขาจะเป็นคนรอบคอบเสมอ การรับพนักงานเข้ามาต้องซักประวัติละเอียดยิบ แต่กับเธอคนนี้ทำไมถึงรู้เพียงเท่านี้

“มีอะไรพิเศษกับเธอหรือเปล่า ปกติฉันเห็นนายรอบคอบเรื่องการรับพนักงานมากนี่นา”

“สงสาร เห็นดวงตากลมใสดวงนั้นแล้วคิดถึงมาเรียก็เลยรับไว้” เรนเอ่ยชื่อคนรัก ซึ่งเป็นน้องสาวของโซเฟียที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ที่มีเขาเป็นคนขับ เรนหลับตาลงอย่างเจ็บปวดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น

“ฉันก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน” โซเฟียเอ่ยขึ้น ตามองเรนอย่างเห็นใจ การตายของน้องสาวเธอไม่เคยกล่าวโทษเขา เพราะเรนดีกับเธอและมาเรียเสมอต้นเสมอปลาย แม้ว่าเธอและน้องสาวจะเป็นเพียงผู้หญิงในไนต์คลับของเขาก็ตาม มือเรียวบางของโซเฟียยื่นไปกุมมือของเรนแล้วบีบเบาๆ อย่างให้กำลังใจ เรนไม่เคยตื่นจากฝันร้ายนั้นสักที อดีตยังตามหลอกหลอนเขาอยู่ตลอดเวลา

“ฉันขอโทษ” เซเนโอบอกเสียงเครียด เพราะรู้ดีว่าน้องชายเจ็บปวดจนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากคนที่ร่าเริง ตอนนี้กลับเงียบขรึม เก็บตัวไม่ชอบเที่ยวเตร่เหมือนก่อน เลิกจากไนต์คลับก็กลับบ้านทุกวันแม้จะดึกดื่นแค่ไหนก็ตาม

“มาเรียไปสบายแล้วนะคะคุณเรน อย่าคิดมากเลยค่ะ” โซเฟียบอก

“เรื่องขิมถ้าเธอยินยอมก็โอเค แต่ถ้าไม่ พี่อย่าไปบังคับเธอนะครับ” เรนเอ่ยขอร้องพี่ชาย

เซเนโอไม่ตอบ มองหญิงสาวที่หมายตาด้วยสายตาเรียบเฉยจนยากต่อการคาดเดา เรนรู้ดีว่าถ้าพี่ชายอยากได้อะไรแล้วต้องได้เสมอ นี่คือสิ่งที่เขากลัว สมันน้อยอย่างขิมทองคงไม่มีปัญญาไปต่อกรกับราชสีห์ผู้ทรงอิทธิพลของปารีสได้…

*** ขอบคุณคร้า ***