บทที่2.จบตอน

ร่างบางที่ถูกผ่อนลงบนเตียงกว้างเริ่มรู้สึกตัวและเริ่มดิ้นรนด้วยอาการร้อนทุรนทุราย อังศณาพลิกกายอย่างอึดอัดเพราะความร้อนระอุที่ระเบิดพร่างพรายอยู่ในร่างกายจากฤทธิ์ของแอลกอฮอลที่ดื่มเข้าไป มือบางดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเองอย่างหงุดหงิดรำคาญจนชุดเดรสตัวสวยที่ร่นขึ้นมาอวดเรียวขาเสลา ทำให้คนที่พยายามจะไม่สนใจร่างบางที่ดิ้นกระสับกระส่ายตรงหน้าเริ่มจะทนไม่ไหว แม้เขาจะสนใจเธอ แต่ก็ไม่ได้อยากมีความสัมพันธ์กับแม่สาวขี้เมาที่ไม่ได้สติเช่นนี้... ปฐวินมือไม้สั่นขณะพยายามจะเช็ดตัวให้เธอเพื่อให้เจ้าหล่อนได้หลับสบายขึ้น

แล้วทำไมเขาถึงต้องการให้เธอสบายเนื้อสบายตัวด้วยเล่า... และนั่นก็เป็นคำถามที่เขาพยายามหาคำตอบให้ตัวเอง...

“นี่แม่คุณจะยั่วกันไปถึงไหนเนี่ย... ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ นี่เธอหยุดนะ...”

ชายหนุ่มพูดกับคนที่ดิ้นกระสับกระส่ายมือไม้ก็ป่ายเปะปะพยายามจะถอดชุดที่ตอนสวมใส่ออกเหมือนรำคาญทั้งพยายามจะลืมตามองเขา

“ร้อน... อย่ามายุ่ง...” เธอพูดแผ่วเบาทั้งยังปัดมือเขาออกเหมือนรำคาญอีกด้วย ปฐวินหน้าตึงเมื่อเธอช่างวุ่นวายเสียจริงเขาจึงจับร่างบางเขย่าแรงๆ ให้เธอรู้สึกตัว

“นี่แม่คุณ ถ้าอาการดีขึ้นแล้วก็ตื่น แล้วบอกฉันมาว่าบ้านอยู่ที่ไหนจะได้ไปส่งถูก ฉันไม่ได้อยากดูแลคนขี้เมานะจะบอกให้”

“อืมมม... อะไร ใครพี่ก้องเหรอ มาได้ไง ปล่อยนะ ออกไปไอ้คนเลว...” หญิงสาวปัดมือหนาออกจากตัวทั้งยังหยิกข่วนเขาวุ่นวาย จนคนที่พยายามจะเช็ดเนื้อตัวให้เธอเริ่มเดือดดาล

“บ้าเอ๊ยนี่ฉันต้องมาดูแลเธอแทนที่ฉันจะได้สนุกกับเธอนี่นะ แม่นางผมหอมขี้เมา บ้าที่สุด เอ้าอยู่นิ่งๆ สิแม่คุณ บ้าชะมัด...”

ชายหนุ่มสบถพลางโยนผ้าขนหนูในมือทิ้งแล้วหันมาเขย่าร่างบางแรงๆ จนผมนุ่มกระจายเพื่อให้หญิงสาวตื่นขึ้นมามองหน้าเขาชัดๆ ว่าเขาไม่ใช่ใครที่เธอเพ้อหาแน่ๆ ซึ่งเขาไม่พอใจสักนิดที่เธอเอ่ยชื่อผู้ชายคนอื่นให้ได้ยิน...

“นี่หยุดดิ้น แล้วก็มองหน้าฉัน หยุด...” แล้วก็ได้ผลเมื่อเสียงเข้มๆ ของเขาทำให้เธอเงยหน้ามองเขาตาโตงงงัน...

