ตอนที่ : 14 ความฝัน 2

ความฝันแสนสุขสะดุดลงกับสามคำนี้ หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างคนคิดไม่ตก ว่าจะเอาเงินจากไหนมาทำไร่เก่า ๆ โทรม ๆ นี่ ให้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแสนสวยได้ อีกทั้งคนงานในไร่ก็มีแค่ลุงมากับป้าน้อย หากจะทำความฝันนี้ได้เธอต้องทำไร่นี้ให้ปลอดหนี้เสียก่อน ไม่ใช่ลงทุนทำไปแล้วท้ายที่สุดทุกอย่างกลับตกไปเป็นของเหนือเมฆเสียอย่างนั้น

‘ฉันจะทำยังไงกับคุณดี คุณเหนือเมฆ’

พาเพลินหน้าเครียดขึ้นมาเมื่อนึกถึงเจ้าของไร่ข้างเคียง

ระหว่างที่หญิงสาวกำลังมองโน่นนี่อยู่นั้น ได้มีรถกระบะสี่ประตูสีส้มขับเข้ามาจอดตรงทางเข้าไร่พาเพลิน เจ้าของไร่คนงามรู้สึกแปลกใจขึ้นมา เพราะหญิงสาวที่เปิดประตูลงมานั้นดูคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่ไม่น้อย

“สวัสดีค่ะคุณเพลิน จำขวัญได้ไหมคะ” เจ้าของรถคันสีส้มทักทายพาเพลินด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

“อ้อ คุณที่เจอกันในเซเว่นนั่นเอง” พาเพลินนึกแป๊บหนึ่งก็นึกออก ว่าหญิงสาวผมเปียหน้าตาสะสวยคนนี้เธอเคยเจอที่ร้านสะดวกซื้อคราวก่อน

“ใช่ค่ะ ขวัญเองค่ะ ชื่อเต็ม ๆ ว่าผลิขวัญค่ะคุณเพลิน พอดีเห็นคุณเพลินยืนคิดอะไรอยู่หน้าไร่ ขวัญเลยถือวิสาสะขับรถเข้ามาดูค่ะ คุณเพลินมีอะไรให้ขวัญช่วยหรือเปล่าคะ” ผลิขวัญถามเพราะสีหน้าของพาเพลินนั่นดูเหมือนคนมีเรื่องกลุ้มใจอยู่ไม่น้อย

“คือเพลินอยู่ไร่นี้เองค่ะ”

“ค่ะขวัญรู้”

“หืม รู้เหรอคะ”

“ค่ะขวัญอยู่ไร่ข้าง ๆ นี่เองค่ะ ขวัญเป็นน้องสาวของพี่เมฆค่ะคุณเพลิน”

“น้องสาวของหมอนั่นเหรอคะ อุ๊ย ขอโทษค่ะคุณขวัญ เพลินไม่ได้ตั้งใจว่าพี่ชายคุณ” คนหลุดปากออกไปรีบเอ่ยขอโทษ

“ไม่เป็นค่ะคุณเพลินขวัญเข้าใจ บางทีพี่เมฆก็ทำตัวไม่ค่อยน่ารักเหมือนกัน แล้วนี่คุณเพลินคิดจะทำอะไรเหรอคะ เห็นยืนมองป้ายมองไร่ตัวเอง เหมือนวางแผนจะอะไรอยู่เลย”

“เอ่อ” พาเพลินลังเลที่จะบอกความคิดของตนให้น้องสาวของเหนือเมฆได้รู้

“หืม บอกขวัญได้นะคะ เผื่อมีอะไรให้ขวัญช่วยได้” แต่มิตรไมตรีที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้ ช่างเต็มไปด้วยแววตาใสซื่อและความจริงใจ

‘พี่น้องกันจริงไหมเนี่ย แตกต่างกันลิบ’

“เพลินคิดอยากปรับปรุงไร่ค่ะ แต่ว่ามันคงจะยากพอสมควร เลยยืนงง ๆ อยู่ตรงนี้ ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดีค่ะคุณขวัญ” พาเพลินยิ้มยอมรับตามตรง

“ขวัญว่าก่อนอื่นคุณเพลินต้องปรับทัศนียภาพหน้าไร่ ให้ดูดีกว่านี้ก่อนนะคะ หญ้าตรงทางเข้าไร่ดูรกไปหน่อย ป้ายชื่อไร่ก็หลุดห้อยต่องแต่งแบบนี้ ดูไม่ดีแน่ ๆ ค่ะ” ผลิขวัญพูดอย่างที่ใจเธอคิด พาเพลินได้ยินแล้วก็อมยิ้มอยู่ในที ที่อีกฝ่ายกล้าที่จะพูดตรง ๆ ไม่อ้อมค้อมแต่อย่างใด

“เพลินก็คิดแบบเดียวกับคุณขวัญค่ะ เมื่อกี้เห็นลุงมาแกตัดหญ้าอยู่รอบ ๆ บ้าน เดี๋ยวถ้าวันไหนแกว่างเพลินว่าจะให้แกมาตัดหน้าไร่ด้วยค่ะ”