“อ้าว... คุณ ทำไมคุณไม่กลับบ้านคุณเนี่ย แล้วเข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง...” หญิงสาวถามเขาเสียงอ้อแอ้เล็กน้อยเพราะยังไม่หายมึนเมาดีนัก

“เฮอะ... นี่หนึ่งในมารยาของเธอรึเปล่านี่ ดูชัดๆ สิว่าที่นี่มันที่ไหนแม่เมรีขี้เมา” เขาบอกพลางกอดอกมองเธอด้วยท่าทางเหมือนผู้ใหญ่มองเด็กเกเร อังศณาก็มองรอบๆ กายอย่างพยายามพิจารณาว่ามันที่ไหนกันแน่ แต่เท่าที่รู้ที่นี่มันไม่คุ้นตาเธอเลยแม้แต่น้อย...

“เป็นไงล่ะ คุ้นมั้ย แล้วรู้รึยังว่าตัวเองน่ะถูกหิ้วมาที่ไหน หรือถูกหิ้วบ่อยจะที่ไหนก็ได้”

“อย่ามาดถูกกันนะ...”

“อ้อ นี่ขนาดเมายังจะมีศักดิ์ศรี...”

น้ำเสียงหมิ่นๆ นั้นทำให้อังศณาเลือดขึ้นหน้า หญิงสาวพยุงกายลึกขึ้นอย่างทุกลักทุเลแล้วเท้าสะเอวมองเขาอย่างเอาเรื่องตอนนี้เธอรู้สึกเพียงอย่างเดียวว่า เดือด เดือดสุดๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...

“จะมากไปแล้วนะคุณ คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันฉอดๆ ทั้งที่เราไม่รู้จักกัน ผู้ชายอะไรปากจัดชะมัด แล้วนี่มายุ่งวุ่นวายกับฉันขนาดนี้แสดงว่าคุณสนใจฉันมากล่ะสิ ฉันจะบอกให้นะ ฉันน่ะไม่ได้อยากมีความสัมพันธ์กับใครแค่คนเดียวแบบตลอดไปหรอกนะ มันไม่สนุกแต่ถ้าจะสนุกชั่วคราวล่ะก็ได้ ว่าไงล่ะสนใจจะสนุกกันมั้ยล่ะคิดว่าอย่างฉันนี่มีเสน่ห์พอจะทำให้คุณเกิดอารมณ์อยากจะมีเซ็กซ์ด้วยมั้ยละ ฮ้า...”

หญิงสาวผู้สุภาพสงบเสงี่ยมหายไปตอนนี้มีเพียงหญิงสาวสุดก๋ากั่นบุกเป็นบุก ลุยเป็นลุยและพร้อมจะออกศึกกันเลยทีเดียว ยิ่งเห็นแววตาหมิ่นหยามและน้ำเสียงหมิ่นแคลนของชายหนุ่มตรงหน้านั้นช่างเหมือนกับที่เธอได้ยินได้ฟังทั้งจากก้องกรุณ และบรรดาหญิงสาวที่เคยมีสัมพันธ์สวาทกับก้องกรุณซึ่งพูดลับหลังเธอว่าจืดชืด และไม่มีเสน่ห์ทำให้เขาเกิดอารมณ์ใดๆ นอกจากจะเก็บเธอไว้เป็นเพียงเมียแต่ง เมียในนาม ทำหน้าที่อุ้มท้องลูกของเขาก็เท่านั้น ทั้งก้องกรุณเองก็ชอบที่จะมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวมากหน้าหลายตาเพื่อเปลี่ยนรสชาติมากกว่าจะจำเจอยู่กับผู้หญิงที่จืดชืดเช่นเธอ

แล้วถ้าหากเธอเป็นหญิงสาวร้อนแรงและช่ำชองล่ะ ผู้ชายก็คงสนใจเธอใช่ไหม ความคิดฝ่ายต่ำเข้าครอบงำดวงใจที่มึนเมาและผิดหวังเจ็บปวดทันทีทั้งที่ความคิดเช่นนี้ไม่เคยอยู่ในหัวของเธอมาก่อน...

“นี่เธอ...” ปฐวินถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียวเมื่อเจอเธอใส่เขาเป็นชุดแบบนี้ ท่าทางติ๋มๆ เงียบๆ ของเจ้าหล่อนนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ร้ายกาจที่สุด...

“ว่าไงล่ะ ที่มาวุ่นวายกับฉันนี่ก็เพราะคุณสนใจฉันใช่มั้ยล่ะ...”

ไม่รู้อะไรดลใจให้อังศณาเดินเข้าไปหาเขาด้วยท่วงท่าที่เรียกได้ว่าหากคุณยายของเธอมาเห็นเธอคงโดนบิดเนื้อเขียวแน่ๆ แต่ตอนนี้อังศณาไม่สนใจอะไรแล้ว

เธอต้องการพิสูจน์ว่าตนเป็นอย่างที่คนอื่นพูดลับหลังหรือไม่ เธอไร้เสน่ห์จริงหรือ เธอไม่มีอะไรน่าสนใจน่าดึงดูดใจหรือไร เธอจะลองทดสอบเสน่ห์ของตนเองดูสักครั้ง และท่วงท่ายั่วยวนกับรอยยิ้มเชิญชวนของเธอทำให้ปฐวินถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว...

“นี่ เธอ... อย่ามาทำเป็นอ่อยฉันนะ ฉันไม่สนใจยายขี้เมาสติไม่ดีหรอกนะจะบอกให้...”

ให้ตายเถอะ นี่อะไรเข้าสิงแม่คุณกันละนี่... ปากก็ว่าเธอแต่เขาไม่อาจจะก้าวขาหลบเลี่ยงไปจากเสน่ห์เย้ายวนของเธอได้เลย ปฐวิน อยากจะเขกหัวตัวเองนักที่แค่นี้ก็หวั่นไหวใจสั่นไปกับผู้หญิงตัวเล็กๆ แสนธรรมดาอย่างอังศณา

“จูบฉันสิคะ...” ถ้อยคำก๋ากั่นหลุดออกมาจากริมฝีปากสีเรื่อดวงตาฉ่ำเยิ้มชวนหลงใหลหรี่ปรือเย้ายวน พร้อมทั้งเรียวแขนเสลาวาดขึ้นโอบรอบคอของเขาอย่างอาจหาญ ซึ่งหากเป็นยามปกติไม่เมามายเช่นนี้ไม่มีทางที่อังศณาจะทำแบบนี้แน่ๆ แต่สำหรับปฐวินก็กำลังพยายามต่อต้านความรู้สึกรุมร้อนที่อัดแน่นอยู่กลางกายแกร่งออกไป ทั้งยังพยายามจะยกมือดันร่างบางในชุดวาบหวิวนั้นออกให้ห่าง แต่กลายเป็นว่าเขากลับโอบรอบเอวบางของเธอเสียนี่...

นี่เขากลายเป็นคนใจง่ายหลงเสน่ห์เธอได้ง่ายๆ ตั้งแต่ตอนไหนกัน...

อังศณาเบียดร่างบางทว่าอวบอิ่มในที่ถูกที่ควรเข้าหาเขาอย่างกล้าหาญชาญชัย หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเชิญชวนทั้งยังโน้มต้นคอแกร่งลงมาตนอีกด้วย ใบหน้าเรียวแดงเรื่อกับริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอแย้มเชิญชวนตรงหน้าทำให้ปฐวินใจสั่นลำคอแห้งผากขึ้นมาทันที กลิ่นเนื้อนางหอมละมุนละไมแตกต่างจากกลิ่นน้ำหอมที่เขาเคยได้กลิ่นจากหญิงสาวที่ผ่านมานั้นกระตุ้นความเดือดพล่านในกระแสเลือดหนุ่มให้รุ่มร้อนมากกว่าที่เคยเป็นมา ผิวเนื้ออุ่นอ่อนเนียนนุ่มที่เขาได้สัมผัสเพียงแผ่วผ่านก็นุ่มมือราวผิวเด็กทารก...