“คนเดียวจะไหวเหรอคะคุณเพลิน ไร่ออกกว้างขนาดนี้หญ้าก็ไม่ใช่น้อย ๆ ด้วย”

“ก็คงช่วย ๆ กันค่ะ” พาเพลินพูดได้ไม่เต็มปาก เพราะอีกฝ่ายพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง

“ถ้าต้องการคนช่วยบอกขวัญได้นะคะ ขวัญจะให้คนงานมาช่วยอีกแรง อ้อ นี่ค่ะนามบัตรขวัญ” ผลิขวัญล้วงนามบัตรของตัวเองออกมายื่นให้พาเพลิน

“ขอบคุณมากค่ะคุณขวัญ”

“ไม่เป็นไรค่ะไม่ต้องเกรงใจขวัญนะคะคุณเพลิน เราคนบ้านใกล้เรือนเคียงกันพึ่งพาอาศัยกันได้ค่ะ”

“ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณขวัญ”

“ยินดีค่ะ งั้นขวัญขอตัวกลับไร่ก่อนนะคะ วันนี้มีลูกค้ามาดูงานที่ไร่หลายสิบคนเลยค่ะ ไปช้าเดี๋ยวพี่เมฆจะกินหัวเอา” ผลิขวัญป้องปากตอนนินทาพี่ชาย สองสาวเลยหัวเราะออกมาอย่างขบขัน ใช่ว่าจะมีแค่พาเพลินที่ไม่ชอบเหนือเมฆ น้องสาวแท้ ๆ ยังแอบนินทาพี่ชายตัวเองเลย

พาเพลินยืนมองรถของผลิขวัญซึ่งกำลังเคลื่อนตัวออกจากหน้าไร่ไป ด้วยความรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะผลิขวัญนั้นน่าคบหามากกว่าพี่ชายเป็นไหน ๆ ส่วนเรื่องที่จะทำที่นี่ให้เป็นฟาร์มขนมปังนั้น คงต้องปรับทัศนียภาพให้ดูดีอย่างที่ผลิขวัญพูดจริง ๆ หญิงสาวยกนามบัตรในมือขึ้นมาอ่านดู

ผลิขวัญ เดชอรุณ (คุณขวัญ)

ตำแหน่ง ผู้ช่วยผู้จัดการไร่เหนือเมฆ

นามบัตรน่ารักเหมือนคนให้ไม่มีผิด พาเพลินยิ้มให้กับการพบกันอีกครั้งของเธอกับผลิขวัญ

‘ไม่น่าเกิดมาเป็นน้องสาวของหมอนั่นเลยนะคุณขวัญ’

คิดแบบขำ ๆ ก่อนปั่นจักรยานกลับบ้านไป ช่วงเย็นได้เรียกลุงมากับป้าน้อยมาคุยเรื่องสำคัญ หญิงสาวเริ่มด้วยการบอกว่าอยากทำที่นี่ให้เป็นฟาร์มขนมปังโฮมเมด

“มันคืออะไรคะคุณหนูเพลิน โฮม ๆ เมด ๆ นี่” ป้าน้อยทำหน้างุนงงไม่เข้าใจในความหมายของคำที่ได้ยิน

“ขนมปังโฮมเมด คือขนมปังที่เราทำกินเองที่บ้านค่ะป้าน้อย เพลินจะทำที่บ้านแต่เอามาขายที่หน้าไร่ค่ะ” หญิงสาวอธิบายให้ทั้งคู่ได้เข้าใจแบบง่าย ๆ

“คุณหนูเพลินทำขนมปังเป็นเหรอครับ” ลุงมาถามตรง ๆ ตามประสาคนซื่อ

“พอเป็นค่ะลุงมา ถ้าจะทำขายจริงคงต้องเรียนรู้สูตรเพิ่มเติม เพลินว่าจะให้ลุงมากับป้าน้อยมาช่วยทำด้วยค่ะ เรามาลองทำกินกันเองในบ้านก่อน ส่วนรสชาติเป็นยังไงเราค่อยมาคุยกันอีกที ดีไหมคะแบบนี้” พาเพลินบอกแล้วก็ถามความเห็นของทั้งคู่ต่อ

“ดีค่ะ คุณหนูเพลินอยากทำอะไร ป้ากับไอ้มาเต็มใจช่วยทุกอย่างเลยค่ะ ว่าแต่คุณหนูเพลินจะทำครัวขนมตรงไหนคะ” ป้าน้อยบอกด้วยความเต็มใจทุกเรื่อง

“เพลินเล็งโรงเลี้ยงม้าข้าง ๆ บ้านเรานี่ค่ะ แต่ตอนนี้เราทำกันในบ้านไปก่อน ถ้าทำออกมาแล้วรสชาติโอเค เราค่อยสร้างฟาร์มขนมปังแบบจริงจังกันนะคะ”