โอ พระเจ้าช่วยด้วยเถอะ เขาจะหมดความอดทนแล้ว...

ปฐวินร้องหาพระเจ้าอย่างไม่รู้จะทำเช่นไรเพราะเขาไม่เคยต้องอดทนข่มกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่านด้วยความปรารถนาเช่นนี้มาก่อน แล้วทำไมเขาต้องข่มอารมณ์กับเธอด้วยล่ะ อังศณาก็แค่ผู้หญิงร้อนสวาทคนหนึ่ง สนองเธอให้ถึงใจไปเลยสิ อีกเสียงหนึ่งก็ยุยงให้เขาทำในสิ่งที่ปรารถนา...

ถึงแม้เขาจะนึกพอใจอังศณาอยู่ไม่น้อย และอยากจะชิมเนื้อหวานๆ นี้เพียงใด แต่การที่จะมีสัมพันธ์สวาทกับคนที่ไม่ได้อยู่ในสติครบถ้วนนี่มันอยู่นอกเหนือความนิยมของเขา และปฐวินก็ไม่เคยคิดว่าจะมีความสัมพันธ์กับใครในยามมึนเมาไร้สติด้วย นั่นก็เพราะเป็นการป้องกันทั้งตัวเขาและตัวผู้หญิงที่เขาหลับนอนด้วย เพราะว่าตนเคยเมาจนครองสติไม่อยู่เผลอมีความสัมพันธ์สวาทกับหญิงสาวคนหนึ่งและหญิงสาวคนนั้นแอบอ้างว่าตั้งท้องกับเขามา แล้วก็เพราะความมึนเมานั่นล่ะ ซึ่งมันมันก็ทำให้เขาต้องเสียเวลาและเงินทองมากมาย แต่โชคดีที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตั้งท้องกับเขา... ตั้งแต่นั้นมาปฐวินก็สัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนยามที่เขาหรือเธอเมาไม่ได้สติ...

“จูบฉันสิคะ... จูบฉัน...”

เสียงหวานพร่าพลิ้วดังขึ้นพร้อมทั้งร่างบางที่เขย่งขึ้นมาหา พร้อมทั้งริมฝีปากอิ่มระเรื่อเผยอลอยอยู่ตรงหน้านั้นก็ช่างน่าบดขยี้จุมพิตร้อนแรงลงไปยิ่งนัก... ร่างที่อวบอิ่มในส่วนที่ควรก็ยั่วเย้าจนน้ำลายในลำคอเหนียวหนึบ.. มือหนาประคองดวงหน้าแดงปลั่งไว้อย่างพยายามหักห้ามใจ

“เธอไม่ควรทำแบบนี้...” เหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษ แต่แท้จริงแล้ว เขาพยามข่มกลั้นไม่ให้ซาตานในร่างออกมาขย้ำแม่นางเนื้อหอมผมหอมขี้เมาคนนี้มากกว่า...

“ทำไมคะ คุณไม่อยากนอนกับฉันหรือ น่า... นอนกับฉันแค่ครั้งเดียว รับรองคุณจะติดใจ ฉันน่ะยังสดยังใหม่อยู่น้า ลองแล้วติดใจ คิวไม่ว่างขึ้นมาจะหาว่าสวยแล้วไม่เตือน...”

โอ้... คุณพระ นี่เธอพูดอะไรออกไป ช่างร้อนแรงดุจหญิงกร้านโลกเต็มขั้นเสียจริง แต่ตอนนี้อังศณาไม่คิดอะไรนอกจากจะทำตามหัวใจฝ่ายมืดดำเรียกร้อง...

ลองดูสิว่าการมีสัมพันธ์กับผู้ชายแค่ชั่วข้ามคืนนี้มันจะเป็นเช่นไรความร้อนแรงและโชกโชนประสบการณ์ที่ผู้หญิงพวกนั้นพูดถึงมันเป็นอย่างไรกัน ทำไมผู้ชายถึงได้ชอบกันนัก..

เมื่อคิดได้ดังนั้น อังศณาก็ใช้แขนเรียวของตนโน้มลำคอแกร่งลงมาให้ชิดใบหน้าของตนและประกบริมฝีปากลงบนกลีบปากหนาของเขาอย่างร้อนรน

เมื่อถูกจู่โจมด้วยนางสมันน้อยที่ไม่ประสา มีหรือที่นักล่าตัวฉกาจจะปล่อยมือจากเนื้อนวลที่แสนหอมหวานนี้ไป ปฐวินเผยอปากรับเรียวลิ้นเงอะงะแล้วสอดลิ้นร้อนของตนเข้าไปในโพรงปากสาวทันที ชายหนุ่มบดเคล้าริมฝีปากหยักสวยของตนกับเรียวปากอวบอิ่มอย่างเมามันหลงเพริดไปกับริมฝีปากอ่อนนุ่มและหอมหวาน เรียวลิ้นน้อยเกี่ยวกระหวัดรัดร้อยตอบโต้เขาอย่างน่ารัก แต่ยังดูเหมือนกล้าๆ กลัวๆ เร้าอารมณ์ขายิ่งนักและมันทำให้เสือหนุ่มอย่างเขาคึกคะนองขึ้นมาอย่างรุนแรง ไฟสวาทลุกโพลงระอุร้อนขึ้นตามความปรารถนาของหนุ่มสาวที่เกินกว่าจะหยุดยั้ง...

มือหนาลูบไล้เรือนกายสาวนุ่มละมุนมืออย่างหลงใหลทั้งปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างบางอย่างร้อนรน และเมื่ออาภรณ์ตัวเล็กตัวน้อยเลื่อนหลุดจากกายสาว ความงดงามผุดผาดสวยสล้างก็เผยโฉมแก่ดวงตาคม ปฐิวินตะลึงมองนางผมหอมของตนอย่างพอใจ...

ดวงตาคมละจากใบหน้าแดงก่ำของเธอเลื่อนสายตาลงมายังลาดไหล่นวลเรื่อยมายังทรวงสาวอวบใหญ่กลมกลึงละลานตา สะเอวบางอ้อนแอ้นที่ดูเหมือนว่าเขาสามารถกำมันรอบได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว สะดือบุ๋มน่ารักประดับอยู่เหนือหน้าท้องแบนราบตึงแน่นที่รับกับเรียวขาเสลางดงามกว่าเรียวขาของหญิงสาวที่เขาเคยได้เห็นสัมผัสมานักต่อนักทำให้ปฐวินรู้สึกลำคอแห้งผากราวกับไม่ได้ดื่มกินน้ำมาเป็นแรมปี...

“เธอสวยมาก นาง สวยเหลือเกิน...”

ปฐวินเสียงพร่าไปกับความงดงามชนิดหนึ่งไม่มีสองของเธอแล้วก้มลงช้อนกายสาวไปยังเตียงกว้าง กายแกร่งคร่อมเหนือเรือนกายอรชรดวงตาคมมองคนใต้ร่างของตนอย่างหลงใหล ความรู้สึกหวงแหนกายงามตรงหน้าเกิดก่อในใจกร้าวกระด้างของเขาอย่างไม่รู้ตัว...

ชายหนุ่มก้มลงบดเคล้าริมฝีปากฉ่ำหวานของเธออีกครั้งด้วยความเร่าร้อน มือร้อนผ่าวราวเปลวเพลิงลูบไล้กายสาวเปลือยเปล่าอย่างหนักหน่วงทั้งบีบเคล้นฟอนเฟ้นอกอวบนิ้วแกร่งก็ช่วยสร้างความเสียวกระสันด้วยการเขี่ยสะกิดบีบบี้ยอดทับทับแดงก่ำอย่างเมามัน ริมฝีปากร้อนๆ จูบไซ้ไปทั่วร่างบางที่อ่อนระทวยอยู่บนเตียงกว้างและกำลังส่งเสียงครางแผ่วๆ ราวลูกแมวขี้อ้อน...

“อื้ม อา... คุ คุณ...”

อังศณาครางกระเส่ามึนเมาไปกับเพลิงสวาทที่โหมไหม้ร้อนแรงขึ้น ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่กำลังทำมันถูกต้องแล้วหรือไม่ แล้วเธอจะหยุดหรือจะไปต่อ แต่ความเสียวซ่านโจมตีร่างสาวจนเลือดในกายระอุร้อนมารวมกันอัดแน่นอยู่ที่ใจกลางร่างที่เหมือนว่ามันจะเปียกชื้นแปลกๆ ท้องไส้ก็ป่วนป่วนเหมือนมีลมร้อนๆ หมุนวนบิดเป็นเกลียวอยู่ในท้องน้อยของเธอจนอังศณาสับสนกับอารมณ์ของตนยิ่งนัก...

“เรียกฉันว่าวิน คุณวิน นาง... โอ้ว เธอช่างร้อนแรงเหลือเกิน...”

ปฐวินกระซิบสั่งเสียงพร่าชิดยอดอกสีหวานที่เปียกชื้นจากปากและลิ้นของตน ดวงตาคมหรี่ปรือฉ่ำเข้มด้วยอารมณ์ดำกฤษณาไม่ต่างจากหญิงสาวที่หลับตาพริ้มเผยอปากครางแผ่วพลิ้วตรงหน้าซึ่งตอบสนองทุกความร้อนเร่าที่เขารุกเร้า กายสาวบิดเร้าราวงูเลื้อยเมื่อเขาก้มลงไล้เลียขบเม้มผิวกายละมุนของเธออีกครั้งพร้อมทั้งปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกจากกายแกร่งจนเปลือยเปล่าเหมือนกันกับเธอ...

“อา... โอ้ว คุณวิน คุณวินขา...”

อังศณาครางเสียงแหลมอ้าปากสูดหายใจเข้าปอดลนลานเมื่อรู้สึกว่าอากาศในห้องนี้น้อยเกินไปหรือเพราะเธอหายใจไม่สะดวก หญิงสาวแอ่นกายขึ้นเหนือเตียงนุ่มเมื่อลิ้นร้ายไล้เลียต่ำลงไปยังสะดือบุ๋มและหน้าท้องเนียนของตนและเขาก็ทำท่าว่าจะเลียต่ำลงไป...

“หวาน หวานเหลือเกินนางจ๋า...”

ลิ้นร้ายแตะแต้มหยอกเย้าเกสรสาวฉ่ำเยิ้มของเธอปฐวินก็ครางกระเส่าเร่าร้อนเมื่อความนุ่มลิ้นหวานฉ่ำที่ได้รับได้สัมผัสนั้นช่างเต็มไปด้วยความหวานหอมจนเขาดื่มกินหยาดน้ำจากกลีบดอกไม้สาวสดฉ่ำอย่างตะกละตะกรามเหมือนได้พบเจออาหารชั้นยอดที่สุดในโลก...

“อ๊ายยย... โอ้ว...” อังศณากรีดร้องและสูดปากเหมือนกินของเผ็ดร้อนเมื่อลิ้นร้ายส่งเธอให้ลอยละลิ่วขึ้นไปยังแดนดินที่ไม่รู้จัก ร่างสาวเหมือนล่องลอยอยู่บนปุยเมฆนุ่มแล้วร่วงลิ่วลงมาสู่มหาสมุทรอุ่นร้อน ลุ่มหลงในเพลิงพิศวาสที่ไม่เคยพบเจอ เสียงครางเล็กๆ อ่อนหวานดังออกมาจากลำคอระหงยิ่งทำให้ชายหนุ่มที่เปี่ยมไปด้วยเพลิงสวาทร้อนเร่าฮึกเหิมอยากโหมไฟรักร้อนแรงใส่ร่างสาวงดงาม ร่างหนารุกไล่และกอบโกยความหอมหวานจากร่างสาวทุกหยาดหยด ก่อนจะหยัดกายขึ้นเพื่อฝากฝังความแข็งแกร่งลงสู่ร่างสาวที่พร้อมพรัก

“อา นาง นางจ๋า... เธอพร้อมแล้ว...”

อังศณาไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไรเพราะตอนนี้เธอหูอื้อตาลายไปหมดแต่กระนั้นเธอก็ปรือตามองร่างเปลือยเปล่าของเขาอย่างตื่นตะลึงเมื่อสิ่งที่เธอเห็นนั้นมันช่างใหญ่โต... จนเธอนึกหวั่นเกรง...

“อ๊ะ คุ คุณวิ จะทำอะไร...” คำถามโง่เขลาหลุดออกจากปากสาวบวมเป่งจากฤทธิ์จุมพิตเร่าร้อนของเขา ทำให้ปฐวินนึกเอ็นดูแม่นางผมหอมของเขายิ่งนัก

“หึหึ.. คนสวยถามได้ดีมากที่รัก อื้มมม.. คนสวย เธอ.. เธอแน่นมาก อา...” เขาพูดเสียงพร่าแหบห้าวด้วยแรงอารมณ์ซึ่งทำให้อังศณามาเข้าใจในตอนหลังว่าคำว่าพร้อมของเขานั้นคืออะไรเมื่อกายแกร่งใหญ่โตนั้นรุกล้ำเข้าในกายอ่อนนุ่มของตน...

“อื้อ เจ็บๆๆ ออกไปได้โปรด...” เสียงเล็กๆ ที่ลอดเล็ดออกมาจากลำคอแห้งผากพร้อมด้วยหยาดน้ำใสปริ่มซึมตรงหางตาที่ปิดสนิท ริมฝีปากอิ่มขบกันอย่างข่มกลั้นความเจ็บร้าวราวร่างจะแตกปริทำให้ปฐวิน ถึงกับอึ้ง มึนงงเหมือนถูกค้อนปอนด์ทุบหนักๆ ลงบนหัว แต่เขาก็มาไกลเกินกว่าจะหยุดกลางคันเสียแล้ว...

“เรามาไกลเกินจะหยุดแล้วคนสวย อีกแค่นิดเดียวมันจะไม่เจ็บอีกต่อไป นางจ๋า โอ้วพระเจ้า แน่นอะไรอย่างนี้...”

ปฐวินทั้งปลอบโยนเธออย่างอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยได้ปลอบหญิงสาวคนไหนมาก่อน ทั้งสูดปากด้วยความเสียวกระสันเมื่อความคับแน่นบีบรัดกายแกร่งของเขาจนแทบขยับไม่ได้ในขณะที่ความร้อนระอุโจมตีเขาจนปวดหนึบไปทั้งกาย...

ชายหนุ่มโอ้โลมหญิงสาวที่กระถดร่างหนีด้วยความอ่อนหวานซ่านทรวงอีกครั้ง ก่อนจะโหมไฟสวาทเร่าร้อนที่ถูกจุดขึ้นมาไปให้ถึงฝั่งฝันเมื่อรับรู้ถึงความพร้อมของหญิงสาวที่ครางครวญแอ่นกายเสียดสีกับร่างแกร่งของตน ปฐวินสอดเสยโยกกายอย่างร้อนแรงเมื่อความอ่อนนุ่มบีบดรัดและเสียดสียั่วเย้าให้เขาจับจูงเธอไปย่ำแดนสวาท และเขาก็พาเธอไปยังดินแดนแห่งนั้นได้อย่างงดงาม...